Categorie archieven: Voetbal

Een thriller van een eind van het seizoen

Geplaatst op door
Beantwoorden

Het was ongeveer kwart voor 3 toen ik ongeveer aankwam in Strandvliet. De wedstrijd tussen Feyenoord en PSV was een kwartier bezig en ik hoor een supporter juichend langs lopen, want Feyenoord komt op een 2-0 voorsprong. Ik ben vrij vroeg bij de Arena. Het is vrij warm en ik koop een colaatje bij een kraampje naast de Arena. Ik moet even wachten op Jeroen. Wanneer we de Arena binnen gaan zijn we in een juichstemming, want met rust is het nog steeds 2-0 voor Feyenoord.

Van euforie naar teleurstelling

Als we eenmaal binnen zitten op onze plek hebben we nog ruim een uur voor de wedstrijd begint. Ondertussen volgen wij via onze telefoons hoe de wedstrijd verloopt tussen Feyenoord en PSV. Rond de 60ste minuut doet PSV wat terug en het wordt 2-1. Dan zou er nog niets aan de hand zijn, maar naarmate we de wedstrijd blijven volgen merken we dat PSV een overmacht heeft in de tweede helft. Dus dat baart ons wel zorgen. En dat blijkt dan ook, want rond de 70ste minuut maakt PSV 2-2 gelijk. Daarna gaat de tijd heel langzaam. En de druk van PSV wordt steeds groter. Dan breekt de blessuretijd aan tijdens de wedstrijd tussen Feyenoord en PSV. Op een gegeven moment hoor ik iemand zeggen in het publiek: “De wedstrijd is afgelopen, 2-2.” Uiteindelijk blijkt dat niet zo te zijn en Jeroen vertelt aan mij dat PSV de 2-3 heeft gemaakt in de 99ste minuut.

Druk te groot

De sfeer sloeg meteen om en dat merkten de spelers ook die begonnen waren aan de wedstrijd tegen NEC. Ze hadden het echt moeilijk. In de eerste helft waren er nauwelijks kansen aan beide kanten. In de rust hoorde je alle supporters om mij heen ook klagen. En aan het begin van de tweede helft veranderde dat ook niet. Je voelde bij het kijken naar de wedstrijd dat de Ajax-spelers steeds zenuwachtiger werden. En dan ging het ook mis. Sontje Hansen, oud-Ajacied, scoorde 0-1 rond de 60ste minuut. En daardoor ging het niet beter. We maakten defensieve fouten terwijl dat juist goed was afgelopen seizoen bij Ajax. Vrij snel kwam dan ook de 0-2 en tien minuten voor tijd zelfs 0-3. Gewoon een schande om 0-3 thuis te verliezen van NEC.

Een chaotisch einde

De woensdag daarna was alweer de volgende wedstrijd, uit tegen FC Groningen. Ik was weer in De Oude Schaeper en je merkte dat mijn vrienden uit De Schaeper ook zenuwachtig waren voor deze wedstrijd. Er waren aan het begin van de wedstrijd wel wat kansen aan beide kanten. Maar eigenlijk uit het niets scoorde Anton Gaaei met een strak schot de 0-1 in de 27ste minuut. Maar de rest van de eerste helft liep ontzettend moeizaam. Dus met rust waren we er niet zeker van. En dat klopte ook. Een aantal minuten na rust scoorde Groningen 1-1. Dus rond de 60ste minuut kwam Weghorst er weer in. Zoals altijd bracht hij weer wat extra energie in het team en dat pakte uit met de 1-2 in de 68ste minuut. Maar de rest van de wedstrijd was het toch nog billen knijpen. Op het einde van de wedstrijd was er veel blessuretijd. Er viel nog een rode kaart voor Groningen. Ik zat wat te kletsen met Stuart en wat grappen te vertellen, want ik dacht dat er bijna afgefloten zou worden. Maar in de allerlaatste minuut kwam er toch nog een vrije trap voor Groningen. En de keeper van Groningen kwam naar voren en zorgde voor opschudding. Hierdoor kwam er zoveel onrust en dan weet je dat er gescoord zou worden uit die vrije trap, 2-2.

Een kleine hoop

Iedereen in De Schaeper was teleurgesteld en dat voelde je ook. Nu stond PSV 1 punt voor met nog ‘e’en speelronde te spelen. Iedereen voelde dat PSV dit niet meer weg zou geven. Tijdens de laatste speelronde de zondag daarna was het vrij rustig in de Arena. Iedereen had zich er al bij neergelegd. Hierdoor speelden we juist beter. FC Twente was vandaag geen partij, maar er moest een wonder gebeuren wilde PSV niet winnen van Sparta. Met een bal in het zijnet de eerste helft en de 1-1 in rond de 60ste minuut was er nog hoop. En je hoorde ook heel hard gejuich in de Arena. Maar vrij snel scoorde PSV 1-2 en uiteindelijk wonnen ze 1-3. Toen ik later in den avond nog de samenvatting zag, zag je dat PSV nooit in de problemen waren.

Trots op seizoen, hoop voor toekomst

Ik ben niet zo teleurgesteld dat we geen kampioen zijn geworden. Als je bekijkt waar we vandaan zijn gekomen vorig seizoen. Waar ik wel teleurgesteld in ben is dat Farioli meteen de dag daarna zijn ontslag nam. Bij eerdere clubs waar hij trainde was hij ook maar een seizoen trainer. Hij geeft zijn clubs wel nieuwe energie, maar blijkbaar is hij liever een clubhopper en dat is zijn goed recht. Toch had ik liever gezien dat hij zou doorzetten en iets wilde opbouwen bij Ajax. Maar ik geloof dat de juiste trainer voor volgend seizoen gevonden wordt en dat het een mooi seizoen gaat worden.

2025. Een bijzonder jaar

Geplaatst op door
1

Tijd gaat snel. We zitten alweer in april van het jaar 2025. Een jaar dat bijzonder moet gaan worden. Mijn twee grote liefdes, Amsterdam en Ajax, hebben allebei een jubileumjaar. Voor mijn geliefde voetbalclub kan het jubileumjaar een extra glans geven door na drie jaar weer een titel te pakken. Maar natuurlijk moeten we niet te vroeg juichen. Trainer Farioli wil nog steeds niet uitspreken dat we voor de titel gaan. Maar na de overwinning tegen PSV is de voorsprong maar liefst 9 punten.

Feest in de cafés

Het was echt juichen in De Oude Schaeper waar ik de uitwedstrijden kijk van Ons Aller Ajax. Terwijl de spelers en de trainer nog voorzichtig zijn en nog niet willen spreken over een kampioenschap, waren de supporters overtuigd. Kampioenen! gonsde door De Schaeper. Terwijl PSV toch het meest balbezit, en je in het begin dacht dat PSV het eerst zou scoren, kwamen ze toch niet door de verdediging van Ajax. Ajax sluiten goed de deuren. Na afloop van de wedstrijd was het nog lang onrustig in De Schaeper en de cafés in de omgeving. Ik ging met mijn vriend nog naar een café die vanaf 1 april open zou gaan en Het Wapen van Ten Kate gaat heten. Officieel waren ze nog niet open, maar voor de wedstrijd tegen PSV gingen ze even open.

Feest door 125 jarig bestaan

Twee weken daarvoor speelden we tegen AZ de jubileumwedstrijd van het 125 jarig bestaan van Ajax. Dus het was een bijzondere wedstrijd. Ik zat met mijn nieuwe shirt in de Arena. Een shirt in de oude stijl en het Ajax-logo staat er niet op. Alleen het wapen van Amsterdam met de Andreaskruisen. Aan het begin van de wedstrijd werd er stil gestaan bij het 125 jarig jubileum. Ophitsende muziek lieten beelden zien van de gewonnen prijzen en daarna kwamen oud-spelers op met de gewonnen Europa Cup-bekers.

Niet altijd een bijzondere wedstrijd

Alleen hoop je dat tijdens zo’n bijzondere wedstrijd dat Ajax ook een goede wedstrijd speelt. En vaak gebeurd dat juist niet tijdens zo’n wedstrijd. Net als 25 jaar geleden toen Ajax 0-1 verloor tegen FC Twente. Maar dat hoeft de middag niet te bederven. Het blijft een feest op de tribune. Ik nam David mee naar de wedstrijd. David ken ik via De Oude Schaeper. David was voor het eerst in de Arena voor een wedstrijd van Ajax. Dat vind ik nog altijd heel mooi. Iemand die voor het eerst naar een Ajax-wedstrijd gaat vindt alles wat er gebeurd tijdens een wedstrijd heel bijzonder. Ik denk dat ik ruim over de 300 wedstrijden zit die ik mee maak in de Arena en ik moet eerlijk zijn. Soms vind ik het heel gewoon geworden.

Nieuw in de Arena

Ik vind het dus leuk om mensen mee te nemen die voor het eerst naar Ajax gaan. Of ik geef de mijn kaart aan mijn vriend Tim. Hij zit ook in een rolstoel. Hij heeft een clubcard, maar daarmee kun je alleen naar de wedstrijd als er plekken overblijven. Zo is hij dit seizoen ook naar Ajax – Feyenoord geweest. Ik heb al heel vaak de klassieker gekeken in de Arena en daarnaast had ik problemen met mijn rolstoel. Dus ik vond het prima dat hij naar Ajax – Feyenoord ging.

Het feest gaat door

Tijdens de jubileumwedstrijd en na PSV – Ajax was het groot feest. Het maakt nu niet veel meer uit dat we gelijk hebben gespeeld tegen AZ. Het wordt een groot feest dit jaar door het 750 jarig bestaan van de stad, het 125 jarig bestaan van Ajax en de landstitel von Ons Aller Ajax. Dit feest vier ik graag met mijn vrienden uit De Schaeper en welk andere (Ajax-) vriend ook.

Een oproep tot verbetering

Geplaatst op door
1
Mijn vriend Tim met zijn zus en mijn voetbalmaatjes

Het is halverwege juni. Het is bijna zomer, maar met al dat regen lijkt het wel herfst. Het Europees Kampioenschap voetbal is net begonnen en ik ga naar Amersfoort om bij mijn vriend Tim naar de eerste wedstrijd van het Nederlands elftal te kijken tegen Polen. Ik heb een taxi via Valys, de landelijke service voor vervoer voor mensen met een beperking. De taxi is redelijk op tijd, maar zoals gebruikelijk zitten er al mensen in de taxi en moeten we nog iemand ophalen. Dit is niet erg. Dat hoort erbij.

Andere ophalen

We zijn op weg naar Nieuw-West om de andere passagier op te halen. Het kost wel wat tijd om in Nieuw-West te komen, want ik woon letterlijk helemaal aan de andere kant van de stad. Wanneer we eenmaal de andere passagier hebben opgehaald gaan we op pad. Beide andere passagiers moeten allebei naar Bussum. Dus dat komt goed uit. Wanneer we in de straat zijn waar de eerste passagier naar toe gebracht moest worden blijkt zelfs dat de andere passagier in de zelfde straat moet wezen, want hij zegt: “U moet nog iets verder rijden.” Wat een toevalligheid.

Eindelijk op bestemming

Als we in Amersfoort zijn blijkt het nog wel even te duren voor we in straat zijn waar Tim woont. Wanneer ik uit de taxi ga gaat het harder regen. Tim staat al buiten te wachten. Snel rijden we de ingang in van zijn huis wat speciaal elektrische deuren heeft. Terwijl ik 1 uur de taxi had besteld, de chauffeur maar 10 minuten later was, ben ik net op tijd voor de wedstrijd die 3 uur begon. Het kost gewoon tijd om met Valys te reizen. Dat ben ik wel gewend.

Op het nippertje winnen

We gaan dus eerst de wedstrijd kijken. Nederland heeft zijn kansen, maar geen uitgespeelde kansen. Na een kwartier heeft Polen een hoekschop en via een kopbal scoort Polen 1-0. Daarna krijgt Nederland steeds meer kansen en binnen een half uur is het 1-1. Met rust moet ik naar het toilet. Daarvoor moet ik de lift nemen naar de eerste verdieping. Daar is Tim’s slaapkamer en zijn badkamer. Tim heeft een mooie woning in Amersfoort met twee verdiepingen. Het is ruimer dan wat hij had in Amsterdam. Dus ik begrijp zijn keuze. We gingen de tweede helft kijken. Het was een saaie tweede helft. Op het einde van de tweede helft hadden we weer Weghorst nodig om deze wedstrijd te winnen.

Zien thuis te komen

Na de wedstrijd gingen we pizza bestellen. De bezorger had niet door dat hij aan de achterkant van het huis moest aanbellen, maar uiteindelijk ging hij toch achterom. Rond 8 uur had ik mijn taxi weer terug naar Amsterdam besteld. Die blijkt te laat te zijn. Ze mogen een kwartier eerder of later komen. Dus ik wacht een kwartier en ik wil niet ongeduldig over kom dus rond half 9 ga ik bellen waar mijn taxi blijft. Er wordt niet meteen opgenomen, maar op een gegeven moment duurt het steeds langer, een half uur. Ik bekijk de mogelijkheid om met de trein terug naar Amsterdam te reizen. Maar assistentie om in de trein te komen moet je drie uur van te voren aanvragen. Dus dan kan ik vrij laat reizen met de trein. Daarnaast komen Tim en ik er achter dat er bij Hilversum een treinstoring is. Dus de trein is ook geen optie.

Taxi komt niet

Inmiddels zit ik al een uur aan de lijn met Valys en wordt er nog steeds niet opgenomen. Ik word inmiddels zenuwachtig. Ik heb de hoop opgegeven dat ik deze avond nog geholpen word door Valys en dat er nog een taxi komt. Tim koopt zijn zorg zelf in met een persoonsgebonden budget sinds hij naar Amersfoort is verhuisd. Een aantal verzorgers wonen bij hem in de buurt. Een Hongaarse verzorgster die deze avond geen dienst heeft wil mij wel naar Amsterdam rijden met de Caddy van Tim. Zo kom ik deze avond toch nog in Amsterdam.

Nog steeds zelfde problemen

Ik ben Tim en deze verzorgster eeuwig dankbaar dat ze dit wilden doen. Maar ik vind het ongehoord dat een taxiservice het zo af laat weten. Ik zou echt niet weten wat ik had moeten doen als ik niet met de Caddy van Tim naar huis gebracht kon worden. Het aparte is dat het lijkt dat Nederland zelfs achteruit gaat in plaats van vooruit. Zo’n 10 jaar geleden kon je nog een uur van te voren een taxi bestellen of assistentie voor de trein. Nu moet je de assistentie drie uur van te voren bestellen en de taxi via Valys een avond van te voren en in het weekend zelfs 24 uur van te voren.

Vechten voor verbetering

Soms weet ik niet of het hier nog beter wordt, maar als je wilt dat wij mee doen in de maatschappij en de samenleving wat inclusiever wordt moeten dit soort punten als vervoer beter worden. Al klinkt deze blog misschien wat somber toch heb ik de hoop dat het beter kan worden. Daar zal ik altijd voor vechten.

Een lang seizoen met struggles

Geplaatst op door
Beantwoorden

Het is eind mei. Het voetbalseizoen is sinds vorige week voorbij. Als echte Ajacied was het een moeilijk seizoen voor mij. De laatste wedstrijd was tegen Vitesse. Een wedstrijd die nergens meer om ging. Wij zullen vijfde worden en de Arnhemmers zijn laatste en gedegradeerd en wie weet dat het nog erger wordt als zij het financieel niet voor elkaar krijgen. Tegen deze club speelden we in de blessuretijd nog gelijk. Erg teleurstellend, maar ik ben ervan overtuigt dat er weer betere tijden komen. En zo als wijlen Johan Cruijff altijd zei: “Elk nadeel heb zijn voordeel.” Het is lekker rustig in de stad, want we hebben geen kampioenschap te vieren. Er zijn geen vernielingen of gevechten.

Banden door seizoenkaart

Als echte Ajacied heb ik ook een seizoenkaart. Sinds de Arena bestaat kom ik al. Ik zit aan de noordkant net onder het uitvak. In het begin zat ik meer helemaal aan de zijkant, maar rond 2009 verhuisde ik meer naar het midden. Achter mij kunnen mensen bier halen. Ideale plek. En toen ik naar die plek verhuisde kwamen ook een groep jongens achter mij staan. Nou ja, jongens. Ze waren zo’n 10 jaar ouder dan ik ben, middle age. Maar ze kwamen jongens-achtig over. En dit was één van de beste dingen wat mij is overkomen.

Groeien naar goede vriendschappen

In de jaren daarna werden we steeds betere vrienden. Na wedstrijden namen we biertjes bij Jaz, ik werd uitgenodigd voor hun verjaardagen en we keken samen ergens uitwedstrijden. Als een seizoen afgelopen was spraken we ook nog ergens af voor een biertje of om ergens wat te eten. Als ik geen begeleider mee kon krijgen voor de wedstrijd van Ajax was er altijd iemand van die groep die mijn begeleider wilde zijn. In de eerste jaren dat ik naar de Arena ging was mijn vader standaard mijn begeleider. De begeleiderskaart stond ook altijd op zijn naam. Maar op een gegeven moment werd besloten dat ook de begeleiderskaart op mijn naam staat. Op deze manier kon ik iedereen meenemen die ik wilde als begeleider.

Wisselde begeleider

Mijn vader belandde in 2011 in het ziekenhuis en werd ziek. Zijn ziekte zorgde ervoor dat hij minder stabiel werd en hij kon minder goed tegen drukte. Dit betekende dat hij niet meer mee kon naar de Arena. Sinds die tijd neem ik eigenlijk tijdens elke thuiswedstrijd iemand anders mee. Het is soms mijn broertje, het is soms mijn zwager of mijn zus. Later kwamen ook vrienden, maar als het mij een keer niet lukte om iemand mee te krijgen was er altijd iemand van de groep die achter mij stond. Zo konden zij weer iemand extra meenemen met hun kaarten.

Uitwedstrijden in stamkroeg

De afgelopen jaren kijk ik de uitwedstrijden van Ons Aller Ajax vaak in De Oude Schaeper. Dit is een café in West. Een vriendengroep woonden daar. Dus ik reisde vaak van Oost naar West voor de uitwedstrijd. Die vrienden verdwenen eigenlijk allemaal uit West, maar toch bleef ik naar West gaan voor de uitwedstrijden. Ik bouwde een band op met de vaste gasten van het café en kwam dan ook in hun Whatsapp-groep. Door die groep nam ik nu ook soms de vaste gasten van het café mee naar de Arena. Al vinden zij het ook fijn om de wedstrijd in hun vaste stamkroeg te kijken.

Discussies met stewards

Het gaf mij meer mogelijkheden, maar een vaste kracht blijft toch de jongens achter mij. Of achter mij. Het afgelopen seizoen moesten de jongens hun stoeltje zoeken die zij hebben in de Arena. Stewards gingen lang en vaak in discussie met hun. De stewards bleven bij hun standpunt en konden niet op andere gedachtes werden gebracht. Dit kregen ze ook opgedragen van hogerop. Dus zij konden er ook niets aan doen.

Oproep aan Ajax

Maar Ajax nu vraag ik je. Kijk nog eens terug naar het besluit om iedereen naar hun stoeltjes te sturen? Jaren mochten mensen hier wel staan, tussen de eerste en tweede ring. Hier is genoeg ruimte. Ze versperren geen doorgangen. Ik heb in al die jaren mooie banden opgebouwd die ik nooit meer kwijt wil. Deze banden zorgt er juist voor dat ik graag naar de Arena kom. Ook als het slechter gaat met onze club. Nu zal ik altijd mijn club steunen en nooit mijn seizoenkaarten stop zetten, maar de banden die ik heb opgebouwd door naar de Arena te komen zijn ontzettend belangrijk.

Er bovenop komen door sfeer

Ik plaats mijn blog op X gericht op Ajax Fancare. Ajax Fancare, lees deze blog goed en denk alsjeblieft goed na om volgend seizoen niet supporters weg te sturen die achter ons staan tussen de eerste en tweede ring aan de noordkant van het stadion. Dat zij achter ons staan zorgt voor sfeer. Sfeer die nodig is om er weer bovenop te komen als club.

Supporter tot je dood

Geplaatst op door
Beantwoorden

Vanaf jongs af aan ben ik al een Ajax-fan. Al sinds 1996 heb ik een seizoenkaart. Mijn vader kon dit regelen toen we net in de Amsterdam Arena gingen spelen. Ik heb dus al veel meegemaakt met Ajax. De bijna 28 jaar dat ik nu al een seizoenkaart heb, heb ik maar weinig wedstrijden gemist. In het begin ging ik altijd met mijn vader. Mijn vader was natuurlijk ook een Ajax-fan. Al is hij opgegroeid in Amsterdam Zuid en ging hij in zijn jeugd regelmatig naar Blauw-Wit. Als hij geen kaartjes kon kopen klom hij in de bomen rondom het stadion zodat hij toch de wedstrijd kon zien. Misschien was dit toch reden dat hij vaak de krant las als hij naar Ajax keek.

Er altijd zijn voor je club

Later gingen andere mensen met mij mee. Dit wisselt van mijn broertje tot mijn zwager en vrienden. Maar ik ben altijd trouw. Ook in de periode 2004 tot 2010 waarin we geen landstitel konden winnen. Ik vergelijk maar graag met de soort van dat Nick Hornby beschrijft in Fever Pitch. Altijd voor je club er zijn, ook in moeilijke tijden. Zo ging in dit seizoen ook in.

Hoop aan het begin van het seizoen

Als een voetbalseizoen begint hoop je dat het een geweldig seizoen wordt. Het kan dan ook nog. Er is nog helemaal niets gespeeld, alles ligt nog open. Na een aantal wedstrijden weet je hoe het team er ongeveer uit ziet en weet je ook iets beter wat je komend seizoen kan verwachten. Mijn club had een hele slechte start. Met als resultaat dat de trainer Maurice Steijn al in november werd ontslagen. Het diepste punt was ook dat we op een goed moment laatste stonden.

De verlosser

John van ’t Schip moest Ajax redden. De winsten kwamen en we krabbelden langzaam naar boven. Maar niets gaat alleen maar als een rechte lijn omhoog. Op een gegeven moment moest er ook verloren worden. Tegen de winterstop kwamen er een nederlaag tegen PEC en daarna als hoogtepunt het verlies tegen de amateurs van Hercules.

Het blijft een moeizaam seizoen

Na de winterstop moest Jordan Henderson ons redden, maar na een goed begin net na de winterstop kwam de klad er toch weer in. Kortom is Ajax dit seizoen te wisselvallig. Als we een goede wedstrijd spelen tegen PSV of Aston Villa kunnen we zo weer verliezen van een kleine tegenstander. Uiteindelijk verloren we de terugwedstrijd tegen Aston Villa ruim. Liggen we Europees eruit en kunnen we eigenlijk nog maar voor de vijfde plaats gaan en die moeten we ook zien vast te houden.

Opnieuw opbouwen

Kortom dit is één van de slechtste seizoenen die ik met Ajax heb meegemaakt. Zelfs in de jaren tussen 2004 en 2010 was het voetbal beter. Er komt nu een nieuwe algemeen directeur Alex Kroes en die moet heel wat doen aankomende zomer om het team enigszins wat beter te maken. Want de aankopen van afgelopen zomer door voormalig technisch directeur Sven Mislintat moet je eerst nog zien kwijt te raken.

Achter je club blijven staan

Maar ondanks dit alles blijf je als supporter achter je club staan. Je hoopt op betere tijden, maar weet dat het tijd gaat kosten. En ook volgend seizoen zullen we niet voor de titel gaan. Maar juist om een team te zien groeien en kijken hoe er langzaam weer een topteam wordt opgebouwd is mooi om te zien. Daarvoor zal ik om de twee weken weer naar de Arena gaan. Ook volgend seizoen. Dit betekent wel dat elke wedstrijd die dit seizoen nog gespeeld wordt billen knijpen zal betekenen. Maar dat moet je als echte supporter over hebben voor je club.

Op een goed seizoen

Geplaatst op door
Beantwoorden

Vorige week keek ik als van ouds Ajax in De Oude Schaeper met mijn vriend Philip. Philip is na een half jaar in Colombia te hebben gezeten weer terug in Amsterdam. Een aflopende visum zorgde ervoor dat hij weer terug moest naar Nederland. De Ajax-wedstrijd was een oefenwedstrijd tegen Augsburg ter voorbereiding van het nieuwe seizoen.

Nog geen gelukkige start

Tot nu toe heeft Ajax drie oefenwedstrijden gespeeld tegen FC Den Bosch, Shakhtar Donetsk en Anderlecht. De wedstrijd tegen Den Bosch was met veel jeugdspelers en veel spelers van het eerste waren nog niet terug van vakantie. Deze wedstrijd werd 2-2 gelijkgespeeld. Maar omdat veel spelers van het eerste er nog niet waren was er nog weinig over te zeggen. De wedstrijd tegen Shakhtar Donetsk was wel beter en werd 3-0 gewonnen. Maar het Shakhtar Donetsk is niet meer Shakhtar Donetsk van een paar jaar geleden. Door de oorlog in Oekraïne zijn daar veel spelers vertrokken. Maar een paar dagen later werd tegen Anderlecht gespeeld en dat werd roemloos verloren met 3-0.

Op nieuwe kansen

Dat in ogenschouw nemend gingen we dus de wedstrijd kijken tegen Augsburg. Ik nam tram 3 naar het Hugo de Grootplein. Ik zou te laat komen voor de wedstrijd, want ik wachten met reizen tot de regen opgehouden was. Daarna had ik nog wat hulp nodig van mijn zorg. Dus rond kwart voor 3 vertrok ik van huis. Terwijl de wedstrijd 3 uur begon. Toch had ik geluk, want toen ik bij het Muiderpoortstation was kwam tram 3 er meteen aan. De reis ging vrij snel, want rond half 4 was ik bij De Oude Schaeper. Ik had niets gemist. Het stond nog 0-0 en waren nog nauwelijks kansen geweest aan beide kanten begreep ik.

Er gebeurt wat bij Ajax

Pas sinds deze week gebeurd er wat bij Ajax. Er waren eerst een aantal verkopen en spelers zijn vertrokken. De nieuwe technisch directeur, Sven Mislintat, laat weinig los over aankopen. Misschien ook wel goed, want hoe minder daar over bekend is, hoe minder concurrenten daarover weten. Tot het eind van augustus zullen er nog aankopen komen voor Ajax. Een erg spannende maand. Maar ik ben er van overtuigd dat er nog veel spelers gaan komen. Misschien moet Maurice Steijn zijn team nog vormen in het begin. Maar uiteindelijk gaan we meedoen om de titel.

Altijd voor de titel gaan

Ik weet dat er nu vrienden zijn die mij voor gek verklaren. Wij kampioen? Ja, wij gaan voor de titel. Zij zeggen het wordt een tussenjaar. Wat heb je daar aan? Ajax moet altijd voor het kampioenschap gaan. Ook dit jaar. Wij hebben goede jaren gehad met Ten Hag en het is altijd zo dat na goede jaren het iets minder kan gaan. We moeten nu een nieuw team opbouwen. Geef Sven Mislintat en Maurice Steijn die kans. Er komen nu al spelers als Diant Ramaj, Carlos Borges en Jakov Medic. Diant Ramaj is een doelman voor de toekomst. Hij zal voorlopig tweede doelman zijn achter Rulli. Borges vind ik echt een topaankoop voor Ajax. Borges hebben we gekocht van Manchester City. Hij heeft daar nooit het eerste gehaald, maar in het tweede was hij topscoorder van Premier League 2. Medic komt van Sankt Pauli. Een club het tweede Bundesliga. Het is afwachten of hij het niveau aan kan. Maar soms moet je iemand een kans geven. Het kan goed uitpakken.

Geeft mij veel hoop

Dit geeft mij toch veel hoop op een succesvol seizoen. De wedstrijd tegen Augsburg was niet goed. We verloren met 3-1. Ik moet ook zeggen dat ik na die wedstrijd vrij teleurgesteld was. Maar we hebben nog een maand om een team te bouwen en ik heb het vertrouwen dat dit ook gaat lukken. Na de wedstrijd bleef ik nog gezellig bij De Oude Schaeper tot het einde van de avond. Het was weer als van ouds met Philip in de kroeg.

Een avontuur voor mijn nichtje

Geplaatst op door
Beantwoorden
Met mijn nichtje Faye in de Arena.

We zitten alweer in maart. De tweede seizoenshelft van het voetbalseizoen is alweer een aantal wedstrijden onderweg. Inmiddels is Schreuder ontslagen en heeft Heitinga de taken bij Ajax overgenomen. Ajax staat er in de competitie na een aantal wedstrijden onder leiding van Heitinga er ook een stuk beter voor. Ik ga ook met een lach naar de Arena. Al ben ik altijd wel vrolijk als ik onze jongens mag bekijken in de Arena. Als ik naar de Arena ga heb ik ook altijd een begeleiderskaart. Mijn zwager of zus gaan vaak met mij mee. Als mijn nichtjes horen dat pappa of mamma weer met mij mee gaan vragen ze altijd of ze ook mee mogen, maar ik heb nooit een extra kaart voor hun. Maar deze keer tegen Sparta heb ik het wel kunnen regelen voor Faye.

Op weg naar Ajax

De wedstrijd begint om kwart voor vijf. Ik spreek met mijn zwager af dat we al om vier uur bij de Arena zijn. Mijn nichtje mocht van mij nog een sjaal uitkiezen bij één van de kraampjes rondom de Arena. Als je mij een beetje kent weet je dat ik iemand die graag op tijd is voor een afspraak. Dus ik was al half drie onderweg. En dit bleek een goed idee, want de metro’s waren al redelijk vol richting Gein. Maar ik was zo vroeg vertrokken dat dit geen probleem was. Rond half vier was ik al bij de Arena. Wat bleek is dat mijn zwager en nichtje vier uur niet gingen redden. Uiteindelijk waren ze net voor de wedstrijd aanwezig. Dus was er geen tijd om een sjaal uit te kiezen en moesten we naar binnen.

Enthousiasme van Faye

Toen we eenmaal binnen waren keek Faye haar ogen uit. Zittend op de schoot van haar vader probeerde Jochem te kijken welke spelers ze allemaal kende. Ze kwam niet op veel namen, maar dat is niet zo belangrijk. Ze werd al enthousiast van hoe aanvallend Ajax begon aan de wedstrijd. Dit zorgde er al voor dat Ajax in de zesde minuut 1-0 voor kwam te staan. Ik weet niet of ze de hele tijd oplette wat er gebeurde tijdens de wedstrijd, maar je zag dat ze er wel van genoot om in het stadion te zijn. Ze genoot wel van de sfeer. En eigenlijk is dat ook belangrijk voor mij en de jongens waarmee ik in de Arena zit. Op een gegeven moment kwam ook Ajax op een 2-0 voorsprong, nog voor de rust.

Sfeer in Arena

De rust is het drukste moment om een nieuw drankje te halen of een snack. Dus meestal halen we wat als de tweede helft net begint. En dit keer was het niet anders. Terwijl mijn zwager nog een biertje voor mij haalde kreeg Faye nog een fris met een zakje chips. Ze bood netjes wat chips aan, maar ik hoefde niet. Aan het begin van de tweede helft had Ajax moeite om op schot te komen. Een penalty in de 64ste minuut was nodig om weer een beetje schot in de zaak te krijgen. Maar voor Faye was het spel van Ajax niet het belangrijkst. Je zag dat ze vol genoot van het gezang om haar heen en de sfeer die gemaakt werd. Ze was ook verbaasd hoe sommige supporters fel mee reageren als ze niet eens zijn met een beslissing van de scheids.

Slotfase wedstrijd

In de 84ste minuut maakte Kudus met een mooie vrije trap de 4-0. Ik gaf Faye mijn telefoon in de hand. Zij mocht de man van de wedstrijd kiezen via de Ajax-app. Maar dit ging een beetje fout. Voor zij kon swipen naar de juiste speler vergrendelde mijn telefoon. Toen ik mijn telefoon weer ontgrendelde was er al een stem uitgebracht. We hadden gestemd op Gerónimo Rulli, de keeper. Natuurlijk had hij de 0 gehouden, maar dit was niet echt de man van de wedstrijd. Mijn zwager en mijn nichtje gingen een paar minuten voor de wedstrijd was afgelopen al naar beneden om de auto weer te pakken naar Heemstede. Normaal gesproken zouden we zingen: “Laat je club maar in de steek.” Maar ik begrijp ook wel dat ze niet meer in zo’n file willen komen te staan die ze hadden toen ze naar de Arena reden.

Genieten van mijn nichtjes en neefje

Het is nu de tweede keer dat een nichtje van mij mee geweest is naar Ajax. En beide keren vond ik het hartstikke leuk. Ik probeer mijn nichtjes en neefje de liefde die ik heb voor Ajax mee te geven. Zo heb ik ze allemaal lid gemaakt van de Ajax Kidsclub. De twee nichtjes die nu mee geweest zijn zijn de kinderen van mijn zus. Nu is het nog de bedoeling dat ook haar laatste dochter, Bente, aan het eind van het seizoen mee gaat. En misschien kijken of de kinderen van mijn broer ook een keer mee kunnen gaan. Maar voor nu verheug ik mij eerst op dat Bente mee gaat.

Hollywood in Wales

Geplaatst op door
Beantwoorden

Toen ik in 2015 Swansea City bezocht.

Sinds een week kijk ik de documentaireserie “Welcome to Wrexham”. Een serie waarbij acteurs / filmproducers Ryan Reynolds en Rob McElhenny voetbalclub Wrexham AFC kopen. Het mooie aan deze serie is dat ze ook echt de trouwe supporters volgen die de club al jaren steunen. Dit werd ook al gedaan in de documentaireserie Sunderland til I die. Het verschil is wel dat Sunderland niet werd overgenomen door Hollywood-sterren. Sunderland viel uit elkaar en degradeerde naar de League One. Wrexham staat zelfs nog lager en speelt in de laagste professionele competitie van Groot-Brittanië, de National League.

Je club altijd blijven steunen

Wat ik mooi vind van deze supporters is dat ze hun voetbalclub blijven steunen ook al blijven ze maar verliezen en kun je denken “Kan het nog slechter gaan?”. Ik ben opgegroeid in Heemstede, de professionele voetbalclub die eigenlijk het meest dichtbij lag was HFC Haarlem. Deze club had begin jaren 80 nog succes toen ene Ruud Gullit daar speelde en Barry Hughes er trainer was. Maar toen was ik net geboren. In de tijd dat ik opgroeide speelden ze altijd onderaan in de Eerste Divisie. En in 2010 waren ze failliet en gingen ze door als amateurs. Als je trouw zou zijn aan de club uit jouw omgeving dan zou ik een fan moeten zijn van HFC Haarlem. Maar dat ben ik niet. Ik ben een Ajax-fan.

Jeugd bepaalt je club

Ik ben dus een Ajax-fan en dat is heel anders dan een fan te zijn van Wrexham of Sunderland. Ajax is de grootste voetbalclub van Nederland en er wordt niet minder verwacht dan elk jaar meedoen om de kampioenschap. Dit is iets waar fans van Wrexham off Sunderland alleen maar van kunnen dromen. Sommige mensen zeggen dat je fan moet worden van de club waar je vandaan komt. Ik had toen ik jong was dan moeten kiezen voor HFC Haarlem. Maar ik heb nooit wat gevoeld voor die club. Vanaf het begin dat ik voetbal leuk begon te vinden was ik voor Ajax. In Haarlem zat ik op de basisschool en in mijn klas waren klasgenoten voor Ajax of voor Feyenoord. Niemand was voor HFC Haarlem. In het centrum van de stad was een officiële shop van HFC Haarlem. Ze verkochten daar een paar shirtjes en spullen van HFC Haarlem, voor de rest lag de shop vol met shirtjes en spullen van. Ajax en Feyenoord. Dat zegt alles.

Al eerder gebeurd

Ryan Reynolds en Rob McElhenny willen van Wrexham een club maken dat langzaam groeit naar Premier League. Hierbij hebben ze voor ogen dat ze het voor de gemeenschap doen. Dat de gemeenschap weer ergens vertrouwen en trots op kunnen zijn. Het is al eerder gebeurd dat een club promoveerde van erg laag naar de Premier League. Juist ook een club uit Wales, Swansea City, is het gelukt. Onder andere de Haagsche behangkoning John van Zweden investeerde in de club toen Swansea City in League Two speelde. In 2015 heb ik een wedstrijd van Swansea City bezocht. Dit was een mooie belevenis. Al verloren ze van Manchester City. Bekijk mijn blog van mijn Swansea-trip als je meer wilt weten.

Moeilijk om te promoveren

Groot-Brittanië is de enige plek in de wereld die zoveel professionele competities heeft. Van de National League tot de Premier League zijn vijf divisies. En elke League is ontzettend ingewikkeld om uit te komen en te promoveren. Dus Reynolds en McElhenny moeten een lange adem hebben, want helemaal promoveren tot de Premier League kan jaren duren. Tot nu toe zijn ze erg enthousiast. In de serie lijken ze een goede band te hebben met de gemeenschap van Wrexham. Dus misschien zullen deze lange adem ook wel hebben. Maar in de serie raakten ze ook gefrustreerd als ze het tijdens een video call hadden over het kopen van het voetbalveld van Wrexham, de Racecourse Ground. Dit was erg bureaucratisch en duurde vooral volgens McElhenny erg lang.

Eigenaars enthousiast

Uiteindelijk lukte Wrexham het in het eerste seizoen onder de nieuwe eigenaars niet te promoveren naar de League Two. Reynolds en. McElhenny waren bij de wedstrijd waarin het net niet lukte. Ondanks dat werden ze erg enthousiast van de supporters, die ondanks alles de club blijven steunen. Nu zitten we in het tweede seizoen van de nieuwe eigenaars en ze staan er erg goed voor in de National League, maar het seizoen is nog niet afgelopen. Er komt ook een tweede seizoen van de serie en ik ben erg benieuwd hoe dat gaat worden. Ik blijf het avontuur van deze Hollywood-sterren met enthousiasme volgen.

Het WK dat eigenlijk niet zou mogen plaatsvinden

Geplaatst op door
Beantwoorden
Het stadion wat ik zal missen in december.

Het is een week geleden dat de laatste speelronde is gespeeld in de eredivisie voor de winterstop. Dit is veel eerder dan normaal doordat het WK wordt gespeeld aan het eind van november en december. Een rare gewaarwording dat er nu bijna twee maanden geen competitievoetbal zal zijn. De ogen zijn nu gericht op Qatar. Daar gaat aanstaande zondag het WK beginnen. Er is al van alles over gezegd. Waarom wordt het WK daar gespeeld? Waarom wordt het WK in de winter gespeeld?

Bobo’s hebben nooit genoeg geld

Natuurlijk is het al meer dan tien jaar geleden dat besloten is dat Qatar het WK krijgt in 2022. Het had met veel geld te maken en daar hadden de bobo’s van de FIFA wel oor naar. Deze bobo’s zijn nu bijna allemaal vertrokken. Om het WK te kunnen laten plaatsvinden in Qatar moest er de afgelopen jaren veel stadions gebouwd worden. Iedereen kent nu de verhalen over migranten die naar Qatar zijn gekomen om deze stadions te bouwen. Deze migranten leefden daar in verschrikkelijke omstandigheden. En iedereen vroeg zich ook meteen af: Waarom wordt het WK daar gehouden? Daarnaast zal je zien dat na het WK deze stadions nauwelijks meer gebruikt zullen worden. Net als na het WK van 2010 in Zuid-Afrika. Ongelofelijk zonde.

Competitievoetbal in de war

Dan werd later nog het WK verschoven van de zomer naar de winter. Dit omdat het natuurlijk veel te warm is om te voetballen in de zomer in Qatar. Maar hierdoor werden wel de speelschema’s van alle competities van clubvoetbal in de war geschopt. De groepsfase van de Champions League moest in no time gespeeld worden. Elke week was er wel een speelronde van de Champions League. Als supporter moet je dit ook maar bij kunnen houden. Maar als trouwe Ajax-supporter liet ik natuurlijk geen enkele thuiswedstrijd in de Champions League schieten. Al was oktober wel een dure maand voor mij, want voor een Champions League-wedstrijd ga ik graag eerst even uit eten met vrienden. Normaal gesproken is dit wat meer verdeelt over de maanden september, oktober, november en december. Ik moet mij maar bedenken dat ik uiteindelijk niet meer geld kwijt ben, alleen is het nu in een kortere periode.

Geen winterwonderland in de Arena

Voor iemand die meer van clubvoetbal houdt dan landenvoetbal is het toch even slikken. Juist om in de maand december naar de Arena te gaan vind ik erg mooi. Lekker de koud trotseren en warm gekleed met een warme chocomel in je handen. Nou, ja. In mijn geval is toch bijna altijd bier. Maar het sfeertje om juist in december naar de Arena vind ik mooi. En om dan bij de laatste speelronde er als een malloot er uit te zien met de nieuwste kersttrui van Ajax. Heerlijk, maar helaas zal dit dit jaar niet gebeuren.

“Hup, Holland, hup!”

Natuurlijk zal ik het WK wel gaan bekijken. De situatie in Qatar zal niet verbeteren doordat Marnix Brockmeier niet naar het WK gaat kijken, zoals sommige vrienden zeggen niet naar het WK te gaan kijken. Eigenlijk heb ik nog nooit een eindronde van een WK of EK gemist. Daar is een eindronde te bijzonder voor. Wel kan ik heel makkelijk een oefenduel of wedstrijden van het Nederlands elftal missen in de Nations League. Maar goed laat ik nu maar de mottenballen uit mijn Oranje-shirtje halen. “Hup Holland, hup! Laat de leeuw niet in zijn hempie staan!”

Een dag vol “Ajax-stress”

Geplaatst op door
Beantwoorden
Schreuder wisselt pas in de 74ste minuut.

Het is dinsdagochtend. Ik krijg een appje van een vriend: “Godsamme, ik heb nu al Ajax-stress. Dat heb ik niet zo vaak.” Ik antwoord: “Ach, ga er maar vanuit dat we gaan verliezen. Dan valt het altijd mee.” Ik ben altijd positief ingesteld als het om Ajax gaat, maar de laatste weken spelen onze jongens echt niet goed. Achteraf had ik positiever moeten zijn, maar zo’n gevoel kan je niet wegkroppen. Ik maak mij gewoon klaar voor een volgende werkdag en denk pas weer aan de wedstrijd na mijn werkdag.

De gesprekken vooraf

Eigenlijk is dit niet helemaal waar. In het stadhuis is de wedstrijd van vanavond ook het gespreksonderwerp met een collega die ook naar de wedstrijd blijkt te gaan. Voor deze collega is het de eerste keer dat hij naar een Champions League-wedstrijd gaat. Hij is pas net in de ochtend door vrienden gevraagd of hij vanavond mee wilt. Hij is er erg zenuwachtig onder, maar hij heeft er alle vertrouwen in dat het het vanavond goed gaat komen. Als ik zeg dat ik denk dat Napoli 0-3 van ons gaat winnen dan geeft hij aan dat hij niet zo’n negativiteit van mij verwacht had. “Meestal ben je wel wat positiever.”

De voorpret

Na de laatste vergadering via Teams ga ik op weg naar huis. Hier laat ik mijn tassen achter en kleed ik mij om in mijn Ajax-kleding. Ik heb nog wel even wat tijd voor ik naar Loetje moet rijden, waar ik met vrienden ga eten voor de wedstrijd. Ik zet een Spotify-lijstje op met Ajax-muziek om al een beetje in de stemming te komen. Na een half uurtje ga ik naar Loetje rijden. Via de Mauritskade kom ik op de Weesperstraat. De Ruyschstraat, waar Loetje zit, is een zijstraat van de Weesperstraat.

Lekker eten voor wedstrijd hoort erbij

Als ik naar Loetje binnen wil is Philip er al en hij helpt mij met de iets te hoge drempel om binnen te komen. Achter in het restaurant is er een plek voor ons vieren. Frits, de vader van Philip en Jochem moeten nog komen. Zij komen van buiten Amsterdam en komen nog via het openbaar vervoer. We bestellen alvast voor Frits en Jochem, anders komen we te laat bij de Arena. Ik neem biefstuk Bali, de wat pittigere variant, en de andere de normale biefstuk. Niet veel later komt Frits al binnen en tien minuten later ook mijn zwager.

De weg naar de Arena

Na dat we genoten hebben van de biefstukken pakken we de metro op de Wibautstraat. Ik kan vanavond niet meer met een meisje zoenen, maar dat maakt mij niet uit. Het gaat vrij snel met de metro. De metro naar Gein komt er bijna meteen aan als wij op het perron staan. Eenmaal aangekomen op Strandvliet worden we door politie weer omgeleid zoals altijd bij een Champions League-wedstrijd. We gaan langs het trainingsveldje over het fietspad en dan weer langs de kraampjes met souvenirs aan de noordkant. De uitsupporters van Napoli moeten namelijk via de ingang bij Strandvliet. Na de hele omweg gaan we eindelijk het stadion. Als ik bij mijn plek kom zijn de jongens er al die meestal om mij heen staan. Ook de vriend met Ajax-stress.

Nu komen echt de zenuwen

De jongens zijn zenuwachtig, maar geloven wel in een goed eindresultaat. Ik zeg dat ik denk dat Napoli 0-3 gaat winnen. Ik moet meteen mijn mond houden en ook geloven dat we gaan winnen. Maar Schreuder speelt al weken het zelfde en geen verrassingen. Dat heeft al drie keer geen overwinning opgeleverd. Maar we gaan het zien. Ajax start wel sterk. Dat levert al snel een doelpunt op door matige verdediging van Napoli. Door een soort flipperkast-doelpunt scoort Kudus de 1-0. Ik ben eigenlijk blij dat ik geen gelijk zal krijgen.

Verbijstering

Maar dat waren de enige 10 minuten dat Ajax goed was, daarna kwam Napoli. Binnen een kwartier was het alweer 1-1. Raspadori scoorde. Ik dacht dat het een nieuw Italiaans gerecht was. Daarna zet Napoli Ajax alleen maar nog meer onder druk. Al duurt het wel 20 minuten voor dat de 1-2 valt, maar daarna gaat het snel. Voor rust komt Ajax zelfs op een 1-3 achterstand.

Steun van het publiek

Na rust vindt Schreuder geen reden om al te gaan wisselen en dat heeft hij geweten. Vlak na rust komen we 1-4 achter. Dit kan wel eens een historische avond worden met de grootste thuisnederlaag ooit in Europa worden. Ajax komt er echt helemaal niet meer aan te pas en Schreuder blijft maar vasthouden aan de elf spelers waarmee hij begon. In de 60ste minuut wordt het zelfs 1-5. Dan gaan de eerste supporters al het stadion uit. Dit vind ik toch jammer. Feyenoorders vinden Ajacieden geen echte supporters, omdat zij controleren of Ajax wel echt gaat winnen. Feyenoord-supporters moedigen hun spelers de hele wedstrijd aan, hoe goed of slecht het ook gaat. Volgens hun. Konden sommige Ajax-supporters dat ook maar eens tonen. Maar ik ben het niet eens met die Feyenoorders. Er zijn echt wel supporters die hun club tot het einde van de wedstrijd aanmoedigen. En ik durf te zeggen dat ik daar één van ben. En de jongens die om mij heen staan.

Veel gepraat over Ajax

Pas in de 74ste minuut wisselt Schreuder voor het eerst. Toch opvallend. Na afloop zou Schreuder zeggen dat het toch geen nut had om te wisselen. In de laatste 10 minuten van de wedstrijd scoort Napoli nog één keer. We verliezen met 1-6. De dikste nederlaag thuis ooit in Europa. Bij het wachten bij de liften hebben we het met elkaar er over waar we naar gekeken. Misschien lag deze nederlaag ook aan mij, had ik niet van te voren moeten denken dat we er 0-3 af gaan. En dan is het zelfs nog veel erger geworden. De dagen erna gaan alle praatprogramma’s over de dikke nederlaag en dat de glorie-tijd van de afgelopen jaren misschien wel voorbij is.

Op nog een mooi seizoen

Maar er staat nog een heel sterk team. Misschien moeten we accepteren dat het Europees niet meer goed zal komen dit seizoen, maar we doen altijd mee om de landstitel. En dat zal dit seizoen niet anders zijn. Alleen moet Schreuder wat minder vasthouden en zijn basisspelers en ook wat meer wisselen. Dan geloof ik dat het nog een heel mooi seizoen kan worden.