Tag archieven: Caddy

Een mooi weekend Zeeland

Geplaatst op door
1

Het is donderdagochtend. Ik roep mijn zorg op om uit bed gehaald te worden. Mijn verzorger komt zingend mijn kamer binnen. Ik ben namelijk jarig. Vandaag wordt voor mij eigenlijk een gewone werkdag. Toch word ik een aantal keer gebeld door familie. Ik ben er blijkbaar niet op voorbereid, want ik zou het ook niet vieren vandaag. Mijn vader belt mij op een moment dat ik druk met mijn werk bezig ben. Dus het komt ook niet over. In de avond bel ik rustig met mijn vader.

Ophalen in Heemstede

De volgende dag ben ik vrij. Het is de bedoeling dat ik een lang weekend naar Domburg ga. Dit heb ik afgesproken met mijn tante en mijn oom die daar wonen. Aan het begin van de middag neem ik taxi naar mijn ouders in Heemstede. Daar komt ook mijn neef Victor die met mij mee gaat naar Domburg. Als ik in Heemstede ben is mijn neef er nog niet. Ik ga lunchen met mijn ouders. Op een gegeven moment moet Victor opgehaald worden bij het treinstation. Victor wordt nog rondgeleid door het net nieuwe appartement van mijn ouders. Daarna ga ik met de Caddy samen met Victor naar Domburg rijden. Ondertussen belt mijn zus nog omdat ze mij gisteren nog niet had gefeliciteerd.

Lange reis naar Zeeland

De reis is op een vrijdagmiddag. Iedereen is klaar met werk en heeft weekend. Hierdoor is het hartstikke druk op de weg. Dus we kwamen in een file terecht. Dat gaf helemaal niet. Zo hadden Victor en ik tijd om bij te kletsen. Ik had mijn neef al een tijd niet gezien. Eind jaren negentig heb ik in Arnhem gewoond. Mijn neef komt uit Arnhem en hij kwam in die tijd elke donderdagavond bij mij langs om een film samen te kijken. We zijn ongeveer even oud en deden van jongs af aan dingen samen. Dus het is fijn om weer een moment te hebben die we samen doorbrengen. Rond om Rotterdam was het het drukst. Daar zagen we bij de haven een groot schip dat heel erg hoog in de lucht werd gehouden.

Van jongs af aan

Victor en ik deden van jongs af aan dingen samen, maar de afgelopen jaren is ons leven wel heel verschillend. Victor heeft een gezin gekregen en heeft drie kinderen. Ik ben vrijgezel en heb geen kinderen. Eigenlijk heb je dan een ander leven. Dat heb ik ook gemerkt met mijn broer en zus die kinderen hebben. Het lijkt wel of hun hele privéleven in het teken staat van de kinderen, en misschien is dat logisch. Je brengt ze naar school, naar hockeytraining en dan hebben ze in de weekenden ook hockeywedstrijden die ze moeten spelen. Daarnaast hebben ze ook nog vrienden van mijn nichtjes en neefje die komen spelen. Aan dit soort dingen hoef ik niet te denken. In de weekenden kan ik gewoon uitslapen. Behalve dat ik twee keer in de week in het stadhuis ben en voor de rest werk ik thuis.

Eindelijk aangekomen

Wij komen bij Rotterdam. Een heel groot vrachtschip staat in de steigers hoog in de lucht. Victor en ik kijken er naar met verbazing. We hebben ook de tijd, want rond Rotterdam is de file nog het langst. Wanneer we eindelijk Zeeland binnen rijden merk je dat meteen. Het is veel rustiger en om ons heen zien we links en rechts van ons veel water en we rijden op een smalle weg. Rond zes uur zijn wij bij ons hotel. We werden al verwacht. Ook de tillift die ik besteld had was al in onze hotelkamer. Toen wij alleen in onze hotelkamer aankwamen merkten we dat de tillift niet onder mijn bed kon komen. Niet veel later kwamen mijn tante en oom bij onze kamer. Het was een warme verwelkoming. Het bed verhogen zouden mijn tante en oom regelen met het personeel die zij heel goed kennen.

Lekker luxe eten

Ondertussen gingen wij dineren en dat kan in het Badhotel. Ik durfde weer als eens vaker geen vis te bestellen. Dus ik koos voor de steak. We raakten in gesprek over onder meer het werk van Victor. Over onder andere dat hij elk jaar weer een documentaire maakt over de Slag om Arnhem voor de gemeente Arnhem. Daarna hebben we het over mijn werk en hoe het mijn oom allemaal beleefde als ambtenaar. Toen we klaar waren met dineren gingen we al naar bed. Het was al vrij laat en we hadden een groot programma voor morgen. Het personeel had mijn bed hoger weten te krijgen door er stenen onder te leggen. Dus dat was ook opgelost.

Start van een mooie dag

De volgende ochtend genoten Victor en ik van een echt luxe hotelontbijt met uitgebakken spek, roerei en Victor genoot zelfs van zalm. Daarna liepen Victor en ik naar het museum van mijn tante en oom wat nu Museum Domburg heet, vroeger het het de Marie Tak van Poortvliet Museum. Nu was er een tentoonstelling van Jacoba van Heemskerck. Zij zou rond het einde van de 19e, begin 20e eeuw een relatie hebben gehad met Marie Tak van Poortvliet, wat in die tijd niet kon.

Naar Vlissingen

Na Museum Domburg was het de begin van de middag. We bespraken wat we de rest van de middag zouden doen. Het was een hele regenachtige dag. We besloten naar Vlissingen te gaan, naar het Maritiem Museum. Dit was een museum waarbij je een audio-apparaat moest gebruiken. Het museum ging over de gewonnen zeeslagen van Michiel de Ruyter en de mannen die meegingen reizen op de schepen. Dit betekende dat ze soms maanden niet thuis waren en dat ze hun vrouwen alleen achterlieten met hun kinderen.

Een gezellige avond

Rond 4 uur gingen we weer terug naar Domburg met vis van een goede vishandel uit Vlissingen. Bij mijn tante en mijn oom thuis gingen we piratenbridge spelen. Het lijkt erg op boerenbridge, maar dan met iets aparte regels. Daarna gingen we Nederlands elftal kijken wat speelde tegen Ierland. We wonnen met 1-0, maar speelde helemaal niet goed. Maar we waren nu wel erg dichtbij het EK wat aankomende zomer wordt gespeeld.

Weer naar huis

Aan het einde van de avond gingen Victor en ik weer naar ons hotel. De volgende ochtend genoten we weer van eerlijk ontbijt. Na dat we nog een koffie namen met ons tante en oom gingen we echt weer naar huis. Of in ieder geval Heemstede, waar mijn ouders wonen. De reis ging op zondagochtend een stuk sneller dan vrijdagmiddag. Mijn vader reed Victor naar het Centraal Station van Amsterdam, zodat hij weer de trein naar Arnhem kon nemen en mij bracht hij weer thuis. Het is heel bijzonder om zo’n neef als goede vriend te hebben en dat ik zo’n bijzondere band heb met mijn tante en mijn oom. Ik had een fantastisch weekend!

2023 van start op hoogte

Geplaatst op door
1
De jongens waarmee ik ging skydiven.

We zitten alweer twee weken in het nieuwe jaar. Maar ik kan zeggen dat afgelopen zaterdag pas mijn jaar echt goed van start is gegaan. Tijdens mijn 40ste verjaardag, wat alweer in november 2021 was, kreeg ik van mijn maatjes die achter mij staan in de Arena een dag skydiven. Ik dacht: “Wat een apart cadeau” en “Kan ik dit wel? Ik zit tenslotte in een rolstoel.” Maar Mike vertelde dat hij mijn situatie heeft uitgelegd en dit zou ik werkelijk kunnen doen. En toen dacht ik gewoon: “Waarom dan niet? Ik ga er gewoon voor.”

Op weg

Zaterdag was dan de dag. Cliff haalde eerst de Caddy op in Heemstede en reed daarna naar mij toe. Daarna gingen we Pim en Pelle halen bij Carpool Abcoude. Samen met Pim en Pelle reden we naar City Skydive aan de A2 bij Utrecht. We waren er veel te vroeg dus we moesten nog wel even wachten. We namen een koffietje of een colaatje en gingen rustig kletsen. Terwijl Cliff het weer over vrouwen kon hebben stapten we daarna over op Ajax, de band die ik heb met de jongens.

Instructies voor skydiven

Daarna kwam Bas die instructie ging geven wat de bedoeling is. Hij wilde ook weten wat ik nog allemaal kon. Daarbij was het vooral belangrijk dat ik mijn benen nog kon strekken en mijn armen. Er zit wel wat beweging in mijn benen maar strekken is toch erg moeilijk. Daarnaast kan ik mijn rechterarm ook niet echt strekken. Eerst deed ik mij beter voor dan het werkelijk is. Maar dat was allemaal niet erg, hij wilde gewoon weten wat ik nog kon. Dus kon ik maar beter eerlijk zijn. Ze hielpen mij voor de rest wel.

Alleen ik ga vliegen

Niet veel later kwamen ook de andere jongens, Mike, Sander en Bert. Ik dacht dat zij ook zouden skydiven, maar ik was de enige die het ging doen. De rest was mee om te zien hoe ik het zou doen. Dus alle druk lag op mij. Het was toch even wachten tot ik mijn pak aan mocht doen om te skydiven. Toen we uiteindelijk het pak aan mochten doen waren er uiteindelijk vier man nodig die mij moesten helpen. Dit duurde wel even en daarna was het even wachten tot ik in een smallere duwstoel werd gezet.

Sprong in het diepe

In die duwstoel gingen we door de smalle deuren naar de cabine waar de tunnel was waar ik straks in gegooid zou worden om te vliegen. Sander en Cliff gingen mee de cabine in. Zij zouden mij helpen om uit de rolstoel te komen en dan werd ik opgevangen door de instructeurs Bas en Ryan. Ik ging de tunnel in op mijn rug, maar Bas en Ryan draaiden mij op mijn buik. De eerste sessie vond ik doodeng. Maar dat kwam omdat ik mijn armen niet goed strekte en mijn hoofd niet naar boven hield. De sessies daarna gingen echt beter en vond ik het echt leuk worden.

De hoogte opzoeken

Toen ik meer begreep wat ik moest doen ging ik met vertrouwen en rust de volgende sessies in. Daardoor ging het ook beter. Ik ging ook steeds hoger. Tijdens de laatste sessie ging ik echt hoog. Elke sessie was 1,5 minuut, maar tijdens de laatste sessie ging ik iets langer. Bas en Ryan gaven aan: Ga nog maar één keer echt hoog. En daar ging ik. Het was een dag waar ik misschien pas echt zenuwachtig van werd de avond ervoor, maar eenmaal bezig met de sessies ging de spanning weg en vond ik het hartstikke leuk. Ik wil de jongens nogmaals bedanken dat ze op dit idee kwamen en dat ze dit aan mij gaven. Ik vond het heel bijzonder. Het was echt een hele mooie belevenis.

Een dag om nooit te vergeten

Daarna hebben we nog lekker gegeten bij café restaurant Eendracht in Abcoude. Waar ze echt heel lekker vlees hadden omdat ik begreep dat het vlees echt kwam van een goede slager. Daarna ging ik met de jongens zoals gebruikelijk naar Ajax. We speelden tegen Twente. Maar het was één van de moeizaamste wedstrijden die ik ooit van Ajax gezien heb. Twente was de bovenliggende partij. Dat zie je nooit bij Ajax als ze thuis spelen. Toch verloor Ajax niet en bleef het 0-0. Het maakte mij eigenlijk niet uit dat Ajax niet won. Ik had zo’n mooie dag door het skydiven. Dit zal ik nooit meer vergeten.

Bekijk het filmpje hoe ik skydive.

Gegroeid naar een echte supporter

Geplaatst op door
1

Het seizoen is alweer een tijdje afgelopen. Het volgende voetbalseizoen gaat weer bijna beginnen. Ik woon nu al bijna een decennium in onze hoofdstad Amsterdam. En in die tijd ben ik echt een Amsterdammer geworden. Al vanaf jongs af aan ben ik ook een groot Ajax-fan. En sinds ik in Amsterdam woon is die liefde alleen maar groter geworden. Het eerste volle seizoen dat ik in deze stad meemaakte, 2010 – 2011, was dan ook een groot succes. Na jaren geen landskampioen te zijn geweest was het weer eens zo ver. Halverwege dat seizoen kwam Frank de Boer aan het roer bij Ajax en we stonden op dat moment een straatlengte achter op concurrent PSV. Maar tijdens de laatste speelronde werden we toch kampioen.

Succesvolle seizoenen

De drie seizoenen daarna kenden we het zelfde succes. En ik kon het allemaal meebeleven in de mooiste stad op aarde. Ik ging niet meer met de auto naar de Arena, maar nam elke wedstrijd de metro. En dat is een beleving. De sfeer zit er al aardig goed in bij de supporters die de metro nemen. Soms een beetje te goed. Dan hebben ze al het één en ander gedronken in de stad. Maar voor mij is de metro echt een uitkomst. Je bent zo in de Arena. Je hoeft de auto niet meer kwijt onder de Arena. En als je de metro neemt met een rolstoel maken de medereizigers altijd ruimte in de metro.

In Caddy naar Rotterdam

Nu ik bijna een decennium in Amsterdam woon maak ik voor het eerst een reis naar Rotterdam. Voor de bekerfinale tegen Willem II. Met een groep vrienden rijden we in de Caddy naar De Kuip. Omdat ik rolstoelgebonden ben hoef ik niet met zo’n combiregeling met bus of trein. Wanneer wij De Kuip naderen kunnen wij met het tonen van mijn Gehandicaptenparkeerkaart parkeren op een parkeerplaats super dichtbij het stadion. We zijn ruimschoots op tijd en nemen eerst nog even een patatje. De ingang die ik moet nemen is ook super dichtbij. Als ik met mijn vriend, Jeroen, naar binnen ga worden we eerst geleidt naar het platform waar de Willem II-supporters opstaan met een beperking. Daarna helpt een steward ons naar het platform achter het doel waar wij mogen staan. Het is erg dicht achter het doel en het doet mij denken aan mijn eerste wedstrijd in De Meer.

Liederen en spandoeken

De clubliederen worden gespeeld van beide clubs, Willem II en Ajax. Bij Ajax zijn dat meerdere liederen. Van de Ajax-marsch tot ‘Dit is mijn club’. Bij Willem II is dat maar één nummer. Zo vaak hebben zij ook niet de kans om iets te winnen. Daarna lieten beide supporters hun spandoeken zien. Dit zijn hele grote doeken en er zit altijd heel veel werk in. Ik vond dit keer de doek van Willem II veel indrukwekkender. Het shirt van Willem II, wat ik een ontzettend mooi shirt vind, was heel groot weergegeven op het doek.

Gespannen gezichten

Voor Willem II is deze finale nog bijzonderder. Zij staan niet zo vaak in een finale. Je ziet het ook aan de gespannen gezichten van de supporters die ik langs zag komen buiten het stadion. De wedstrijd begint. Beide teams beginnen wat aftastend. Maar de supporters, zowel van Ajax als Willem II, niet. Terwijl de wedstrijd meer dan een half uur eigenlijk geen goed voetbal is, steken een aantal supporters van Ajax fakkels aan. Ik vraag mij af hoe ze die naar binnen hebben gekregen. Aan het einde van de eerste helft is er toch een corner voor Ajax en Tadic geeft een mooie pass aan Blind die tegendraads in kan koppen. De bal gaat wel via de keeper. De ban is dan gebroken. Twee minuten later kan Huntelaar alweer scoren door een hele mooie opgebouwde aanval.

Opperbeste stemming

Tijdens de rust blijkt het vrij druk te zijn bij de drankjes. Gelukkig heeft Jeroen voor de rust al wat drankjes voor ons geregeld. De Ajax-fans zijn tijdens de rust natuurlijk in opperbeste stemming. Met de stewards, die komen van de Arena, bespreek ik nog de doelpunten. Omdat een 0-2 voorsprong al redelijk is begint Ajax relatief rustig aan de tweede helft. Pas rond de 65ste minuut komt het derde doelpunt. Huntelaar kan zijn tweede maken van de middag. Hij schiet de bal in een leeg goal omdat Willem II helemaal wordt weggespeeld. Wat is die ‘oude’ Huntelaar nog goed. Ik dacht dat hij het niet meer in zich had na zijn laatste jaren bij Schalke 04, maar bij Ajax is hij weer helemaal opgebloeid. In de 75ste minuut kan Kristensen nog de vierde maken. Hij scoort niet zo vaak. Zijn schot wordt nog aangeraakt door de keeper, maar hij kan het doelpunt niet voorkomen. Aan het einde van de wedstrijd laten de Ajax-supporters nog hun ruggen zien aan de overkant en zitten ze te springen.

Afsluiten met burger

We bekijken nog hoe Tomas Galasek de KNVB-beker aan De Ligt overhandigt. Nadat we even gezien hebben hoe de Ajacieden de beker hebben ontvangen verlaten we toch vrij snel het stadion. We pakken op de snelweg richting Amsterdam nog een Burger King. Een welverdiende snack. Daarna gaan we toch echt richting huis. Als ik thuis word afgezet ben ik moe, maar wel bevredigend.