Een avontuur voor mijn nichtje

Met mijn nichtje Faye in de Arena.

We zitten alweer in maart. De tweede seizoenshelft van het voetbalseizoen is alweer een aantal wedstrijden onderweg. Inmiddels is Schreuder ontslagen en heeft Heitinga de taken bij Ajax overgenomen. Ajax staat er in de competitie na een aantal wedstrijden onder leiding van Heitinga er ook een stuk beter voor. Ik ga ook met een lach naar de Arena. Al ben ik altijd wel vrolijk als ik onze jongens mag bekijken in de Arena. Als ik naar de Arena ga heb ik ook altijd een begeleiderskaart. Mijn zwager of zus gaan vaak met mij mee. Als mijn nichtjes horen dat pappa of mamma weer met mij mee gaan vragen ze altijd of ze ook mee mogen, maar ik heb nooit een extra kaart voor hun. Maar deze keer tegen Sparta heb ik het wel kunnen regelen voor Faye.

Op weg naar Ajax

De wedstrijd begint om kwart voor vijf. Ik spreek met mijn zwager af dat we al om vier uur bij de Arena zijn. Mijn nichtje mocht van mij nog een sjaal uitkiezen bij één van de kraampjes rondom de Arena. Als je mij een beetje kent weet je dat ik iemand die graag op tijd is voor een afspraak. Dus ik was al half drie onderweg. En dit bleek een goed idee, want de metro’s waren al redelijk vol richting Gein. Maar ik was zo vroeg vertrokken dat dit geen probleem was. Rond half vier was ik al bij de Arena. Wat bleek is dat mijn zwager en nichtje vier uur niet gingen redden. Uiteindelijk waren ze net voor de wedstrijd aanwezig. Dus was er geen tijd om een sjaal uit te kiezen en moesten we naar binnen.

Enthousiasme van Faye

Toen we eenmaal binnen waren keek Faye haar ogen uit. Zittend op de schoot van haar vader probeerde Jochem te kijken welke spelers ze allemaal kende. Ze kwam niet op veel namen, maar dat is niet zo belangrijk. Ze werd al enthousiast van hoe aanvallend Ajax begon aan de wedstrijd. Dit zorgde er al voor dat Ajax in de zesde minuut 1-0 voor kwam te staan. Ik weet niet of ze de hele tijd oplette wat er gebeurde tijdens de wedstrijd, maar je zag dat ze er wel van genoot om in het stadion te zijn. Ze genoot wel van de sfeer. En eigenlijk is dat ook belangrijk voor mij en de jongens waarmee ik in de Arena zit. Op een gegeven moment kwam ook Ajax op een 2-0 voorsprong, nog voor de rust.

Sfeer in Arena

De rust is het drukste moment om een nieuw drankje te halen of een snack. Dus meestal halen we wat als de tweede helft net begint. En dit keer was het niet anders. Terwijl mijn zwager nog een biertje voor mij haalde kreeg Faye nog een fris met een zakje chips. Ze bood netjes wat chips aan, maar ik hoefde niet. Aan het begin van de tweede helft had Ajax moeite om op schot te komen. Een penalty in de 64ste minuut was nodig om weer een beetje schot in de zaak te krijgen. Maar voor Faye was het spel van Ajax niet het belangrijkst. Je zag dat ze vol genoot van het gezang om haar heen en de sfeer die gemaakt werd. Ze was ook verbaasd hoe sommige supporters fel mee reageren als ze niet eens zijn met een beslissing van de scheids.

Slotfase wedstrijd

In de 84ste minuut maakte Kudus met een mooie vrije trap de 4-0. Ik gaf Faye mijn telefoon in de hand. Zij mocht de man van de wedstrijd kiezen via de Ajax-app. Maar dit ging een beetje fout. Voor zij kon swipen naar de juiste speler vergrendelde mijn telefoon. Toen ik mijn telefoon weer ontgrendelde was er al een stem uitgebracht. We hadden gestemd op Gerónimo Rulli, de keeper. Natuurlijk had hij de 0 gehouden, maar dit was niet echt de man van de wedstrijd. Mijn zwager en mijn nichtje gingen een paar minuten voor de wedstrijd was afgelopen al naar beneden om de auto weer te pakken naar Heemstede. Normaal gesproken zouden we zingen: “Laat je club maar in de steek.” Maar ik begrijp ook wel dat ze niet meer in zo’n file willen komen te staan die ze hadden toen ze naar de Arena reden.

Genieten van mijn nichtjes en neefje

Het is nu de tweede keer dat een nichtje van mij mee geweest is naar Ajax. En beide keren vond ik het hartstikke leuk. Ik probeer mijn nichtjes en neefje de liefde die ik heb voor Ajax mee te geven. Zo heb ik ze allemaal lid gemaakt van de Ajax Kidsclub. De twee nichtjes die nu mee geweest zijn zijn de kinderen van mijn zus. Nu is het nog de bedoeling dat ook haar laatste dochter, Bente, aan het eind van het seizoen mee gaat. En misschien kijken of de kinderen van mijn broer ook een keer mee kunnen gaan. Maar voor nu verheug ik mij eerst op dat Bente mee gaat.

2023 van start op hoogte

De jongens waarmee ik ging skydiven.

We zitten alweer twee weken in het nieuwe jaar. Maar ik kan zeggen dat afgelopen zaterdag pas mijn jaar echt goed van start is gegaan. Tijdens mijn 40ste verjaardag, wat alweer in november 2021 was, kreeg ik van mijn maatjes die achter mij staan in de Arena een dag skydiven. Ik dacht: “Wat een apart cadeau” en “Kan ik dit wel? Ik zit tenslotte in een rolstoel.” Maar Mike vertelde dat hij mijn situatie heeft uitgelegd en dit zou ik werkelijk kunnen doen. En toen dacht ik gewoon: “Waarom dan niet? Ik ga er gewoon voor.”

Op weg

Zaterdag was dan de dag. Cliff haalde eerst de Caddy op in Heemstede en reed daarna naar mij toe. Daarna gingen we Pim en Pelle halen bij Carpool Abcoude. Samen met Pim en Pelle reden we naar City Skydive aan de A2 bij Utrecht. We waren er veel te vroeg dus we moesten nog wel even wachten. We namen een koffietje of een colaatje en gingen rustig kletsen. Terwijl Cliff het weer over vrouwen kon hebben stapten we daarna over op Ajax, de band die ik heb met de jongens.

Instructies voor skydiven

Daarna kwam Bas die instructie ging geven wat de bedoeling is. Hij wilde ook weten wat ik nog allemaal kon. Daarbij was het vooral belangrijk dat ik mijn benen nog kon strekken en mijn armen. Er zit wel wat beweging in mijn benen maar strekken is toch erg moeilijk. Daarnaast kan ik mijn rechterarm ook niet echt strekken. Eerst deed ik mij beter voor dan het werkelijk is. Maar dat was allemaal niet erg, hij wilde gewoon weten wat ik nog kon. Dus kon ik maar beter eerlijk zijn. Ze hielpen mij voor de rest wel.

Alleen ik ga vliegen

Niet veel later kwamen ook de andere jongens, Mike, Sander en Bert. Ik dacht dat zij ook zouden skydiven, maar ik was de enige die het ging doen. De rest was mee om te zien hoe ik het zou doen. Dus alle druk lag op mij. Het was toch even wachten tot ik mijn pak aan mocht doen om te skydiven. Toen we uiteindelijk het pak aan mochten doen waren er uiteindelijk vier man nodig die mij moesten helpen. Dit duurde wel even en daarna was het even wachten tot ik in een smallere duwstoel werd gezet.

Sprong in het diepe

In die duwstoel gingen we door de smalle deuren naar de cabine waar de tunnel was waar ik straks in gegooid zou worden om te vliegen. Sander en Cliff gingen mee de cabine in. Zij zouden mij helpen om uit de rolstoel te komen en dan werd ik opgevangen door de instructeurs Bas en Ryan. Ik ging de tunnel in op mijn rug, maar Bas en Ryan draaiden mij op mijn buik. De eerste sessie vond ik doodeng. Maar dat kwam omdat ik mijn armen niet goed strekte en mijn hoofd niet naar boven hield. De sessies daarna gingen echt beter en vond ik het echt leuk worden.

De hoogte opzoeken

Toen ik meer begreep wat ik moest doen ging ik met vertrouwen en rust de volgende sessies in. Daardoor ging het ook beter. Ik ging ook steeds hoger. Tijdens de laatste sessie ging ik echt hoog. Elke sessie was 1,5 minuut, maar tijdens de laatste sessie ging ik iets langer. Bas en Ryan gaven aan: Ga nog maar één keer echt hoog. En daar ging ik. Het was een dag waar ik misschien pas echt zenuwachtig van werd de avond ervoor, maar eenmaal bezig met de sessies ging de spanning weg en vond ik het hartstikke leuk. Ik wil de jongens nogmaals bedanken dat ze op dit idee kwamen en dat ze dit aan mij gaven. Ik vond het heel bijzonder. Het was echt een hele mooie belevenis.

Een dag om nooit te vergeten

Daarna hebben we nog lekker gegeten bij café restaurant Eendracht in Abcoude. Waar ze echt heel lekker vlees hadden omdat ik begreep dat het vlees echt kwam van een goede slager. Daarna ging ik met de jongens zoals gebruikelijk naar Ajax. We speelden tegen Twente. Maar het was één van de moeizaamste wedstrijden die ik ooit van Ajax gezien heb. Twente was de bovenliggende partij. Dat zie je nooit bij Ajax als ze thuis spelen. Toch verloor Ajax niet en bleef het 0-0. Het maakte mij eigenlijk niet uit dat Ajax niet won. Ik had zo’n mooie dag door het skydiven. Dit zal ik nooit meer vergeten.

Bekijk het filmpje hoe ik skydive.

Het WK dat eigenlijk niet zou mogen plaatsvinden

Het stadion wat ik zal missen in december.

Het is een week geleden dat de laatste speelronde is gespeeld in de eredivisie voor de winterstop. Dit is veel eerder dan normaal doordat het WK wordt gespeeld aan het eind van november en december. Een rare gewaarwording dat er nu bijna twee maanden geen competitievoetbal zal zijn. De ogen zijn nu gericht op Qatar. Daar gaat aanstaande zondag het WK beginnen. Er is al van alles over gezegd. Waarom wordt het WK daar gespeeld? Waarom wordt het WK in de winter gespeeld?

Bobo’s hebben nooit genoeg geld

Natuurlijk is het al meer dan tien jaar geleden dat besloten is dat Qatar het WK krijgt in 2022. Het had met veel geld te maken en daar hadden de bobo’s van de FIFA wel oor naar. Deze bobo’s zijn nu bijna allemaal vertrokken. Om het WK te kunnen laten plaatsvinden in Qatar moest er de afgelopen jaren veel stadions gebouwd worden. Iedereen kent nu de verhalen over migranten die naar Qatar zijn gekomen om deze stadions te bouwen. Deze migranten leefden daar in verschrikkelijke omstandigheden. En iedereen vroeg zich ook meteen af: Waarom wordt het WK daar gehouden? Daarnaast zal je zien dat na het WK deze stadions nauwelijks meer gebruikt zullen worden. Net als na het WK van 2010 in Zuid-Afrika. Ongelofelijk zonde.

Competitievoetbal in de war

Dan werd later nog het WK verschoven van de zomer naar de winter. Dit omdat het natuurlijk veel te warm is om te voetballen in de zomer in Qatar. Maar hierdoor werden wel de speelschema’s van alle competities van clubvoetbal in de war geschopt. De groepsfase van de Champions League moest in no time gespeeld worden. Elke week was er wel een speelronde van de Champions League. Als supporter moet je dit ook maar bij kunnen houden. Maar als trouwe Ajax-supporter liet ik natuurlijk geen enkele thuiswedstrijd in de Champions League schieten. Al was oktober wel een dure maand voor mij, want voor een Champions League-wedstrijd ga ik graag eerst even uit eten met vrienden. Normaal gesproken is dit wat meer verdeelt over de maanden september, oktober, november en december. Ik moet mij maar bedenken dat ik uiteindelijk niet meer geld kwijt ben, alleen is het nu in een kortere periode.

Geen winterwonderland in de Arena

Voor iemand die meer van clubvoetbal houdt dan landenvoetbal is het toch even slikken. Juist om in de maand december naar de Arena te gaan vind ik erg mooi. Lekker de koud trotseren en warm gekleed met een warme chocomel in je handen. Nou, ja. In mijn geval is toch bijna altijd bier. Maar het sfeertje om juist in december naar de Arena vind ik mooi. En om dan bij de laatste speelronde er als een malloot er uit te zien met de nieuwste kersttrui van Ajax. Heerlijk, maar helaas zal dit dit jaar niet gebeuren.

“Hup, Holland, hup!”

Natuurlijk zal ik het WK wel gaan bekijken. De situatie in Qatar zal niet verbeteren doordat Marnix Brockmeier niet naar het WK gaat kijken, zoals sommige vrienden zeggen niet naar het WK te gaan kijken. Eigenlijk heb ik nog nooit een eindronde van een WK of EK gemist. Daar is een eindronde te bijzonder voor. Wel kan ik heel makkelijk een oefenduel of wedstrijden van het Nederlands elftal missen in de Nations League. Maar goed laat ik nu maar de mottenballen uit mijn Oranje-shirtje halen. “Hup Holland, hup! Laat de leeuw niet in zijn hempie staan!”

Een dag vol “Ajax-stress”

Schreuder wisselt pas in de 74ste minuut.

Het is dinsdagochtend. Ik krijg een appje van een vriend: “Godsamme, ik heb nu al Ajax-stress. Dat heb ik niet zo vaak.” Ik antwoord: “Ach, ga er maar vanuit dat we gaan verliezen. Dan valt het altijd mee.” Ik ben altijd positief ingesteld als het om Ajax gaat, maar de laatste weken spelen onze jongens echt niet goed. Achteraf had ik positiever moeten zijn, maar zo’n gevoel kan je niet wegkroppen. Ik maak mij gewoon klaar voor een volgende werkdag en denk pas weer aan de wedstrijd na mijn werkdag.

De gesprekken vooraf

Eigenlijk is dit niet helemaal waar. In het stadhuis is de wedstrijd van vanavond ook het gespreksonderwerp met een collega die ook naar de wedstrijd blijkt te gaan. Voor deze collega is het de eerste keer dat hij naar een Champions League-wedstrijd gaat. Hij is pas net in de ochtend door vrienden gevraagd of hij vanavond mee wilt. Hij is er erg zenuwachtig onder, maar hij heeft er alle vertrouwen in dat het het vanavond goed gaat komen. Als ik zeg dat ik denk dat Napoli 0-3 van ons gaat winnen dan geeft hij aan dat hij niet zo’n negativiteit van mij verwacht had. “Meestal ben je wel wat positiever.”

De voorpret

Na de laatste vergadering via Teams ga ik op weg naar huis. Hier laat ik mijn tassen achter en kleed ik mij om in mijn Ajax-kleding. Ik heb nog wel even wat tijd voor ik naar Loetje moet rijden, waar ik met vrienden ga eten voor de wedstrijd. Ik zet een Spotify-lijstje op met Ajax-muziek om al een beetje in de stemming te komen. Na een half uurtje ga ik naar Loetje rijden. Via de Mauritskade kom ik op de Weesperstraat. De Ruyschstraat, waar Loetje zit, is een zijstraat van de Weesperstraat.

Lekker eten voor wedstrijd hoort erbij

Als ik naar Loetje binnen wil is Philip er al en hij helpt mij met de iets te hoge drempel om binnen te komen. Achter in het restaurant is er een plek voor ons vieren. Frits, de vader van Philip en Jochem moeten nog komen. Zij komen van buiten Amsterdam en komen nog via het openbaar vervoer. We bestellen alvast voor Frits en Jochem, anders komen we te laat bij de Arena. Ik neem biefstuk Bali, de wat pittigere variant, en de andere de normale biefstuk. Niet veel later komt Frits al binnen en tien minuten later ook mijn zwager.

De weg naar de Arena

Na dat we genoten hebben van de biefstukken pakken we de metro op de Wibautstraat. Ik kan vanavond niet meer met een meisje zoenen, maar dat maakt mij niet uit. Het gaat vrij snel met de metro. De metro naar Gein komt er bijna meteen aan als wij op het perron staan. Eenmaal aangekomen op Strandvliet worden we door politie weer omgeleid zoals altijd bij een Champions League-wedstrijd. We gaan langs het trainingsveldje over het fietspad en dan weer langs de kraampjes met souvenirs aan de noordkant. De uitsupporters van Napoli moeten namelijk via de ingang bij Strandvliet. Na de hele omweg gaan we eindelijk het stadion. Als ik bij mijn plek kom zijn de jongens er al die meestal om mij heen staan. Ook de vriend met Ajax-stress.

Nu komen echt de zenuwen

De jongens zijn zenuwachtig, maar geloven wel in een goed eindresultaat. Ik zeg dat ik denk dat Napoli 0-3 gaat winnen. Ik moet meteen mijn mond houden en ook geloven dat we gaan winnen. Maar Schreuder speelt al weken het zelfde en geen verrassingen. Dat heeft al drie keer geen overwinning opgeleverd. Maar we gaan het zien. Ajax start wel sterk. Dat levert al snel een doelpunt op door matige verdediging van Napoli. Door een soort flipperkast-doelpunt scoort Kudus de 1-0. Ik ben eigenlijk blij dat ik geen gelijk zal krijgen.

Verbijstering

Maar dat waren de enige 10 minuten dat Ajax goed was, daarna kwam Napoli. Binnen een kwartier was het alweer 1-1. Raspadori scoorde. Ik dacht dat het een nieuw Italiaans gerecht was. Daarna zet Napoli Ajax alleen maar nog meer onder druk. Al duurt het wel 20 minuten voor dat de 1-2 valt, maar daarna gaat het snel. Voor rust komt Ajax zelfs op een 1-3 achterstand.

Steun van het publiek

Na rust vindt Schreuder geen reden om al te gaan wisselen en dat heeft hij geweten. Vlak na rust komen we 1-4 achter. Dit kan wel eens een historische avond worden met de grootste thuisnederlaag ooit in Europa worden. Ajax komt er echt helemaal niet meer aan te pas en Schreuder blijft maar vasthouden aan de elf spelers waarmee hij begon. In de 60ste minuut wordt het zelfs 1-5. Dan gaan de eerste supporters al het stadion uit. Dit vind ik toch jammer. Feyenoorders vinden Ajacieden geen echte supporters, omdat zij controleren of Ajax wel echt gaat winnen. Feyenoord-supporters moedigen hun spelers de hele wedstrijd aan, hoe goed of slecht het ook gaat. Volgens hun. Konden sommige Ajax-supporters dat ook maar eens tonen. Maar ik ben het niet eens met die Feyenoorders. Er zijn echt wel supporters die hun club tot het einde van de wedstrijd aanmoedigen. En ik durf te zeggen dat ik daar één van ben. En de jongens die om mij heen staan.

Veel gepraat over Ajax

Pas in de 74ste minuut wisselt Schreuder voor het eerst. Toch opvallend. Na afloop zou Schreuder zeggen dat het toch geen nut had om te wisselen. In de laatste 10 minuten van de wedstrijd scoort Napoli nog één keer. We verliezen met 1-6. De dikste nederlaag thuis ooit in Europa. Bij het wachten bij de liften hebben we het met elkaar er over waar we naar gekeken. Misschien lag deze nederlaag ook aan mij, had ik niet van te voren moeten denken dat we er 0-3 af gaan. En dan is het zelfs nog veel erger geworden. De dagen erna gaan alle praatprogramma’s over de dikke nederlaag en dat de glorie-tijd van de afgelopen jaren misschien wel voorbij is.

Op nog een mooi seizoen

Maar er staat nog een heel sterk team. Misschien moeten we accepteren dat het Europees niet meer goed zal komen dit seizoen, maar we doen altijd mee om de landstitel. En dat zal dit seizoen niet anders zijn. Alleen moet Schreuder wat minder vasthouden en zijn basisspelers en ook wat meer wisselen. Dan geloof ik dat het nog een heel mooi seizoen kan worden.

Op een nieuw seizoen

Het is warm in de stad. Ik begrijp dat het in een stad als Amsterdam het veel warmer kan worden dan buiten de stad. Ik geniet toch van de stad in de warmte. Net als vorig jaar neem ik de metro naar de Arena voor de Johan Cruijff Schaal. In de metro is het niet druk. Je zou ook denken dat klopt, want de meeste mensen zijn op vakantie. Maar Daniëlle is al bij de Arena en appt mij dat het daar wel druk is. Als ik bij Strandvliet kom merk ik al dat het inderdaad druk is. Veel supporters nemen dit seizoen serieus. De hoop is dat we weer domineren in eigen land en weer Europees succes hebben in de Champions League.

Vette hap vooraf

Ik ga nog even door tot Bijlmer Arena. Daar staat Philip al te wachten. Hij vertelt mij dat het zowel druk is bij de Burger King als bij de FEBO. We nemen dus maar een hotdog bij één van de hotdogkraampjes. Daniëlle staat al met een biertje iets verderop te wachten. Wij nemen een biertje van de sixpack die Philip in de supermarkt gekocht heeft. De gesprekken gaan over de nieuwe aankopen van Ajax en over het nieuwe thuisshirt van dit seizoen. Daniëlle heeft het nieuwe thuisshirt gekocht en achterop haar rug schittert, in het goud, de naam van een nieuwe aankoop Bassey. Twee vliegen in één klap.

Nieuwe spelers bespreken

Daniëlle is het toch met ons eens dat de naam en het rugnummer in het goud niet zo mooi is. Maar ze moest wel een nieuw thuisshirt kopen, want op haar laatste thuisshirt die ze gekocht heeft staat nog Martinez en die is weer deze zomer verkocht. Het leuke aan het begin van een nieuw seizoen is het met elkaar hebben over de nieuwe aankopen en het niet met elkaar eens zijn of je de speler goed vindt. Daarna is het toch echt tijd om naar binnen te gaan voor de wedstrijd.

Spanning stijgt

Het is altijd vrij gemakkelijk om de Arena binnen te komen met je rolstoel. De grotere lift, die aan de linkerkant staat, staat meestal al klaar. Meestal zijn we een kwartier voor de wedstrijd boven. Alvast even een biertje halen. En nu hadden we alleen nog een hotdog gegeten. Dus we hadden nog meer honger. Philip ging nog even naar beneden voor een hamburger en friet. Nu maar genieten van het begin van het seizoen. Wat je dan gaat afvragen is hoe nieuwe spelers als Wijndal en Bergwijn het gaan doen.

Goed begin

Ajax begon het eerste half uur erg sterk en kwam op voorsprong door een mooi schot van Bergwijn. Maar daarna vielen ze toch wat terug en zag je dat de verdediging van Ajax nog niet op oorlogssterkte is. Vooral Blind kan het niet meer bijbenen. En als keeper Gorter ook nog eens gaat blunder is het snel van 1-0 voor Ajax, 1-1 en 1-2 voor PSV met de rust. Nieuweling voor PSV Guus Til zorgde daarvoor.

Veel te bespreken tijdens rust

Wat zou de nieuwe trainer Schreuder zeggen in de rust? Het goede begin van de wedstrijd was in het laatste kwartier van de eerste helft meteen weggespoeld. Aan het begin van de tweede helft start Ajax weer goed. Vrij snel wordt het weer 2-2. Ongeveer rond de 60ste minuut denkt Scheuder het om te kunnen gooien. Nieuweling Calvin Bassey komt erin. Maar defensief wordt Ajax niet meteen sterker. Door weer geklungel in de verdeling maakt Til zijn derde. En een paar minuten later zijn er weer fouten en wordt het 2-4 voor PSV. Om het nog erger te maken krijgt Bassey een rode kaart. Hij stond nog geen 10 minuten in het veld. Rond de 80ste minuut heeft Kudus een strak schot, 3-4.

Veel fouten

Nu gaan we nog hopen dat het nog kan. Maar PSV heeft op het einde van de wedstrijd zijn verdeling in orde en er komt daardoor ruimte. In blessuretijd maakt PSV nog 3-5. De Johan Cruijff is voor de Eindhovenaren. In het publiek hoor je alweer gemor. Welke spelers kunnen het niveau van Ajax niet aan? Je hoort de naam van de jonge doelman Jay Gorter en Blind kan het niet meer bijbenen. Maar misschien moeten we dit maar als nog maar een oefenwedstrijd zien. Net als vorig jaar heeft PSV al wat voorrondes voor de Champions League in de benen en moet Ajax het alleen maar hebben van oefenwedstrijden.

Nog veel om aan te werken

Philip en ik namen weer de metro terug naar huis. Al hadden we wel verloren, we hadden wel een wedstrijd gezien met veel doelpunten. Schreuder moet nog zijn juiste team zoeken en spelers moeten weer in wedstrijdritme komen. Deze zoektocht is juist mooi en maakt voetbal mooi. Resultaten kunnen niet in één rechte lijn omhoog gaan. Er zijn altijd hobbels. Voetbal is net het echte leven.

Dronken van geluk tijdens kampioenschap

Drie weken geleden speelde Ajax tegen AZ. We zouden die dag al kampioen kunnen worden. Maar zoals verwacht werd dit een hele zware wedstrijd voor onze jongens. Een groep vrienden kwam langs om de wedstrijd waarin we misschien kampioen konden worden te bekijken op mijn grote tv-scherm. De dag ervoor kwam AH bij mij langs en ik had extra veel bier, chips, ijs en borrelhappen ingekocht voor mijn vrienden. De borrelhappen waren voor in mijn Airfryer en ik kwam er achter dat ik de bitterballen had besteld die alleen voor het frituur bestemd waren.

Een goede gastheer

Ik wilde extra goed zorgen voor mijn vrienden, dan moet je wel het juiste bestellen. Maar dit mocht de lol niet bederven. Er waren genoeg lekkere hapjes en mijn nieuwe grote tv-scherm moest de meeste indruk maken. Ongeveer een uur voor de wedstrijd kwamen mijn vrienden al. Er was al een voorbeschouwing vanaf half 2. Uiteindelijk bleek ik de enige te zijn die bier wilde drinken. Ik had dus een grote voorraad gekocht. Zelfs Philip ging aan de cola. Het bleek dat ik meer dan genoeg bier had, maar te weinig cola.

Hoop op kampioenschap

De wedstrijd begon. Je zag dat beide teams erg voorzichtig begonnen, waarschijnlijk omdat ze vooral niet wilden verliezen. In de eerste helft waren er weinig kansen. Net voor rust is er een opluchting bij ons als Brobbey de 0-1 maakt. In de rust konden de bitterballen en vleugeltjes in de Airfryer. Toen kwam ik er dus achter dat ik alleen bitterballen had aangeschaft die alleen voor het frituur waren. Mijn gasten gingen alleen voor de vleugeltjes. Maar dit mocht de pret niet drukken. We stonden 0-1 voor tegen AZ en als PSV ging verliezen tegen Feyenoord dan waren we kampioen.

Hoop vervliegt

Maar AZ begon de tweede helft heel erg sterk en zette Ajax echt onder druk. Een aantal minuten in de tweede helft scoorde AZ dan ook de gelijkmaker. De druk hield stand en de PSV-supporters die al in De Kuip zaten werden ontzettend enthousiast. Zeker toen AZ in de 75ste minuut een voorsprong nam. Ze dachten: “Vandaag kunnen we de koppositie overnemen.” Maar gelukkig draaide het om en kreeg Ajax meer kansen. In de 86ste minuut maakte Alvarez gelijk. Nu was het zo als PSV van Feyenoord zou winnen vandaag dan konden we niet in de speelronde halverwege komende week kampioen, maar wel over een week tijdens de laatste speelronde van het jaar.

Met dank aan 010

PSV begon sterk tegen Feyenoord. Toen ze na een kwartier op voorsprong kwamen dachten we al dit wordt moeilijk voor Feyenoord. Maar toen ze na een half uur zelfs 0-2 voor kwamen te staan dachten we: “Dit gaat PSV gewoon winnen.” Mijn vrienden gingen naar huis en hoefden deze wedstrijd niet verder af te kijken. Ik ging ook andere dingen kijken. Opeens kreeg ik een appje uit een app-groep van voetbalvrienden uit de Arena. “`Yessss.” De wedstrijd tussen PSV en Feyenoord was bijna afgelopen en Feyenoord kreeg een penalty voor de 2-2. PSV was woest, omdat de penalty onterecht zou zijn. Maar wat maakt mij dat uit. We hoefden nu niet een week te wachten voor de kampioenschap. Tijdens de volgende speelronde, halverwege de week, thuis tegen Heerenveen kunnen we kampioen worden.

Drukte naar Arena

Het is woensdag 11 mei, half 6 ’s avonds. Ik wil net weggaan naar de Arena. Ik rijd naar tramhalte van Rietlandpark. Even wachten tot de tram komt. Op weg naar het Weesperplein om daar de metro te nemen naar de Arena. Maar bij de metro is het al erg druk, al is het nog twee uur voor de wedstrijd. Ik wacht op metro 54 richting Gein. Al komt metro 51 en 53 eerder. Ik had ook metro 53 kunnen nemen richting Gaasperplas en daarna bij Van der Madeweg overstappen en metro 50 nemen die ook naar de Arena gaat. Maar ik wil liever niet overstappen, dus wacht op metro 54. Als metro 54 er na een half uur eindelijk is blijkt het een kleine metro te zijn die bomvol zit. Dus dan toch maar metro 53 nemen naar Van der Madeweg. Bij Van der Madeweg ga ik eruit, maar wat blijkt is dat metro 50, die al klaar stond, ook vol zit. Ik moet nog op twee metro’s wachten tot ik eindelijk mee kan. Tegen de tijd dat ik bij de Grolsch Pub ben om nog een biertje te nemen voor de wedstrijd is het al 7 uur. Een uur voor de wedstrijd.

Dan maar meteen de Arena in

Ik zou met Philip en Daniëlle nog een biertje nemen, maar ik had ook al kwart over 7 afgesproken met Jochem om de Arena in te gaan. Van Daniëlle krijg ik nog een biertje, maar zij willen ook snel daarna de Arena in. Ik neem een paar slokken van mijn biertje, maar besluit hem voor de rest daar neer te leggen om naar Jochem te gaan en ook de Arena in te gaan. Maar Philip wilde nog de tas van zijn zus om mijn rolstoel hangen. Die mogen zij namelijk niet de Arena innemen en ik wel met mijn rolstoel. Hierdoor kwam ik zo’n tien minuten te laat bij Jochem. Hij appt mijn zus om aan te geven dat ik ook eens te laat ben. Ik ben meestal namelijk zelfs redelijk te vroeg.

Het kan niet meer fout gaan

We gingen naar binnen. Het zat al redelijk vol. Niemand wilde deze wedstrijd missen. Vandaag kunnen onze jongens kampioen worden. Nep-schalen gemaakt van karton werden uitgedeeld. De jongens achter mij waren al in een vrolijke stemming. Vandaag zou het niet fout gaan. Na deze wedstrijd zou er een feestje zijn. Ajax begon moeizaam, maar we hoefden niet bang te zijn voor Heerenveen. Zij waren niet bij machten om gevaarlijke kansen te hebben. Toen Tagliafico de 1-0 maakte in de 19e minuut was er een opluchting. Nu kon het echt niet meer fout gaan.

En het feest ging door

Later scoorden nog Berghuis en Haller in eerste helft en Brobbey en Alvarez in tweede helft, maar het maakte niet zoveel meer uit. We zaten de hele wedstrijd te feesten. Wat een topavond en de huldiging was ook mooi. Al was de huldiging na de wedstrijd in de Arena. Nog nooit was er zoveel bier geschonken in de Arena, 50.000 liter. Aan het einde van de avond had ik het gevoel dat ik 1/10 daarvan had gedronken. De volgende dag moest ik gewoon werken en mijn hoofd bonkte. Boem, boem, boem. Maar gelukkig werkte ik thuis, dus merkte niemand het.

Langzaam weer naar vroeger

Het is 13 februari rond half 7. In de Arena hoor je de vertrouwde tonen van ‘Dit is mijn club’. De wedstrijd tegen Twente is net afgelopen. We zijn echt over de Tukkers heen gewaaid. Een vernedering ten top. Maar het is goed om de sfeer weer te proeven in de Arena. Wat heb ik dit gemist. Vorige week was ik er ook bij tegen Heracles. Toen speelden onze jongens ook de pannen van het dak. Ik proef de sfeer alleen vandaag nog meer.

Eindelijk weer leven

De afgelopen maanden zaten we weer in lockdown. Er gebeurde weinig. Zelfs om een blog te schrijven aan het begin van het jaar lukte mij niet. Ik schrijf meestal een blog aan het begin van een jaar over wat dit jaar zal brengen. Maar de afgelopen maanden werkte ik voornamelijk thuis. Elke dag was bijna het zelfde. Er is geen verrassing. Tussen kerst en oud en nieuw was ik vrij. Ik besteedde mijn tijd voornamelijk met films, series kijken en lezen. Dat gaf een ontspanning. Nu is het februari en ik hoop dat ik deze maand weer wat vaker naar het stadhuis mag, naar het stadion en mijn stamkroeg.

Reizen naar Arena

Ik mocht dus weer naar de Arena. Heracles Almelo was de eerste tegenstander van ‘ Ons Aller Ajax’. De reis er naar toe met tram en metro was weer lekker. Ik ging ruimschoots op tijd weg. Ik merkte geen drukte in zowel de tram als metro. Misschien kwam dat ook omdat maar eenderde naar het stadion mocht. Toen ik eenmaal bij de Arena aankwam zag ik wel dat het wat drukker was. Ik ging naar de ingang waar ik altijd de lift pak naar boven. Ik moest nog even wachten op mijn zus, die vandaag met mij mee zou gaan.

Langzaam op gang gekomen

Toen we boven waren hadden we nog een kwartier voor de wedstrijd zou beginnen. Ik ging nog even naar het toilet. Toen ik terug kwam begon de wedstrijd bijna. Je merkte dat iedereen weer even moest wennen dat we weer in het stadion mochten zitten. Het was in het begin best rustig. Een doelpunt van Davy Klaassen was nodig om dit doorbreken. Maar je merkte dat er minder supporters in het stadion waren. Daarnaast had Ajax het echt moeilijk in de eerste helft tegen Heracles. In de tweede helft scoorde Haller door een mooie pass van Tadic. Dit zorgde voor zekerheid. Later in de tweede helft wisselde Ten Hag toch een aantal spelers. Jongere spelers kregen een kans. Hiervan profiteerde Kenneth Taylor. Dit doelpunt zal Taylor wel vertrouwen geven. Aan het einde van de wedstrijd had Tadic de kans om de score nog te vergroten met een penalty. Maar Tadic miste, dat doet hij niet vaak. Het bleef bij 3-0.

Een volle dag

Een week later ging ik weer naar de Arena. Eerst naar de film vlakbij het stadion en daarna de wedstrijd. Ik nam dus een paar uur voor de wedstrijd de metro. Je merkte dat ook. Het was heel rustig in de metro. Zoals altijd was ik ruim op tijd bij Pathé Arena. Philip was toch niet veel later ook bij de bioscoop. Klaar om de nieuwe Spider-Man te kijken. Een bioscoopbezoek was voor mij ook weer een paar jaar geleden. Zeker voor corona. Dus dat was wel weer lekker. We keken de film in Imax. Volgens mij was dit voor mij voor het eerst. Een decennium geleden heb ik Avatar wel in 3D gezien, maar dat was toch anders. Het was een goede film, wat mij nieuwsgierig maakt hoe dit verder zal lopen in de volgende films.

Heerlijke sfeer

Na de film konden we direct doorlopen naar de Arena. De bioscoop ligt ten zuiden van de Arena en mijn plekken zijn aan de noordkant van de Arena. Wij konden onder de Arena doorlopen bij de parkeergarage om bij de noordkant te komen. Het stadion is nog steeds voor eenderde gevuld, dus we waren snel boven. Weer moest ik eerst even naar het toilet. Maar daarna ging het echt beginnen. De sfeer was er misschien toch wat meer dan de wedstrijd een week eerder tegen Heracles. De eerste helft ging wel weer moeizaam. Er was weer een doelpunt nodig van Klaassen om de ban te breken. Maar het was wel weer ouderwets gezellig met Mike en Pelle die weer achter mij stonden. Tijdens de rust gingen zij wel weer naar de plekken waar ze eigenlijk moesten zitten. Daar waren ook vrienden van hun.

De vertrouwde tonen

Tijdens de tweede helft ging het pas echt lopen. Net als tegen Heracles scoorde Haller net na rust de 2-0. Een kwartiertje later had Tadic, net als vorige week, de kans om de score uit te breiden via een penalty. Maar net als vorige week miste hij. Toch echt niet iets voor hem. Later kwam nog een eigen goal van Pröpper. Haller liet aan het einde van de wedstrijd nog zijn klasse zien als goalgetter en scoorde nog 2x in de laatste tien minuten. Uiteindelijk was het een veel grotere uitslag dan je na de eerste helft zou verwachten. Het gaf mij een fantastisch gevoel. Plus dat we eindelijk weer naar het stadion mogen. Daarom kwamen de vertrouwde tonen van ‘Dit is mijn club’ echt aan.

Weer gezelligheid

Na dat anderhalf jaar geleden corona is uitgebroken wordt het leven steeds meer een stukje opener. Afgelopen week mochten mijn collega’s en ik weer naar het stadhuis. Via een app kan je een plek reserveren in het stadhuis. Afgelopen dinsdag had ik dat dus ook gedaan. Ik reed via de Sarphatistraat langs Artis over de Hortus naar het stadhuis. Mijn pas werkte nog, dus ik was zo binnen. Op naar de derde verdieping. Toen ik op mijn werkplek was merkte ik dat nog maar weinig collega’s ervoor kozen om op het stadhuis te werken. Martin en Fong waren er wel.

Collega’s nog steeds thuis

Martin hielp mij als vanouds uit mijn jas. Ik installeerde mij achter een computer. Al snel bleek dat mijn teamgenoten niet van plan waren naar het stadhuis te komen. Straks om 11 uur had ik wel een vergadering met ze. Dus ik moest een hokje vinden om met ze te videobellen. Videobellen kan niet via de computers op het stadhuis. Je kan met de computers op het stadhuis alleen maar op het digitale platform komen waarbinnen we werken en daar werkt MS Teams niet. Dus ging de vergadering met mijn mobiele telefoon. Het lukte mij steeds niet om op de wifi te komen van het stadhuis, dus deed ik het met de mobiele netwerk. Dit bleek uiteindelijk niet slim. Het slurpte data en mijn mobiel ging snel leeg. Een teken om na de vergadering toch maar weer naar huis te gaan.

Alles draait weer

Alles gaat steeds meer een beetje open. Sinds het begin van het nieuwe voetbalseizoen ga ik alweer naar Ajax. Na een stroef begin tegen PSV is Ajax ook beter gaan draaien. Al was het verlies tegen Utrecht een kleine hickup. Maar qua werk heb ik het gevoel dat het allemaal nog op gang moet komen. We hadden wel vorige week een teamuitje. Dit was heel gezellig. We waren naar het Nxt Museum geweest en daarna hebben we gegeten bij Kop van Oost. Je merkte dat iedereen toch weer behoefte had om elkaar weer te zien. Maar het thuiswerken vinden veel mensen toch wel lekker en makkelijk.

Ook zie ik weer familie

Maar ik merk dat er wel veel meer afspraken worden gemaakt. Vorige maand hadden we weer een familiedag met de Brockmeiers. Dit was speciaal voor de 80ste verjaardag van een tante van mij. Maar om elkaar weer te zien en met elkaar te eten dat was belangrijk. Deze kant van de familie had ik heel lang niet meer gezien, misschien wel twee jaar geleden. Daarna was twee weken later ook de eerste communie van mijn nichtje Maé. In de kerk mochten wij er niet bij zijn, nog steeds vanwege de coronamaatregelen. Maar daarna thuis bij mijn broer was er wel weer een uitgebreide lunch. Mijn broer woont met zijn gezin in België. En ze hebben daar van allerlei goede traiteurs, slagers en viszaken in de buurt. Het proeft allemaal veel lekkerder dan in Nederland. Of ik koop gewoon bij de verkeerde winkels.

Volle weekenden

Dat het allemaal weer open gaat merk ik aan mijn weekenden. Die zijn steeds voller aan het worden, elk weekend heb ik wel wat. Volgende week komen mijn nichtjes, kinderen van mijn zus, mij bezoeken in Amsterdam. We gaan naar het Scheepvaartmuseum en daarna eten in West. Zo kan ik daarna nog even Ajax kijken die het in het Abe Lenstra Stadion opnemen tegen Heerenveen in mijn stamkroeg De Oude Schaeper. Mijn weekenden zijn natuurlijk ook voller door deze grote hobby van mij. Ik mag weer naar de Arena voor de thuiswedstrijden en de uitwedstrijden mag ik weer kijken in mijn favoriete café.

Sociale dieren

Ik kijk dus weer met positivisme naar de komende weken. Waar ik weer gezellige dingen mag doen en natuurlijk naar mijn favoriete club gaan. Dat ik weer mensen ontmoet, want uiteindelijk zijn wij mensen sociale dieren. En deze sociale dieren moeten weer uit hun kooi worden gelaten.

Start van een mooi seizoen

Het is zomer. Ik merk er tot nu toe niet veel van. Door corona is het net als vorig jaar weer geen echte zomer. Ik ben nu twee weken vrij, maar blijf toch weer in Amsterdam. Dat vind ik geen straf. Ik ben graag in deze stad. Ik zou eigenlijk naar Zuid-Frankrijk vliegen voor de verjaardag van mijn vader. Maar dat durf ik nog niet aan in deze tijd. Nu ga ik op een andere manieren er toch twee leuke weken van maken.

Eerste wedstrijd sinds maanden

Het begon al twee weken geleden op een woensdag. Een oefenwedstrijd van Ajax tegen Leeds United. 25.000 toeschouwers waren weer aanwezig. Het was lang geleden dat er zoveel supporters waren in de Arena. Zeker voor een oefenwedstrijd ten voorbereiding van het nieuwe nieuwe seizoen zijn dat heel veel supporters. Meestal zijn mensen dan nog op vakantie. Maar nadat we zo lang niet naar het stadion mochten wil iedereen er weer heen. Ook al is het een oefenwedstrijd.

Weer met de metro

Ik spreek af bij de metrohalte op het Weesperplein met Philip. Sinds de wedstrijd tegen RKC in september vorig jaar heb ik niet meer de trip met de metro gemaakt naar de Arena. De metro is nu voller dan toen. De Arena is half vol, maar de metro lijkt net zo vol als wanneer het stadion helemaal vol zit. We naderen de Strandvliet. Omdat ik in mijn rolstoel zit met smalle wielen, besluiten we hier uit te stappen.

Drukte bij Burger King

Vanuit Strandvliet lopen wij richting Bijlmer / Arena om daar bij de Burger King een vette hap te nemen. Hier merk je weer dat het ontzettend druk is. Als wij aan de beurt zijn versta ik de caissière niet goed. Door de drukte accepteert ze niet dat ik haar niet versta en wordt ze een beetje boos. Dit komt misschien omdat zij de drukte nier meer gewend is. Uiteindelijk hebben Philip en ik onze vette hap die wij verorberen zittend op een muurtje vlakbij het station.

Naar onze plek

Na de vette hap gaan we maar het stadion. Onze plekken zijn aan de andere kant van de Arena. We besluiten naar binnen te gaan aan de zuidkant en onder het stadion naar de noordkant te komen. Bij binnenkomst wordt eerst naar onze QR-code gevraagd van onze vaccinatie. Daarna vragen ze nog wat persoonlijke vragen om werkelijk te kunnen bevestigen dat wij het zijn. Eenmaal boven gaan we richting ons stoeltje. We zijn vrij om een plek te kiezen in ons vak.

Het gaat beginnen

Het gaat nu eindelijk beginnen! Na maanden weer een wedstrijd in de Arena. Philip en ik maken nog even een appje naar de appgroep van onze voetbalvrienden met Good to be back er op. We maken ze gewoon jaloers dat wij hier wel zijn en zij niet. Maar nu gaat het echt beginnen, zelfs Bielsa gaat er van ijsberen.

Lekker om weer in stadion te zijn

Wat een gevoel. Eindelijk hoor je weer de Ajax-marsch door de Arena galmen. Aanstaande zaterdag moet Ajax weer voor de Johan Cruijff-schaal tegen PSV spelen. Dus ze beginnen met de sterkst mogelijke opstelling die ze hebben. En dat merk je dan ook. Klaasen scoort bijna aan het begin van de wedstrijd door een foute terugspeelbal van Ayling op Meslier. Daarna was het spel vrij open. Aan beide kanten kwamen veel kansen. Dat is ook het spel wat Leeds United graag laat zien in de Premier League vorig seizoen. Heel aanvallend spel, maar daardoor krijgt de tegenstander ook veel ruimte voor hun aanvallen. Zo ook Ajax vanavond. Uiteindelijk won Ajax met 4-0.

Met vertrouwen naar PSV

Dit gaf veel vertrouwen voor de wedstrijd tegen PSV de zaterdag daar op. Met veel vertrouwen maakte ik met Philip die zaterdag weer de zelfde trip. Dit keer gingen we niet bij de Burger King eten, maar bij de FEBO. Voor het eerst sinds een lange tijd nam ik weer een milkshake. Dat bracht mij weer terug naar. Mijn kinderjaren. Ik was verslaafd aan milkshakes.

Strenge controle

Weer zoals de woensdag daarvoor gaan we onder de Arena door naar de noordkant van het stadion. Dit keer is het wat strenger qua check van vaccinatie. Je moet je ook kunnen identificeren. Dit was voor Philip even een probleem wat hij had dat niet bij zich, maar via het doorzoeken van zijn mail kon hij toch een identiteitsbewijs tonen.

De spanning stijgt

We zaten ongeveer op de zelfde plek als tegen Leeds. Het leek weer een beetje drukker dan de oefenwedstrijd tegen Leeds. Publiek stond weer achter ons. Het publiek had veel vertrouwen. Sommigen dachten dat we echt dik zouden winnen. Ik dacht wel dat we konden winnen, maar dik zou het volgens mij niet worden en erg spannend.

Toch lastige pot

Aan het begin van de wedstrijd werden we meteen uit onze illusie getrokken dat we echt dik konden winnen. Madueke scoorde vrij snel de 0-1 door verdedigingsfouten van ons. Ajax kwam ook niet in hun spel. Na een half uur kon PSV zelfs de 0-2 scoren.

Bespreken wat er fout gaat

Tijdens de rust bespraken we met de fans om ons heen wat er mis gaat. PSV heeft natuurlijk al een langere voorbereidingen. Zij moesten al kwalificatiewedstrijden spelen voor de Champions League. Ajax heeft voor PSV alleen maar oefenwedstrijden gespeeld. Maar Ajax verdedigt wel heel slecht en daarnaast heeft Tagliafico ook een rode kaart opgelopen.

Bouwen aan team

De tweede helft werd niet beter en uiteindelijk verloren wij met 0-4. Dit is een teken dat er nog veel bij Ajax moet gebeuren. Er moeten nog spelers terugkomen, onder andere Anthony die op de Olympische Spelen actief was. Maar er mogen ook een aantal spelers nog vertrekken. Als dit gebeurd en het team is compleet ben ik ervan overtuigt dat Ajax beter op elkaar ingespeeld zijn. Dan zal het komend seizoen spannend worden tussen PSV en Ajax, maar ik denk toch dat Ajax aan het langste eind zal trekken.

Winst geeft vertrouwen

Een week later was ik met mijn broertje Karel bij de eerste competitiewedstrijd tegen NEC. Ajax speelde overtuigend en won 5-0. Dit is een teken dat de Johan Cruijff-schaal misschien niet veel zegt. Het kan nog echt spannend worden tussen PSV en Ajax. Ik heb zin in aankomend seizoen!

Voetbal in coronatijd

De coronatijd is een aparte tijd. Alles stond maanden stil. Zo ook mijn blog. En ook het voetbal in Nederland. De competitie is wel weer begonnen. Ajax heeft ervoor gekozen om de eerste vier thuiswedstrijden te verloten onder de seizoenkaarthouders. Zo heeft elke seizoenkaarthouder kans om één van die vier wedstrijden op de tribune te zitten.

Opvallend rustig

Ik was ingeloot voor de wedstrijd tegen RKC. Ik had echt het gevoel: “Eindelijk weer in het stadion.” Het was toch een aparte sfeer. Eerst nam ik de tram naar het Weesperplein. Bij de metrohalte op het Weesperplein wachtte ik op Philip. Hij had nog zijn tram gemist. Dus het duurde even voor hij op het Weesperplein was. Ik was ruimschoots op tijd. Dus ik kon wel wachtte op Philip. Het was toch gezelliger om samen de metro te nemen. Toen we de metro namen was het opvallend rustig in de metro voor een voetbalwedstrijd.

Na maanden weer de metro

Toen we metrohalte Strandvliet bereikt hadden zei Philip dat hij deze halte echt al maanden niet gezien had. Je kreeg echt het gevoel dat je op weg was naar een stadion waar je nog nooit geweest was. Het gevoel dat je had als klein jongetje toen je voor het eerst naar Ajax ging. Alles is nieuw en spannend. Dat is een gevoel dat ik al jaren niet meer kende. Het was de normaalste zaak van de wereld geworden om naar Ajax te gaan.

Geen tijdslot

Samen met Philip reed ik naar de ingang van het stadion. Daar vroegen we aan een steward waarom ik geen tijdslot had op mijn kaarten. De kaarten gaan vanaf dit seizoen gescand worden via de Ajax-app. En op die kaart zou je moeten zien in welk tijdslot jij het stadion in mag, maar op mijn kaarten stond niets. De steward wist het niet. We moesten het vragen bij de kassa. Daar vertelde ze dat er voor gehandicapten geen tijdslot is.

Een keer een andere plek in het stadion

We waren ruimschoots voor de wedstrijd aanwezig. Dus gingen nog rondom het stadion een patatje halen en cola. Omdat ik een andere plek in het stadion had dan normaal gingen Philip en ik toch drie kwartier voor de wedstrijd naar binnen. Uiteindelijk kwamen we vrij snel op onze plek. Met de lift gingen we naar de eerste verdieping. We kwamen terecht op een gedeelte van de parkeergarage onder het stadion. We werden begeleid naar onze plek. We moesten over een hellingbaan en kwamen daarna terecht achter het doel aan de noordkant van het stadion.

Eigen plek beter

Ik moet zeggen dat mijn vaste plek in het stadion beter was. Je zit hoger in het stadion en kan daardoor het veld beter overzien. Maar we moeten niet klagen. Dat je in deze coronatijd naar het stadion mag is al speciaal. Op de plek achter het doel kan je bijvoorbeeld niet de lijnen aan de kant van het doel zien waar wij achter staan. Tijdens de wedstrijd kon je daarom niet goed zien of de bal uit is of niet.

Spandoek ter ere van Wim Suurbier

Toeschouwers belangrijk

De 13.000 toeschouwers die deze middag aanwezig mochten zijn waren aardig verdeeld over het stadion. Alleen de F-side was helemaal leeg. Hierdoor kon het spandoek die gemaakt was voor Wim Suurbier de hele wedstrijd blijven hangen. Hij overleed afgelopen zomer. Edwin van der Sar gaf voor de wedstrijd nog een toespraakje. Dat het belangrijk is voor de spelers dat er toch wat toeschouwers zijn.

De wedstrijd

De wedstrijd kon beginnen. Ajax begon fel aan de wedstrijd. Hierdoor kwam er ook snel een doelpunt van Tadic. Ze stormden door. Labyad maakte het tweede doelpunt, maar die werd afgekeurd na dat de VAR besloten had dat het buitenspel was. Maar niet veel later kon Labyad toch het tweede doelpunt maken. In de samenvatting ’s avonds waren Philip en ik te zien bij dit doelpunt. Uiteindelijk kon Ajax de felheid aan het begin niet volhouden. Met rust was het 2-0. De tweede helft was minder indrukwekkend. Martinez scoorde nog wel 3-0. Een goede overwinning natuurlijk.

Weg terug naar huis

Ik reed weer de hellingbaan af. Ging nog even naar het toilet. Samen met Philip namen we weer de lift naar beneden. Terug met de metro naar huis. Het bleek uiteindelijk heel bijzonder te zijn dat we dit seizoen als toeschouwer in de Arena waren. Philip was zelfs twee wedstrijden in het stadion. Hij ging ook nog naar Ajax-Vitesse.

Weer wachten tot we weer naar het stadion

Nu mogen er weer geen toeschouwers aanwezig zijn in het stadion. Ik denk dat dit nog wel zo is tot maart volgend jaar. Heel jammer, want naar een leeg stadion kijken is niet leuk. En de supporters maken ook de sfeer in het stadion, waardoor je club beter gaat presteren. Maar ik kan in ieder geval zeggen dat ik in het stadion ben geweest dit seizoen. Dat kunnen niet veel mensen zeggen. En als wij straks weer naar het stadion mogen dan ben ik de eerste die klaar staat. Ik sta altijd achter mijn club en zal ze altijd blijven steunen.