Londen vs. Amsterdam

DSC00156DSC00171

Afgelopen week zat ik voor een weekje in Londen. Deze stad stond al een hele tijd op mijn lijstje om een weer een keer te bezichtigen. Als jongetje van tien ben ik al een keer in deze stad geweest, maar sindsdien ben ik nooit meer die plas over geweest tussen Nederland en het Verenigd Koninkrijk. En nu vraagt u zich af waarom stond Londen zolang op mijn lijstje? Simpel, ik houd van grote wereldsteden. Parijs, Londen,  Berlijn, New York, het kan van mij niet groot genoeg. En als ik dan in deze steden ben wil ik het graag vergelijken met de enige ‘wereldstad’ in ons land: Amsterdam!

Londen? Kun je het vergelijken met Amsterdam? Natuurlijk Londen is een veel grotere stad. Zelfs de hele randstad bij elkaar is nog niet zo groot als Londen. En als je op de kaart van de tube kijkt zijn er wat meer lijnen dan de vier metrolijntjes die Amsterdam heeft. En dan lopen die lijnen ook nog eens flink door elkaar. Maar naar mijn mening is er zeker een vergelijking en dat zit in de manier van leven wat je in zo’n stad kan doen.

Altijd als ik op vakantie ben, ook als het niet een stedentrip, wil ik er achter komen hoe het is om te leven en te wonen op de plek waar ik op dat moment ben. Maar eigenlijk zal je daar nooit achter komen tot dat je werkelijk je leven daar hebt. De reis naar Londen was een groepsreis en dan ga je uiteraard naar de toeristische trekpleisters. Uit ervaring kan ik zeggen dat je dan inderdaad niet ervaart hoe het is om te leven en wonen in zo’n stad. Zo zien toeristen in Amsterdam de grote bekende plekken als de Dam, het Leidse- en de Rembrandtplein. Waar ze naar grote van het terras al op de toerist gerekend hebben. Trouwens is hier niets mee mis, ik ben er met regelmaat ook. Maar de toeristen zien minder snel in de kleinere buurtcafé in Oost, West of andere stadsdelen buiten het Centrum. Dus in Londen heb ik dit ook niet ervaart.

Uiteraard blijf ik in Londen een toerist, dus dan vind je juist de toeristische dingen ook leuk om te zien. Zo ben ik met veel vreugde de draaimolen van Londen Eye ingestapt. Hier kon ik de City of London en de City of Westminster goed overzien Ook drukte ik mij in de menigte met mijn rolstoel bij Buckingham Palace om de wisseling van de wacht te zien. Maar het was zeker leuk om zaterdagavond met vrienden die tijdelijk voor werk in Londen wonen iets anders te zien dan deze toeristische trekpleisters.

Zo zat ik deze specifieke zaterdagavond met vrienden in de iets wat minder toeristische wijk Shoreditch. In een populaire pizzatent op Shoreditch Highstreet om precies te zijn. Deze tent maar ook de buurt, had ik het gevoel, wordt voornamelijk gedomineerd door twintig, dertigers die nog net studeren of net met hun eerste jaren van werk begonnen zijn.  Hier kon ik veel meer zien hoe het is om te leven in Londen. Chris vertelde dat de klassenverdeling veel groter is in Engeland dan in Nederland. Shoreditch wordt gedomineerd door mensen die net begonnen zijn met werk. In dit soort tenten zouden de iets rijkeren niet gezien willen worden. Als je naar een café gaat in Amsterdam dan zou je verschillende soorten mensen daar vinden uit verschillende milieus. Misschien vind je alleen de echte rijken hier niet. Maar de klassenverdeling is dus wel veel groter in Engeland.  Na de pizza met aparte smaken, ik had een pizza met gehaktballen, gingen nog een drankje doen in café. Dit café werd gerund door wat alternatievelingen. Ze zagen er wat uit als het beeld wat ik heb van de Engelse jeugd uit de jaren 80 van de vorige eeuw. Al zijn de jongens geen skinheads meer, maar hadden ze allemaal baarden. Dus ik paste daar wel tussen.

Toen was het tijd om de rit te maken met de tube. Het was goed dat Rob mee was, het andere gedeelte van de vrienden groep. Hij wist zijn weg wel te vinden in de verschillende ondergrondse lijnen die Londen rijk is. En inderdaad na twee keer overstappen zaten we in tube die langs de halte ging die vlakbij mijn hotel stond. Natuurlijk is de Londense tube veel groter en warriger dan de Amsterdamse metro, maar één ding heeft deze tube en metro wel gemeen. De verscheidenheid van mensen. In een tube of metro zie je verschillende mensen, uit verschillende culturen en milieus en die worden zowel in de tube als in de metro altijd geaccepteerd. Zo heb ik nog steeds dat ik mijn ogen uitkijk als ik in de Amsterdamse metro zit.

Uiteindelijk kun je concluderen dat Londen en Amsterdam veel gemeen hebben. Als ‘grote’ stad hebben ze allebei mensen uit verschillende culturen en milieus. Dit is goed terug te zien als je de tube of metro neemt. Het verschil tussen Londen en Amsterdam is dat in een Amsterdams restaurant of café deze verschillende culturen en milieus meer worden geaccepteerd, terwijl je in Londen toch meer je eigen restaurants en cafés hebt. Door mijn vakantie in Londen ben ik er ook achter gekomen hoe blij ik kan zijn dat ik in een stad als Amsterdam woon. In een ‘ wereldstad’ als Amsterdam ben je meer een nummertje dan een bijvoorbeeld een Brabants dorp. Veel Brabantse collega’s vinden Brabant daarom dan ook veel socialer. Misschien is dat zo, maar je bent wel veel vrijer in een stad als Amsterdam en je wordt meer geaccepteerd zoals je bent. En sociaal zit ook in jezelf. Als je meer Amsterdammers zou aanspreken zal je merken hoe sociaal Amsterdammers kunnen zijn. Ik ga nu weer verder genieten van mijn leven in Amsterdam en mensen aanspreken.       

Campagne van start gegaan in Oost!

DSC00074DSC00077

Bijna twee weken geleden kreeg ik mailtje van ene Finn van Leeuwen. Finn van Leeuwen, zijn naam zei mij niet zoveel. Het bleek ook dat hij nog niet zolang geleden verhuisd was van Den Haag naar Amsterdam. En met zijn Haagse ervaring van campagne voeren had hij als opdracht gekregen om de campagne voor D66 in Amsterdam-Oost voor de gemeenteraadsverkiezingen van volgend jaar leven in te gaan blazen. Finn zocht dus campagneteammedewerkers. Zelf had ik al weer het gevoel dat ik weer wat meer voor D66 wilde gaan doen. Dus ik stuurde een enthousiaste mail terug dat ik graag mee wilde helpen.

Afgelopen donderdag hadden we een soort kennismakingsbijeenkomst. Het was nog niet echt specifiek gericht op de taken van het campagneteam, maar eerst om elkaar beter te leren kennen. En misschien ging het uiteindelijk met iets te veel drank gepaard. Ook kwam ten sprake over wat voor een evenementen de komende weken er staan te komen om voor de gehele stad de campagne in te luiden. Het eerste wat er aan stond te komen was aanstaande zaterdag. Wij gingen posters plakken om de andere partijen alvast wakker te schudden.

Daar stond ik dan vanochtend, nog geen ontbijt tussen mij kiezen, koud te kleunen bij Studio K. Boy, Erwin en Jan-Bert waren al druk bezig om de behanglijm te mengen met water en er een goede substantie van te maken.  Je zag aan Erwin dat hij al enig ervaring had met posters ophangen, want hij had ook nog eens een bezem mee genomen. Zelf was ik nog niet mee bezig geweest wat het nou inhoud om posters op te hangen. Gisteren kreeg ik wel een mail binnen met een filmpje, maar ik dacht ik zie het morgen wel. Toen konden we op pad gaan in twee groepen. Terwijl Erwin en Jan-Bert de Indische Buurt onveilig gingen maken met hun bezems, hadden Boy en ik gewoon rollers en gingen de andere kant, de Zeeburgerdijk op en naar Brazilië.

Het was een stuk kouder dan ik had verwacht. Ik dacht dat ik twee dagen geleden op het nieuws hoorde dat het dit weekend zonnig zou zijn. Maar met goede moet gingen Boy en ik toch de Zeeburgerdijk af richting het Flevohuis.  De stand zoeken waar we mogen plakken was nog even zoeken, maar toen wij eenmaal het plekje hadden gevonden gingen wij er stevig op los.  Voor Boy was het ook de eerst keer dus we smeerden de posters maar goed in. En toen ze opgeplakt waren nog maar eens flink erover heen.

Na de Zeeburgerdijk gingen we richting Winkelcentrum Brazilië. Daar kwam Boy er achter dat de rest van de poster per evenement netjes in kolommen onder elkaar stonden. Misschien waren we wel wat aso geweest door de posters op de Zeeburgerdijk naast elkaar te plakken. Maar wat maakte het ook uit. We hielden het er maar bij om twee posters onder elkaar te plakken en één op een andere plek. De mensen moesten toch weten dat voor D66 de campagne begonnen was!  Na de stand bij Brazilië gingen we even een koffie drinken bij het koffiehuis en Oosterlijke Handelskade.

Lekker opgewarmd gingen we naar onze laatste stand op het Azartplein. Naast de Sissy Boy lieten we ook zien dat het voor ons menens was. Weer twee grote posters onder elkaar en één er naast. Uiteindelijk kan ik concluderen dat het een succesvolle plakdag was. De campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen is voor D66 Amsterdam-Oost echt begonnen. PvdA! Eat your heart out! Volgend jaar wordt D66 de grootste partij in Amsterdam!