Eindelijk weer naar de kroeg

Het is half juni. Na een aantal sombere maanden lijkt het weer wat vrolijker te worden. Door corona konden we de eerste maanden van 2021 niet veel doen. Daarnaast moesten we erg lang wachten voordat het een beetje mooi weer werd. Het is zaterdag 12 juni. Ik heb een taxi besteld naar de RAI voor mijn eerste prik van de vaccinatie tegen corona.

Mooie dag om mensen weer te zien

Ik heb mijn taxi vrij voeg besteld. Dat blijkt uiteindelijk ook goed te zijn, want ik word gecombineerd met een man die naar zijn stamkroeg gaat. Hier zie je dat we al meer open zijn en weer gaan genieten van het leven. De man woont niet ver van mij. En toch moeten we langs een opgebroken weg bij winkelcentrum Brazilië. De man vertelt vrolijk over dat hij vandaag naar zijn stamkroeg gaat. Het doet mij goed. Ik ben namelijk ook van plan om na mijn prik naar mijn stamkroeg te gaan. Andere mensen bestellen dus ook gewoon weer een AOV-taxi naar de kroeg. In de app van RMC staat nog steeds dat je alleen taxi mag bestellen als het echt noodzakelijk is. Dus ik voelde mij niet helemaal goed om het daarvoor te bestellen. Aan de andere kant vind ik het noodzakelijk, want ik heb weer sociale contacten nodig!

Gooi die prik er maar in

Uiteindelijk ben ik drie kwartier voor mijn afspraak bij de RAI. Ik merk dat ze daar helemaal niet op de tijd letten wanneer mijn afspraak is. Ik moet gewoon aansluiten in de rij. Het lijkt een erg lange rij, maar na een tijdje merk ik dat het vrij snel gaat. Op verschillende plekken vragen ze wel om de juiste papieren. Tegen de tijd dat ze mij prikken is het heel snel gebeurd. Ik rijd verder naar de plek waar ik een kwartier moet wachten om te kijken of de vaccinatie niet voor rare na effecten zorgt. Moet je voorstellen. Misschien kan ik straks lopen.

Als van ouds

De taxi van de RAI naar mijn stamkroeg had ik ook ruim na de tijd van dat ik mijn prik kreeg besteld. Dus bij de parkeerplaatsen bij de RAI moest ik nog even wachten. Rond kwart over twee was ik bij mijn stamkroeg aan de Tweede Hugo de Grootstraat. Ik had met Jelle en Philip afgesproken. Op het moment dat ik aankwam bij het café zei John al meteen tegen de chauffeur: “Neem die jongen maar weer mee.” Echt de humor dat ik gemist heb. Philip zat al aan een biertje toen ik aankwam, alleen Jelle was er nog niet. Hij moest nog even zijn baard netjes trimmen. Waarom weet ik niet. Het is niet zo dat hij Philip en mij hoeft te versieren of zo.

Philip en ik beginnen maar vast

Philip en ik begonnen maar vast te bestellen en zagen wel wanneer ‘Cinderella’ zou komen. Het was nog maar net middag. Tijd om eerst onze magen te vullen. Broodje bal is echt goed bij De Oude Schaeper. Philip begon met een tosti, maar naam daarna nog even de traditionele bal. Het bleek dat er nog iemand genoot van de gezelligheid van De Schaeper die vanochtend een prik had gekregen. Dat gaf meteen een band. Zij vroeg hoe ik mij nu voelde. Zij was twee uur eerder dan ik geprikt. Zij zou vertellen wat voor effecten zij krijgt, dan kon ik mij alvast voorbereiden.

Voetbalgelul

Toen ‘Cinderella’, Jelle, net iets na drieën er dan toch aankwam werd het echt gezellig. Ik had een paar dagen daarvoor net mijn kop kaal geschoren en Jelle doet dat al jaren. We waren net de ‘Ten Hag twins’. Terwijl Philip en ik aan de bier waren bestelde onze ‘Cinderella’, zoals altijd, rosé. Het EK was gisteren begonnen. Terwijl gisteren Italië makkelijker won van Turkije dan ik dacht was de wedstrijd Wales – Zwitserland bezig toen wij met onze drankjes bezig waren. Maar in de kroeg mocht de wedstrijd niet uitgezonden worden. De gesprekken tussen Jelle, Philip en mij gingen ook niet over het EK, maar als echte Ajacieden, over welke aankopen Ajax moet maken deze zomer. Ik vertelde over dat Valentijn Driessen het had over dat Ajax Steven Berghuis wilt kopen. Ik zou dat een slechte aankoop vinden. Volgens mij moeten ze Ihattaren kopen.

Wending gesprek

Een uur later voegde Beau zich bij onze gezelschap. We waren nog steeds over de aankopen van Ons Aller Ajax aan het discussiëren. Beau is de huisgenoot van Philip. Beau houdt niet van voetbal. Maar vaak als hij aansluit gaat het wel vaak over voetbal. Hij zegt altijd dat hij het niet erg vindt dat het gesprek over voetbal gaat, maar hij kan er binnen no time voor zorgen dat het gesprek een ander onderwerp heeft. Zo spraken we opeens over vaccineren. Of in het geval van Beau om je niet te laten vaccineren.

Amsterdamse humor

Het ging nog steeds goed met de vrouw aan het tafeltje naast ons. En John genoot ook aan dat tafeltje. De Amsterdamse humor bleef daar maar doorgaan. Jelle en Beau namen op een gegeven moment afscheid. Philip en ik bleven nog gezellig op het terras. De wedstrijd van zes uur was al begonnen tussen Denemarken en Finland. Op eens kregen we het verschrikkelijke nieuws binnen over Christian Eriksen. Hij viel neer. Philip’s en mijn gedachten keerden natuurlijk terug naar Abdelhak Nouri van een paar jaar geleden.

Dat doen we nog een keer

Later kwam Jelle nog terug. Onze ‘Cinderella’ had een schoonheidsslaapje genomen. We namen nog een biertje of rosé om het af te leren. Met zijn drieën bespraken we wat er in Kopenhagen was gebeurd. Gelukkig kregen wij nog te horen dat Eriksen bij kennis was. Rond 9 uur nam ik weer de taxi terug naar huis. Het was weer ouderwets gezellig in De Oude Schaeper. Hopelijk komen deze tijden om te genieten in je favoriete kroeg weer terug. Lekker lullen over niets en weer grappen uithalen bij elkaar. Of niets. Over voetbal praten, de belangrijkste bijzaak in het leven.

Summer in the city. Ook voor toeristen

15458620785_df2c7240cd_z

Het is zomer in de stad. Amsterdam heeft wat meer tijd nodig voordat het doordrongen is van de zomer. Op een donderdagmiddag werd ik opeens gebeld door Disability Studies. Ooit ben ik wel eens bij een event geweest van hun op de Vrije Universiteit. Het doel van deze organisatie is het creëren van in een inclusieve stad of gemeente. Dus een stad of gemeente waarin iedereen kan meedoen, beperking of niet zonder drempels.

Ik wist dat deze stichting veel internationale contacten heeft. Het doel is namelijk in zoveel mogelijk gemeentes over de hele wereld voor inclusie te zorgen. Er waren namelijk Wit-Russische toeristen met een beperking in de stad. Deze toeristen wilden meer weten over de toegankelijkheid in deze stad en de mogelijkheid van reizen met het openbaar vervoer. Of ik morgenavond in hun hotel hier iets over wilde vertellen? José Smits, van Inclusie Nederland en die ik onder andere ken van het Freedom Fighters Festival, adviseerde om dit aan mij te vragen. Blijkbaar werd ik gezien als een ‘expert’ op dit gebied.

Zo gezegd, zo gedaan. Op die vrijdagavond nam ik de metro naar de Rai. Ze verbleven namelijk in Motel One. Nu ben ik blijkbaar wel een ‘expert’ op het gebied van toegankelijk, maar aan mijn oriëntatiegevoel moet ik nog iets doen. Zo heb ik nog een tijdje rondom de Rai rondgezworven totdat ik er achter kwam dat het hotel eigenlijk al de hele tijd vlakbij de metrohalte was. Een kwartier later dan afgesproken kwam ik het hotel binnen. Desondanks werd ik vrolijk begroet.

Het groepje dat een gesprek met mij wilde bestond uit twee personen en daarnaast hun begeleiding. De één was voorzitter van de Wit-Russische invalide gemeenschap en de ander werkte voor een vereniging voor rechten voor mensen met een beperking. Alleen konden ze beiden niet Engels dus een begeleidster vertaalde de hele tijd. Dus via haar werden de vragen aan mij gesteld. Dit duurde soms wel even, want ze hadden soms een lange intro voordat ze de vraag stelde. De eerste vragen waren over de organisatie waarvoor ik dit deed. Waar ik niet echt op voorbereid was aangezien ik nog maar één keer bij een event was geweest. Mij was verteld dat ze vooral wilde weten hoe toegankelijk Amsterdam is en het reizen binnen de stad. Later kwamen er vragen over de toegankelijkheid en het openbaar vervoer in de stad.

Ik vroeg aan ze hoe lang ze hier al waren. Het bleek dat ze gisteren aangekomen waren. Ze waren tot nu toe alleen bij het toeristische gedeelte rondom het Rijksmuseum geweest. Dit hadden ze gedaan met de touringbus waarmee ze ook hier naar toe gereisd waren. Misschien was het leuk om de komende dagen ook nog het openbaar vervoer uit te proberen. In Minsk bleken ze niet deze mogelijkheid te hebben.

Het is voor mij toch altijd weer een bewustwording. In Nederland vind ik dat het zoveel beter kan, zeker op het gebied van toegankelijkheid van openbare gebouwen. Maar andere landen kennen helemaal niet de mogelijkheid van openbaar vervoer die wij op het moment hebben of de mogelijkheid van goed onderwijs. Zo was er een Belg bij het Freedom Fighters Festival die vertelde dat in geen enkele stad in België het openbaar vervoer toegankelijk is. Zelfs niet in Brussel. Je zou zeggen bijna de hoofdstad van Europa. Die moet toch het goede voorbeeld geven.

Het was leuk gevraagd te zijn om dit te doen. Altijd leuk om weer nieuwe vrienden te maken. We hadden nog wat contactgegevens uitgewisseld en ik moest zeker een keer Minsk bezoeken. Ik besloot maar weer de metro naar huis te nemen. De stad is nu echt doordrongen van de zomer. Een mooie tijd om gebruik te maken van de vrijheid van het openbaar vervoer.