De coronatijd is een aparte tijd. Alles stond maanden stil. Zo ook mijn blog. En ook het voetbal in Nederland. De competitie is wel weer begonnen. Ajax heeft ervoor gekozen om de eerste vier thuiswedstrijden te verloten onder de seizoenkaarthouders. Zo heeft elke seizoenkaarthouder kans om één van die vier wedstrijden op de tribune te zitten.
Opvallend rustig
Ik was ingeloot voor de wedstrijd tegen RKC. Ik had echt het gevoel: “Eindelijk weer in het stadion.” Het was toch een aparte sfeer. Eerst nam ik de tram naar het Weesperplein. Bij de metrohalte op het Weesperplein wachtte ik op Philip. Hij had nog zijn tram gemist. Dus het duurde even voor hij op het Weesperplein was. Ik was ruimschoots op tijd. Dus ik kon wel wachtte op Philip. Het was toch gezelliger om samen de metro te nemen. Toen we de metro namen was het opvallend rustig in de metro voor een voetbalwedstrijd.
Na maanden weer de metro
Toen we metrohalte Strandvliet bereikt hadden zei Philip dat hij deze halte echt al maanden niet gezien had. Je kreeg echt het gevoel dat je op weg was naar een stadion waar je nog nooit geweest was. Het gevoel dat je had als klein jongetje toen je voor het eerst naar Ajax ging. Alles is nieuw en spannend. Dat is een gevoel dat ik al jaren niet meer kende. Het was de normaalste zaak van de wereld geworden om naar Ajax te gaan.
Geen tijdslot
Samen met Philip reed ik naar de ingang van het stadion. Daar vroegen we aan een steward waarom ik geen tijdslot had op mijn kaarten. De kaarten gaan vanaf dit seizoen gescand worden via de Ajax-app. En op die kaart zou je moeten zien in welk tijdslot jij het stadion in mag, maar op mijn kaarten stond niets. De steward wist het niet. We moesten het vragen bij de kassa. Daar vertelde ze dat er voor gehandicapten geen tijdslot is.
Een keer een andere plek in het stadion
We waren ruimschoots voor de wedstrijd aanwezig. Dus gingen nog rondom het stadion een patatje halen en cola. Omdat ik een andere plek in het stadion had dan normaal gingen Philip en ik toch drie kwartier voor de wedstrijd naar binnen. Uiteindelijk kwamen we vrij snel op onze plek. Met de lift gingen we naar de eerste verdieping. We kwamen terecht op een gedeelte van de parkeergarage onder het stadion. We werden begeleid naar onze plek. We moesten over een hellingbaan en kwamen daarna terecht achter het doel aan de noordkant van het stadion.
Eigen plek beter
Ik moet zeggen dat mijn vaste plek in het stadion beter was. Je zit hoger in het stadion en kan daardoor het veld beter overzien. Maar we moeten niet klagen. Dat je in deze coronatijd naar het stadion mag is al speciaal. Op de plek achter het doel kan je bijvoorbeeld niet de lijnen aan de kant van het doel zien waar wij achter staan. Tijdens de wedstrijd kon je daarom niet goed zien of de bal uit is of niet.
Spandoek ter ere van Wim Suurbier
Toeschouwers belangrijk
De 13.000 toeschouwers die deze middag aanwezig mochten zijn waren aardig verdeeld over het stadion. Alleen de F-side was helemaal leeg. Hierdoor kon het spandoek die gemaakt was voor Wim Suurbier de hele wedstrijd blijven hangen. Hij overleed afgelopen zomer. Edwin van der Sar gaf voor de wedstrijd nog een toespraakje. Dat het belangrijk is voor de spelers dat er toch wat toeschouwers zijn.
De wedstrijd
De wedstrijd kon beginnen. Ajax begon fel aan de wedstrijd. Hierdoor kwam er ook snel een doelpunt van Tadic. Ze stormden door. Labyad maakte het tweede doelpunt, maar die werd afgekeurd na dat de VAR besloten had dat het buitenspel was. Maar niet veel later kon Labyad toch het tweede doelpunt maken. In de samenvatting ’s avonds waren Philip en ik te zien bij dit doelpunt. Uiteindelijk kon Ajax de felheid aan het begin niet volhouden. Met rust was het 2-0. De tweede helft was minder indrukwekkend. Martinez scoorde nog wel 3-0. Een goede overwinning natuurlijk.
Weg terug naar huis
Ik reed weer de hellingbaan af. Ging nog even naar het toilet. Samen met Philip namen we weer de lift naar beneden. Terug met de metro naar huis. Het bleek uiteindelijk heel bijzonder te zijn dat we dit seizoen als toeschouwer in de Arena waren. Philip was zelfs twee wedstrijden in het stadion. Hij ging ook nog naar Ajax-Vitesse.
Weer wachten tot we weer naar het stadion
Nu mogen er weer geen toeschouwers aanwezig zijn in het stadion. Ik denk dat dit nog wel zo is tot maart volgend jaar. Heel jammer, want naar een leeg stadion kijken is niet leuk. En de supporters maken ook de sfeer in het stadion, waardoor je club beter gaat presteren. Maar ik kan in ieder geval zeggen dat ik in het stadion ben geweest dit seizoen. Dat kunnen niet veel mensen zeggen. En als wij straks weer naar het stadion mogen dan ben ik de eerste die klaar staat. Ik sta altijd achter mijn club en zal ze altijd blijven steunen.
Het seizoen is alweer een tijdje afgelopen. Het volgende voetbalseizoen gaat weer bijna beginnen. Ik woon nu al bijna een decennium in onze hoofdstad Amsterdam. En in die tijd ben ik echt een Amsterdammer geworden. Al vanaf jongs af aan ben ik ook een groot Ajax-fan. En sinds ik in Amsterdam woon is die liefde alleen maar groter geworden. Het eerste volle seizoen dat ik in deze stad meemaakte, 2010 – 2011, was dan ook een groot succes. Na jaren geen landskampioen te zijn geweest was het weer eens zo ver. Halverwege dat seizoen kwam Frank de Boer aan het roer bij Ajax en we stonden op dat moment een straatlengte achter op concurrent PSV. Maar tijdens de laatste speelronde werden we toch kampioen.
Succesvolle seizoenen
De drie seizoenen daarna kenden we het zelfde succes. En ik kon het allemaal meebeleven in de mooiste stad op aarde. Ik ging niet meer met de auto naar de Arena, maar nam elke wedstrijd de metro. En dat is een beleving. De sfeer zit er al aardig goed in bij de supporters die de metro nemen. Soms een beetje te goed. Dan hebben ze al het één en ander gedronken in de stad. Maar voor mij is de metro echt een uitkomst. Je bent zo in de Arena. Je hoeft de auto niet meer kwijt onder de Arena. En als je de metro neemt met een rolstoel maken de medereizigers altijd ruimte in de metro.
In Caddy naar Rotterdam
Nu ik bijna een decennium in Amsterdam woon maak ik voor het eerst een reis naar Rotterdam. Voor de bekerfinale tegen Willem II. Met een groep vrienden rijden we in de Caddy naar De Kuip. Omdat ik rolstoelgebonden ben hoef ik niet met zo’n combiregeling met bus of trein. Wanneer wij De Kuip naderen kunnen wij met het tonen van mijn Gehandicaptenparkeerkaart parkeren op een parkeerplaats super dichtbij het stadion. We zijn ruimschoots op tijd en nemen eerst nog even een patatje. De ingang die ik moet nemen is ook super dichtbij. Als ik met mijn vriend, Jeroen, naar binnen ga worden we eerst geleidt naar het platform waar de Willem II-supporters opstaan met een beperking. Daarna helpt een steward ons naar het platform achter het doel waar wij mogen staan. Het is erg dicht achter het doel en het doet mij denken aan mijn eerste wedstrijd in De Meer.
Liederen en spandoeken
De clubliederen worden gespeeld van beide clubs, Willem II en Ajax. Bij Ajax zijn dat meerdere liederen. Van de Ajax-marsch tot ‘Dit is mijn club’. Bij Willem II is dat maar één nummer. Zo vaak hebben zij ook niet de kans om iets te winnen. Daarna lieten beide supporters hun spandoeken zien. Dit zijn hele grote doeken en er zit altijd heel veel werk in. Ik vond dit keer de doek van Willem II veel indrukwekkender. Het shirt van Willem II, wat ik een ontzettend mooi shirt vind, was heel groot weergegeven op het doek.
Gespannen gezichten
Voor Willem II is deze finale nog bijzonderder. Zij staan niet zo vaak in een finale. Je ziet het ook aan de gespannen gezichten van de supporters die ik langs zag komen buiten het stadion. De wedstrijd begint. Beide teams beginnen wat aftastend. Maar de supporters, zowel van Ajax als Willem II, niet. Terwijl de wedstrijd meer dan een half uur eigenlijk geen goed voetbal is, steken een aantal supporters van Ajax fakkels aan. Ik vraag mij af hoe ze die naar binnen hebben gekregen. Aan het einde van de eerste helft is er toch een corner voor Ajax en Tadic geeft een mooie pass aan Blind die tegendraads in kan koppen. De bal gaat wel via de keeper. De ban is dan gebroken. Twee minuten later kan Huntelaar alweer scoren door een hele mooie opgebouwde aanval.
Opperbeste stemming
Tijdens de rust blijkt het vrij druk te zijn bij de drankjes. Gelukkig heeft Jeroen voor de rust al wat drankjes voor ons geregeld. De Ajax-fans zijn tijdens de rust natuurlijk in opperbeste stemming. Met de stewards, die komen van de Arena, bespreek ik nog de doelpunten. Omdat een 0-2 voorsprong al redelijk is begint Ajax relatief rustig aan de tweede helft. Pas rond de 65ste minuut komt het derde doelpunt. Huntelaar kan zijn tweede maken van de middag. Hij schiet de bal in een leeg goal omdat Willem II helemaal wordt weggespeeld. Wat is die ‘oude’ Huntelaar nog goed. Ik dacht dat hij het niet meer in zich had na zijn laatste jaren bij Schalke 04, maar bij Ajax is hij weer helemaal opgebloeid. In de 75ste minuut kan Kristensen nog de vierde maken. Hij scoort niet zo vaak. Zijn schot wordt nog aangeraakt door de keeper, maar hij kan het doelpunt niet voorkomen. Aan het einde van de wedstrijd laten de Ajax-supporters nog hun ruggen zien aan de overkant en zitten ze te springen.
Afsluiten met burger
We bekijken nog hoe Tomas Galasek de KNVB-beker aan De Ligt overhandigt. Nadat we even gezien hebben hoe de Ajacieden de beker hebben ontvangen verlaten we toch vrij snel het stadion. We pakken op de snelweg richting Amsterdam nog een Burger King. Een welverdiende snack. Daarna gaan we toch echt richting huis. Als ik thuis word afgezet ben ik moe, maar wel bevredigend.
Het is maandagochtend. Normaal gesproken maak ik mij klaar voor een nieuwe werkdag, maar vandaag staat er iets anders op het programma. Vandaag vlieg ik naar Madrid. Een droom wordt werkelijkheid. Ik ga onze jongens aanmoedigen in een Europese uitwedstrijd. Vliegen is voor mij niet iets wat ik dagelijks doe. Ik maak mij ook weken voordat ik ga vliegen druk of alles goed gaat. Ik moet toch mijn rolstoel meenemen. Maar ik had alles goed van te voren geregeld, Misschien maak ik mij ook veel te druk?
Op weg
Rond 9 uur was mijn moeder bij mij. Ik was nog niet helemaal klaar met aankleden, maar wel bijna. Mijn moeder zorgde ervoor dat de laatste dingetjes in mijn koffer zaten. Nog snel even tanden poetsen en dan snel weg. Rond half 10 zat ik in de auto naar Schiphol. Ik moest rond 11 uur bij de incheckbalie zijn dus we waren wel op tijd. Al was er wel een file naar Schiphol, dus het was wel verstandig vroeg te vertrekken. We waren nog voor elven op Schiphol. We stonden bij de juiste incheckbalie en terminal. De grondstewardess was al bezig om labels te maken voor mijn rolstoel en toen kwam Philip er ook aan.
Rolstoel tot de gate
Samen met grondstewardess gingen we naar de assistentie voor mensen in een rolstoel. Eerst ging ik even naar de toilet. Toen we terugkwamen gaf de assistentie aan dat ze geen transfer zouden maken naar een stoel waar ik onderuit zou zakken. Er moest een schaarwagen komen zodat ik tot de gate in mijn eigen rolstoel kon blijven zitten. Na heel wat overleg is dat ook wat er gebeurde. Doordat onze vlucht echt wat vertraging had was de schaarwagen er ook op tijd. Uiteindelijk vertrokken we een uur later dan de oorspronkelijke vertrektijd. Het vliegtuig zat vol met Ajax-supporters die ook naar de wedstrijd gingen. Een goede reden om door het vliegtuig de Ajax Marsch te laten horen. Zo komen we lekker in de stemming. Toen we uiteindelijk vlogen ging de vlucht ook snel. Een beetje een boekje lezen: Ik, Zlatan. Lekker over voetbal lezen om nog meer in de stemming te komen. En natuurlijk de voorpret met Philip door al over de wedstrijd van morgen te praten.
Taxi naar hotel
Rond kwart voor 5 landen we in Madrid. We zijn weer de laatste die uit het vliegtuig gaan. Door Spanjaarden die geen woord Engels konden spreken werd ik uiteindelijk uit het vliegtuig getild. Toch eerst een transfer naar een andere duwstoel. Bij de rolband van de ruimbagage was ook mijn elektrische rolstoel. Later bleek dat mijn ruimbagage nog in Amsterdam was. Maar hij was al meegenomen met de volgende vlucht naar Madrid. Bij het vliegveld zouden ze ervoor zorgen dat mijn koffer bij het hotel gebracht zou worden. Wij moesten nu een taxi naar ons hotel. De taxibedrijf dat ik kon bellen bleek toch niet (zo snel) een rolstoeltaxi te hebben. Daarnaast sprak ook niemand Engels. Gelukkig werden wij geholpen door de mensen bij het vliegveld. Eerst zouden we dan maar de bus nemen naar ons hotel, maar de vrouw bij het toeristenwinkeltje ging toch maar bellen voor een rolstoeltaxi. Het zelfde taxibedrijf bleek ons nu toch te kunnen brengen naar ons hotel.
Even bijkomen
Eenmaal in ons hotel legden we onze spullen in onze kamer. Het was een goed aangepast kamer. Het had een douchestoel aan de muur in de badkamer en die kon je verschuiven langs de muur. Na het bezichtigen van onze kamer namen we een welverdiende drankje aan de bar van ons hotel. Heel even bijkomen van onze vlucht. Daarna gingen we rustig kijken waar we konden eten. We gingen op stap. Een paar straten van ons hotel was een winkelcentrum. In Nederland zou je verwachten dat een winkelcentrum gesloten was. Maar in Madrid waren ze nog open omdat ze hier ook nog vol zitten met restaurants.
Eten op zijn Spaans
Uiteindelijk vonden we een restaurant, waar ik naar mij gevoel ook naar Spanje voor kwam, waar je tapas kon krijgen. In Spanje heerst een heel ander eetcultuur. Eten in Spanje is iets wat je samen doet. Daarom is tapas waarschijnlijk uitgevonden door Spanjaarden. Kleine hapjes eten samen met vrienden verdeeld over de hele avond. Wij Nederlanders willen graag eten om standaar 6 uur ’s avonds en we schrokken het binnen maximaal een half uurtje naar binnen. We hadden ook geen tijd om er de hele avond over te doen, want 11 uur was mijn verzorger bij mijn hotel om mij in bed te leggen. En morgen was het matchday en moesten we er ook niet al te laat uit. We namen eerst twee tapas gerechten. Eén hele lekere Spaanse ham, iberico-ham. Na de twee tapas namen we toch een vast gerecht. Ik een entrecote en Philip een hamburger met de iberico-ham. Die ham moet ik onthouden.
Vriendelijke verzorger
Daarna moesten we echt weer naar ons hotel. Tien voor 11 waren we bij ons hotel. Bruno, mijn verzorger voor de komende dagen was er al. Bruno is een vriendelijke man. Het was duidelijk dat we even aan elkaar moesten wennen. Uiteindelijk had hij mij vrij snel in bed. Bruno wilde toch nog even aangeven op een kaart wat we volgens hem echt moesten zien van Madrid. Erg vriendelijk maar uiteindelijk waren we hier maar drie dagen waarvan maar één volledige dag. En die dag stond in het teken van voetbal.
Moeizaam opstaan
De volgende ochtend kwam Bruno toch een uur eerder dan afgesproken. Het ontbijt was namelijk tot half 11. Dat wil zeggen je moest voor half 11 in de ontbijtzaal zijn. Het was maar goed dat Bruno er eerder was, want het bleek zo te zijn dat de tillift niet onder het bed kon komen. Uiteindelijk lukt het met veel moeite om mij onder de douche te krijgen. Het aankleden daarna duurde ook al langer en uiteindelijk waren we na half 11 klaar. We gaven aan dat we later zouden zijn en gelukkig maakte het hotel een uitzondering voor ons. Het waren vriendelijke mensen van het hotel. Bij de receptie zouden ze ook een taxi terug regelen naar het vliegveld voor morgenochtend.
Waar we voor kwamen
Toen was het echt tijd om naar de plek te gaan waarvoor we kwamen. Rond 12 uur vertrokken we naar Estadio Santiago Bernabéu. Het was iets langer dan een half uur lopen. Toen wij in de buurt kwamen van het stadion zagen we nog meer Ajax-fans. Het winkelcentrum waar we de kaarten moesten ophalen was daardoor makkelijk te vinden. Nu nog een juiste ingang voor de rolstoel. Er waren stewards meegekomen om te helpen. Uiteindelijk waren we in het afgelegen zaaltje waar we de kaarten moesten ophalen. Er was een rij, maar met mijn rolstoel mocht ik er vrij snel doorheen. Nu hadden wat we vanavond echt nodig hadden: de kaarten!
Voorpret rondom het stadion
Wat gingen we nu doen? Het was nog 8 uur voor de wedstrijd. We konden misschien met de metro toch naar het centrum? We wisten niet precies hoe we het snelst daar kwamen. En door de drukte van het centrum was het ook moeilijk om weer terug te komen bij het stadion. We wilden toch 2 uur voor de wedstrijd weer bij het stadion zijn om ook rustig nog wat te eten. We besloten rondom het stadion te blijven.
Estadio Santiagio Bernabéu
Het eerste wat we gingen doen is bekijken wat onze ingang is bij het stadion. Er kunnen ruim 80.000 toeschouwers in het Estadio Santiago Bernabéu. Dat zijn ruim 20.000 toeschouwers meer dan de Johan Cruijff Arena. Toch kent de Bernabéu meer ingangen. Om het hele stadion zijn allemaal luiken gemaakt. Hierdoor kunnen de toeschouwers veel sneller het stadion in en uit. Dit zou vanavond ook blijken.
Onze jongens steunen
Tijd om even de Adidas-shop bij het stadion in te gaan. Zelf had ik de gedachten om een Real Madrid-shirtje aan te schaffen. Maar het bleek echt helemaal de officiële shirt en die zijn zelfs 100 euro. Iets te gortig. Daarnaast was ik hier als Ajacied en was Real Madrid onze tegenstander vanavond. Dat moest ik ook tonen. Onze jongens hadden mijn steun nodig vanavond.
Drankjes drinken
We moeste nu de tijd doden. We gingen maar een drankje doen bij het winkelcentrum waar we net onze kaarten hadden opgehaald. Even een een fotootje maken van de kaarten en showen aan onze vrienden en familie. Daarna maar weer even langs de Bernabéu en op de foto bij de hoofdingang. Ook is er bij de Bernabéu het Real Madrid-café. Hier deden we ook een drankje. Al was het daar wel duur. Maar vanuit dat café had je een heel mooi uitzicht over het hele stadion. Misschien ook een idee voor de Johan Cruijff Arena.
Moeilijk om eettentje te vinden
Het liep al tegen zessen. Tijd om een tentje op te zoeken om wat te eten. Eerst vonden we een tentje vlakbij het winkelcentrum. We namen maar eerst een biertje. Nadat we rustig ons biertje dronken en Philip al aan zijn tweede biertje was begonnen vroegen we of wij ook iets konden eten. Wat bleek is dat de keuken pas om half 9 open ging. Ik vertelde al dat Spanjaarden veel later eten dan Nederlanders en het is ook rustig en genieten met elkaar. Maar vanavond hadden we daar geen tijd voor. Er wacht een wedstrijd op ons. Toen vonden we tapasbar vlakbij het stadion. Het was nog rustig maar we konden er wel eten.
Mede-Ajacieden
Toen wij rustig onze eerste twee tapas-gerechten bestelden en daarna zelfs een tweede ronde bestelden werd het drukker in het restaurant en juist drukker met Ajacieden. Het was een grote groep. Ze waren op de Puerta del Sol geweest. Ze lieten zien hoe groot de groep Ajacieden was die daar waren. Er was al een goed sfeertje.Het liep nu tegen achten. We besloten nu naar het stadion te gaan. Bij het stadion zagen we dat de luiken nu open stonden. De supporters konden inderdaad vrij snel naar binnen. Het luik waar wij naar binnen moesten stond ook al open en je was echt sneller binnen dan in de Arena. Je hoefde ook geen lift te nemen. Opvallend was dat ik niet de enige in een rolstoel was die de reis vanuit Nederland heeft genomen. Er waren drie andere Ajacieden in een rolstoel.
Voorbereiding
Vanuit de locatie waar wij zaten kon je het veld goed zien. Al leek het stadion vanuit onze hoek niet zo groot, terwijl er 80.000 toeschouwers in kunnen. De keepers van Ajax warmde zich al op en wij kregen het gevoel dat het nu echt ging beginnen. We maakten meer filmpjes en foto’s dan tijdens de thuiswedstrijden van Ajax. Dat is ook een belevenis dat je de rest van je leven bij zal blijven.
Start wedstrijd
Het clublied van Real Madrid werd afgespeeld en je zag beelden van het grote verleden van Real Madrid. Nu begon dan eindelijk de wedstrijd. Real Madrid begon sterk. Varane had in de eerste minuten een kopbal op de lat. We dachten dit wordt een ongelofelijke moeilijke avond. Ajax had nog geen kans gehad en opeens had Ziyech de kans om 0-1 te maken. Dat gebeurde. Een paar minuten later gaf Tadic een mooie pass aan Neres. Hij ging om de keeper en maakte 0-2. Onvoorstelbaar, we staan 0-2 in Bernabéu. Maar er was pas 20 minuten gespeeld. Real Madrid had nog genoeg tijd om in de wedstrijd te komen.
Geërgerde Real-supporters
De tijd ging voorbij, maar Real Madrid kwam nog niet in de wedstrijd. Het was bijna rust. En de Real Madrid-spelers gingen zich steeds meer ergeren. Ze maakten ook steeds meer overtredingen. Naast ons zat een Real-supporter in een rolstoel. Philip kan redelijk Spaans en vertelde dat ‘onze vriend’ naast ons redelijk kwaad was en alles wat Real deed was verkeerd.
Drankje om bij te komen
Het was rust en Philip ging kijken of hij ergens wat te drinken kon regelen. Hij bleef de hele rust weg. Net als wedstrijden in de Arena zal het wel hartstikke druk zijn bij de tentjes voor wat drinken en eten. Even later kwam hij terug met twee cola’s. Het is een Champions League-wedstrijd, dus er is alleen alcoholvrij bier. Dan is cola lekkerder.
Gemor op tribune
De tweede helft begint. Real zet nu echt druk. Je krijgt het gevoel dat Ajax dit niet vol gaat houden. Maar Onana staat goed zijn mannetje. De tijd verstrijkt en Ajax lijkt het toch een beetje onder controle te krijgen. Je hoort gemor van Real-supporters op de tribune. Dan is er in de 60ste minuut weer een razendsnelle aanval van Ajax. Mazraoui zorgt ervoor dat de bal net niet uitgaat en de bal wordt snel doorgespeeld naar Tadic en die heeft toch een schot, 0-3. Wie dit vooraf gezegd zou hebben verklaarde ik voor gek. 0-3 tegen Real Madrid! Daarna gaan er een aantal minuten voorbij. De scheidsrechter wil echt weten of de bal die Mazraoui net niet uit liet gaan ook werkelijk niet uit was. Het duurt qua gevoel eindeloos. En het wordt onrustig op de tribunes. Maar het verlossende fluitsignaal. De goal wordt goedgekeurd!
Geen geloof meer
Nu heeft Real het erg moeilijk. Ze hebben minder dan een half uur om 3x te scoren. Het gaat tegen de 70ste minuut. Asensio doet iets terug, 1-3. Real-supporters die eigenlijk wilden vertrekken keren toch nog even terug. Maar een paar minuten later is het geloof in een terugkeer in de wedstrijd weer verdwenen. Ajax krijgt een vrije trap en Schöne schiet de vrije trap net in een moeilijke hoek. Maar de bal gaat met een boog over de lange Courtois. Wat een doelpunt, 1-4.. Het is de 75ste minuut maar Real-supporters vertrokken al uit het stadion. Ook onze kwade vriend naast ons.
Thuiswedstrijd Ajax
De laatste tien minuten lijkt wel een thuiswedstrijd voor Ajax. Er is geen Real-supporter meer te vinden. De tijd verstrijkt en de Real-spelers lijken het ook op te geven. Dan klinkt het laatste fluitsignaal. Uit alle hoeken komen Ajacieden. Ongelofelijk, we hebben gewonnen van Real Madrid! Philip en ik gaan uit onze dak. Dit zullen we onze hele leven niet meer vergeten. De spelers gaan helemaal uit hun dak. Er wordt gezongen: “90 minuten lang. Gekkenhuis op de tribune.”
Terug naar ons hotel
Na een kwartier worden we toch door de stewards vriendelijk gevraagd het stadion te verlaten. Ik moet er toch aan wennen dat ik zo buiten ben. In de Arena was ik nog drie kwartier bezig geweest. Wanneer we weer buiten staan is het even oriënteren welke kant we op moeten gaan om terug te keren naar ons hotel. Ik app Bruno om te vertellen dat we van plan zijn weer terug te keren naar ons hotel. Als we de juiste richting gekozen hebben komen we een groep Real-supporters tegen die voor een camera aangeven dat voorzitter Valentino Perez moet opstappen. Ik probeer een lage stoep te vinden om op de weg te komen. Die blijkt daar niet te zijn. Nu moet ik weer helemaal terug rijden.
De terugweg
Tijd om weer dezelfde weg terug te rijden als begin van de middag. Nu in het donker lijkt de weg toch iets ongezelliger. Al maakt de overwinning van Ajax alles goed. Na een tijdje merken we dat we uit het gespuis van supporters wegkomen. We zien geen politie meer. We komen in een buurt waar op verschillende hoeken restaurantjes zijn. Het is half 12 ’s avonds en de restaurantjes zitten nog vol met mensen. Ongelofelijk.
Laatste maal in Spanje
Rond 12 uur waren we bij ons hotel. Bruno zat in de lobby al op ons te wachten. Hij vond het apart dat we vandaag rond de Estadio Santiago Bernabéu zijn gebleven. Maar het was al laat en morgenochtend moesten we er weer 8 uur uit. Toen Bruno ’s morgens terug kwam waren wij nog steeds in euforie. Het ging deze ochtend sneller dan gisteren. En we haalden alles nog uit onze hotelkamer. Bruno wilde mij nog helpen bij het ontbijt. Terwijl zijn tijd er al op zat. Heel erg vriendelijk en hierdoor ging misschien ook het ontbijten sneller. Waarschijnlijk hou ik nog contact met Bruno. Volgend jaar wil hij in ieder geval naar Amsterdam komen.
Snel op luchthaven
Om 10 uur stond er inderdaad een taxi klaar om ons naar de luchthaven Barajas te brengen. Ik kreeg ervaring en ik wist nu hoe ik moest inchecken met een rolstoel. Het ging veel sneller. Onze vlucht terug naar Amsterdam ging om half 2. Om 11 uur waren we al door de douane en hoefden we alleen nog te wachten op onze vlucht. Philip kocht nog goedkoper een geurtje. Ik telefoneerde nog met pappa. Heb volgens mij nog nooit zolang met hem getelefoneerd. Hij was ook helemaal onder de indruk wat er gisteren was gebeurd.
Kuddedieren
De vlucht naar Amsterdam had, net als de vlucht naar Madrid, vertraging. Maar het maakte mij niet. Ik zat daar te wachten met een ontzettend gelukkig gevoel. Toen de passagiers uit het vliegtuig kwamen waar wij even later in zouden gaan bedacht ik wat een kudde mensen vliegen alleen al per dag van Amsterdam naar Madrid. Wat hadden deze mensen toch allemaal voor een doel? Elke dag weer.
Thuis nagenieten
We vlogen terug naar Amsterdam. Ik was weer de laatste die het vliegtuig zou verlaten. Maar het duurde weer een stuk langer omdat er geen schaarwagen klaar stond. Er gingen al passagiers naar binnen omdat dit vliegtuig verder zou vliegen naar Berlijn. Uiteindelijk konden we eruit. Pappa zat al te wachten op mij. We liepen met Philip tot de plek waar hij de trein zou nemen. Ik ging met pappa naar huis.
Een avontuur om nooit te vergeten
Wat avontuur met Philip. Dit zal mijn hele leven bij blijven. Ik voel mij nog meer een Ajacied en een Amsterdammer. Dit heeft ervoor gezorgd dat ik mij nog meer verbonden voel met de stad. Werken voor Amsterdam, wonen in Amsterdam. Eens een Ajacied, altijd een Ajacied. Eens een Amsterdammer, altijd een Amsterdammer.
