Langzaam weer naar vroeger

Het is 13 februari rond half 7. In de Arena hoor je de vertrouwde tonen van ‘Dit is mijn club’. De wedstrijd tegen Twente is net afgelopen. We zijn echt over de Tukkers heen gewaaid. Een vernedering ten top. Maar het is goed om de sfeer weer te proeven in de Arena. Wat heb ik dit gemist. Vorige week was ik er ook bij tegen Heracles. Toen speelden onze jongens ook de pannen van het dak. Ik proef de sfeer alleen vandaag nog meer.

Eindelijk weer leven

De afgelopen maanden zaten we weer in lockdown. Er gebeurde weinig. Zelfs om een blog te schrijven aan het begin van het jaar lukte mij niet. Ik schrijf meestal een blog aan het begin van een jaar over wat dit jaar zal brengen. Maar de afgelopen maanden werkte ik voornamelijk thuis. Elke dag was bijna het zelfde. Er is geen verrassing. Tussen kerst en oud en nieuw was ik vrij. Ik besteedde mijn tijd voornamelijk met films, series kijken en lezen. Dat gaf een ontspanning. Nu is het februari en ik hoop dat ik deze maand weer wat vaker naar het stadhuis mag, naar het stadion en mijn stamkroeg.

Reizen naar Arena

Ik mocht dus weer naar de Arena. Heracles Almelo was de eerste tegenstander van ‘ Ons Aller Ajax’. De reis er naar toe met tram en metro was weer lekker. Ik ging ruimschoots op tijd weg. Ik merkte geen drukte in zowel de tram als metro. Misschien kwam dat ook omdat maar eenderde naar het stadion mocht. Toen ik eenmaal bij de Arena aankwam zag ik wel dat het wat drukker was. Ik ging naar de ingang waar ik altijd de lift pak naar boven. Ik moest nog even wachten op mijn zus, die vandaag met mij mee zou gaan.

Langzaam op gang gekomen

Toen we boven waren hadden we nog een kwartier voor de wedstrijd zou beginnen. Ik ging nog even naar het toilet. Toen ik terug kwam begon de wedstrijd bijna. Je merkte dat iedereen weer even moest wennen dat we weer in het stadion mochten zitten. Het was in het begin best rustig. Een doelpunt van Davy Klaassen was nodig om dit doorbreken. Maar je merkte dat er minder supporters in het stadion waren. Daarnaast had Ajax het echt moeilijk in de eerste helft tegen Heracles. In de tweede helft scoorde Haller door een mooie pass van Tadic. Dit zorgde voor zekerheid. Later in de tweede helft wisselde Ten Hag toch een aantal spelers. Jongere spelers kregen een kans. Hiervan profiteerde Kenneth Taylor. Dit doelpunt zal Taylor wel vertrouwen geven. Aan het einde van de wedstrijd had Tadic de kans om de score nog te vergroten met een penalty. Maar Tadic miste, dat doet hij niet vaak. Het bleef bij 3-0.

Een volle dag

Een week later ging ik weer naar de Arena. Eerst naar de film vlakbij het stadion en daarna de wedstrijd. Ik nam dus een paar uur voor de wedstrijd de metro. Je merkte dat ook. Het was heel rustig in de metro. Zoals altijd was ik ruim op tijd bij Pathé Arena. Philip was toch niet veel later ook bij de bioscoop. Klaar om de nieuwe Spider-Man te kijken. Een bioscoopbezoek was voor mij ook weer een paar jaar geleden. Zeker voor corona. Dus dat was wel weer lekker. We keken de film in Imax. Volgens mij was dit voor mij voor het eerst. Een decennium geleden heb ik Avatar wel in 3D gezien, maar dat was toch anders. Het was een goede film, wat mij nieuwsgierig maakt hoe dit verder zal lopen in de volgende films.

Heerlijke sfeer

Na de film konden we direct doorlopen naar de Arena. De bioscoop ligt ten zuiden van de Arena en mijn plekken zijn aan de noordkant van de Arena. Wij konden onder de Arena doorlopen bij de parkeergarage om bij de noordkant te komen. Het stadion is nog steeds voor eenderde gevuld, dus we waren snel boven. Weer moest ik eerst even naar het toilet. Maar daarna ging het echt beginnen. De sfeer was er misschien toch wat meer dan de wedstrijd een week eerder tegen Heracles. De eerste helft ging wel weer moeizaam. Er was weer een doelpunt nodig van Klaassen om de ban te breken. Maar het was wel weer ouderwets gezellig met Mike en Pelle die weer achter mij stonden. Tijdens de rust gingen zij wel weer naar de plekken waar ze eigenlijk moesten zitten. Daar waren ook vrienden van hun.

De vertrouwde tonen

Tijdens de tweede helft ging het pas echt lopen. Net als tegen Heracles scoorde Haller net na rust de 2-0. Een kwartiertje later had Tadic, net als vorige week, de kans om de score uit te breiden via een penalty. Maar net als vorige week miste hij. Toch echt niet iets voor hem. Later kwam nog een eigen goal van Pröpper. Haller liet aan het einde van de wedstrijd nog zijn klasse zien als goalgetter en scoorde nog 2x in de laatste tien minuten. Uiteindelijk was het een veel grotere uitslag dan je na de eerste helft zou verwachten. Het gaf mij een fantastisch gevoel. Plus dat we eindelijk weer naar het stadion mogen. Daarom kwamen de vertrouwde tonen van ‘Dit is mijn club’ echt aan.

Genieten van mijn nichtjes

Het is halverwege oktober en best wel een drukte in Amsterdam. Nadat vorig jaar het dance-event ADE niet door ging door corona wordt het dit jaar ingehaald. Ik rijd naar het Scheepvaartmuseum. Samen met mijn nichtjes en mijn zus en mijn zwager breng ik een bezoek aan het museum. Een dagje uit met mijn nichtjes. Het is eigenlijk gek. Ik woon ontzettend dichtbij dit museum, maar dit is de eerste keer dat ik daar geweest ben. Ook als kind heb ik het museum nooit bezocht.

Een blauwe zee

Ik moest even wachten op ze toen ik bij het museum was. Ze hadden last van vastzittend verkeer hier naar toe. Toen ze eenmaal er waren gingen we ook gelijk naar binnen. Tegenwoordig gaat de kaartjes checken ook vrij snel via je telefoon. Binnen aangekomen kwamen we in een grote hal. Daar zagen we een zee van blauw. Iedereen mocht een tekening maken over orka’s en zee. Door een samenwerking met het Wereldnatuurfonds was er aandacht voor de vangst van orka’s. De hal moest een blauwe zee worden van orka’s in de zee.

Serieus genomen opdracht

Mijn nichtjes nemen de tekenopdracht zeer serieus. Ze waren er echt een tijdje mee bezig. Ik moet zeggen het resultaat was ook erg goed. Daarna gingen we verder kijken wat dit museum te bieden heeft. Het museum is verdeelt in de windstreken Noord, Zuid, West en Oost. Wij begonnen met de tentoonstelling aan de noordkant. Deze ging over de geschiedenis van de walvissen vangst. Er waren veel spelletjes die je via touchscreens kon spelen. Dus mijn nichtjes konden daar niet van afblijven.

Nog op een echte VOC-schip

Daarna gingen we naar de westkant van het museum. Hier was een tentoonstelling over de geschiedenis van Amsterdam als haven. Weer waren hier spelletjes die je kon spelen via touchscreens. Mijn nichtjes hadden wel aandacht voor de rest van de tentoonstelling, maar een touchscreen waarmee je spelletjes kan spelen kreeg wel extra aandacht van hun. En als laatste gingen we buiten natuurlijk het VOC-schip bekijken. We waren pas half 3 in het museum, dus daarna ging het museum al sluiten.

Protest tegen ADE

Toen wij naar buiten gingen konden we nog niet bij onze auto terecht. In de stad was er dit weekend het dancefestival ADE. En in de Kattenburgerstraat was er een optocht met wagens die karren trokken waar mensen op stonden te dansen. Ik dacht eerst dat dit bij ADE hoorde, maar weet bleek is dat dit een protest wast tegen het festival ADE. Toen de wagens wat weggetrokken waren konden we in de auto stappen. We gingen in West eten bij Mama’s Tapas op de Hugo de Grootplein. Om daar te komen kosten ook wat tijd.

Moeilijk om parkeerplek te vinden

Eenmaal aangekomen was het nog moeilijk om een parkeerplaats te vinden. Uiteindelijk besloten we eerst mij uit de auto te halen zodat mijn zus daarna de auto kon parkeren terwijl er vlak daar achter een andere auto was geparkeerd. Daarna liepen we rustig naar Mama’s Tapas. Het personeel was een beetje verrast dat ze zulke jonge dametjes als klanten hadden. Maar gelukkig blij verrast. We aten vrij voeg zodat ik hierna nog de tweede helft kon kijken van Ons Aller Ajax in mijn favoriete café.

Het succes van tapas

Mijn nichtjes hadden nog nooit tapas gegeten. En het was dan ook de vraag hoe ze hierop zouden reageren. Mijn zwager maakte de eerste keus voor de hapjes die wij zoden nemen. De verschillende hapjes kwamen op tafel en je zag dat van de meeste hapjes wel werd genoten. Alleen mijn jongste nichtje vond het meesten niet lekker. Maar het was voor mijn nichtjes over het algemeen een mooie ervaring. De meisjes wilden sommige hapjes ook thuis proberen te maken.

Een geslaagde dag

Na dit lekkere maal nam ik afscheid van mijn nichtjes. Je zag dat ze vandaag genoten hadden. Ik ging nog even een paar deuren verder kijken naar wat mijn favoriete club aan het doen is. Via mijn telefoon volgde ik wel wat er was gebeurd in de eerste helft. Het was een zware wedstrijd in Heerenveen, maar rust stand was 0-1. De tweede helft die ik keek met mijn maatje Philip was net veel beter. Maar het is wel lekker om met vrienden in een mooi café naar voetbal te kijken en uiteindelijk wonnen we met 0-2. Toch een goed eind van een hele mooie dag.

Weer gezelligheid

Na dat anderhalf jaar geleden corona is uitgebroken wordt het leven steeds meer een stukje opener. Afgelopen week mochten mijn collega’s en ik weer naar het stadhuis. Via een app kan je een plek reserveren in het stadhuis. Afgelopen dinsdag had ik dat dus ook gedaan. Ik reed via de Sarphatistraat langs Artis over de Hortus naar het stadhuis. Mijn pas werkte nog, dus ik was zo binnen. Op naar de derde verdieping. Toen ik op mijn werkplek was merkte ik dat nog maar weinig collega’s ervoor kozen om op het stadhuis te werken. Martin en Fong waren er wel.

Collega’s nog steeds thuis

Martin hielp mij als vanouds uit mijn jas. Ik installeerde mij achter een computer. Al snel bleek dat mijn teamgenoten niet van plan waren naar het stadhuis te komen. Straks om 11 uur had ik wel een vergadering met ze. Dus ik moest een hokje vinden om met ze te videobellen. Videobellen kan niet via de computers op het stadhuis. Je kan met de computers op het stadhuis alleen maar op het digitale platform komen waarbinnen we werken en daar werkt MS Teams niet. Dus ging de vergadering met mijn mobiele telefoon. Het lukte mij steeds niet om op de wifi te komen van het stadhuis, dus deed ik het met de mobiele netwerk. Dit bleek uiteindelijk niet slim. Het slurpte data en mijn mobiel ging snel leeg. Een teken om na de vergadering toch maar weer naar huis te gaan.

Alles draait weer

Alles gaat steeds meer een beetje open. Sinds het begin van het nieuwe voetbalseizoen ga ik alweer naar Ajax. Na een stroef begin tegen PSV is Ajax ook beter gaan draaien. Al was het verlies tegen Utrecht een kleine hickup. Maar qua werk heb ik het gevoel dat het allemaal nog op gang moet komen. We hadden wel vorige week een teamuitje. Dit was heel gezellig. We waren naar het Nxt Museum geweest en daarna hebben we gegeten bij Kop van Oost. Je merkte dat iedereen toch weer behoefte had om elkaar weer te zien. Maar het thuiswerken vinden veel mensen toch wel lekker en makkelijk.

Ook zie ik weer familie

Maar ik merk dat er wel veel meer afspraken worden gemaakt. Vorige maand hadden we weer een familiedag met de Brockmeiers. Dit was speciaal voor de 80ste verjaardag van een tante van mij. Maar om elkaar weer te zien en met elkaar te eten dat was belangrijk. Deze kant van de familie had ik heel lang niet meer gezien, misschien wel twee jaar geleden. Daarna was twee weken later ook de eerste communie van mijn nichtje Maé. In de kerk mochten wij er niet bij zijn, nog steeds vanwege de coronamaatregelen. Maar daarna thuis bij mijn broer was er wel weer een uitgebreide lunch. Mijn broer woont met zijn gezin in België. En ze hebben daar van allerlei goede traiteurs, slagers en viszaken in de buurt. Het proeft allemaal veel lekkerder dan in Nederland. Of ik koop gewoon bij de verkeerde winkels.

Volle weekenden

Dat het allemaal weer open gaat merk ik aan mijn weekenden. Die zijn steeds voller aan het worden, elk weekend heb ik wel wat. Volgende week komen mijn nichtjes, kinderen van mijn zus, mij bezoeken in Amsterdam. We gaan naar het Scheepvaartmuseum en daarna eten in West. Zo kan ik daarna nog even Ajax kijken die het in het Abe Lenstra Stadion opnemen tegen Heerenveen in mijn stamkroeg De Oude Schaeper. Mijn weekenden zijn natuurlijk ook voller door deze grote hobby van mij. Ik mag weer naar de Arena voor de thuiswedstrijden en de uitwedstrijden mag ik weer kijken in mijn favoriete café.

Sociale dieren

Ik kijk dus weer met positivisme naar de komende weken. Waar ik weer gezellige dingen mag doen en natuurlijk naar mijn favoriete club gaan. Dat ik weer mensen ontmoet, want uiteindelijk zijn wij mensen sociale dieren. En deze sociale dieren moeten weer uit hun kooi worden gelaten.

Start van een mooi seizoen

Het is zomer. Ik merk er tot nu toe niet veel van. Door corona is het net als vorig jaar weer geen echte zomer. Ik ben nu twee weken vrij, maar blijf toch weer in Amsterdam. Dat vind ik geen straf. Ik ben graag in deze stad. Ik zou eigenlijk naar Zuid-Frankrijk vliegen voor de verjaardag van mijn vader. Maar dat durf ik nog niet aan in deze tijd. Nu ga ik op een andere manieren er toch twee leuke weken van maken.

Eerste wedstrijd sinds maanden

Het begon al twee weken geleden op een woensdag. Een oefenwedstrijd van Ajax tegen Leeds United. 25.000 toeschouwers waren weer aanwezig. Het was lang geleden dat er zoveel supporters waren in de Arena. Zeker voor een oefenwedstrijd ten voorbereiding van het nieuwe nieuwe seizoen zijn dat heel veel supporters. Meestal zijn mensen dan nog op vakantie. Maar nadat we zo lang niet naar het stadion mochten wil iedereen er weer heen. Ook al is het een oefenwedstrijd.

Weer met de metro

Ik spreek af bij de metrohalte op het Weesperplein met Philip. Sinds de wedstrijd tegen RKC in september vorig jaar heb ik niet meer de trip met de metro gemaakt naar de Arena. De metro is nu voller dan toen. De Arena is half vol, maar de metro lijkt net zo vol als wanneer het stadion helemaal vol zit. We naderen de Strandvliet. Omdat ik in mijn rolstoel zit met smalle wielen, besluiten we hier uit te stappen.

Drukte bij Burger King

Vanuit Strandvliet lopen wij richting Bijlmer / Arena om daar bij de Burger King een vette hap te nemen. Hier merk je weer dat het ontzettend druk is. Als wij aan de beurt zijn versta ik de caissière niet goed. Door de drukte accepteert ze niet dat ik haar niet versta en wordt ze een beetje boos. Dit komt misschien omdat zij de drukte nier meer gewend is. Uiteindelijk hebben Philip en ik onze vette hap die wij verorberen zittend op een muurtje vlakbij het station.

Naar onze plek

Na de vette hap gaan we maar het stadion. Onze plekken zijn aan de andere kant van de Arena. We besluiten naar binnen te gaan aan de zuidkant en onder het stadion naar de noordkant te komen. Bij binnenkomst wordt eerst naar onze QR-code gevraagd van onze vaccinatie. Daarna vragen ze nog wat persoonlijke vragen om werkelijk te kunnen bevestigen dat wij het zijn. Eenmaal boven gaan we richting ons stoeltje. We zijn vrij om een plek te kiezen in ons vak.

Het gaat beginnen

Het gaat nu eindelijk beginnen! Na maanden weer een wedstrijd in de Arena. Philip en ik maken nog even een appje naar de appgroep van onze voetbalvrienden met Good to be back er op. We maken ze gewoon jaloers dat wij hier wel zijn en zij niet. Maar nu gaat het echt beginnen, zelfs Bielsa gaat er van ijsberen.

Lekker om weer in stadion te zijn

Wat een gevoel. Eindelijk hoor je weer de Ajax-marsch door de Arena galmen. Aanstaande zaterdag moet Ajax weer voor de Johan Cruijff-schaal tegen PSV spelen. Dus ze beginnen met de sterkst mogelijke opstelling die ze hebben. En dat merk je dan ook. Klaasen scoort bijna aan het begin van de wedstrijd door een foute terugspeelbal van Ayling op Meslier. Daarna was het spel vrij open. Aan beide kanten kwamen veel kansen. Dat is ook het spel wat Leeds United graag laat zien in de Premier League vorig seizoen. Heel aanvallend spel, maar daardoor krijgt de tegenstander ook veel ruimte voor hun aanvallen. Zo ook Ajax vanavond. Uiteindelijk won Ajax met 4-0.

Met vertrouwen naar PSV

Dit gaf veel vertrouwen voor de wedstrijd tegen PSV de zaterdag daar op. Met veel vertrouwen maakte ik met Philip die zaterdag weer de zelfde trip. Dit keer gingen we niet bij de Burger King eten, maar bij de FEBO. Voor het eerst sinds een lange tijd nam ik weer een milkshake. Dat bracht mij weer terug naar. Mijn kinderjaren. Ik was verslaafd aan milkshakes.

Strenge controle

Weer zoals de woensdag daarvoor gaan we onder de Arena door naar de noordkant van het stadion. Dit keer is het wat strenger qua check van vaccinatie. Je moet je ook kunnen identificeren. Dit was voor Philip even een probleem wat hij had dat niet bij zich, maar via het doorzoeken van zijn mail kon hij toch een identiteitsbewijs tonen.

De spanning stijgt

We zaten ongeveer op de zelfde plek als tegen Leeds. Het leek weer een beetje drukker dan de oefenwedstrijd tegen Leeds. Publiek stond weer achter ons. Het publiek had veel vertrouwen. Sommigen dachten dat we echt dik zouden winnen. Ik dacht wel dat we konden winnen, maar dik zou het volgens mij niet worden en erg spannend.

Toch lastige pot

Aan het begin van de wedstrijd werden we meteen uit onze illusie getrokken dat we echt dik konden winnen. Madueke scoorde vrij snel de 0-1 door verdedigingsfouten van ons. Ajax kwam ook niet in hun spel. Na een half uur kon PSV zelfs de 0-2 scoren.

Bespreken wat er fout gaat

Tijdens de rust bespraken we met de fans om ons heen wat er mis gaat. PSV heeft natuurlijk al een langere voorbereidingen. Zij moesten al kwalificatiewedstrijden spelen voor de Champions League. Ajax heeft voor PSV alleen maar oefenwedstrijden gespeeld. Maar Ajax verdedigt wel heel slecht en daarnaast heeft Tagliafico ook een rode kaart opgelopen.

Bouwen aan team

De tweede helft werd niet beter en uiteindelijk verloren wij met 0-4. Dit is een teken dat er nog veel bij Ajax moet gebeuren. Er moeten nog spelers terugkomen, onder andere Anthony die op de Olympische Spelen actief was. Maar er mogen ook een aantal spelers nog vertrekken. Als dit gebeurd en het team is compleet ben ik ervan overtuigt dat Ajax beter op elkaar ingespeeld zijn. Dan zal het komend seizoen spannend worden tussen PSV en Ajax, maar ik denk toch dat Ajax aan het langste eind zal trekken.

Winst geeft vertrouwen

Een week later was ik met mijn broertje Karel bij de eerste competitiewedstrijd tegen NEC. Ajax speelde overtuigend en won 5-0. Dit is een teken dat de Johan Cruijff-schaal misschien niet veel zegt. Het kan nog echt spannend worden tussen PSV en Ajax. Ik heb zin in aankomend seizoen!

Eindelijk weer naar de kroeg

Het is half juni. Na een aantal sombere maanden lijkt het weer wat vrolijker te worden. Door corona konden we de eerste maanden van 2021 niet veel doen. Daarnaast moesten we erg lang wachten voordat het een beetje mooi weer werd. Het is zaterdag 12 juni. Ik heb een taxi besteld naar de RAI voor mijn eerste prik van de vaccinatie tegen corona.

Mooie dag om mensen weer te zien

Ik heb mijn taxi vrij voeg besteld. Dat blijkt uiteindelijk ook goed te zijn, want ik word gecombineerd met een man die naar zijn stamkroeg gaat. Hier zie je dat we al meer open zijn en weer gaan genieten van het leven. De man woont niet ver van mij. En toch moeten we langs een opgebroken weg bij winkelcentrum Brazilië. De man vertelt vrolijk over dat hij vandaag naar zijn stamkroeg gaat. Het doet mij goed. Ik ben namelijk ook van plan om na mijn prik naar mijn stamkroeg te gaan. Andere mensen bestellen dus ook gewoon weer een AOV-taxi naar de kroeg. In de app van RMC staat nog steeds dat je alleen taxi mag bestellen als het echt noodzakelijk is. Dus ik voelde mij niet helemaal goed om het daarvoor te bestellen. Aan de andere kant vind ik het noodzakelijk, want ik heb weer sociale contacten nodig!

Gooi die prik er maar in

Uiteindelijk ben ik drie kwartier voor mijn afspraak bij de RAI. Ik merk dat ze daar helemaal niet op de tijd letten wanneer mijn afspraak is. Ik moet gewoon aansluiten in de rij. Het lijkt een erg lange rij, maar na een tijdje merk ik dat het vrij snel gaat. Op verschillende plekken vragen ze wel om de juiste papieren. Tegen de tijd dat ze mij prikken is het heel snel gebeurd. Ik rijd verder naar de plek waar ik een kwartier moet wachten om te kijken of de vaccinatie niet voor rare na effecten zorgt. Moet je voorstellen. Misschien kan ik straks lopen.

Als van ouds

De taxi van de RAI naar mijn stamkroeg had ik ook ruim na de tijd van dat ik mijn prik kreeg besteld. Dus bij de parkeerplaatsen bij de RAI moest ik nog even wachten. Rond kwart over twee was ik bij mijn stamkroeg aan de Tweede Hugo de Grootstraat. Ik had met Jelle en Philip afgesproken. Op het moment dat ik aankwam bij het café zei John al meteen tegen de chauffeur: “Neem die jongen maar weer mee.” Echt de humor dat ik gemist heb. Philip zat al aan een biertje toen ik aankwam, alleen Jelle was er nog niet. Hij moest nog even zijn baard netjes trimmen. Waarom weet ik niet. Het is niet zo dat hij Philip en mij hoeft te versieren of zo.

Philip en ik beginnen maar vast

Philip en ik begonnen maar vast te bestellen en zagen wel wanneer ‘Cinderella’ zou komen. Het was nog maar net middag. Tijd om eerst onze magen te vullen. Broodje bal is echt goed bij De Oude Schaeper. Philip begon met een tosti, maar naam daarna nog even de traditionele bal. Het bleek dat er nog iemand genoot van de gezelligheid van De Schaeper die vanochtend een prik had gekregen. Dat gaf meteen een band. Zij vroeg hoe ik mij nu voelde. Zij was twee uur eerder dan ik geprikt. Zij zou vertellen wat voor effecten zij krijgt, dan kon ik mij alvast voorbereiden.

Voetbalgelul

Toen ‘Cinderella’, Jelle, net iets na drieën er dan toch aankwam werd het echt gezellig. Ik had een paar dagen daarvoor net mijn kop kaal geschoren en Jelle doet dat al jaren. We waren net de ‘Ten Hag twins’. Terwijl Philip en ik aan de bier waren bestelde onze ‘Cinderella’, zoals altijd, rosé. Het EK was gisteren begonnen. Terwijl gisteren Italië makkelijker won van Turkije dan ik dacht was de wedstrijd Wales – Zwitserland bezig toen wij met onze drankjes bezig waren. Maar in de kroeg mocht de wedstrijd niet uitgezonden worden. De gesprekken tussen Jelle, Philip en mij gingen ook niet over het EK, maar als echte Ajacieden, over welke aankopen Ajax moet maken deze zomer. Ik vertelde over dat Valentijn Driessen het had over dat Ajax Steven Berghuis wilt kopen. Ik zou dat een slechte aankoop vinden. Volgens mij moeten ze Ihattaren kopen.

Wending gesprek

Een uur later voegde Beau zich bij onze gezelschap. We waren nog steeds over de aankopen van Ons Aller Ajax aan het discussiëren. Beau is de huisgenoot van Philip. Beau houdt niet van voetbal. Maar vaak als hij aansluit gaat het wel vaak over voetbal. Hij zegt altijd dat hij het niet erg vindt dat het gesprek over voetbal gaat, maar hij kan er binnen no time voor zorgen dat het gesprek een ander onderwerp heeft. Zo spraken we opeens over vaccineren. Of in het geval van Beau om je niet te laten vaccineren.

Amsterdamse humor

Het ging nog steeds goed met de vrouw aan het tafeltje naast ons. En John genoot ook aan dat tafeltje. De Amsterdamse humor bleef daar maar doorgaan. Jelle en Beau namen op een gegeven moment afscheid. Philip en ik bleven nog gezellig op het terras. De wedstrijd van zes uur was al begonnen tussen Denemarken en Finland. Op eens kregen we het verschrikkelijke nieuws binnen over Christian Eriksen. Hij viel neer. Philip’s en mijn gedachten keerden natuurlijk terug naar Abdelhak Nouri van een paar jaar geleden.

Dat doen we nog een keer

Later kwam Jelle nog terug. Onze ‘Cinderella’ had een schoonheidsslaapje genomen. We namen nog een biertje of rosé om het af te leren. Met zijn drieën bespraken we wat er in Kopenhagen was gebeurd. Gelukkig kregen wij nog te horen dat Eriksen bij kennis was. Rond 9 uur nam ik weer de taxi terug naar huis. Het was weer ouderwets gezellig in De Oude Schaeper. Hopelijk komen deze tijden om te genieten in je favoriete kroeg weer terug. Lekker lullen over niets en weer grappen uithalen bij elkaar. Of niets. Over voetbal praten, de belangrijkste bijzaak in het leven.

Voetbal in coronatijd

De coronatijd is een aparte tijd. Alles stond maanden stil. Zo ook mijn blog. En ook het voetbal in Nederland. De competitie is wel weer begonnen. Ajax heeft ervoor gekozen om de eerste vier thuiswedstrijden te verloten onder de seizoenkaarthouders. Zo heeft elke seizoenkaarthouder kans om één van die vier wedstrijden op de tribune te zitten.

Opvallend rustig

Ik was ingeloot voor de wedstrijd tegen RKC. Ik had echt het gevoel: “Eindelijk weer in het stadion.” Het was toch een aparte sfeer. Eerst nam ik de tram naar het Weesperplein. Bij de metrohalte op het Weesperplein wachtte ik op Philip. Hij had nog zijn tram gemist. Dus het duurde even voor hij op het Weesperplein was. Ik was ruimschoots op tijd. Dus ik kon wel wachtte op Philip. Het was toch gezelliger om samen de metro te nemen. Toen we de metro namen was het opvallend rustig in de metro voor een voetbalwedstrijd.

Na maanden weer de metro

Toen we metrohalte Strandvliet bereikt hadden zei Philip dat hij deze halte echt al maanden niet gezien had. Je kreeg echt het gevoel dat je op weg was naar een stadion waar je nog nooit geweest was. Het gevoel dat je had als klein jongetje toen je voor het eerst naar Ajax ging. Alles is nieuw en spannend. Dat is een gevoel dat ik al jaren niet meer kende. Het was de normaalste zaak van de wereld geworden om naar Ajax te gaan.

Geen tijdslot

Samen met Philip reed ik naar de ingang van het stadion. Daar vroegen we aan een steward waarom ik geen tijdslot had op mijn kaarten. De kaarten gaan vanaf dit seizoen gescand worden via de Ajax-app. En op die kaart zou je moeten zien in welk tijdslot jij het stadion in mag, maar op mijn kaarten stond niets. De steward wist het niet. We moesten het vragen bij de kassa. Daar vertelde ze dat er voor gehandicapten geen tijdslot is.

Een keer een andere plek in het stadion

We waren ruimschoots voor de wedstrijd aanwezig. Dus gingen nog rondom het stadion een patatje halen en cola. Omdat ik een andere plek in het stadion had dan normaal gingen Philip en ik toch drie kwartier voor de wedstrijd naar binnen. Uiteindelijk kwamen we vrij snel op onze plek. Met de lift gingen we naar de eerste verdieping. We kwamen terecht op een gedeelte van de parkeergarage onder het stadion. We werden begeleid naar onze plek. We moesten over een hellingbaan en kwamen daarna terecht achter het doel aan de noordkant van het stadion.

Eigen plek beter

Ik moet zeggen dat mijn vaste plek in het stadion beter was. Je zit hoger in het stadion en kan daardoor het veld beter overzien. Maar we moeten niet klagen. Dat je in deze coronatijd naar het stadion mag is al speciaal. Op de plek achter het doel kan je bijvoorbeeld niet de lijnen aan de kant van het doel zien waar wij achter staan. Tijdens de wedstrijd kon je daarom niet goed zien of de bal uit is of niet.

Spandoek ter ere van Wim Suurbier

Toeschouwers belangrijk

De 13.000 toeschouwers die deze middag aanwezig mochten zijn waren aardig verdeeld over het stadion. Alleen de F-side was helemaal leeg. Hierdoor kon het spandoek die gemaakt was voor Wim Suurbier de hele wedstrijd blijven hangen. Hij overleed afgelopen zomer. Edwin van der Sar gaf voor de wedstrijd nog een toespraakje. Dat het belangrijk is voor de spelers dat er toch wat toeschouwers zijn.

De wedstrijd

De wedstrijd kon beginnen. Ajax begon fel aan de wedstrijd. Hierdoor kwam er ook snel een doelpunt van Tadic. Ze stormden door. Labyad maakte het tweede doelpunt, maar die werd afgekeurd na dat de VAR besloten had dat het buitenspel was. Maar niet veel later kon Labyad toch het tweede doelpunt maken. In de samenvatting ’s avonds waren Philip en ik te zien bij dit doelpunt. Uiteindelijk kon Ajax de felheid aan het begin niet volhouden. Met rust was het 2-0. De tweede helft was minder indrukwekkend. Martinez scoorde nog wel 3-0. Een goede overwinning natuurlijk.

Weg terug naar huis

Ik reed weer de hellingbaan af. Ging nog even naar het toilet. Samen met Philip namen we weer de lift naar beneden. Terug met de metro naar huis. Het bleek uiteindelijk heel bijzonder te zijn dat we dit seizoen als toeschouwer in de Arena waren. Philip was zelfs twee wedstrijden in het stadion. Hij ging ook nog naar Ajax-Vitesse.

Weer wachten tot we weer naar het stadion

Nu mogen er weer geen toeschouwers aanwezig zijn in het stadion. Ik denk dat dit nog wel zo is tot maart volgend jaar. Heel jammer, want naar een leeg stadion kijken is niet leuk. En de supporters maken ook de sfeer in het stadion, waardoor je club beter gaat presteren. Maar ik kan in ieder geval zeggen dat ik in het stadion ben geweest dit seizoen. Dat kunnen niet veel mensen zeggen. En als wij straks weer naar het stadion mogen dan ben ik de eerste die klaar staat. Ik sta altijd achter mijn club en zal ze altijd blijven steunen.

Extra moeten doen om het beste uit jezelf te halen

Tim studeert HBO Bedrijfskunde. Vanaf zijn geboorte is hij afhankelijk van hulpmiddelen. Toen Tim jong was ging het contact met de leveranciers via zijn vader. Zijn vader zat toen al met enige regelmaat in de clinch met de leverancier van Tim’s rolstoel. Het voordeel toen was wel dat reparateurs één keer per week langs kwamen bij zijn school. Toen kon je tenminste nog makkelijker overleggen met een reparateur als het mis ging.

Jongen met ambitie

Tim wil volgend jaar zijn studie afronden. Op het moment loopt, hij stage bij de gemeente. Al kun je misschien zeggen dat hij stage rijdt. Daarnaast moet hij ook nog met enige regelmaat college volgen. Als zijn rolstoel stuk is moet hij een dag thuisblijven. Dan moet hij zijn stage afzeggen of kan hij zijn college niet volgen. Dit vindt Tim erg moeilijk, want hij heeft heel veel ambitie. Hij wil zijn studie zo goed mogelijk doen en haalt daarbij hoge cijfers. Dan is een dag zijn rolstoel stuk een extra obstakel om zo goed mogelijk te presteren.

Frustratie om het wachten

Als je rolstoel stuk is ben je erg gebonden aan je huis. Als een reparateur komt zijn de tijden waar binnen ze mogen komen erg ruim. Soms tussen 10 uur ’s ochtends en 4 uur ’s middags. Al die tijd kan hij zijn huis niet uit en dat frustreert Tim soms. Aan de telefoon is de leverancier ook niet altijd even goed. Er wordt met enige regelmaat verkeerd doorgegeven wat stuk is. Dan heb je al een hele dag zitten wachten op de reparateur en dan komen ze ook nog met verkeerde onderdelen waardoor de rolstoel die dag toch niet gerepareerd kan worden.

Onbeleefdheid reparateurs

Als het al niet te lang duurt voordat een reparateur komt en met de juiste onderdelen dan heb je ook nog te maken met onbeleefde reparateurs. Het is vooral stuk omdat jij niet goed omgaat met je rolstoel. Maar de reparateurs beseffen niet dat Tim ook gewoon zijn leven heeft met zijn studie en zijn stage.

Voorlopig af en toe thuisblijven

Als oplossing ziet Tim dat er meer concurrentie moet komen. De regie moet meer liggen bij degene die het hulpmiddel gebruikt. Je moet sneller naar een andere leverancier kunnen gaan als het misgaat. Het ligt niet altijd aan de reparateurs. Er zitten echt goede reparateurs tussen. Maar die moeten het ook met de middelen doen van de leverancier waar hij voor werkt. Een leverancier moet harder gaan lopen als ze een klacht binnen krijgen. Nu doet het ze niet zoveel. Voorlopig moet Tim en de rest het doen met hoe het nu geregeld. Dit betekent af en toe een dag thuisblijven en niet naar stage of college kunnen.

Rolstoel laten repareren kost veel energie

Voorbeeld van een elektrische rolstoel. Niet de rolstoel van Diederik

Diederik kreeg een ongeluk op zijn 35ste. Sinds die tijd, zo’n 9 jaar geleden, is hij gebonden aan een elektrische rolstoel. In het begin had hij niet veel problemen met de leverancier van zijn hulpmiddelen. Alleen op het moment dat zijn rolstoel stuk is, heeft hij leenrolstoel nodig. Hij is langer dan 2 meter en daarom is er geen leenstoel beschikbaar. Hierdoor heeft hij een slechte houding in de leen stoel voor de periode dat zijn rolstoel gerepareerd wordt.

Richten op een baan

Diederik had voor zijn ongeluk de studie bouwkunde afgerond. Daar probeert hij nu ook een baan in te zoeken. Alleen de problemen met de leverancier van zijn rolstoel zorgen ervoor dat hij zijn aandacht daar niet vol op kan richten. Als zijn rolstoel stuk is is hij helemaal gebonden aan bed. Dan kan hij niet naar buiten voor boodschappen of andere zaken.

Problemen rolstoel worden niet opgelost

Diederik heeft de laatste tijd veel problemen met zijn rolstoel. Zo zit hij al ruim 10 weken in een rolstoel met slechte motoren en accu’s. Hierdoor zit hij al die tijd aan zijn huis gekluisterd. De eerste reparateur zei dat de motoren kapot waren, maar Diederik had een half jaar geleden net nieuwe motoren gekregen. Dus daarom mocht hij geen nieuwe motoren. De oplossing zou zijn om de motoren schoon te maken. Maar dit heeft helemaal niet geholpen. Dan mocht hij toch wel nieuwe motoren. Drie weken later vroeg Diederik hoe het stond met de nieuwe motoren. Het bleek dat toen de motoren nog helemaal niet besteld waren. Een andere reparateur vond dat het daar helemaal niet aan lag, De motoren werden toen wel met spoed besteld.

Gebonden aan bed

Inmiddels zijn we zeven weken verder. Ze zijn nu niet gekomen bij de motoren, maar bij de accu’s. Deze worden gewisseld. Diederik moet een hele dag op bed liggen. Pas aan het einde van de dag komt er iemand die met een computer de accu kan uitlezen. Hulpmiddelencentrum, de leverancier waar Diederik bij zit, gebruikt hele goedkope slechte accu’s.

Goedkoop inkopen

Volgens Diederik wil Hulpmiddelencentrum onderdelen van een rolstoel zo goedkoop mogelijk inkopen. Hierdoor kan Hulpmiddelencentrum zoveel mogelijk winst maken met het budget wat Hulpmiddelencentrum krijgt van de gemeente. Of dit werkelijk de reden is is natuurlijk moeilijk te achterhalen. Feit is wel dat het enorm lang duurt voordat onderdelen geleverd zijn en de kwaliteit van de accu’s ondermaats zijn.

Niet mee kunnen doen

Inmiddels moet Diederik heel lang wachten. Hierdoor kan hij niet voluit meedoen en participeren. Dit wordt wel van hem gevraagd en hij wil dit ook graag. Het solliciteren op banen kost hem hierdoor meer energie dan anders. Hij moet zijn energie richten op andere dingen. En hoe ga je naar een sollicitatiegesprek met een rolstoel die slechts twee kilometer kan rijden? Dat is toch niet hoe participeren eruit ziet volgens onze regering?

Simone Dalgety, een pittige tante die voor de klas staat

Simone Dalgety is geboren in Suriname. Op jonge leeftijd is ze verhuisd naar Nederland. Door een vorm van spierziekte had ze op haar achtste een handbewogen rolstoel nodig. Op haar tiende kreeg ze een elektrische rolstoel. In die tijd ervaarde ze nog geen problemen met de leveranciers van hulpmiddelen.

Thuisblijven als rolstoel stuk is

Tegenwoordig werkt Simone als docent bij de afdeling Pedagogisch Werk van het ROC. Een baan dat je echt niet kan uitoefenen vanuit huis. Dus als haar rolstoel stuk is moet ze echt haar werk afzeggen. Een situatie waar een werkgever natuurlijk ook niet blij van wordt. Op haar werk zijn veel aanpassingen gemaakt. Deze zijn afdoende. Als Simone’s haar rolstoel stuk is is ze gebonden aan haar handbewogen rolstoel. Ze kan dan helemaal niet naar buiten en is afhankelijk van familie om iets wezenlijks als boodschappen in huis te krijgen. Laat staan dat ze andere activiteiten kan ondernemen om te kunnen ontspannen.

Extreem lang voor dat alles goed is

Het laatste half jaar heeft ze niet zo heel veel problemen met haar hulpmiddelen, maar daarvoor had ze wel redelijk wat mot met haar leverancier, Welzorg. Het heeft onder andere 10 tot 11 maanden geduurd voordat een reparatie aan haar rolstoel helemaal naar tevredenheid was. Een ander geval was een nieuwe douchestoel dat geleverd was. Het heeft anderhalf jaar geduurd voordat deze douchestoel helemaal goed was om mee te kunnen douchen. In de tussentijd moest haar oude douchestoel gebruiken en stond de nieuwe douchestoel maar in een hoek te verpieteren.

Meer regie

Simone vindt dat de klant zelf meer eigen regie moet krijgen over haar hulpmiddelen. Naar haar gevoel is ze toebedeeld aan Welzorg. Je kan alleen wisselen van leverancier op het moment dat je een nieuw hulpmiddel aanvraagt. De reparaties van haar rolstoel en douchestoel hebben extreem lang geduurd. Ondanks dat de klachtenafdeling geraadpleegd is, duurde de reparaties veel langer dan de termijn die ervoor staat. Vroeger kon je via de WMO de ombudsman raadplegen, maar dit heeft de WMO wegbezuinigd. Nu spreekt de WMO alleen de leverancier en is het net zo’n grote klacht als jezelf in kan dienen. Je hebt niet het gevoel dat de leverancier hierdoor harder gaat lopen. Je voelt je machteloos en niet serieus genomen.

Geen klantgerichtheid en service

De rolstoel die Simone nodig heeft zijn haar benen. Als ze zoveel maanden moet wachten voordat haar hulpmiddelen gerepareerd zijn kan ze niet haar leven leiden zoals zij dat wil. De klantgerichtheid en service van de leverancier is gewoon ronduit slecht. Daarnaast heeft de leverancier geen goede dossiervorming. Bij de overdracht gaat veel mis. Zo komt een reparateur meerdere malen met de verkeerde beensteunen die nodig waren.

Voorbeeld van participatie

Simone is het voorbeeld van participatie. Met een rolstoel voor de klas staan. Dan moet je echt een pittige tante zijn om al die MBO-studenten aan te kunnen. Een baan ook waarbij het echt belangrijk is dat je rolstoel het doet. Het kan namelijk voorkomen dat haar werkgevers studenten naar huis moet sturen alleen omdat de rolstoel van Simone stuk is. Kortom weer een schoolvoorbeeld waarbij hulpmiddelen van levensbelang zijn.

Tijd voor verandering bij hulpmiddelen

Het leven lacht mij toe de laatste tijd. Ik heb een mooie baan bij de gemeente Amsterdam. Ik woon in een mooi stukje van Amsterdam. De Indische Buurt heeft veel leuke tentjes en gelegenheden tot vermaak. Ook in de Linnaeusstraat is ook een mooie plek om uit te gaan. Sinds februari dit jaar heb ik zelfs een vast contract. ‘Wat wil je nog meer?’ zou je zeggen. En toch kost dit voor iemand in een rolstoel veel energie om dit te behouden en misschien het leven nog leuker te maken.

Afhankelijk van rolstoel

Sinds mijn vijfde levensjaar zit ik in een elektrische rolstoel. Deze rolstoel en andere hulpmiddelen, aangepast bed, douchestoel en tillift, zijn ontzettend belangrijk om het leven te kunnen leiden dat ik nu leid. Als één van deze hulpmiddelen stuk is is het ook meteen een stuk lastiger om je dagelijkse activiteiten te blijven doen. Ik woon zelfstandig. Als je geen rolstoel hebt betekent het kortweg dat je geen boodschappen kan doen, niet naar je werk kan gaan en in je bed moet blijven liggen. Vergelijk het met een reparatie van een auto. Daarvan kan je verwachten dat als je je auto wegbrengt naar een garage dat je aan eind van de dag je auto weer gerepareerd op kan halen. Bij een rolstoel is het blijkbaar normaal dat een reparatie vijf weken duurt, terwijl wij volgens mij meer afhankelijk zijn van een rolstoel dan een automobilist van zijn auto.

Weinig respect van leveranciers

Je bent afhankelijk van een leverancier om je hulpmiddel te laten repareren. Het contact met deze leveranciers was de afgelopen 32 jaar niet bepaald altijd rozengeur en maneschijn. Reparaties duren soms lang, je moet de leverancier continu achterna bellen en als een reparateur bij je langs komt heb je soms te maken met een slecht humeur. ‘Wat doe je met je rolstoel?’ is een vraag die ik al duizend keer voorbij heb zien komen de afgelopen jaren. ‘Bungeejumpen, nou goed.’ was wat ik de laatste keer maar antwoorden.

De aanbieders in Amsterdam

Amsterdam is natuurlijk één van de grootste steden van ons land. Met ruim 800.000 inwoners heeft het de meeste inwoners. Dan heeft het natuurlijk ook een groot aantal inwoners met een beperking. Hierdoor heeft Amsterdam wel vier leveranciers van hulpmiddelen waar de cliënt uit mag kiezen. Dit zijn Welzorg, Medipoint, Meyra en Hulpmiddelencentrum. Zelf zit ik bij Hulpmiddelencentrum. Een paar jaar geleden zat ik nog bij Welzorg, maar uit onvrede ben ik overgestapt naar Beenhakker, wat later overgenomen werd door Hulpmiddelencentrum. In het wooncomplex waar ik woon heb ik verschillende vrienden die weer bij andere leveranciers zitten. Zo zit er ééntje bij Meyra en een ander weer bij Welzorg. Maar uiteindelijk ervaren ze allemaal ongeveer dezelfde problemen.

Lange wachttijd op reparatie blijft

Al eerder gaf ik aan dat reparaties soms erg lang duren. De afgelopen tijd, zeker dit jaar, lijken de reparaties nog langer te duren. Voor zelfs soms op het oog kleine reparaties. Zo wacht ik op het moment al bijna zes weken op een reparatie van mijn rolstoel. Mijn armleuning is afgebroken. Je zou zeggen dat je die er weer aan kan lassen, maar dat kan blijkbaar niet. Ze hebben een onderdeel nodig en dat onderdeel is tot op heden nog niet geleverd.

Onderdelen bestellen

De vrienden die in mijn wooncomplex wonen ervaren dus ongeveer hetzelfde als ik. Dus het ligt niet bij één leverancier. Wat ik hoor is dat de leverancier een potje met geld krijgt om de onderdelen aan te schaffen voor de reparaties. Wat ze daar precies mee doen weten we niet. Maar blijkbaar is het moeilijk om de onderdelen te bestellen. Het duurt in ieder geval erg lang voordat onderdelen geleverd zijn en het duurt daardoor erg lang voordat een reparatie is uitgevoerd.

Ervaringen van anderen

De komende weken ga ik mijn vrienden interviewen die in mijn wooncomplex wonen en die met dezelfde problemen te maken hebben. Zo krijg je een vijftal blogs die gespreid worden geplaatst. Dit stuur ik naar de verschillende raadsleden van Amsterdam die gaan over zorg. Zo blijven ze herinnerd worden aan dit probleem en dat ze weten dat hier nu echt iets aan gedaan moet worden. Wij hebben namelijk nu lang genoeg gewacht. Er moet nu iets veranderen. Van ons wordt gevraagd om te participeren. Dat willen we allemaal, maar dan zijn goede hulpmiddelen met goede service van levensbelang.