Een oproep tot verbetering

Mijn vriend Tim met zijn zus en mijn voetbalmaatjes

Het is halverwege juni. Het is bijna zomer, maar met al dat regen lijkt het wel herfst. Het Europees Kampioenschap voetbal is net begonnen en ik ga naar Amersfoort om bij mijn vriend Tim naar de eerste wedstrijd van het Nederlands elftal te kijken tegen Polen. Ik heb een taxi via Valys, de landelijke service voor vervoer voor mensen met een beperking. De taxi is redelijk op tijd, maar zoals gebruikelijk zitten er al mensen in de taxi en moeten we nog iemand ophalen. Dit is niet erg. Dat hoort erbij.

Andere ophalen

We zijn op weg naar Nieuw-West om de andere passagier op te halen. Het kost wel wat tijd om in Nieuw-West te komen, want ik woon letterlijk helemaal aan de andere kant van de stad. Wanneer we eenmaal de andere passagier hebben opgehaald gaan we op pad. Beide andere passagiers moeten allebei naar Bussum. Dus dat komt goed uit. Wanneer we in de straat zijn waar de eerste passagier naar toe gebracht moest worden blijkt zelfs dat de andere passagier in de zelfde straat moet wezen, want hij zegt: “U moet nog iets verder rijden.” Wat een toevalligheid.

Eindelijk op bestemming

Als we in Amersfoort zijn blijkt het nog wel even te duren voor we in straat zijn waar Tim woont. Wanneer ik uit de taxi ga gaat het harder regen. Tim staat al buiten te wachten. Snel rijden we de ingang in van zijn huis wat speciaal elektrische deuren heeft. Terwijl ik 1 uur de taxi had besteld, de chauffeur maar 10 minuten later was, ben ik net op tijd voor de wedstrijd die 3 uur begon. Het kost gewoon tijd om met Valys te reizen. Dat ben ik wel gewend.

Op het nippertje winnen

We gaan dus eerst de wedstrijd kijken. Nederland heeft zijn kansen, maar geen uitgespeelde kansen. Na een kwartier heeft Polen een hoekschop en via een kopbal scoort Polen 1-0. Daarna krijgt Nederland steeds meer kansen en binnen een half uur is het 1-1. Met rust moet ik naar het toilet. Daarvoor moet ik de lift nemen naar de eerste verdieping. Daar is Tim’s slaapkamer en zijn badkamer. Tim heeft een mooie woning in Amersfoort met twee verdiepingen. Het is ruimer dan wat hij had in Amsterdam. Dus ik begrijp zijn keuze. We gingen de tweede helft kijken. Het was een saaie tweede helft. Op het einde van de tweede helft hadden we weer Weghorst nodig om deze wedstrijd te winnen.

Zien thuis te komen

Na de wedstrijd gingen we pizza bestellen. De bezorger had niet door dat hij aan de achterkant van het huis moest aanbellen, maar uiteindelijk ging hij toch achterom. Rond 8 uur had ik mijn taxi weer terug naar Amsterdam besteld. Die blijkt te laat te zijn. Ze mogen een kwartier eerder of later komen. Dus ik wacht een kwartier en ik wil niet ongeduldig over kom dus rond half 9 ga ik bellen waar mijn taxi blijft. Er wordt niet meteen opgenomen, maar op een gegeven moment duurt het steeds langer, een half uur. Ik bekijk de mogelijkheid om met de trein terug naar Amsterdam te reizen. Maar assistentie om in de trein te komen moet je drie uur van te voren aanvragen. Dus dan kan ik vrij laat reizen met de trein. Daarnaast komen Tim en ik er achter dat er bij Hilversum een treinstoring is. Dus de trein is ook geen optie.

Taxi komt niet

Inmiddels zit ik al een uur aan de lijn met Valys en wordt er nog steeds niet opgenomen. Ik word inmiddels zenuwachtig. Ik heb de hoop opgegeven dat ik deze avond nog geholpen word door Valys en dat er nog een taxi komt. Tim koopt zijn zorg zelf in met een persoonsgebonden budget sinds hij naar Amersfoort is verhuisd. Een aantal verzorgers wonen bij hem in de buurt. Een Hongaarse verzorgster die deze avond geen dienst heeft wil mij wel naar Amsterdam rijden met de Caddy van Tim. Zo kom ik deze avond toch nog in Amsterdam.

Nog steeds zelfde problemen

Ik ben Tim en deze verzorgster eeuwig dankbaar dat ze dit wilden doen. Maar ik vind het ongehoord dat een taxiservice het zo af laat weten. Ik zou echt niet weten wat ik had moeten doen als ik niet met de Caddy van Tim naar huis gebracht kon worden. Het aparte is dat het lijkt dat Nederland zelfs achteruit gaat in plaats van vooruit. Zo’n 10 jaar geleden kon je nog een uur van te voren een taxi bestellen of assistentie voor de trein. Nu moet je de assistentie drie uur van te voren bestellen en de taxi via Valys een avond van te voren en in het weekend zelfs 24 uur van te voren.

Vechten voor verbetering

Soms weet ik niet of het hier nog beter wordt, maar als je wilt dat wij mee doen in de maatschappij en de samenleving wat inclusiever wordt moeten dit soort punten als vervoer beter worden. Al klinkt deze blog misschien wat somber toch heb ik de hoop dat het beter kan worden. Daar zal ik altijd voor vechten.

Een Super Helden-dag voor super leerlingen

De zon komt een beetje door mijn gordijnen in mijn slaapkamer. Ik word wakker. Ik kijk op mijn telefoon en zie dat het half 8 is. Ik heb nog een half uur voordat ik op mag roepen. Vandaag ga ik niet naar mijn werk, maar ik heb wel een andere activiteit waarvoor ik er 8 uur uit moet. App-berichtjes poppen op mijn telefoon. Mijn zus is jarig en wordt door verschillende familieleden gefeliciteerd. Ik gooi er ook een felicitatie uit. Hierdoor is het toch al snel 8 uur.  De verzorgster helpt mij onder de douche. Terwijl ik douche maakt zij mijn brood klaar. Een luxe die niet veel mensen hebben.

Op naar Aerdenhout
Op het moment dat ik in mijn rolstoel zit word ik gebeld. De taxicentrale. De taxi die ik besteld had om kwart over 9 komt wat later, nu iets over half 10. Ik ga rustig eten en daarna poets ik mijn tanden en doe mijn haar. Wanneer ik daarmee klaar ben krijg ik een berichtje op mijn telefoon. De taxi is bijna gearriveerd. De taxi is toch nog iets later. Net voor tienen zit ik in de taxi. Ik app Wessel dat ik onderweg ben. Rond half 11 ben ik bij Antoniusschool in Aerdenhout.

Glimlach doorgeven
Vandaag ga ik een verhaal vertellen aan de leerlingen van groep 7 en 8 van deze school. Over een kleine maand hebben zij een sportdag. Deze dag zal mede worden georganiseerd door stichting Kieteman. Deze stichting is opgericht door mijn schoonzus en broer. Mijn neefje Kiet heeft een jaar op deze mooie wereld mogen zijn, maar toonde in dat jaar zijn glimlach meer dan menigeen. Deze glimlach willen mijn schoonzus en broer nu doorgeven aan kinderen die het iets moeilijker hebben. Zo organiseert de stichting dagen voor kinderen van vluchtelingen, zodat ze de dingen die ze in eigen land hebben meegemaakt en de moeilijkheden die ze daardoor hier nog ervaren even vergeten. Dat ze een glimlach op hun gezicht krijgen. Daarnaast financiert de stichting een kamp voor kinderen waarbij de ouders niet genoeg geld hebben om hun kinderen een vakantie te bieden. Een ander project is de Parel Parade.

Terug in de tijd
De Parel is mijn oude basisschool in Haarlem. Toen ik nog op deze school zat heette het nog De Regenboog. Het is een mytylschool. Het is een school voor kinderen met een beperking. Het kan zo zijn dat het kind in een rolstoel zit net als ik. Maar het kan ook zo zijn dat slecht ter been zijn. Maar ook een kind met een verstandelijke beperking kan er terecht. Deze kinderen hebben wat extra aandacht nodig. Zo heeft elke klas een assistent die deze aandacht kan geven. Zowel bij het schoolwerk in de klas als assisteren bij naar het toilet gaan. Of het begeleiden naar hun fysiotherapeut of ergotherapeut.

Enthousiaste kinderen
De leerlingen van groep 7 en 8 gaan hun sportdag houden samen met de leerlingen van groep 7 en 8 van De Parel. Samen met Wessel, een vader van een leerling van de school en lid van de ouderraad, maak ik de leerlingen warm voor deze sportdag. Een geslepen filmpje van snowboardster en Paralympics-kampioen Bibian Mentel hielp mee. Ik vertelde de leerlingen over de stichting en De Parel. De leerlingen werden erg enthousiast. Na afloop hadden ze nog vele vragen. Eén van de leukste vragen was wel: ‘Wat zou je doen als je één dag kon lopen?’ Ik moest hier wel even over denken. Eigenlijk wel grappig toen ik jong was heb ik daar zeker over nagedacht. Als kind had ik zelfs de hoop om profvoetballer te worden. Nu weet je dat het toch nooit gebeurd en denk je aan de dingen die je wel kan. Ik antwoorden dat ik die dag veel zou sporten.

Een bijzondere dag
Het was mooi om het enthousiasme te zien. Toen ik met mijn taxi weer naar huis ging werd er door de leerlingen ook uitgebreid ‘Dag, Marnix’ gezegd vanuit het schoolplein. Met een tevreden gevoel ging ik dan ook naar huis. Nu kijk ik uit om het enthousiasme terug te zien op 22 juni. Dan zal ik zeker aanwezig zijn bij deze bijzondere Super Helden-sportdag.  

Samen kom je tot oplossingen

freedomfightersfestival

Na alweer een maandje flink thuis zoeken naar een nieuwe uitdaging hield ik afgelopen weekend even rust met het zoeken. Het was afgelopen weekend een interessante en leuk weekend. Ik was deelnemer aan het Freedom Fighters Festival. Het festival was georganiseerd door een goede vriendin Thiandi Grooff. Doel van het festival was bewustwording van de rechten van mensen met een beperking.

Thiandi heb ik geholpen met hoe ze het festival het beste kon promoten via Facebook. Buiten dat was ik niet betrokken bij de organisatie. Dus toen ik vrijdagavond naar De Meevaart reed wist ik niet wat ik kon verwachten. Tot mijn verrassing waren er veel buitenlanders bij betrokken uit onder andere Engeland en Ierland. Een verrassing omdat het festival binnen Stadsdeel Oost plaatsvond en de dag erna zouden we in gesprek gaan met lokale politici.

Al met al kan ik zeggen dat het wel een leuke verrassing was. In de tuin van De Meevaart stelden iedereen zich voor. Tijdens het voorstellen voelde ik al meteen dat er klik was. Engelsen hebben ontzettend goed gevoel voor humor. Daarnaast raakte ik aan de praat Joe. Hij verontschuldigde zich letterlijk voor zijn ‘ domme’ landgenoten dat ze voor de Brexit hadden gestemd. Naar een lekker Indische maal gingen we richting park Frankendael. Hier keken op een groot scherm naar de opera “Schoppenvrouw” van Tsjaikovski. De aandacht voor de opera was niet groot en morgen zou het een drukke dag worden. Dus de meeste besloten al snel naar huis te gaan of hun hotel.

De volgende dag ging ik weer richting De Meevaart. De groep zat al te wachten voor het verhaal van Anthony. Anthony komt uit Ierland. Tegen zijn wil in en die van zijn moeder is hij daar geplaatst in een instelling. Twee jaar heeft hij in die instelling gezeten. Tegen zelfs het advies van zijn dokter kreeg hij medicijnen die juist epilepsie veroorzaakte. Joe hielp de moeder van Anthony. Hij overtuigde de buurt waar Anthony opgroeide van de ernst van de situatie. Hierdoor ontstonden protesten die er uiteindelijk voor zorgden dat Anthony ontslagen werd uit de instelling. Tegenwoordig woont hij op zich zelf. Hij wil graag reizen maken om zijn verhaal te vertellen aan de buitenwereld.

Na dit indrukwekkende verhaal maakten we ons klaar voor het gesprek met de politici. Terwijl ikzelf helemaal niet gewend ben om te protesteren schreven we teksten op die we tijdens de mars naar het Centrum voor Beeldende Kunst omhoog zouden houden. Uiteindelijk had ik toch een tekst meegenomen tijdens de mars met: “Our voices must be heard”. Het gesprek met lokale politici was erg goed. De partijen die aanwezig waren SP, GroenLinks, PvdA en D66 vertelden eerst waar hun partij voor stond om de positie van mensen met een beperking te verbeteren. Daarna vertelden ze wat hun doelstellingen zijn voor de komende jaren. De vragen uit het publiek varieerde over toegankelijkheid tot kansen op studie en werk. Maar ook de mogelijkheden voor mensen met een (lichte) verstandelijke beperking om les te krijgen in het reguliere onderwijs. Alle partijen gaven aan dat hier nog grote stappen in te maken zijn.

Na dit gesprek werden we bij vriendschap community Assadaaka getrakteerd op een lekker maal. Assadaaka heeft juist als doel om integratie en participatie te laten slagen in ons land en speciaal in Amsterdam-Oost. Een heel goed doel. We moeten juist verbinden in deze tijd om met oplossingen te komen. Daarom is de Brexit ook zo erg. Juist met een samenwerking van een groot EU kan iedereen participeren in de samenleving. Het waren twee mooie dagen waarin ik goede nieuwe vrienden heb gemaakt.

Persbericht GeenBeperking.nl

Met enthousiasme wil ik mijn lezers attenderen op het volgende persbericht. Als blogger zal ik betrokken zijn bij deze portal.

-PERSBERICHT-
22 september 2011

 

+++

 


Toegankelijk en bereikbaar
GeenBeperking.nl brengt Nederland opnieuw in kaart

 

nijmegen – GeenBeperking.nl is het nieuwe internetportaal voor en door mensen met een beperking. Het brengt de toegankelijkheid van de openbare ruimte en gebouwen in Nederland in kaart en verzamelt bruikbare tips, herkenbare blogs en actuele informatie over relevante producten en diensten.

 

Je hebt een afspraak voor je werk in hartje Den Haag. Je gaat met vrienden een weekend naar Amsterdam. Je wilt boodschappen doen bij die nieuwe supermarkt in het dorp. Kun je er zonder al te veel hindernissen komen? En wat tref je ter plaatse aan? Kun je er komen, ook met het openbaar vervoer? Zijn er voldoende geschikte parkeerplaatsen? Hoe is de entree en doorgang? Hoe is het gesteld met het sanitair? Zijn er goede voorzieningen voor blinden en slechtzienden, en voor doven en slechthorenden? GeenBeperking.nl brengt het tot in detail in kaart met duidelijke pictogrammen.

Platform

Behalve een gebruiksvriendelijke website met toegankelijkheidsinformatie is GeenBeperking.nl een online platform met blogs, tips, fora en relevante producten en diensten. Ervaringsdeskundigen – onder wie studenten, ondernemers, sporters en Wajongeren –  houden de site up-to-date. Zij plaatsen bijdragen over wonen, werken, studeren, reizen en uitstapjes, relatie en dating, hulpmiddelen en instellingen. Ook bezoekers leveren een belangrijk aandeel, door eigen ervaringen en nuttige informatie te delen.

Overal, op elk moment
Alle informatie van GeenBeperking.nl is beschikbaar op mobiele telefoons, via Layar en een mobiele website. En dankzij de OV-reisinformatie en de koppeling met Google Maps/Streetview is de bereikbaarheid en toegankelijkheid van bijvoorbeeld een restaurant, kerk of park in de omgeving op elk moment eenvoudig te raadplegen.

Zonder hindernissen
GeenBeperking.nl is een product van Isatis, ontwikkelaar van innovatieve websites. GeenBeperking.nl komt voort uit de toegankelijkheidswebsites die Isatis al jaren levert, zoals www.toegankelijkvenlo.nl en www.toegankelijkamsterdam.nl. Met GeenBeperking.nl levert Isatis een bijdrage aan de optimale toegankelijkheid van de woon-, werk- en leefomgeving; zodat mensen met een beperking zonder hindernissen kunnen deelnemen aan het sociale, maatschappelijke en werkende leven en zo min mogelijk afhankelijk zijn van de hulp van anderen. Kijk voor meer informatie op Geenbeperking.nl en volg ons op Twitter: @GeenBeperking.

 

+++ einde persbericht +++