Op vakantie met handicap, een hele organisatie!

Voor mensen met een handicap is op vakantie gaan een grotere organisatie dan voor valide mensen. Dit laat de Belgische film Hasta La Vista wel zien.  De eerste keer dat ik over deze film hoorde was op de blog van een collegablogger bij GeenBerperking.nl, Sharp Ben. Hij komt zelf uit België en was hierdoor eerder op de hoogte van deze film. Al was de film in november vorig jaar al te zien in de Nederlandse bioscopen, ik heb de film nu net gezien. Ik stond door deze film erbij stil dat ik nu wel wat moet regelen wil aankomende zomer nog op vakantie.

Aankomende zomer ga ik in ieder geval met een groep goede vrienden naar Zeeland. Dit is een week dat georganiseerd wordt door De Zonnebloem. Eerst zag ik daar tegen op. Ik heb altijd een beeld dat De Zonnebloem een organisatie was voor zwaardere gehandicapten. Nu ben ik er toch op gewezen door mijn goede vrienden dat te vergelijken is met De Wielewaal, een organisatie waarmee ik in het verleden op vakantie ben geweest. Aankomende zomer moet ik maar ervaren hoe het is om op vakantie te gaan met De Zonnebloem.

Maar naast de week Zeeland wil ik aankomende zomer ook een week of twee weken naar het vakantiehuisje van mijn ouders in Zuid-Frankrijk. Hiervoor heb ik alleen vrijwilligers nodig en geen aanbod waarbij ook de vakantie bepaald wordt. Daarom heb ik het internet afgezocht om te kijken of dat aangeboden wordt. Maar het blijven aanbiedingen die gepaard gaan met gehele vakanties.

Het is natuurlijk mogelijk om dit uiteindelijk te realiseren. Misschien moet ik er iets harder aan trekken om dit te bereiken. Gisteren heb ik gegeten bij mijn zus en bij haar heb ik mijn wens aangekaart dat ik ook naar het huisje in Zuid-Frankrijk wil. Zij is van mening dat je dit eerder moet polsen bij vrienden of familie. Hier heeft ze misschien wel gelijk in. Je hebt dan iemand mee waar je het goed mee kan vinden en dan doet die persoon ook wat hij of zij leuk vindt. Dat weet je niet als je een vrijwilliger meeneemt.

Alhoewel ik voor aankomende zomer op deze manier een vakantie wil regelen denk ik dat het toch een gat in de markt zou zijn. Dat er een organisatie is die vrijwilligers aanbieden die met jou op vakantie willen. Waarbij, je net als onze Belgische vrienden van Hasta La Vista, je eigen reisschema en reisprogramma kan neerleggen.

Tot die tijd moet je het proberen te regelen met vrienden of familie. Wat natuurlijk extra gezellig is. Eindelijk heb ik dus de film Hasta La Vista bekeken. Als gehandicapten heb ik, net als Sharp Ben, ook gezien dat niet alles realistisch is. Dat de verzorgster in haar eentje een tentenkamp op zet en dat de rolstoel niet opgeladen wordt de twee weken dat ze op vakantie zijn. Maar dit zal de valide kijker zijn ontgaan. De film geeft voor die kijkers een beeld wat er allemaal komt kijken om met een handicap op vakantie. En dat is misschien maar goed ook.

Bij D66 kun je nog wel de nieuwjaarsgroet geven!

Terwijl ik dit schrijf zitten we alweer twee weken in 2012. Te laat om nog een gelukkig nieuwjaar te wensen.  De afgelopen weken ontbeerde het mij tot inspiratie. Daarom is dit ook pas mijn eerste blog van het nieuwe jaar. Ook de rubriek Uitpakken! is er de laatste tijd niet van gekomen. Ik heb besloten deze rubriek alleen voorbij te laten komen als ik een onderwerp ervoor heb.

Wat ik al zei: “Het is te laat om nieuwjaar te wensen.” Toch heeft D66 dat dit weekend nog gedaan. Nadat ik donderdag alweer genotuleerd heb voor de fractie, heb ik gisteren met een groepje medewerkers van het stadsdeel Centrum nog geflyerd op de Noordermarkt.  Gewoon om de bezoekers van de markt een gelukkig nieuwjaar te wensen. Er waren genoeg mensen die onze folder aan wilden pakken.

Na anderhalf uur besloten toch even te stoppen om ons op te warmen met koffie. Waarna we nog een uurtje door gingen flyeren. Rond half 5 stopten we. De markt was niet zo vol meer. En krampjes pakten in om voor de dag te stoppen. Er werd afgesloten met een borrel in P96. Daar was ik niet zo heel lang bij, want ik ging ook nog naar een borrel voor D66 in mijn stadsdeel.

Rond 6 uur was ik weer thuis en ging ik wat eten waarna ik weer naar de volgende borrel ging in het Badhuis Theater. Het was heel gezellig. Na de speech van Jeroen van Spijk, wethouder in stadsdeel Oost, was het gewoon gezellig borrelen. Ik sprak een oud duo-raadslid van Oost-Watergraafsmeer die mij het advies gaf om vooral niet te schromen om ook wat in te brengen als fractie assistent. Ook sprak ik met gemeenteraadslid. Waar ik naar voren bracht dat natuurlijk de tram toegankelijk moet zijn voor fietsers, maar dat dat niet ten kosten moest gaan voor de gehandicapten. De plank voor gehandicapten wordt namelijk uit tramlijn 26 gehaald voor ruimte voor fietsers.

Het was een gezellige avond. Tot in de late uurtjes was ik bij de borrel. En toen ik naar huis reed heb ik ook nog eens omgereden. Hierdoor was ik weer frisser thuis. Op naar een nieuw succesvol jaar!