Team up!

DSC00020

Als ik ’s ochtends opsta neem ik eerst een douche. Daarna ga ik ontbijten en heb ik eerst een koffie nodig om echt wakker te worden. Ik zet mijn Saeco-machine aan, drink mijn koffie en eet een broodje. Ondertussen galmen er geluiden uit mijn docking station. Daarna gebruik ik mijn elektrische tandenborstel om mijn tanden te poetsen en scheer ik mij met mijn scheerapparaat. Meteen al vier apparaten van Philips die ik gebruik in het eerste uur dat ik wakker ben op een dag.

Na twee jaar te hebben gewerkt bij Philips is Philips ook belangrijk geworden in mijn privéleven. Nu ga ik Philips verlaten en moet ik een andere uitdaging zoeken. Het waren twee geweldige jaren waarin ik veel geleerd heb, leuke contacten aan heb over gehouden en ik heb waardering gekregen voor het merk ‘Philips’. Zonder echt reclame te maken maar: “Philips maakt echt prachtige producten”. Daarom sluit ik ook niet uit dat ik ooit terugkeer bij Philips. Je weet nooit wat de toekomst brengt.

De eerste keer dat ik de trip maakte naar het Breitner Center was voor het sollicitatiegesprek. Ik wist toen nog niet de snelste weg naar het gebouw. Ik ging via de Sarphatistraat en zou daarna de Wibautstraat nemen richting het Amstel Station.  Maar bij de Albert Heijn op de Sarphatistraat hield mijn rolstoel ermee op. Uiteindelijk had iemand mij de Albert Heijn ingeduwd en daar heb ik wel twee uur staan wachten op een reparateur.  Ik dacht: “Nou, lekkere eerste indruk. Ik zal wel verder moeten zoeken.” Maar toch mocht ik op een tweede gesprek komen. Later bleek dat Dennis, mijn latere baas, het juist wel een grappige situatie vond.

Net als andere werknemers moet je de eerste paar maanden de weg vinden binnen het bedrijf. Allerlei onzekerheden komen op in je gedachten “Ben ik wel geschikt voor deze functie?” Wat wordt er van mij verwacht?” Kan ik deze verwachtingen wel waar maken?” En een vraag die speciaal voor mij geldt: “Accepteren ze mij wel in een rolstoel?”

Al deze vragen zijn legitiem. Maar als inderdaad blijkt dat je collega’s je accepteren zoals je bent en dat ze niet kijken naar je handicap maar naar wat je kan dan geeft dat veel vertrouwen. En door deze vertrouwen kan je de andere vragen ook positief beantwoorden. Door dit vertrouwen liet ik echt zien wat ik kan en daardoor kreeg ik de loop van de tijd ook steeds meer verantwoordelijkheden.

Hierdoor heb ik echt ontzettend veel geleerd en dat besef je tijdens het werken niet echt. Elke taak voer je uit alsof het de normaalste zaak is van de wereld. Zo moest ik, de personen die de taak van de promoties (kortingen op de sites) maken gaan overnemen, het programma ATG uitleggen.  Het bleek dat dingen die mij eenvoudig leken voor de gene aan wie ik het uitlegde het niet zo eenvoudig bleek te zijn. Toen besefte ik pas dat ik twee jaar geleden ook zo begonnen was en wat ik dus allemaal geleerd heb. Op het laatst zag ik deze taak als een soort routine klus.

Dit besef geeft mij vertrouwen dat er ook echt een mooie nieuwe uitdaging ergens op mij ligt te wachten. Misschien duurt het een paar maanden, maar hij komt er. Daarom wil ik iedereen bij Philips erg graag bedanken voor de twee jaar werkervaring. Hierdoor heb ik dit besef gekregen en heb ik deze vertrouwen opgebouwd. Dennis vroeg na twee maanden werken een keer aan mij: “Heb je al blauw bloed?” Ik begreep zijn vraag niet en antwoorden: “Ik ben niet zo koningsgezind.” Maar nu begrijp ik wat hij bedoelde en kan ik volop zeggen: “Ik heb blauw bloed en dat gaat nooit meer weg!”