Het was ongeveer kwart voor 3 toen ik ongeveer aankwam in Strandvliet. De wedstrijd tussen Feyenoord en PSV was een kwartier bezig en ik hoor een supporter juichend langs lopen, want Feyenoord komt op een 2-0 voorsprong. Ik ben vrij vroeg bij de Arena. Het is vrij warm en ik koop een colaatje bij een kraampje naast de Arena. Ik moet even wachten op Jeroen. Wanneer we de Arena binnen gaan zijn we in een juichstemming, want met rust is het nog steeds 2-0 voor Feyenoord.
Van euforie naar teleurstelling
Als we eenmaal binnen zitten op onze plek hebben we nog ruim een uur voor de wedstrijd begint. Ondertussen volgen wij via onze telefoons hoe de wedstrijd verloopt tussen Feyenoord en PSV. Rond de 60ste minuut doet PSV wat terug en het wordt 2-1. Dan zou er nog niets aan de hand zijn, maar naarmate we de wedstrijd blijven volgen merken we dat PSV een overmacht heeft in de tweede helft. Dus dat baart ons wel zorgen. En dat blijkt dan ook, want rond de 70ste minuut maakt PSV 2-2 gelijk. Daarna gaat de tijd heel langzaam. En de druk van PSV wordt steeds groter. Dan breekt de blessuretijd aan tijdens de wedstrijd tussen Feyenoord en PSV. Op een gegeven moment hoor ik iemand zeggen in het publiek: “De wedstrijd is afgelopen, 2-2.” Uiteindelijk blijkt dat niet zo te zijn en Jeroen vertelt aan mij dat PSV de 2-3 heeft gemaakt in de 99ste minuut.
Druk te groot
De sfeer sloeg meteen om en dat merkten de spelers ook die begonnen waren aan de wedstrijd tegen NEC. Ze hadden het echt moeilijk. In de eerste helft waren er nauwelijks kansen aan beide kanten. In de rust hoorde je alle supporters om mij heen ook klagen. En aan het begin van de tweede helft veranderde dat ook niet. Je voelde bij het kijken naar de wedstrijd dat de Ajax-spelers steeds zenuwachtiger werden. En dan ging het ook mis. Sontje Hansen, oud-Ajacied, scoorde 0-1 rond de 60ste minuut. En daardoor ging het niet beter. We maakten defensieve fouten terwijl dat juist goed was afgelopen seizoen bij Ajax. Vrij snel kwam dan ook de 0-2 en tien minuten voor tijd zelfs 0-3. Gewoon een schande om 0-3 thuis te verliezen van NEC.
Een chaotisch einde
De woensdag daarna was alweer de volgende wedstrijd, uit tegen FC Groningen. Ik was weer in De Oude Schaeper en je merkte dat mijn vrienden uit De Schaeper ook zenuwachtig waren voor deze wedstrijd. Er waren aan het begin van de wedstrijd wel wat kansen aan beide kanten. Maar eigenlijk uit het niets scoorde Anton Gaaei met een strak schot de 0-1 in de 27ste minuut. Maar de rest van de eerste helft liep ontzettend moeizaam. Dus met rust waren we er niet zeker van. En dat klopte ook. Een aantal minuten na rust scoorde Groningen 1-1. Dus rond de 60ste minuut kwam Weghorst er weer in. Zoals altijd bracht hij weer wat extra energie in het team en dat pakte uit met de 1-2 in de 68ste minuut. Maar de rest van de wedstrijd was het toch nog billen knijpen. Op het einde van de wedstrijd was er veel blessuretijd. Er viel nog een rode kaart voor Groningen. Ik zat wat te kletsen met Stuart en wat grappen te vertellen, want ik dacht dat er bijna afgefloten zou worden. Maar in de allerlaatste minuut kwam er toch nog een vrije trap voor Groningen. En de keeper van Groningen kwam naar voren en zorgde voor opschudding. Hierdoor kwam er zoveel onrust en dan weet je dat er gescoord zou worden uit die vrije trap, 2-2.
Een kleine hoop
Iedereen in De Schaeper was teleurgesteld en dat voelde je ook. Nu stond PSV 1 punt voor met nog ‘e’en speelronde te spelen. Iedereen voelde dat PSV dit niet meer weg zou geven. Tijdens de laatste speelronde de zondag daarna was het vrij rustig in de Arena. Iedereen had zich er al bij neergelegd. Hierdoor speelden we juist beter. FC Twente was vandaag geen partij, maar er moest een wonder gebeuren wilde PSV niet winnen van Sparta. Met een bal in het zijnet de eerste helft en de 1-1 in rond de 60ste minuut was er nog hoop. En je hoorde ook heel hard gejuich in de Arena. Maar vrij snel scoorde PSV 1-2 en uiteindelijk wonnen ze 1-3. Toen ik later in den avond nog de samenvatting zag, zag je dat PSV nooit in de problemen waren.
Trots op seizoen, hoop voor toekomst
Ik ben niet zo teleurgesteld dat we geen kampioen zijn geworden. Als je bekijkt waar we vandaan zijn gekomen vorig seizoen. Waar ik wel teleurgesteld in ben is dat Farioli meteen de dag daarna zijn ontslag nam. Bij eerdere clubs waar hij trainde was hij ook maar een seizoen trainer. Hij geeft zijn clubs wel nieuwe energie, maar blijkbaar is hij liever een clubhopper en dat is zijn goed recht. Toch had ik liever gezien dat hij zou doorzetten en iets wilde opbouwen bij Ajax. Maar ik geloof dat de juiste trainer voor volgend seizoen gevonden wordt en dat het een mooi seizoen gaat worden.