Ajax here we come!

In eerdere blogs heb ik al eens verteld over mijn ervaringen met reizen met tram en metro  (http://wijreddenonswel.nl/werk-ervaring-marnix-brockmeier-deel-2/). Reizen naar een voetbalwedstrijd is weer een hele andere ervaring. Op elkaar gedrukt ga je de metro in. Dit omdat iedereen op het zelfde moment de Arena verlaat. Het verschil tussen reizen met de metro en reizen met de tram is dat ze mij minder vreemd aan kijken. Mensen roepen: “Even doordrukken, er moet nog een rolstoel bij.” Dan sta ik daar tussen de bezwete mede-supporters. Zo dicht op elkaar dat de geuren van elkaar te ruiken zijn. Je weet wat ze voor de wedstrijd gedronken en gegeten hebben.

Gisteren nam ik weer de trip naar de Arena om onze jongens naar een overwinning te schreeuwen tegen geelzwarten uit Arnhem. Met mijn vriend Pieter had ik afgesproken om voor de wedstrijd nog een hapje te eten. Na het hapje eten gingen we naar het Grolsch Café om met de andere rood-wit gekleurden al te drinken op de overwinning. Want dat is onze Amsterdamsche bluf, we gaan er al vanuit dat we al gewonnen hebben.

Dan druppelen de supporters de Arena in. De landskampioenschap van vorig jaar heeft de Amsterdamsche bluf weer laten leven. Er wordt weer gezongen als ’95. Alsof we elke week weer 7, 8-0 winnen. Onze jongens hebben het de eerste helft moeilijk. Maar we blijven ze aanmoedigen en de tweede helft leidt dit tot het juiste resultaat.

De terugreis is weer aangebroken en ze maken weer ruimte voor mij in de metro. Dat is het teken dat ik erbij hoor. Allen voor één, één voor allen! De geuren van zweet zijn weer te ruiken. En de man naast mij heeft een shoarmatje op dat goed met knoflook gevuld was.  Maar ik zit er niet mee. Dit is de geur van overwinning. Wij zijn Ajax en wij zijn de beste!

Traplopen met rolstoel

Een paar weken geleden kwam mijn neef met zijn vriendin een dag bij mij langs. We waren van plan om naar NEMO te gaan, het museum over wetenschap en technologie.

Het museum ligt aan het Amsterdamse IJ. Een hele mooie plek aan het water, alleen om er te komen moet je vele bruggen over. Heel leuk bedacht en het ziet er ook modern uit. Alleen als je dan een brug over gaat en aan het begin van de brug kun je gewoon met een rolstoel komen dan verwacht je ook dat je aan het einde van de brug met een rolstoel er overheen kan. Niets is minder waar. Om van de brug te komen moet je trapje af. Erg goed bedacht. Misschien keek de architect wel in de toekomst en dacht hij dat de volgende generatie rolstoelen kunnen traplopen.

Het gevolg was dat we helemaal om moesten rijden een tunnel door. Daar aangekomen was het nog eens zo druk dat we er geen zin meer in hadden. Nu gaan we het najaar. Misschien dat de brug dan aangepast, maar ik ga er niet van uit. Dus nu maar een offerte aanvragen in China voor een rolstoel die kan traplopen. http://attitude.excite.nl/traplopen-met-rolstoel-N1989.html 

De “Central Perk” van Amsterdam Oost

Maanden lang reed ik langs de Molukkenstraat en kwam ik op het begin van het Javaplein een bouwput tegen. Samen met mijn vrienden Jennifer en Michael vroegen we ons steeds af wat dit uiteindelijk zou worden. De bouwput is nu al een paar weken klaar. Het is omgetoverd in een soort winkelcentrum. Eerst was er nog alleen een fitnesscentrum. Daarna verhuisde een vestiging van OBA van de Insulindeweg naar het winkelcentrumpje. En als laatste kwam er een Coffee Company.

Dit is voor mij echt een ‘hemelse’ ervaring. Het is niet zomaar even een plek waar je snel je koffie haalt zoals de Coffee Company in de Jordaan. Maar ze hebben er echt een lounge gedeelte bij gemaakt te vergelijken met Central Perk bij Friends. Met het verschil dat er ook wifi is voor de computernerds. Ook beschikken ze gelukkig over een terras. Hier houd ik van. Een heerlijke plek om in de zon een boekje of een krant te lezen. Daarnaast is het personeel ontzettend vriendelijk en behulpzaam. Lars, de eigenaar van deze vestiging, brengt voor Michael en mij de koffie naar ons toe. Ook vraagt hij of het in deze mokken wel goed gaat. Een service die je niet overal ziet. Zoals iemand een stamkroeg heeft, zo wordt dit mijn stamplek!

Introductie http://heldopwielen.nl/

Hierbij wil ik graag mijn nieuwe url aankondigen http://heldopwielen.nl/. Dit is een verwijzing naar mijn persoonlijke blog. Tot op heden schreef ik alleen over mijn belevenissen tot het werk vinden. Dit wil ik uitbreiden met het vertellen hoe goed je kan leven in een stad als Amsterdam met een handicap. Amsterdam heeft zoveel moois te bieden voor mensen met een handicap. Zo kan je al door heel Amsterdam reizen met tram en metro. Natuurlijk zijn er obstakels, maar die heeft elke stad. Misschien kan deze blog helpen om deze obstakels te overwinnen.

Ook wil de grappige en leuke momenten die je juist hebt door je handicap niet voor mij houden. Daarnaast komt er een rubriek Uitpakken! Hier wordt vertelt over onhandige verpakking die onder andere producten hebben uit de supermarkt, maar ook andere winkels hebben deze verpakkingen. Hans Dorrestijn heeft al eens verteld bij Pauw & Witteman wat voor een problemen hij heeft met verpakkingen. Dus niet alleen mensen met een handicap hebben hier problemen mee. Deze rubriek is niet bedoeld om iemand hier op aan te spreken, maar alleen om in de toekomst tot een verbetering te komen.

Hopelijk gaat u met plezier mijn blog lezen!