Het is een week geleden dat de laatste speelronde is gespeeld in de eredivisie voor de winterstop. Dit is veel eerder dan normaal doordat het WK wordt gespeeld aan het eind van november en december. Een rare gewaarwording dat er nu bijna twee maanden geen competitievoetbal zal zijn. De ogen zijn nu gericht op Qatar. Daar gaat aanstaande zondag het WK beginnen. Er is al van alles over gezegd. Waarom wordt het WK daar gespeeld? Waarom wordt het WK in de winter gespeeld?
Bobo’s hebben nooit genoeg geld
Natuurlijk is het al meer dan tien jaar geleden dat besloten is dat Qatar het WK krijgt in 2022. Het had met veel geld te maken en daar hadden de bobo’s van de FIFA wel oor naar. Deze bobo’s zijn nu bijna allemaal vertrokken. Om het WK te kunnen laten plaatsvinden in Qatar moest er de afgelopen jaren veel stadions gebouwd worden. Iedereen kent nu de verhalen over migranten die naar Qatar zijn gekomen om deze stadions te bouwen. Deze migranten leefden daar in verschrikkelijke omstandigheden. En iedereen vroeg zich ook meteen af: Waarom wordt het WK daar gehouden? Daarnaast zal je zien dat na het WK deze stadions nauwelijks meer gebruikt zullen worden. Net als na het WK van 2010 in Zuid-Afrika. Ongelofelijk zonde.
Competitievoetbal in de war
Dan werd later nog het WK verschoven van de zomer naar de winter. Dit omdat het natuurlijk veel te warm is om te voetballen in de zomer in Qatar. Maar hierdoor werden wel de speelschema’s van alle competities van clubvoetbal in de war geschopt. De groepsfase van de Champions League moest in no time gespeeld worden. Elke week was er wel een speelronde van de Champions League. Als supporter moet je dit ook maar bij kunnen houden. Maar als trouwe Ajax-supporter liet ik natuurlijk geen enkele thuiswedstrijd in de Champions League schieten. Al was oktober wel een dure maand voor mij, want voor een Champions League-wedstrijd ga ik graag eerst even uit eten met vrienden. Normaal gesproken is dit wat meer verdeelt over de maanden september, oktober, november en december. Ik moet mij maar bedenken dat ik uiteindelijk niet meer geld kwijt ben, alleen is het nu in een kortere periode.
Geen winterwonderland in de Arena
Voor iemand die meer van clubvoetbal houdt dan landenvoetbal is het toch even slikken. Juist om in de maand december naar de Arena te gaan vind ik erg mooi. Lekker de koud trotseren en warm gekleed met een warme chocomel in je handen. Nou, ja. In mijn geval is toch bijna altijd bier. Maar het sfeertje om juist in december naar de Arena vind ik mooi. En om dan bij de laatste speelronde er als een malloot er uit te zien met de nieuwste kersttrui van Ajax. Heerlijk, maar helaas zal dit dit jaar niet gebeuren.
“Hup, Holland, hup!”
Natuurlijk zal ik het WK wel gaan bekijken. De situatie in Qatar zal niet verbeteren doordat Marnix Brockmeier niet naar het WK gaat kijken, zoals sommige vrienden zeggen niet naar het WK te gaan kijken. Eigenlijk heb ik nog nooit een eindronde van een WK of EK gemist. Daar is een eindronde te bijzonder voor. Wel kan ik heel makkelijk een oefenduel of wedstrijden van het Nederlands elftal missen in de Nations League. Maar goed laat ik nu maar de mottenballen uit mijn Oranje-shirtje halen. “Hup Holland, hup! Laat de leeuw niet in zijn hempie staan!”
Het is dinsdagochtend. Ik krijg een appje van een vriend: “Godsamme, ik heb nu al Ajax-stress. Dat heb ik niet zo vaak.” Ik antwoord: “Ach, ga er maar vanuit dat we gaan verliezen. Dan valt het altijd mee.” Ik ben altijd positief ingesteld als het om Ajax gaat, maar de laatste weken spelen onze jongens echt niet goed. Achteraf had ik positiever moeten zijn, maar zo’n gevoel kan je niet wegkroppen. Ik maak mij gewoon klaar voor een volgende werkdag en denk pas weer aan de wedstrijd na mijn werkdag.
De gesprekken vooraf
Eigenlijk is dit niet helemaal waar. In het stadhuis is de wedstrijd van vanavond ook het gespreksonderwerp met een collega die ook naar de wedstrijd blijkt te gaan. Voor deze collega is het de eerste keer dat hij naar een Champions League-wedstrijd gaat. Hij is pas net in de ochtend door vrienden gevraagd of hij vanavond mee wilt. Hij is er erg zenuwachtig onder, maar hij heeft er alle vertrouwen in dat het het vanavond goed gaat komen. Als ik zeg dat ik denk dat Napoli 0-3 van ons gaat winnen dan geeft hij aan dat hij niet zo’n negativiteit van mij verwacht had. “Meestal ben je wel wat positiever.”
De voorpret
Na de laatste vergadering via Teams ga ik op weg naar huis. Hier laat ik mijn tassen achter en kleed ik mij om in mijn Ajax-kleding. Ik heb nog wel even wat tijd voor ik naar Loetje moet rijden, waar ik met vrienden ga eten voor de wedstrijd. Ik zet een Spotify-lijstje op met Ajax-muziek om al een beetje in de stemming te komen. Na een half uurtje ga ik naar Loetje rijden. Via de Mauritskade kom ik op de Weesperstraat. De Ruyschstraat, waar Loetje zit, is een zijstraat van de Weesperstraat.
Lekker eten voor wedstrijd hoort erbij
Als ik naar Loetje binnen wil is Philip er al en hij helpt mij met de iets te hoge drempel om binnen te komen. Achter in het restaurant is er een plek voor ons vieren. Frits, de vader van Philip en Jochem moeten nog komen. Zij komen van buiten Amsterdam en komen nog via het openbaar vervoer. We bestellen alvast voor Frits en Jochem, anders komen we te laat bij de Arena. Ik neem biefstuk Bali, de wat pittigere variant, en de andere de normale biefstuk. Niet veel later komt Frits al binnen en tien minuten later ook mijn zwager.
De weg naar de Arena
Na dat we genoten hebben van de biefstukken pakken we de metro op de Wibautstraat. Ik kan vanavond niet meer met een meisje zoenen, maar dat maakt mij niet uit. Het gaat vrij snel met de metro. De metro naar Gein komt er bijna meteen aan als wij op het perron staan. Eenmaal aangekomen op Strandvliet worden we door politie weer omgeleid zoals altijd bij een Champions League-wedstrijd. We gaan langs het trainingsveldje over het fietspad en dan weer langs de kraampjes met souvenirs aan de noordkant. De uitsupporters van Napoli moeten namelijk via de ingang bij Strandvliet. Na de hele omweg gaan we eindelijk het stadion. Als ik bij mijn plek kom zijn de jongens er al die meestal om mij heen staan. Ook de vriend met Ajax-stress.
Nu komen echt de zenuwen
De jongens zijn zenuwachtig, maar geloven wel in een goed eindresultaat. Ik zeg dat ik denk dat Napoli 0-3 gaat winnen. Ik moet meteen mijn mond houden en ook geloven dat we gaan winnen. Maar Schreuder speelt al weken het zelfde en geen verrassingen. Dat heeft al drie keer geen overwinning opgeleverd. Maar we gaan het zien. Ajax start wel sterk. Dat levert al snel een doelpunt op door matige verdediging van Napoli. Door een soort flipperkast-doelpunt scoort Kudus de 1-0. Ik ben eigenlijk blij dat ik geen gelijk zal krijgen.
Verbijstering
Maar dat waren de enige 10 minuten dat Ajax goed was, daarna kwam Napoli. Binnen een kwartier was het alweer 1-1. Raspadori scoorde. Ik dacht dat het een nieuw Italiaans gerecht was. Daarna zet Napoli Ajax alleen maar nog meer onder druk. Al duurt het wel 20 minuten voor dat de 1-2 valt, maar daarna gaat het snel. Voor rust komt Ajax zelfs op een 1-3 achterstand.
Steun van het publiek
Na rust vindt Schreuder geen reden om al te gaan wisselen en dat heeft hij geweten. Vlak na rust komen we 1-4 achter. Dit kan wel eens een historische avond worden met de grootste thuisnederlaag ooit in Europa worden. Ajax komt er echt helemaal niet meer aan te pas en Schreuder blijft maar vasthouden aan de elf spelers waarmee hij begon. In de 60ste minuut wordt het zelfs 1-5. Dan gaan de eerste supporters al het stadion uit. Dit vind ik toch jammer. Feyenoorders vinden Ajacieden geen echte supporters, omdat zij controleren of Ajax wel echt gaat winnen. Feyenoord-supporters moedigen hun spelers de hele wedstrijd aan, hoe goed of slecht het ook gaat. Volgens hun. Konden sommige Ajax-supporters dat ook maar eens tonen. Maar ik ben het niet eens met die Feyenoorders. Er zijn echt wel supporters die hun club tot het einde van de wedstrijd aanmoedigen. En ik durf te zeggen dat ik daar één van ben. En de jongens die om mij heen staan.
Veel gepraat over Ajax
Pas in de 74ste minuut wisselt Schreuder voor het eerst. Toch opvallend. Na afloop zou Schreuder zeggen dat het toch geen nut had om te wisselen. In de laatste 10 minuten van de wedstrijd scoort Napoli nog één keer. We verliezen met 1-6. De dikste nederlaag thuis ooit in Europa. Bij het wachten bij de liften hebben we het met elkaar er over waar we naar gekeken. Misschien lag deze nederlaag ook aan mij, had ik niet van te voren moeten denken dat we er 0-3 af gaan. En dan is het zelfs nog veel erger geworden. De dagen erna gaan alle praatprogramma’s over de dikke nederlaag en dat de glorie-tijd van de afgelopen jaren misschien wel voorbij is.
Op nog een mooi seizoen
Maar er staat nog een heel sterk team. Misschien moeten we accepteren dat het Europees niet meer goed zal komen dit seizoen, maar we doen altijd mee om de landstitel. En dat zal dit seizoen niet anders zijn. Alleen moet Schreuder wat minder vasthouden en zijn basisspelers en ook wat meer wisselen. Dan geloof ik dat het nog een heel mooi seizoen kan worden.
Het is maandagochtend. Normaal gesproken maak ik mij klaar voor een nieuwe werkdag, maar vandaag staat er iets anders op het programma. Vandaag vlieg ik naar Madrid. Een droom wordt werkelijkheid. Ik ga onze jongens aanmoedigen in een Europese uitwedstrijd. Vliegen is voor mij niet iets wat ik dagelijks doe. Ik maak mij ook weken voordat ik ga vliegen druk of alles goed gaat. Ik moet toch mijn rolstoel meenemen. Maar ik had alles goed van te voren geregeld, Misschien maak ik mij ook veel te druk?
Op weg
Rond 9 uur was mijn moeder bij mij. Ik was nog niet helemaal klaar met aankleden, maar wel bijna. Mijn moeder zorgde ervoor dat de laatste dingetjes in mijn koffer zaten. Nog snel even tanden poetsen en dan snel weg. Rond half 10 zat ik in de auto naar Schiphol. Ik moest rond 11 uur bij de incheckbalie zijn dus we waren wel op tijd. Al was er wel een file naar Schiphol, dus het was wel verstandig vroeg te vertrekken. We waren nog voor elven op Schiphol. We stonden bij de juiste incheckbalie en terminal. De grondstewardess was al bezig om labels te maken voor mijn rolstoel en toen kwam Philip er ook aan.
Rolstoel tot de gate
Samen met grondstewardess gingen we naar de assistentie voor mensen in een rolstoel. Eerst ging ik even naar de toilet. Toen we terugkwamen gaf de assistentie aan dat ze geen transfer zouden maken naar een stoel waar ik onderuit zou zakken. Er moest een schaarwagen komen zodat ik tot de gate in mijn eigen rolstoel kon blijven zitten. Na heel wat overleg is dat ook wat er gebeurde. Doordat onze vlucht echt wat vertraging had was de schaarwagen er ook op tijd. Uiteindelijk vertrokken we een uur later dan de oorspronkelijke vertrektijd. Het vliegtuig zat vol met Ajax-supporters die ook naar de wedstrijd gingen. Een goede reden om door het vliegtuig de Ajax Marsch te laten horen. Zo komen we lekker in de stemming. Toen we uiteindelijk vlogen ging de vlucht ook snel. Een beetje een boekje lezen: Ik, Zlatan. Lekker over voetbal lezen om nog meer in de stemming te komen. En natuurlijk de voorpret met Philip door al over de wedstrijd van morgen te praten.
Taxi naar hotel
Rond kwart voor 5 landen we in Madrid. We zijn weer de laatste die uit het vliegtuig gaan. Door Spanjaarden die geen woord Engels konden spreken werd ik uiteindelijk uit het vliegtuig getild. Toch eerst een transfer naar een andere duwstoel. Bij de rolband van de ruimbagage was ook mijn elektrische rolstoel. Later bleek dat mijn ruimbagage nog in Amsterdam was. Maar hij was al meegenomen met de volgende vlucht naar Madrid. Bij het vliegveld zouden ze ervoor zorgen dat mijn koffer bij het hotel gebracht zou worden. Wij moesten nu een taxi naar ons hotel hebben. De taxibedrijf dat ik kon bellen bleek toch niet (zo snel) een rolstoeltaxi te hebben. Daarnaast sprak ook niemand Engels. Gelukkig werden wij geholpen door de mensen bij het vliegveld. Eerst zouden we dan maar de bus nemen naar ons hotel, maar de vrouw bij het toeristenwinkeltje ging toch maar bellen voor een rolstoeltaxi. Het zelfde taxibedrijf bleek ons nu toch te kunnen brengen naar ons hotel.
Even bijkomen
Eenmaal in ons hotel legden we onze spullen in onze kamer. Het was een goed aangepast kamer. Het had een douchestoel aan de muur in de badkamer en die kon je verschuiven langs de muur. Na het bezichtigen van onze kamer namen we een welverdiende drankje aan de bar van ons hotel. Heel even bijkomen van onze vlucht. Daarna gingen we rustig kijken waar we konden eten. We gingen op stap. Een paar straten van ons hotel was een winkelcentrum. In Nederland zou je verwachten dat een winkelcentrum gesloten was. Maar in Madrid waren ze nog open omdat ze hier ook nog vol zitten met restaurants.
Eten op zijn Spaans
Uiteindelijk vonden we een restaurant, waar ik naar mij gevoel ook naar Spanje voor kwam, waar je tapas kon krijgen. In Spanje heerst een heel ander eetcultuur. Eten in Spanje is iets wat je samen doet. Daarom is tapas waarschijnlijk uitgevonden door Spanjaarden. Kleine hapjes eten samen met vrienden verdeeld over de hele avond. Wij Nederlanders willen graag eten om standaard 6 uur ’s avonds en we schrokken het binnen maximaal een half uurtje naar binnen. We hadden ook geen tijd om er de hele avond over te doen, want 11 uur was mijn verzorger bij mijn hotel om mij in bed te leggen. En morgen was het matchday en moesten we er ook niet al te laat uit. We namen eerst twee tapas gerechten. Eén hele lekere Spaanse ham, iberico-ham. Na de twee tapas namen we toch een vast gerecht. Ik een entrecote en Philip een hamburger met de iberico-ham. Die ham moet ik onthouden.
Vriendelijke verzorger
Daarna moesten we echt weer naar ons hotel. Tien voor 11 waren we bij ons hotel. Bruno, mijn verzorger voor de komende dagen was er al. Bruno is een vriendelijke man. Het was duidelijk dat we even aan elkaar moesten wennen. Uiteindelijk had hij mij vrij snel in bed. Bruno wilde toch nog even aangeven op een kaart wat we volgens hem echt moesten zien van Madrid. Erg vriendelijk maar uiteindelijk waren we hier maar drie dagen waarvan maar één volledige dag. En die dag stond in het teken van voetbal.
Moeizaam opstaan
De volgende ochtend kwam Bruno toch een uur eerder dan afgesproken. Het ontbijt was namelijk tot half 11. Dat wil zeggen je moest voor half 11 in de ontbijtzaal zijn. Het was maar goed dat Bruno er eerder was, want het bleek zo te zijn dat de tillift niet onder het bed kon komen. Uiteindelijk lukt het met veel moeite om mij onder de douche te krijgen. Het aankleden daarna duurde ook al langer en uiteindelijk waren we na half 11 klaar. We gaven aan dat we later zouden zijn en gelukkig maakte het hotel een uitzondering voor ons. Het waren vriendelijke mensen van het hotel. Bij de receptie zouden ze ook een taxi terug regelen naar het vliegveld voor morgenochtend.
Waar we voor kwamen
Toen was het echt tijd om naar de plek te gaan waarvoor we kwamen. Rond 12 uur vertrokken we naar Estadio Santiago Bernabéu. Het was iets langer dan een half uur lopen. Toen wij in de buurt kwamen van het stadion zagen we nog meer Ajax-fans. Het winkelcentrum waar we de kaarten moesten ophalen was daardoor makkelijk te vinden. Nu nog een juiste ingang voor de rolstoel. Er waren stewards meegekomen om te helpen. Uiteindelijk waren we in het afgelegen zaaltje waar we de kaarten moesten ophalen. Er was een rij, maar met mijn rolstoel mocht ik er vrij snel doorheen. Nu hadden wat we vanavond echt nodig hadden: de kaarten!
Voorpret rondom het stadion
Wat gingen we nu doen? Het was nog 8 uur voor de wedstrijd. We konden misschien met de metro toch naar het centrum? We wisten niet precies hoe we het snelst daar kwamen. En door de drukte van het centrum was het ook moeilijk om weer terug te komen bij het stadion. We wilden toch 2 uur voor de wedstrijd weer bij het stadion zijn om ook rustig nog wat te eten. We besloten rondom het stadion te blijven.
Estadio Santiagio Bernabéu
Het eerste wat we gingen doen is bekijken wat onze ingang is bij het stadion. Er kunnen ruim 80.000 toeschouwers in het Estadio Santiago Bernabéu. Dat zijn ruim 20.000 toeschouwers meer dan de Johan Cruijff Arena. Toch kent de Bernabéu meer ingangen. Om het hele stadion zijn allemaal luiken gemaakt. Hierdoor kunnen de toeschouwers veel sneller het stadion in en uit. Dit zou vanavond ook blijken.
Onze jongens steunen
Tijd om even de Adidas-shop bij het stadion in te gaan. Zelf had ik de gedachten om een Real Madrid-shirtje aan te schaffen. Maar het bleek echt helemaal de officiële shirt en die zijn zelfs 100 euro. Iets te gortig. Daarnaast was ik hier als Ajacied en was Real Madrid onze tegenstander vanavond. Dat moest ik ook tonen. Onze jongens hadden mijn steun nodig vanavond.
Drankjes drinken
We moeste nu de tijd doden. We gingen maar een drankje doen bij het winkelcentrum waar we net onze kaarten hadden opgehaald. Even een een fotootje maken van de kaarten en showen aan onze vrienden en familie. Daarna maar weer even langs de Bernabéu en op de foto bij de hoofdingang. Ook is er bij de Bernabéu het Real Madrid-café. Hier deden we ook een drankje. Al was het daar wel duur. Maar vanuit dat café had je een heel mooi uitzicht over het hele stadion. Misschien ook een idee voor de Johan Cruijff Arena.
Moeilijk om eettentje te vinden
Het liep al tegen zessen. Tijd om een tentje op te zoeken om wat te eten. Eerst vonden we een tentje vlakbij het winkelcentrum. We namen maar eerst een biertje. Nadat we rustig ons biertje dronken en Philip al aan zijn tweede biertje was begonnen vroegen we of wij ook iets konden eten. Wat bleek is dat de keuken pas om half 9 open ging. Ik vertelde al dat Spanjaarden veel later eten dan Nederlanders en het is ook rustig en genieten met elkaar. Maar vanavond hadden we daar geen tijd voor. Er wacht een wedstrijd op ons. Toen vonden we tapasbar vlakbij het stadion. Het was nog rustig maar we konden er wel eten.
Mede-Ajacieden
Toen wij rustig onze eerste twee tapas-gerechten bestelden en daarna zelfs een tweede ronde bestelden werd het drukker in het restaurant en juist drukker met Ajacieden. Het was een grote groep. Ze waren op de Puerta del Sol geweest. Ze lieten zien hoe groot de groep Ajacieden was die daar waren. Er was al een goed sfeertje.Het liep nu tegen achten. We besloten nu naar het stadion te gaan. Bij het stadion zagen we dat de luiken nu open stonden. De supporters konden inderdaad vrij snel naar binnen. Het luik waar wij naar binnen moesten stond ook al open en je was echt sneller binnen dan in de Arena. Je hoefde ook geen lift te nemen. Opvallend was dat ik niet de enige in een rolstoel was die de reis vanuit Nederland heeft genomen. Er waren drie andere Ajacieden in een rolstoel.
Voorbereiding
Vanuit de locatie waar wij zaten kon je het veld goed zien. Al leek het stadion vanuit onze hoek niet zo groot, terwijl er 80.000 toeschouwers in kunnen. De keepers van Ajax warmde zich al op en wij kregen het gevoel dat het nu echt ging beginnen. We maakten meer filmpjes en foto’s dan tijdens de thuiswedstrijden van Ajax. Dat is ook een belevenis dat je de rest van je leven bij zal blijven.
Start wedstrijd
Het clublied van Real Madrid werd afgespeeld en je zag beelden van het grote verleden van Real Madrid. Nu begon dan eindelijk de wedstrijd. Real Madrid begon sterk. Varane had in de eerste minuten een kopbal op de lat. We dachten dit wordt een ongelofelijke moeilijke avond. Ajax had nog geen kans gehad en opeens had Ziyech de kans om 0-1 te maken. Dat gebeurde. Een paar minuten later gaf Tadic een mooie pass aan Neres. Hij ging om de keeper en maakte 0-2. Onvoorstelbaar, we staan 0-2 voor in Bernabéu. Maar er was pas 20 minuten gespeeld. Real Madrid had nog genoeg tijd om in de wedstrijd te komen.
Geërgerde Real-supporters
De tijd ging voorbij, maar Real Madrid kwam nog niet in de wedstrijd. Het was bijna rust. En de Real Madrid-spelers gingen zich steeds meer ergeren. Ze maakten ook steeds meer overtredingen. Naast ons zat een Real-supporter in een rolstoel. Philip kan redelijk Spaans en vertelde dat ‘onze vriend’ naast ons redelijk kwaad was en alles wat Real deed was verkeerd.
Drankje om bij te komen
Het was rust en Philip ging kijken of hij ergens wat te drinken kon regelen. Hij bleef de hele rust weg. Net als wedstrijden in de Arena zal het wel hartstikke druk zijn bij de tentjes voor wat drinken en eten. Even later kwam hij terug met twee cola’s. Het is een Champions League-wedstrijd, dus er is alleen alcoholvrij bier. Dan is cola lekkerder.
Gemor op tribune
De tweede helft begint. Real zet nu echt druk. Je krijgt het gevoel dat Ajax dit niet vol gaat houden. Maar Onana staat goed zijn mannetje. De tijd verstrijkt en Ajax lijkt het toch een beetje onder controle te krijgen. Je hoort gemor van Real-supporters op de tribune. Dan is er in de 60ste minuut weer een razendsnelle aanval van Ajax. Mazraoui zorgt ervoor dat de bal net niet uitgaat en de bal wordt snel doorgespeeld naar Tadic en die heeft toch een schot, 0-3. Wie dit vooraf gezegd zou hebben verklaarde ik voor gek. 0-3 tegen Real Madrid! Daarna gaan er een aantal minuten voorbij. De scheidsrechter wil echt weten of de bal die Mazraoui net niet uit liet gaan ook werkelijk niet uit was. Het duurt qua gevoel eindeloos. En het wordt onrustig op de tribunes. Maar het verlossende fluitsignaal. De goal wordt goedgekeurd!
Geen geloof meer
Nu heeft Real het erg moeilijk. Ze hebben minder dan een half uur om 3x te scoren. Het gaat tegen de 70ste minuut. Asensio doet iets terug, 1-3. Real-supporters die eigenlijk wilden vertrekken keren toch nog even terug. Maar een paar minuten later is het geloof in een terugkeer in de wedstrijd weer verdwenen. Ajax krijgt een vrije trap en Schöne schiet de vrije trap net in een moeilijke hoek. Maar de bal gaat met een boog over de lange Courtois. Wat een doelpunt, 1-4.. Het is de 75ste minuut maar Real-supporters vertrokken al uit het stadion. Ook onze kwade vriend naast ons.
Thuiswedstrijd Ajax
De laatste tien minuten lijkt wel een thuiswedstrijd voor Ajax. Er is geen Real-supporter meer te vinden. De tijd verstrijkt en de Real-spelers lijken het ook op te geven. Dan klinkt het laatste fluitsignaal. Uit alle hoeken komen Ajacieden. Ongelofelijk, we hebben gewonnen van Real Madrid! Philip en ik gaan uit onze dak. Dit zullen we onze hele leven niet meer vergeten. De spelers gaan helemaal uit hun dak. Er wordt gezongen: “90 minuten lang. Gekkenhuis op de tribune.”
Terug naar ons hotel
Na een kwartier worden we toch door de stewards vriendelijk gevraagd het stadion te verlaten. Ik moet er toch aan wennen dat ik zo buiten ben. In de Arena was ik nog drie kwartier bezig geweest. Wanneer we weer buiten staan is het even oriënteren welke kant we op moeten gaan om terug te keren naar ons hotel. Ik app Bruno om te vertellen dat we van plan zijn weer terug te keren naar ons hotel. Als we de juiste richting gekozen hebben komen we een groep Real-supporters tegen die voor een camera aangeven dat voorzitter Valentino Perez moet opstappen. Ik probeer een lage stoep te vinden om op de weg te komen. Die blijkt daar niet te zijn. Nu moet ik weer helemaal terug rijden.
De terugweg
Tijd om weer dezelfde weg terug te rijden als begin van de middag. Nu in het donker lijkt de weg toch iets ongezelliger. Al maakt de overwinning van Ajax alles goed. Na een tijdje merken we dat we uit het gespuis van supporters wegkomen. We zien geen politie meer. We komen in een buurt waar op verschillende hoeken restaurantjes zijn. Het is half 12 ’s avonds en de restaurantjes zitten nog vol met mensen. Ongelofelijk.
Laatste maal in Spanje
Rond 12 uur waren we bij ons hotel. Bruno zat in de lobby al op ons te wachten. Hij vond het apart dat we vandaag rond de Estadio Santiago Bernabéu zijn gebleven. Maar het was al laat en morgenochtend moesten we er weer 8 uur uit. Toen Bruno ’s morgens terug kwam waren wij nog steeds in euforie. Het ging deze ochtend sneller dan gisteren. En we haalden alles nog uit onze hotelkamer. Bruno wilde mij nog helpen bij het ontbijt. Terwijl zijn tijd er al op zat. Heel erg vriendelijk en hierdoor ging misschien ook het ontbijten sneller. Waarschijnlijk hou ik nog contact met Bruno. Volgend jaar wil hij in ieder geval naar Amsterdam komen.
Snel op luchthaven
Om 10 uur stond er inderdaad een taxi klaar om ons naar de luchthaven Barajas te brengen. Ik kreeg ervaring en ik wist nu hoe ik moest inchecken met een rolstoel. Het ging veel sneller. Onze vlucht terug naar Amsterdam ging om half 2. Om 11 uur waren we al door de douane en hoefden we alleen nog te wachten op onze vlucht. Philip kocht nog goedkoper een geurtje. Ik telefoneerde nog met pappa. Heb volgens mij nog nooit zolang met hem getelefoneerd. Hij was ook helemaal onder de indruk wat er gisteren was gebeurd.
Kuddedieren
De vlucht naar Amsterdam had, net als de vlucht naar Madrid, vertraging. Maar het maakte mij niet uit. Ik zat daar te wachten met een ontzettend gelukkig gevoel. Toen de passagiers uit het vliegtuig kwamen waar wij even later in zouden gaan bedacht ik wat een kudde mensen vliegen alleen al per dag van Amsterdam naar Madrid. Wat hadden deze mensen toch allemaal voor een doel? Elke dag weer.
Thuis nagenieten
We vlogen terug naar Amsterdam. Ik was weer de laatste die het vliegtuig zou verlaten. Maar het duurde weer een stuk langer omdat er geen schaarwagen klaar stond. Er gingen al passagiers naar binnen omdat dit vliegtuig verder zou vliegen naar Berlijn. Uiteindelijk konden we eruit. Pappa zat al te wachten op mij. We liepen met Philip tot de plek waar hij de trein zou nemen. Ik ging met pappa naar huis.
Een avontuur om nooit te vergeten
Wat een avontuur met Philip. Dit zal mijn hele leven bij blijven. Ik voel mij nog meer een Ajacied en een Amsterdammer. Dit heeft ervoor gezorgd dat ik mij nog meer verbonden voel met de stad. Werken voor Amsterdam, wonen in Amsterdam. Eens een Ajacied, altijd een Ajacied. Eens een Amsterdammer, altijd een Amsterdammer.
