Strijd om Mokum!

DSCN0033

Alweer twee weken geleden was de uitslag van de gemeenteraadsverkiezingen. Dit was de dag waar naar toe gewerkt was als campagnemedewerker. Het vormen van het campagneteam begon vorig jaar mei. Het team voor D66 Amsterdam-Oost begon zijn vergaderingen bij Studio K. Uiteindelijk bleek Studio K onze vaste tent te zijn. Ook wanneer we een dag met activiteiten afsloten met een drankje. Ons team bestond in het begin uit ongeveer twaalf man. De vaste kern was uiteindelijk zeven man.

De eerste acties waren toch het traditionele zuilenplakken. Amsterdam-Oost heeft een aantal plekken die aangewezen zijn door de gemeente waar je op zuilen mag plakken. Zo ging ik naar het Flevopark, Winkelcentrum Brazilië en zuil op het KNSM-eiland bij de Sissyboy.  Dit werd mijn vaste plekken om te plakken. Later zouden we ons gezicht ook laten zien op het jaarlijks hiphop-festival Appelsap in het Oosterpark.

Ik moet zeggen dat ik geen festivalganger ben. De enige festival waar ik jaarlijks naar toe ging was de Bevrijdingspop in De Hout. Dat was toen ik nog in Haarlem woonde. Ik vond het altijd leuk om daar naar toe te gaan. Maar volgens mij is dit een ander soort festival dan de meeste festivals. Als ik naar mensen kijk die naar Pink Pop gaan en ik zie ze overnachten in een tent om op tijd te zijn voor hun favoriete artiest. Dat is echt niets voor mij. Ik wil graag in een schoon bed slapen met de comfort van een bed. De laatste keer dat ik ging kamperen was met mijn ouders en dat is al bijna twintig jaar geleden. Als ik vakantie heb wil ik wat comfort. Misschien een luxe, maar zo is het dan maar. Een ander ding is dat ik tijdens Bevrijdingspop nooit voor een specifieke artiest ging. Het ging mij gewoon om de sfeer.

Appelsap was de eerste keer dat ik naar festival ging die echt anders was dan Bevrijdingspop. Na appels uitgedeeld te hebben gingen wij ook het terrein op. Dit publiek kwam echt voor een specifieke soort muziek of een specifieke artiest. Zo was er iemand die alles mee kon rappen van een artiest. Zelf houd ik ook van hiphop en rap, maar volgens mij is dat de iets meer het commerciële gedeelte dan wat hier kwam, zoals De Jeugd van Tegenwoordig en Osdorp Posse. De artiesten die op dit festival kwamen zeiden mij helemaal niets. Maar ik zag wel dat het meeste publiek alles kenden. Het was hartstikke leuk om mee te maken.

Na dit festival aan het einde van de zomer brak de herfst aan. In deze periode deden we eigenlijk het minst aan de campagne. Het enige wat nog in oktober speelde was het stadscongres van D66. Maar hier kwamen alleen D66’ers op af. Dit was niet voor de campagne. Al kwam je door dit congres er wel meer achter wat de standpunten zijn van de leden in Amsterdam.

De echte campagne begon naar mijn mening begin van dit jaar. De Linnaeusstraat, de Dapper Markt en IJburg maakten we vanaf toen onveilig. Elk weekend tot aan de verkiezingen waren we wel ergens in een buurt in Amsterdam-Oost. En dan was het vooral druk de laatste week, paar dagen, voor de verkiezingen. Het leek wel of ik alweer een baan had. Half 7 stond ik deze dagen op om op het allerlaatste moment de kiezer te motiveren om te gaan stemmen. En dan natuurlijk vooral D66 te stemmen.  Zonder ontbijt reed ik richting de verschillen treinstations in mij buurt, Muiderpoort en het Amstel Station. Terwijl ik zonder ontbijt de straat op ging boden we juist de kiezers een heel ontbijt aan. GroenLinks gaf de koffie, VVD de ontbijtkoek en wij, de gezonde versie, een appel.

Iedereen leek nog niet uitgeslapen de laatste ochtend. Ogen die half dicht zaten of wallen onder de ogen waren het resultaat. Ondanks dit alles was er nog een grote groep opkomen dagen om op het allerlaatst te motiveren om te stemmen. Omdat aan de voorkant van het Amstel Station al echt veel D66’ers stonden besloot ik ze maar te helpen aan de achterkant. Daar stonden er ook al drie met een D66-shirtje aan. Het leek ook of de reizigers vermoeid was van de campagne. Ze namen de folders aan, of niet, als een verplichting. Sommige hadden al gestemd. Die zeiden dan soms vrolijk: “Ik heb op jullie gestemd.” Rond 9 uur ’s ochtends was het echt genoeg. Net daarvoor had ik natuurlijk gestemd. Omdat ik bij het Amstel Station was het heel grappig bij mijn oude Hogeschool. Daarna ging iedereen zich voorbereiden op wat vanavond een feest moest worden.

Thuis zat ik nog rustig te internetten. Terwijl ik nog even de laatste updates bijwerkten op Facebook en Twitter. Maar daarna was het voor mij ook wachten tot dat ik ’s avonds richting het Rembrandtplein kon gaan Het grappige was dat we met het campagneteam gingen eten bij De Kroon. Niet wetend dat het feest er naast plaats zou vinden, bij Bar & Kitchen Van Rhijn. Het eten met het campagneteam was gezellig. Volgens mij was het één van de eerste keren dat we totaal niet over politiek spraken. Daarna gingen we rond 8 uur toch echt naar de buren. Op dat moment zou het nog een uur duren voordat we eerst iets meer wisten. In de tussentijd vloeide het bier. Dan rond half 10 kregen we de eerste prognose. Ongelofelijk veertien zetels voor D66 en maar tien zetels voor PvdA. De rest van de avond ging als een stroomtrein voorbij voor mij. Het was één groot feest. Rond half twee ’s nachts reed ik naar huis. Voor het eerst reed ik door een groene stad in plaats van een rode stad. Hoe ik de rest van de nacht ben doorgekomen weet ik niet meer. Eén ding weet ik wel zeker. Ik werd wel wakker in een groene stad.

Zes maanden langer doen wat ik leuk vind in het leven!

Een nieuw jaar is net begonnen. En er vinden weer allerlei borrels plaats om het nieuwe jaar goed in te luiden. Iedereen heeft ook weer allerlei goede voornemens. Deze zijn vaak terug te lezen op Facebook en Twitter. Of er van deze voornemens iets te recht komt is maar de vraag. Daarom vond ik een opmerking op Facebook van een Facebook-vriend achteraf wel waar het om draait in het leven. ‘Ik vind alles wat ik op het moment doe in het leven leuk. Dit is een fijne constatering.’

Ik heb vaak op Facebook en Twitter het gevoel dat de meeste berichten eigenlijk niet zo heel belangrijk zijn. Dit zorgt ervoor dat ik steeds minder tijd doorbreng op dit soort sociale media. Is het nou zo belangrijk om elke scheet die mijn vriendenkring laat te volgen? Zo las ik in eerste instantie ook over dit bericht heen. Maar achteraf vind ik dit juist de berichten die je graag wil lezen op Facebook en Twitter. Dit is waar het om draait in het leven en als je deze constatering kan trekken heb je geen goede voornemens nodig.

Het bericht zorgde er ook voor dat ik ging nadenken of dit ook voor mij zo is. En, ja. Alles wat ik op het moment doe in mijn leven vind ik ook leuk. Dit zorgde ervoor dat ik de laatste tijd druk bezig was met het solliciteren op vacatures in de Online Verkoop. Daar wil ik mij namelijk verder in ontwikkelen. Maar het lijkt wel of iemand mij gehoord heeft. Ik ging er al vanuit dat ik met mijn laatste twee maanden bezig was bij Philips. Toen ik afgelopen woensdag het verrassende bericht kreeg dat Philips mijn contract wil verlengen. Dit is eigenlijk het allerbeste wat mij op dit moment kan overkomen. Nu kan ik mij verder ontwikkelen in de Online Verkoop.

Het mooie is dat ik ook iets andere taken ga krijgen. Ik word meer betrokken in de campagnes die lopen in de store. Lopen de campagnes goed? Is er genoeg voorraad voor de campagnes? Eigenlijk moet de inhoud nog verder besproken worden. Maar ik ben hier hartstikke blij mee. Nu kan ik mij nog zes maanden langer ontwikkelen in de Online Verkoop.

Natuurlijk is het goed om goede voornemens te hebben. Ik heb ook goede voornemens voor 2013. Maar naast dat ik het vreemd vind dat wij altijd aan het begin van een nieuwe jaar goede voornemens hebben, waarom niet op een ander tijdstip van het jaar?, blijft het een fijnere constatering dat ik alles wat ik op het moment doe leuk vind. En dat mag ik nu nog zes maanden langer doen.