Een lang seizoen met struggles

Het is eind mei. Het voetbalseizoen is sinds vorige week voorbij. Als echte Ajacied was het een moeilijk seizoen voor mij. De laatste wedstrijd was tegen Vitesse. Een wedstrijd die nergens meer om ging. Wij zullen vijfde worden en de Arnhemmers zijn laatste en gedegradeerd en wie weet dat het nog erger wordt als zij het financieel niet voor elkaar krijgen. Tegen deze club speelden we in de blessuretijd nog gelijk. Erg teleurstellend, maar ik ben ervan overtuigt dat er weer betere tijden komen. En zo als wijlen Johan Cruijff altijd zei: “Elk nadeel heb zijn voordeel.” Het is lekker rustig in de stad, want we hebben geen kampioenschap te vieren. Er zijn geen vernielingen of gevechten.

Banden door seizoenkaart

Als echte Ajacied heb ik ook een seizoenkaart. Sinds de Arena bestaat kom ik al. Ik zit aan de noordkant net onder het uitvak. In het begin zat ik meer helemaal aan de zijkant, maar rond 2009 verhuisde ik meer naar het midden. Achter mij kunnen mensen bier halen. Ideale plek. En toen ik naar die plek verhuisde kwamen ook een groep jongens achter mij staan. Nou ja, jongens. Ze waren zo’n 10 jaar ouder dan ik ben, middle age. Maar ze kwamen jongens-achtig over. En dit was één van de beste dingen wat mij is overkomen.

Groeien naar goede vriendschappen

In de jaren daarna werden we steeds betere vrienden. Na wedstrijden namen we biertjes bij Jaz, ik werd uitgenodigd voor hun verjaardagen en we keken samen ergens uitwedstrijden. Als een seizoen afgelopen was spraken we ook nog ergens af voor een biertje of om ergens wat te eten. Als ik geen begeleider mee kon krijgen voor de wedstrijd van Ajax was er altijd iemand van die groep die mijn begeleider wilde zijn. In de eerste jaren dat ik naar de Arena ging was mijn vader standaard mijn begeleider. De begeleiderskaart stond ook altijd op zijn naam. Maar op een gegeven moment werd besloten dat ook de begeleiderskaart op mijn naam staat. Op deze manier kon ik iedereen meenemen die ik wilde als begeleider.

Wisselde begeleider

Mijn vader belandde in 2011 in het ziekenhuis en werd ziek. Zijn ziekte zorgde ervoor dat hij minder stabiel werd en hij kon minder goed tegen drukte. Dit betekende dat hij niet meer mee kon naar de Arena. Sinds die tijd neem ik eigenlijk tijdens elke thuiswedstrijd iemand anders mee. Het is soms mijn broertje, het is soms mijn zwager of mijn zus. Later kwamen ook vrienden, maar als het mij een keer niet lukte om iemand mee te krijgen was er altijd iemand van de groep die achter mij stond. Zo konden zij weer iemand extra meenemen met hun kaarten.

Uitwedstrijden in stamkroeg

De afgelopen jaren kijk ik de uitwedstrijden van Ons Aller Ajax vaak in De Oude Schaeper. Dit is een café in West. Een vriendengroep woonden daar. Dus ik reisde vaak van Oost naar West voor de uitwedstrijd. Die vrienden verdwenen eigenlijk allemaal uit West, maar toch bleef ik naar West gaan voor de uitwedstrijden. Ik bouwde een band op met de vaste gasten van het café en kwam dan ook in hun Whatsapp-groep. Door die groep nam ik nu ook soms de vaste gasten van het café mee naar de Arena. Al vinden zij het ook fijn om de wedstrijd in hun vaste stamkroeg te kijken.

Discussies met stewards

Het gaf mij meer mogelijkheden, maar een vaste kracht blijft toch de jongens achter mij. Of achter mij. Het afgelopen seizoen moesten de jongens hun stoeltje zoeken die zij hebben in de Arena. Stewards gingen lang en vaak in discussie met hun. De stewards bleven bij hun standpunt en konden niet op andere gedachtes werden gebracht. Dit kregen ze ook opgedragen van hogerop. Dus zij konden er ook niets aan doen.

Oproep aan Ajax

Maar Ajax nu vraag ik je. Kijk nog eens terug naar het besluit om iedereen naar hun stoeltjes te sturen? Jaren mochten mensen hier wel staan, tussen de eerste en tweede ring. Hier is genoeg ruimte. Ze versperren geen doorgangen. Ik heb in al die jaren mooie banden opgebouwd die ik nooit meer kwijt wil. Deze banden zorgt er juist voor dat ik graag naar de Arena kom. Ook als het slechter gaat met onze club. Nu zal ik altijd mijn club steunen en nooit mijn seizoenkaarten stop zetten, maar de banden die ik heb opgebouwd door naar de Arena te komen zijn ontzettend belangrijk.

Er bovenop komen door sfeer

Ik plaats mijn blog op X gericht op Ajax Fancare. Ajax Fancare, lees deze blog goed en denk alsjeblieft goed na om volgend seizoen niet supporters weg te sturen die achter ons staan tussen de eerste en tweede ring aan de noordkant van het stadion. Dat zij achter ons staan zorgt voor sfeer. Sfeer die nodig is om er weer bovenop te komen als club.

Supporter tot je dood

Vanaf jongs af aan ben ik al een Ajax-fan. Al sinds 1996 heb ik een seizoenkaart. Mijn vader kon dit regelen toen we net in de Amsterdam Arena gingen spelen. Ik heb dus al veel meegemaakt met Ajax. De bijna 28 jaar dat ik nu al een seizoenkaart heb, heb ik maar weinig wedstrijden gemist. In het begin ging ik altijd met mijn vader. Mijn vader was natuurlijk ook een Ajax-fan. Al is hij opgegroeid in Amsterdam Zuid en ging hij in zijn jeugd regelmatig naar Blauw-Wit. Als hij geen kaartjes kon kopen klom hij in de bomen rondom het stadion zodat hij toch de wedstrijd kon zien. Misschien was dit toch reden dat hij vaak de krant las als hij naar Ajax keek.

Er altijd zijn voor je club

Later gingen andere mensen met mij mee. Dit wisselt van mijn broertje tot mijn zwager en vrienden. Maar ik ben altijd trouw. Ook in de periode 2004 tot 2010 waarin we geen landstitel konden winnen. Ik vergelijk maar graag met de soort van dat Nick Hornby beschrijft in Fever Pitch. Altijd voor je club er zijn, ook in moeilijke tijden. Zo ging in dit seizoen ook in.

Hoop aan het begin van het seizoen

Als een voetbalseizoen begint hoop je dat het een geweldig seizoen wordt. Het kan dan ook nog. Er is nog helemaal niets gespeeld, alles ligt nog open. Na een aantal wedstrijden weet je hoe het team er ongeveer uit ziet en weet je ook iets beter wat je komend seizoen kan verwachten. Mijn club had een hele slechte start. Met als resultaat dat de trainer Maurice Steijn al in november werd ontslagen. Het diepste punt was ook dat we op een goed moment laatste stonden.

De verlosser

John van ’t Schip moest Ajax redden. De winsten kwamen en we krabbelden langzaam naar boven. Maar niets gaat alleen maar als een rechte lijn omhoog. Op een gegeven moment moest er ook verloren worden. Tegen de winterstop kwamen er een nederlaag tegen PEC en daarna als hoogtepunt het verlies tegen de amateurs van Hercules.

Het blijft een moeizaam seizoen

Na de winterstop moest Jordan Henderson ons redden, maar na een goed begin net na de winterstop kwam de klad er toch weer in. Kortom is Ajax dit seizoen te wisselvallig. Als we een goede wedstrijd spelen tegen PSV of Aston Villa kunnen we zo weer verliezen van een kleine tegenstander. Uiteindelijk verloren we de terugwedstrijd tegen Aston Villa ruim. Liggen we Europees eruit en kunnen we eigenlijk nog maar voor de vijfde plaats gaan en die moeten we ook zien vast te houden.

Opnieuw opbouwen

Kortom dit is één van de slechtste seizoenen die ik met Ajax heb meegemaakt. Zelfs in de jaren tussen 2004 en 2010 was het voetbal beter. Er komt nu een nieuwe algemeen directeur Alex Kroes en die moet heel wat doen aankomende zomer om het team enigszins wat beter te maken. Want de aankopen van afgelopen zomer door voormalig technisch directeur Sven Mislintat moet je eerst nog zien kwijt te raken.

Achter je club blijven staan

Maar ondanks dit alles blijf je als supporter achter je club staan. Je hoopt op betere tijden, maar weet dat het tijd gaat kosten. En ook volgend seizoen zullen we niet voor de titel gaan. Maar juist om een team te zien groeien en kijken hoe er langzaam weer een topteam wordt opgebouwd is mooi om te zien. Daarvoor zal ik om de twee weken weer naar de Arena gaan. Ook volgend seizoen. Dit betekent wel dat elke wedstrijd die dit seizoen nog gespeeld wordt billen knijpen zal betekenen. Maar dat moet je als echte supporter over hebben voor je club.

Op een goed seizoen

Vorige week keek ik als van ouds Ajax in De Oude Schaeper met mijn vriend Philip. Philip is na een half jaar in Colombia te hebben gezeten weer terug in Amsterdam. Een aflopende visum zorgde ervoor dat hij weer terug moest naar Nederland. De Ajax-wedstrijd was een oefenwedstrijd tegen Augsburg ter voorbereiding van het nieuwe seizoen.

Nog geen gelukkige start

Tot nu toe heeft Ajax drie oefenwedstrijden gespeeld tegen FC Den Bosch, Shakhtar Donetsk en Anderlecht. De wedstrijd tegen Den Bosch was met veel jeugdspelers en veel spelers van het eerste waren nog niet terug van vakantie. Deze wedstrijd werd 2-2 gelijkgespeeld. Maar omdat veel spelers van het eerste er nog niet waren was er nog weinig over te zeggen. De wedstrijd tegen Shakhtar Donetsk was wel beter en werd 3-0 gewonnen. Maar het Shakhtar Donetsk is niet meer Shakhtar Donetsk van een paar jaar geleden. Door de oorlog in Oekraïne zijn daar veel spelers vertrokken. Maar een paar dagen later werd tegen Anderlecht gespeeld en dat werd roemloos verloren met 3-0.

Op nieuwe kansen

Dat in ogenschouw nemend gingen we dus de wedstrijd kijken tegen Augsburg. Ik nam tram 3 naar het Hugo de Grootplein. Ik zou te laat komen voor de wedstrijd, want ik wachten met reizen tot de regen opgehouden was. Daarna had ik nog wat hulp nodig van mijn zorg. Dus rond kwart voor 3 vertrok ik van huis. Terwijl de wedstrijd 3 uur begon. Toch had ik geluk, want toen ik bij het Muiderpoortstation was kwam tram 3 er meteen aan. De reis ging vrij snel, want rond half 4 was ik bij De Oude Schaeper. Ik had niets gemist. Het stond nog 0-0 en waren nog nauwelijks kansen geweest aan beide kanten begreep ik.

Er gebeurt wat bij Ajax

Pas sinds deze week gebeurd er wat bij Ajax. Er waren eerst een aantal verkopen en spelers zijn vertrokken. De nieuwe technisch directeur, Sven Mislintat, laat weinig los over aankopen. Misschien ook wel goed, want hoe minder daar over bekend is, hoe minder concurrenten daarover weten. Tot het eind van augustus zullen er nog aankopen komen voor Ajax. Een erg spannende maand. Maar ik ben er van overtuigd dat er nog veel spelers gaan komen. Misschien moet Maurice Steijn zijn team nog vormen in het begin. Maar uiteindelijk gaan we meedoen om de titel.

Altijd voor de titel gaan

Ik weet dat er nu vrienden zijn die mij voor gek verklaren. Wij kampioen? Ja, wij gaan voor de titel. Zij zeggen het wordt een tussenjaar. Wat heb je daar aan? Ajax moet altijd voor het kampioenschap gaan. Ook dit jaar. Wij hebben goede jaren gehad met Ten Hag en het is altijd zo dat na goede jaren het iets minder kan gaan. We moeten nu een nieuw team opbouwen. Geef Sven Mislintat en Maurice Steijn die kans. Er komen nu al spelers als Diant Ramaj, Carlos Borges en Jakov Medic. Diant Ramaj is een doelman voor de toekomst. Hij zal voorlopig tweede doelman zijn achter Rulli. Borges vind ik echt een topaankoop voor Ajax. Borges hebben we gekocht van Manchester City. Hij heeft daar nooit het eerste gehaald, maar in het tweede was hij topscoorder van Premier League 2. Medic komt van Sankt Pauli. Een club het tweede Bundesliga. Het is afwachten of hij het niveau aan kan. Maar soms moet je iemand een kans geven. Het kan goed uitpakken.

Geeft mij veel hoop

Dit geeft mij toch veel hoop op een succesvol seizoen. De wedstrijd tegen Augsburg was niet goed. We verloren met 3-1. Ik moet ook zeggen dat ik na die wedstrijd vrij teleurgesteld was. Maar we hebben nog een maand om een team te bouwen en ik heb het vertrouwen dat dit ook gaat lukken. Na de wedstrijd bleef ik nog gezellig bij De Oude Schaeper tot het einde van de avond. Het was weer als van ouds met Philip in de kroeg.

Een avontuur voor mijn nichtje

Met mijn nichtje Faye in de Arena.

We zitten alweer in maart. De tweede seizoenshelft van het voetbalseizoen is alweer een aantal wedstrijden onderweg. Inmiddels is Schreuder ontslagen en heeft Heitinga de taken bij Ajax overgenomen. Ajax staat er in de competitie na een aantal wedstrijden onder leiding van Heitinga er ook een stuk beter voor. Ik ga ook met een lach naar de Arena. Al ben ik altijd wel vrolijk als ik onze jongens mag bekijken in de Arena. Als ik naar de Arena ga heb ik ook altijd een begeleiderskaart. Mijn zwager of zus gaan vaak met mij mee. Als mijn nichtjes horen dat pappa of mamma weer met mij mee gaan vragen ze altijd of ze ook mee mogen, maar ik heb nooit een extra kaart voor hun. Maar deze keer tegen Sparta heb ik het wel kunnen regelen voor Faye.

Op weg naar Ajax

De wedstrijd begint om kwart voor vijf. Ik spreek met mijn zwager af dat we al om vier uur bij de Arena zijn. Mijn nichtje mocht van mij nog een sjaal uitkiezen bij één van de kraampjes rondom de Arena. Als je mij een beetje kent weet je dat ik iemand die graag op tijd is voor een afspraak. Dus ik was al half drie onderweg. En dit bleek een goed idee, want de metro’s waren al redelijk vol richting Gein. Maar ik was zo vroeg vertrokken dat dit geen probleem was. Rond half vier was ik al bij de Arena. Wat bleek is dat mijn zwager en nichtje vier uur niet gingen redden. Uiteindelijk waren ze net voor de wedstrijd aanwezig. Dus was er geen tijd om een sjaal uit te kiezen en moesten we naar binnen.

Enthousiasme van Faye

Toen we eenmaal binnen waren keek Faye haar ogen uit. Zittend op de schoot van haar vader probeerde Jochem te kijken welke spelers ze allemaal kende. Ze kwam niet op veel namen, maar dat is niet zo belangrijk. Ze werd al enthousiast van hoe aanvallend Ajax begon aan de wedstrijd. Dit zorgde er al voor dat Ajax in de zesde minuut 1-0 voor kwam te staan. Ik weet niet of ze de hele tijd oplette wat er gebeurde tijdens de wedstrijd, maar je zag dat ze er wel van genoot om in het stadion te zijn. Ze genoot wel van de sfeer. En eigenlijk is dat ook belangrijk voor mij en de jongens waarmee ik in de Arena zit. Op een gegeven moment kwam ook Ajax op een 2-0 voorsprong, nog voor de rust.

Sfeer in Arena

De rust is het drukste moment om een nieuw drankje te halen of een snack. Dus meestal halen we wat als de tweede helft net begint. En dit keer was het niet anders. Terwijl mijn zwager nog een biertje voor mij haalde kreeg Faye nog een fris met een zakje chips. Ze bood netjes wat chips aan, maar ik hoefde niet. Aan het begin van de tweede helft had Ajax moeite om op schot te komen. Een penalty in de 64ste minuut was nodig om weer een beetje schot in de zaak te krijgen. Maar voor Faye was het spel van Ajax niet het belangrijkst. Je zag dat ze vol genoot van het gezang om haar heen en de sfeer die gemaakt werd. Ze was ook verbaasd hoe sommige supporters fel mee reageren als ze niet eens zijn met een beslissing van de scheids.

Slotfase wedstrijd

In de 84ste minuut maakte Kudus met een mooie vrije trap de 4-0. Ik gaf Faye mijn telefoon in de hand. Zij mocht de man van de wedstrijd kiezen via de Ajax-app. Maar dit ging een beetje fout. Voor zij kon swipen naar de juiste speler vergrendelde mijn telefoon. Toen ik mijn telefoon weer ontgrendelde was er al een stem uitgebracht. We hadden gestemd op Gerónimo Rulli, de keeper. Natuurlijk had hij de 0 gehouden, maar dit was niet echt de man van de wedstrijd. Mijn zwager en mijn nichtje gingen een paar minuten voor de wedstrijd was afgelopen al naar beneden om de auto weer te pakken naar Heemstede. Normaal gesproken zouden we zingen: “Laat je club maar in de steek.” Maar ik begrijp ook wel dat ze niet meer in zo’n file willen komen te staan die ze hadden toen ze naar de Arena reden.

Genieten van mijn nichtjes en neefje

Het is nu de tweede keer dat een nichtje van mij mee geweest is naar Ajax. En beide keren vond ik het hartstikke leuk. Ik probeer mijn nichtjes en neefje de liefde die ik heb voor Ajax mee te geven. Zo heb ik ze allemaal lid gemaakt van de Ajax Kidsclub. De twee nichtjes die nu mee geweest zijn zijn de kinderen van mijn zus. Nu is het nog de bedoeling dat ook haar laatste dochter, Bente, aan het eind van het seizoen mee gaat. En misschien kijken of de kinderen van mijn broer ook een keer mee kunnen gaan. Maar voor nu verheug ik mij eerst op dat Bente mee gaat.

Hollywood in Wales

Toen ik in 2015 Swansea City bezocht.

Sinds een week kijk ik de documentaireserie “Welcome to Wrexham”. Een serie waarbij acteurs / filmproducers Ryan Reynolds en Rob McElhenny voetbalclub Wrexham AFC kopen. Het mooie aan deze serie is dat ze ook echt de trouwe supporters volgen die de club al jaren steunen. Dit werd ook al gedaan in de documentaireserie Sunderland til I die. Het verschil is wel dat Sunderland niet werd overgenomen door Hollywood-sterren. Sunderland viel uit elkaar en degradeerde naar de League One. Wrexham staat zelfs nog lager en speelt in de laagste professionele competitie van Groot-Brittanië, de National League.

Je club altijd blijven steunen

Wat ik mooi vind van deze supporters is dat ze hun voetbalclub blijven steunen ook al blijven ze maar verliezen en kun je denken “Kan het nog slechter gaan?”. Ik ben opgegroeid in Heemstede, de professionele voetbalclub die eigenlijk het meest dichtbij lag was HFC Haarlem. Deze club had begin jaren 80 nog succes toen ene Ruud Gullit daar speelde en Barry Hughes er trainer was. Maar toen was ik net geboren. In de tijd dat ik opgroeide speelden ze altijd onderaan in de Eerste Divisie. En in 2010 waren ze failliet en gingen ze door als amateurs. Als je trouw zou zijn aan de club uit jouw omgeving dan zou ik een fan moeten zijn van HFC Haarlem. Maar dat ben ik niet. Ik ben een Ajax-fan.

Jeugd bepaalt je club

Ik ben dus een Ajax-fan en dat is heel anders dan een fan te zijn van Wrexham of Sunderland. Ajax is de grootste voetbalclub van Nederland en er wordt niet minder verwacht dan elk jaar meedoen om de kampioenschap. Dit is iets waar fans van Wrexham off Sunderland alleen maar van kunnen dromen. Sommige mensen zeggen dat je fan moet worden van de club waar je vandaan komt. Ik had toen ik jong was dan moeten kiezen voor HFC Haarlem. Maar ik heb nooit wat gevoeld voor die club. Vanaf het begin dat ik voetbal leuk begon te vinden was ik voor Ajax. In Haarlem zat ik op de basisschool en in mijn klas waren klasgenoten voor Ajax of voor Feyenoord. Niemand was voor HFC Haarlem. In het centrum van de stad was een officiële shop van HFC Haarlem. Ze verkochten daar een paar shirtjes en spullen van HFC Haarlem, voor de rest lag de shop vol met shirtjes en spullen van. Ajax en Feyenoord. Dat zegt alles.

Al eerder gebeurd

Ryan Reynolds en Rob McElhenny willen van Wrexham een club maken dat langzaam groeit naar Premier League. Hierbij hebben ze voor ogen dat ze het voor de gemeenschap doen. Dat de gemeenschap weer ergens vertrouwen en trots op kunnen zijn. Het is al eerder gebeurd dat een club promoveerde van erg laag naar de Premier League. Juist ook een club uit Wales, Swansea City, is het gelukt. Onder andere de Haagsche behangkoning John van Zweden investeerde in de club toen Swansea City in League Two speelde. In 2015 heb ik een wedstrijd van Swansea City bezocht. Dit was een mooie belevenis. Al verloren ze van Manchester City. Bekijk mijn blog van mijn Swansea-trip als je meer wilt weten.

Moeilijk om te promoveren

Groot-Brittanië is de enige plek in de wereld die zoveel professionele competities heeft. Van de National League tot de Premier League zijn vijf divisies. En elke League is ontzettend ingewikkeld om uit te komen en te promoveren. Dus Reynolds en McElhenny moeten een lange adem hebben, want helemaal promoveren tot de Premier League kan jaren duren. Tot nu toe zijn ze erg enthousiast. In de serie lijken ze een goede band te hebben met de gemeenschap van Wrexham. Dus misschien zullen deze lange adem ook wel hebben. Maar in de serie raakten ze ook gefrustreerd als ze het tijdens een video call hadden over het kopen van het voetbalveld van Wrexham, de Racecourse Ground. Dit was erg bureaucratisch en duurde vooral volgens McElhenny erg lang.

Eigenaars enthousiast

Uiteindelijk lukte Wrexham het in het eerste seizoen onder de nieuwe eigenaars niet te promoveren naar de League Two. Reynolds en. McElhenny waren bij de wedstrijd waarin het net niet lukte. Ondanks dat werden ze erg enthousiast van de supporters, die ondanks alles de club blijven steunen. Nu zitten we in het tweede seizoen van de nieuwe eigenaars en ze staan er erg goed voor in de National League, maar het seizoen is nog niet afgelopen. Er komt ook een tweede seizoen van de serie en ik ben erg benieuwd hoe dat gaat worden. Ik blijf het avontuur van deze Hollywood-sterren met enthousiasme volgen.

2023 van start op hoogte

De jongens waarmee ik ging skydiven.

We zitten alweer twee weken in het nieuwe jaar. Maar ik kan zeggen dat afgelopen zaterdag pas mijn jaar echt goed van start is gegaan. Tijdens mijn 40ste verjaardag, wat alweer in november 2021 was, kreeg ik van mijn maatjes die achter mij staan in de Arena een dag skydiven. Ik dacht: “Wat een apart cadeau” en “Kan ik dit wel? Ik zit tenslotte in een rolstoel.” Maar Mike vertelde dat hij mijn situatie heeft uitgelegd en dit zou ik werkelijk kunnen doen. En toen dacht ik gewoon: “Waarom dan niet? Ik ga er gewoon voor.”

Op weg

Zaterdag was dan de dag. Cliff haalde eerst de Caddy op in Heemstede en reed daarna naar mij toe. Daarna gingen we Pim en Pelle halen bij Carpool Abcoude. Samen met Pim en Pelle reden we naar City Skydive aan de A2 bij Utrecht. We waren er veel te vroeg dus we moesten nog wel even wachten. We namen een koffietje of een colaatje en gingen rustig kletsen. Terwijl Cliff het weer over vrouwen kon hebben stapten we daarna over op Ajax, de band die ik heb met de jongens.

Instructies voor skydiven

Daarna kwam Bas die instructie ging geven wat de bedoeling is. Hij wilde ook weten wat ik nog allemaal kon. Daarbij was het vooral belangrijk dat ik mijn benen nog kon strekken en mijn armen. Er zit wel wat beweging in mijn benen maar strekken is toch erg moeilijk. Daarnaast kan ik mijn rechterarm ook niet echt strekken. Eerst deed ik mij beter voor dan het werkelijk is. Maar dat was allemaal niet erg, hij wilde gewoon weten wat ik nog kon. Dus kon ik maar beter eerlijk zijn. Ze hielpen mij voor de rest wel.

Alleen ik ga vliegen

Niet veel later kwamen ook de andere jongens, Mike, Sander en Bert. Ik dacht dat zij ook zouden skydiven, maar ik was de enige die het ging doen. De rest was mee om te zien hoe ik het zou doen. Dus alle druk lag op mij. Het was toch even wachten tot ik mijn pak aan mocht doen om te skydiven. Toen we uiteindelijk het pak aan mochten doen waren er uiteindelijk vier man nodig die mij moesten helpen. Dit duurde wel even en daarna was het even wachten tot ik in een smallere duwstoel werd gezet.

Sprong in het diepe

In die duwstoel gingen we door de smalle deuren naar de cabine waar de tunnel was waar ik straks in gegooid zou worden om te vliegen. Sander en Cliff gingen mee de cabine in. Zij zouden mij helpen om uit de rolstoel te komen en dan werd ik opgevangen door de instructeurs Bas en Ryan. Ik ging de tunnel in op mijn rug, maar Bas en Ryan draaiden mij op mijn buik. De eerste sessie vond ik doodeng. Maar dat kwam omdat ik mijn armen niet goed strekte en mijn hoofd niet naar boven hield. De sessies daarna gingen echt beter en vond ik het echt leuk worden.

De hoogte opzoeken

Toen ik meer begreep wat ik moest doen ging ik met vertrouwen en rust de volgende sessies in. Daardoor ging het ook beter. Ik ging ook steeds hoger. Tijdens de laatste sessie ging ik echt hoog. Elke sessie was 1,5 minuut, maar tijdens de laatste sessie ging ik iets langer. Bas en Ryan gaven aan: Ga nog maar één keer echt hoog. En daar ging ik. Het was een dag waar ik misschien pas echt zenuwachtig van werd de avond ervoor, maar eenmaal bezig met de sessies ging de spanning weg en vond ik het hartstikke leuk. Ik wil de jongens nogmaals bedanken dat ze op dit idee kwamen en dat ze dit aan mij gaven. Ik vond het heel bijzonder. Het was echt een hele mooie belevenis.

Een dag om nooit te vergeten

Daarna hebben we nog lekker gegeten bij café restaurant Eendracht in Abcoude. Waar ze echt heel lekker vlees hadden omdat ik begreep dat het vlees echt kwam van een goede slager. Daarna ging ik met de jongens zoals gebruikelijk naar Ajax. We speelden tegen Twente. Maar het was één van de moeizaamste wedstrijden die ik ooit van Ajax gezien heb. Twente was de bovenliggende partij. Dat zie je nooit bij Ajax als ze thuis spelen. Toch verloor Ajax niet en bleef het 0-0. Het maakte mij eigenlijk niet uit dat Ajax niet won. Ik had zo’n mooie dag door het skydiven. Dit zal ik nooit meer vergeten.

Bekijk het filmpje hoe ik skydive.

Een dag vol “Ajax-stress”

Schreuder wisselt pas in de 74ste minuut.

Het is dinsdagochtend. Ik krijg een appje van een vriend: “Godsamme, ik heb nu al Ajax-stress. Dat heb ik niet zo vaak.” Ik antwoord: “Ach, ga er maar vanuit dat we gaan verliezen. Dan valt het altijd mee.” Ik ben altijd positief ingesteld als het om Ajax gaat, maar de laatste weken spelen onze jongens echt niet goed. Achteraf had ik positiever moeten zijn, maar zo’n gevoel kan je niet wegkroppen. Ik maak mij gewoon klaar voor een volgende werkdag en denk pas weer aan de wedstrijd na mijn werkdag.

De gesprekken vooraf

Eigenlijk is dit niet helemaal waar. In het stadhuis is de wedstrijd van vanavond ook het gespreksonderwerp met een collega die ook naar de wedstrijd blijkt te gaan. Voor deze collega is het de eerste keer dat hij naar een Champions League-wedstrijd gaat. Hij is pas net in de ochtend door vrienden gevraagd of hij vanavond mee wilt. Hij is er erg zenuwachtig onder, maar hij heeft er alle vertrouwen in dat het het vanavond goed gaat komen. Als ik zeg dat ik denk dat Napoli 0-3 van ons gaat winnen dan geeft hij aan dat hij niet zo’n negativiteit van mij verwacht had. “Meestal ben je wel wat positiever.”

De voorpret

Na de laatste vergadering via Teams ga ik op weg naar huis. Hier laat ik mijn tassen achter en kleed ik mij om in mijn Ajax-kleding. Ik heb nog wel even wat tijd voor ik naar Loetje moet rijden, waar ik met vrienden ga eten voor de wedstrijd. Ik zet een Spotify-lijstje op met Ajax-muziek om al een beetje in de stemming te komen. Na een half uurtje ga ik naar Loetje rijden. Via de Mauritskade kom ik op de Weesperstraat. De Ruyschstraat, waar Loetje zit, is een zijstraat van de Weesperstraat.

Lekker eten voor wedstrijd hoort erbij

Als ik naar Loetje binnen wil is Philip er al en hij helpt mij met de iets te hoge drempel om binnen te komen. Achter in het restaurant is er een plek voor ons vieren. Frits, de vader van Philip en Jochem moeten nog komen. Zij komen van buiten Amsterdam en komen nog via het openbaar vervoer. We bestellen alvast voor Frits en Jochem, anders komen we te laat bij de Arena. Ik neem biefstuk Bali, de wat pittigere variant, en de andere de normale biefstuk. Niet veel later komt Frits al binnen en tien minuten later ook mijn zwager.

De weg naar de Arena

Na dat we genoten hebben van de biefstukken pakken we de metro op de Wibautstraat. Ik kan vanavond niet meer met een meisje zoenen, maar dat maakt mij niet uit. Het gaat vrij snel met de metro. De metro naar Gein komt er bijna meteen aan als wij op het perron staan. Eenmaal aangekomen op Strandvliet worden we door politie weer omgeleid zoals altijd bij een Champions League-wedstrijd. We gaan langs het trainingsveldje over het fietspad en dan weer langs de kraampjes met souvenirs aan de noordkant. De uitsupporters van Napoli moeten namelijk via de ingang bij Strandvliet. Na de hele omweg gaan we eindelijk het stadion. Als ik bij mijn plek kom zijn de jongens er al die meestal om mij heen staan. Ook de vriend met Ajax-stress.

Nu komen echt de zenuwen

De jongens zijn zenuwachtig, maar geloven wel in een goed eindresultaat. Ik zeg dat ik denk dat Napoli 0-3 gaat winnen. Ik moet meteen mijn mond houden en ook geloven dat we gaan winnen. Maar Schreuder speelt al weken het zelfde en geen verrassingen. Dat heeft al drie keer geen overwinning opgeleverd. Maar we gaan het zien. Ajax start wel sterk. Dat levert al snel een doelpunt op door matige verdediging van Napoli. Door een soort flipperkast-doelpunt scoort Kudus de 1-0. Ik ben eigenlijk blij dat ik geen gelijk zal krijgen.

Verbijstering

Maar dat waren de enige 10 minuten dat Ajax goed was, daarna kwam Napoli. Binnen een kwartier was het alweer 1-1. Raspadori scoorde. Ik dacht dat het een nieuw Italiaans gerecht was. Daarna zet Napoli Ajax alleen maar nog meer onder druk. Al duurt het wel 20 minuten voor dat de 1-2 valt, maar daarna gaat het snel. Voor rust komt Ajax zelfs op een 1-3 achterstand.

Steun van het publiek

Na rust vindt Schreuder geen reden om al te gaan wisselen en dat heeft hij geweten. Vlak na rust komen we 1-4 achter. Dit kan wel eens een historische avond worden met de grootste thuisnederlaag ooit in Europa worden. Ajax komt er echt helemaal niet meer aan te pas en Schreuder blijft maar vasthouden aan de elf spelers waarmee hij begon. In de 60ste minuut wordt het zelfs 1-5. Dan gaan de eerste supporters al het stadion uit. Dit vind ik toch jammer. Feyenoorders vinden Ajacieden geen echte supporters, omdat zij controleren of Ajax wel echt gaat winnen. Feyenoord-supporters moedigen hun spelers de hele wedstrijd aan, hoe goed of slecht het ook gaat. Volgens hun. Konden sommige Ajax-supporters dat ook maar eens tonen. Maar ik ben het niet eens met die Feyenoorders. Er zijn echt wel supporters die hun club tot het einde van de wedstrijd aanmoedigen. En ik durf te zeggen dat ik daar één van ben. En de jongens die om mij heen staan.

Veel gepraat over Ajax

Pas in de 74ste minuut wisselt Schreuder voor het eerst. Toch opvallend. Na afloop zou Schreuder zeggen dat het toch geen nut had om te wisselen. In de laatste 10 minuten van de wedstrijd scoort Napoli nog één keer. We verliezen met 1-6. De dikste nederlaag thuis ooit in Europa. Bij het wachten bij de liften hebben we het met elkaar er over waar we naar gekeken. Misschien lag deze nederlaag ook aan mij, had ik niet van te voren moeten denken dat we er 0-3 af gaan. En dan is het zelfs nog veel erger geworden. De dagen erna gaan alle praatprogramma’s over de dikke nederlaag en dat de glorie-tijd van de afgelopen jaren misschien wel voorbij is.

Op nog een mooi seizoen

Maar er staat nog een heel sterk team. Misschien moeten we accepteren dat het Europees niet meer goed zal komen dit seizoen, maar we doen altijd mee om de landstitel. En dat zal dit seizoen niet anders zijn. Alleen moet Schreuder wat minder vasthouden en zijn basisspelers en ook wat meer wisselen. Dan geloof ik dat het nog een heel mooi seizoen kan worden.

Voetbalseizoen in volle gang

Het is nu ruim twee weken na de transferdeadline. Ajax heeft Antony uiteindelijk moeten verkopen. Als een club zoveel voor een speler wilt betalen kan je bijna niet weigeren. Het leek uiteindelijk wel op het spelletje Football Manager, wat ik vroeger met veel plezier speelde. Ik was toen trainer van Ajax, maar daarnaast werd ik ook trainer van rijke clubs als Barcelona, Real Madrid en Manchester United. Ik verkocht de slechte spelers van Ajax voor veel geld aan die clubs. Nu lijkt het of er het zelfde gebeurd bij Manchester United. Ten Hag denkt ik moet mijn oude werkgever een dienst verlenen. Ik koop Martinez en Antony voor te veel geld.

Paniekaankopen

We konden Antony natuurlijk goed gebruiken in de Champions League. We willen natuurlijk mee blijven doen aan de top van Europa. Dit was een argument om hem niet te verkopen, maar zoveel geld kan Ajax niet laten liggen. Op de laatste dag dat de transfermarkt open was haalde Ajax nog Ocampos van Sevilla. Uiteindelijk huren ze he hem en kopen ze hem niet. De Raad van Commissarissen riep een halt toe als het ging om het kopen. En misschien was dit ook goed. Het leek namelijk wel dat ze Ocampos wilde kopen als paniekaankoop.

Feyenoorder met verstand van voetbal

Maar goed, Ocampos huren wij nu. Daarnaast haalde we ook even transfervrij Florian Grillitisch. Het zei mij niets, maar Schreuder kent hem nog uit zijn periode bij Hoffenheim. Feyenoord had ook een oogje op deze speler. Op Facebook zeiden Feyenoord-supporters dat het de goede kant op gaat met de club. Hoe een andere Feyenoord-supporter daar op reageerde vond ik grappig. “Het enige verschil is dat hij bij Ajax een reservespeler is en hij zou bij ons een basisspeler zijn.” Ik wilde deze supporter ter plekken een Ajacied maken.

Veel wedstrijden achter elkaar

Maar nu zijn we alweer twee weken verder. Er zijn in die twee weken alweer vier wedstrijden gespeeld. Dit komt omdat we moeten opschieten. Want in november staat alweer het WK voor de deur. Omdat die bondsmensen van de FIFA het zo nodig vonden om het WK in Quatar te laten spelen. En in de zomer is het wel erg warm in Quatar. Dan maar in de winter, dan is het daar iets koeler. Al scheelt het volgens mij niet veel. Maar goed de wedstrijden tegen Cambuur en Heerenveen zijn gespeeld in de competitie en voor de Champions League speelden we tegen Rangers en Liverpool.

Start Champions League

Het lijkt wel of de competitie dit seizoen geen probleem gaat worden, al moet je niet te vroeg juichen. We wonnen respectievelijk met 4-0 en 5-0 van Cambuur en Heerenveen. Vorige week woensdag tegen Rangers was ik in de Arena. Het was een wedstrijd in de vroege avond, kwart voor 7. Dat betekent dat je niet met vrienden voor de wedstrijd in een restaurant kan eten. Dus neem je een vette hap rondom het stadion en ook nog eens in het stadion, want alleen rondom het stadion voor de wedstrijd vult niet. Tegen Rangers zag ik een echt een galavoorstelling van Ajax. We lieten de Rangers echt alle hoeken van het veld zien. Wat je dan krijgt is dat Ajax-supporters naast hun schoenen gaan lopen. “We kunnen van iedereen winnen.” Volgens mij zijn de Rangers de zwakste broeder in de poule.

Nog veel te doen

En dat bleek ook wel een week later. We hadden het erg moeilijk tegen Liverpool. Vooral Liverpool had veel kansen en Ajax kwam er sporadisch aan te pas. Na iets meer dan een kwartier scoorde Salah voor Liverpool de 1-0. In de Premier League doet Salah het dit seizoen nog niet zo goed, maar dan zul je net zien dat hij het tegen Ajax wel doet. Die Salah heeft mij al veel punten gekost in de Football Fantasy dat ik speel met vrienden. Terwijl Liverpool bleef drukken kreeg Ajax toch een kans 20 minuten later. Dit leverde meteen de 1-1 op. Dat was ook de ruststand. In de tweede helft bleef Liverpool drukken en de meeste kansen hebben, maar het lukte ze maar niet te scoren. We hadden eventjes de hoop dat we het 1-1 zouden halen, maar in de 89ste minuut scoorde Matip toch de winnende 2-1.

Op een lekker voetbalseizoen

En nu volgt de uitwedstrijd tegen AZ. De laatste wedstrijd voor de interlandbreak. Als Ajax hier goede zaken doet gaat het in ieder geval in de competitie voor de wind. Het zou mooi zijn als PSV punten zou laten liggen tegen Feyenoord. Maar we hebben het gewoon zelf in de hand als we blijven winnen. Het nieuwe voetbalseizoen is als een tierelier begonnen en ik zit er alweer helemaal in. Hopelijk wordt het een mooi voetbalseizoen.

Op een nieuw seizoen

Het is warm in de stad. Ik begrijp dat het in een stad als Amsterdam het veel warmer kan worden dan buiten de stad. Ik geniet toch van de stad in de warmte. Net als vorig jaar neem ik de metro naar de Arena voor de Johan Cruijff Schaal. In de metro is het niet druk. Je zou ook denken dat klopt, want de meeste mensen zijn op vakantie. Maar Daniëlle is al bij de Arena en appt mij dat het daar wel druk is. Als ik bij Strandvliet kom merk ik al dat het inderdaad druk is. Veel supporters nemen dit seizoen serieus. De hoop is dat we weer domineren in eigen land en weer Europees succes hebben in de Champions League.

Vette hap vooraf

Ik ga nog even door tot Bijlmer Arena. Daar staat Philip al te wachten. Hij vertelt mij dat het zowel druk is bij de Burger King als bij de FEBO. We nemen dus maar een hotdog bij één van de hotdogkraampjes. Daniëlle staat al met een biertje iets verderop te wachten. Wij nemen een biertje van de sixpack die Philip in de supermarkt gekocht heeft. De gesprekken gaan over de nieuwe aankopen van Ajax en over het nieuwe thuisshirt van dit seizoen. Daniëlle heeft het nieuwe thuisshirt gekocht en achterop haar rug schittert, in het goud, de naam van een nieuwe aankoop Bassey. Twee vliegen in één klap.

Nieuwe spelers bespreken

Daniëlle is het toch met ons eens dat de naam en het rugnummer in het goud niet zo mooi is. Maar ze moest wel een nieuw thuisshirt kopen, want op haar laatste thuisshirt die ze gekocht heeft staat nog Martinez en die is weer deze zomer verkocht. Het leuke aan het begin van een nieuw seizoen is het met elkaar hebben over de nieuwe aankopen en het niet met elkaar eens zijn of je de speler goed vindt. Daarna is het toch echt tijd om naar binnen te gaan voor de wedstrijd.

Spanning stijgt

Het is altijd vrij gemakkelijk om de Arena binnen te komen met je rolstoel. De grotere lift, die aan de linkerkant staat, staat meestal al klaar. Meestal zijn we een kwartier voor de wedstrijd boven. Alvast even een biertje halen. En nu hadden we alleen nog een hotdog gegeten. Dus we hadden nog meer honger. Philip ging nog even naar beneden voor een hamburger en friet. Nu maar genieten van het begin van het seizoen. Wat je dan gaat afvragen is hoe nieuwe spelers als Wijndal en Bergwijn het gaan doen.

Goed begin

Ajax begon het eerste half uur erg sterk en kwam op voorsprong door een mooi schot van Bergwijn. Maar daarna vielen ze toch wat terug en zag je dat de verdediging van Ajax nog niet op oorlogssterkte is. Vooral Blind kan het niet meer bijbenen. En als keeper Gorter ook nog eens gaat blunder is het snel van 1-0 voor Ajax, 1-1 en 1-2 voor PSV met de rust. Nieuweling voor PSV Guus Til zorgde daarvoor.

Veel te bespreken tijdens rust

Wat zou de nieuwe trainer Schreuder zeggen in de rust? Het goede begin van de wedstrijd was in het laatste kwartier van de eerste helft meteen weggespoeld. Aan het begin van de tweede helft start Ajax weer goed. Vrij snel wordt het weer 2-2. Ongeveer rond de 60ste minuut denkt Scheuder het om te kunnen gooien. Nieuweling Calvin Bassey komt erin. Maar defensief wordt Ajax niet meteen sterker. Door weer geklungel in de verdeling maakt Til zijn derde. En een paar minuten later zijn er weer fouten en wordt het 2-4 voor PSV. Om het nog erger te maken krijgt Bassey een rode kaart. Hij stond nog geen 10 minuten in het veld. Rond de 80ste minuut heeft Kudus een strak schot, 3-4.

Veel fouten

Nu gaan we nog hopen dat het nog kan. Maar PSV heeft op het einde van de wedstrijd zijn verdeling in orde en er komt daardoor ruimte. In blessuretijd maakt PSV nog 3-5. De Johan Cruijff is voor de Eindhovenaren. In het publiek hoor je alweer gemor. Welke spelers kunnen het niveau van Ajax niet aan? Je hoort de naam van de jonge doelman Jay Gorter en Blind kan het niet meer bijbenen. Maar misschien moeten we dit maar als nog maar een oefenwedstrijd zien. Net als vorig jaar heeft PSV al wat voorrondes voor de Champions League in de benen en moet Ajax het alleen maar hebben van oefenwedstrijden.

Nog veel om aan te werken

Philip en ik namen weer de metro terug naar huis. Al hadden we wel verloren, we hadden wel een wedstrijd gezien met veel doelpunten. Schreuder moet nog zijn juiste team zoeken en spelers moeten weer in wedstrijdritme komen. Deze zoektocht is juist mooi en maakt voetbal mooi. Resultaten kunnen niet in één rechte lijn omhoog gaan. Er zijn altijd hobbels. Voetbal is net het echte leven.

Dronken van geluk tijdens kampioenschap

Drie weken geleden speelde Ajax tegen AZ. We zouden die dag al kampioen kunnen worden. Maar zoals verwacht werd dit een hele zware wedstrijd voor onze jongens. Een groep vrienden kwam langs om de wedstrijd waarin we misschien kampioen konden worden te bekijken op mijn grote tv-scherm. De dag ervoor kwam AH bij mij langs en ik had extra veel bier, chips, ijs en borrelhappen ingekocht voor mijn vrienden. De borrelhappen waren voor in mijn Airfryer en ik kwam er achter dat ik de bitterballen had besteld die alleen voor het frituur bestemd waren.

Een goede gastheer

Ik wilde extra goed zorgen voor mijn vrienden, dan moet je wel het juiste bestellen. Maar dit mocht de lol niet bederven. Er waren genoeg lekkere hapjes en mijn nieuwe grote tv-scherm moest de meeste indruk maken. Ongeveer een uur voor de wedstrijd kwamen mijn vrienden al. Er was al een voorbeschouwing vanaf half 2. Uiteindelijk bleek ik de enige te zijn die bier wilde drinken. Ik had dus een grote voorraad gekocht. Zelfs Philip ging aan de cola. Het bleek dat ik meer dan genoeg bier had, maar te weinig cola.

Hoop op kampioenschap

De wedstrijd begon. Je zag dat beide teams erg voorzichtig begonnen, waarschijnlijk omdat ze vooral niet wilden verliezen. In de eerste helft waren er weinig kansen. Net voor rust is er een opluchting bij ons als Brobbey de 0-1 maakt. In de rust konden de bitterballen en vleugeltjes in de Airfryer. Toen kwam ik er dus achter dat ik alleen bitterballen had aangeschaft die alleen voor het frituur waren. Mijn gasten gingen alleen voor de vleugeltjes. Maar dit mocht de pret niet drukken. We stonden 0-1 voor tegen AZ en als PSV ging verliezen tegen Feyenoord dan waren we kampioen.

Hoop vervliegt

Maar AZ begon de tweede helft heel erg sterk en zette Ajax echt onder druk. Een aantal minuten in de tweede helft scoorde AZ dan ook de gelijkmaker. De druk hield stand en de PSV-supporters die al in De Kuip zaten werden ontzettend enthousiast. Zeker toen AZ in de 75ste minuut een voorsprong nam. Ze dachten: “Vandaag kunnen we de koppositie overnemen.” Maar gelukkig draaide het om en kreeg Ajax meer kansen. In de 86ste minuut maakte Alvarez gelijk. Nu was het zo als PSV van Feyenoord zou winnen vandaag dan konden we niet in de speelronde halverwege komende week kampioen, maar wel over een week tijdens de laatste speelronde van het jaar.

Met dank aan 010

PSV begon sterk tegen Feyenoord. Toen ze na een kwartier op voorsprong kwamen dachten we al dit wordt moeilijk voor Feyenoord. Maar toen ze na een half uur zelfs 0-2 voor kwamen te staan dachten we: “Dit gaat PSV gewoon winnen.” Mijn vrienden gingen naar huis en hoefden deze wedstrijd niet verder af te kijken. Ik ging ook andere dingen kijken. Opeens kreeg ik een appje uit een app-groep van voetbalvrienden uit de Arena. “`Yessss.” De wedstrijd tussen PSV en Feyenoord was bijna afgelopen en Feyenoord kreeg een penalty voor de 2-2. PSV was woest, omdat de penalty onterecht zou zijn. Maar wat maakt mij dat uit. We hoefden nu niet een week te wachten voor de kampioenschap. Tijdens de volgende speelronde, halverwege de week, thuis tegen Heerenveen kunnen we kampioen worden.

Drukte naar Arena

Het is woensdag 11 mei, half 6 ’s avonds. Ik wil net weggaan naar de Arena. Ik rijd naar tramhalte van Rietlandpark. Even wachten tot de tram komt. Op weg naar het Weesperplein om daar de metro te nemen naar de Arena. Maar bij de metro is het al erg druk, al is het nog twee uur voor de wedstrijd. Ik wacht op metro 54 richting Gein. Al komt metro 51 en 53 eerder. Ik had ook metro 53 kunnen nemen richting Gaasperplas en daarna bij Van der Madeweg overstappen en metro 50 nemen die ook naar de Arena gaat. Maar ik wil liever niet overstappen, dus wacht op metro 54. Als metro 54 er na een half uur eindelijk is blijkt het een kleine metro te zijn die bomvol zit. Dus dan toch maar metro 53 nemen naar Van der Madeweg. Bij Van der Madeweg ga ik eruit, maar wat blijkt is dat metro 50, die al klaar stond, ook vol zit. Ik moet nog op twee metro’s wachten tot ik eindelijk mee kan. Tegen de tijd dat ik bij de Grolsch Pub ben om nog een biertje te nemen voor de wedstrijd is het al 7 uur. Een uur voor de wedstrijd.

Dan maar meteen de Arena in

Ik zou met Philip en Daniëlle nog een biertje nemen, maar ik had ook al kwart over 7 afgesproken met Jochem om de Arena in te gaan. Van Daniëlle krijg ik nog een biertje, maar zij willen ook snel daarna de Arena in. Ik neem een paar slokken van mijn biertje, maar besluit hem voor de rest daar neer te leggen om naar Jochem te gaan en ook de Arena in te gaan. Maar Philip wilde nog de tas van zijn zus om mijn rolstoel hangen. Die mogen zij namelijk niet de Arena innemen en ik wel met mijn rolstoel. Hierdoor kwam ik zo’n tien minuten te laat bij Jochem. Hij appt mijn zus om aan te geven dat ik ook eens te laat ben. Ik ben meestal namelijk zelfs redelijk te vroeg.

Het kan niet meer fout gaan

We gingen naar binnen. Het zat al redelijk vol. Niemand wilde deze wedstrijd missen. Vandaag kunnen onze jongens kampioen worden. Nep-schalen gemaakt van karton werden uitgedeeld. De jongens achter mij waren al in een vrolijke stemming. Vandaag zou het niet fout gaan. Na deze wedstrijd zou er een feestje zijn. Ajax begon moeizaam, maar we hoefden niet bang te zijn voor Heerenveen. Zij waren niet bij machten om gevaarlijke kansen te hebben. Toen Tagliafico de 1-0 maakte in de 19e minuut was er een opluchting. Nu kon het echt niet meer fout gaan.

En het feest ging door

Later scoorden nog Berghuis en Haller in eerste helft en Brobbey en Alvarez in tweede helft, maar het maakte niet zoveel meer uit. We zaten de hele wedstrijd te feesten. Wat een topavond en de huldiging was ook mooi. Al was de huldiging na de wedstrijd in de Arena. Nog nooit was er zoveel bier geschonken in de Arena, 50.000 liter. Aan het einde van de avond had ik het gevoel dat ik 1/10 daarvan had gedronken. De volgende dag moest ik gewoon werken en mijn hoofd bonkte. Boem, boem, boem. Maar gelukkig werkte ik thuis, dus merkte niemand het.