We zitten alweer twee weken in het nieuwe jaar. Maar ik kan zeggen dat afgelopen zaterdag pas mijn jaar echt goed van start is gegaan. Tijdens mijn 40ste verjaardag, wat alweer in november 2021 was, kreeg ik van mijn maatjes die achter mij staan in de Arena een dag skydiven. Ik dacht: “Wat een apart cadeau” en “Kan ik dit wel? Ik zit tenslotte in een rolstoel.” Maar Mike vertelde dat hij mijn situatie heeft uitgelegd en dit zou ik werkelijk kunnen doen. En toen dacht ik gewoon: “Waarom dan niet? Ik ga er gewoon voor.”
Op weg
Zaterdag was dan de dag. Cliff haalde eerst de Caddy op in Heemstede en reed daarna naar mij toe. Daarna gingen we Pim en Pelle halen bij Carpool Abcoude. Samen met Pim en Pelle reden we naar City Skydive aan de A2 bij Utrecht. We waren er veel te vroeg dus we moesten nog wel even wachten. We namen een koffietje of een colaatje en gingen rustig kletsen. Terwijl Cliff het weer over vrouwen kon hebben stapten we daarna over op Ajax, de band die ik heb met de jongens.
Instructies voor skydiven
Daarna kwam Bas die instructie ging geven wat de bedoeling is. Hij wilde ook weten wat ik nog allemaal kon. Daarbij was het vooral belangrijk dat ik mijn benen nog kon strekken en mijn armen. Er zit wel wat beweging in mijn benen maar strekken is toch erg moeilijk. Daarnaast kan ik mijn rechterarm ook niet echt strekken. Eerst deed ik mij beter voor dan het werkelijk is. Maar dat was allemaal niet erg, hij wilde gewoon weten wat ik nog kon. Dus kon ik maar beter eerlijk zijn. Ze hielpen mij voor de rest wel.
Alleen ik ga vliegen
Niet veel later kwamen ook de andere jongens, Mike, Sander en Bert. Ik dacht dat zij ook zouden skydiven, maar ik was de enige die het ging doen. De rest was mee om te zien hoe ik het zou doen. Dus alle druk lag op mij. Het was toch even wachten tot ik mijn pak aan mocht doen om te skydiven. Toen we uiteindelijk het pak aan mochten doen waren er uiteindelijk vier man nodig die mij moesten helpen. Dit duurde wel even en daarna was het even wachten tot ik in een smallere duwstoel werd gezet.
Sprong in het diepe
In die duwstoel gingen we door de smalle deuren naar de cabine waar de tunnel was waar ik straks in gegooid zou worden om te vliegen. Sander en Cliff gingen mee de cabine in. Zij zouden mij helpen om uit de rolstoel te komen en dan werd ik opgevangen door de instructeurs Bas en Ryan. Ik ging de tunnel in op mijn rug, maar Bas en Ryan draaiden mij op mijn buik. De eerste sessie vond ik doodeng. Maar dat kwam omdat ik mijn armen niet goed strekte en mijn hoofd niet naar boven hield. De sessies daarna gingen echt beter en vond ik het echt leuk worden.
De hoogte opzoeken
Toen ik meer begreep wat ik moest doen ging ik met vertrouwen en rust de volgende sessies in. Daardoor ging het ook beter. Ik ging ook steeds hoger. Tijdens de laatste sessie ging ik echt hoog. Elke sessie was 1,5 minuut, maar tijdens de laatste sessie ging ik iets langer. Bas en Ryan gaven aan: Ga nog maar één keer echt hoog. En daar ging ik. Het was een dag waar ik misschien pas echt zenuwachtig van werd de avond ervoor, maar eenmaal bezig met de sessies ging de spanning weg en vond ik het hartstikke leuk. Ik wil de jongens nogmaals bedanken dat ze op dit idee kwamen en dat ze dit aan mij gaven. Ik vond het heel bijzonder. Het was echt een hele mooie belevenis.
Een dag om nooit te vergeten
Daarna hebben we nog lekker gegeten bij café restaurant Eendracht in Abcoude. Waar ze echt heel lekker vlees hadden omdat ik begreep dat het vlees echt kwam van een goede slager. Daarna ging ik met de jongens zoals gebruikelijk naar Ajax. We speelden tegen Twente. Maar het was één van de moeizaamste wedstrijden die ik ooit van Ajax gezien heb. Twente was de bovenliggende partij. Dat zie je nooit bij Ajax als ze thuis spelen. Toch verloor Ajax niet en bleef het 0-0. Het maakte mij eigenlijk niet uit dat Ajax niet won. Ik had zo’n mooie dag door het skydiven. Dit zal ik nooit meer vergeten.
Bekijk het filmpje hoe ik skydive.
Fantastisch, Mar!! Geweldig – veel liefs, Frans