D66: Kansen voor iedereen

Nog een paar dagen voor de verkiezingen en de spanning stijgt. De Landelijke bustour van D66 is beland in mijn stadsdeel. De bus parkeert op het Javaplein. Zo’n grote bus heeft ook meteen de aandacht van de mensen op straat. Die komt niet zo vaak op dit plein. Door de mensen uit de bus hebben we nog nooit zo’n grote groep gehad die meedoen aan een flyeractie. Uit de bus komen onder andere kandidaten voor Tweede Kamer Ingrid van Engelshoven en Vera Bergkamp rollen. De grote stoet vergezellen de kandidaten door de Javastraat naar de Dappermarkt.

Het is het einde van de middag. Iedereen wordt overdondert door de grote stoet. Er zijn minder mensen op de markt dan campagnevoerders. Wij staan met onze flyers maar een beetje mee te lachen als de kandidaten in gesprek zijn met de kiezer. De marktkooplui ruimen hun kraampjes al op. Wij gaan richting de Meevaart. Hier houden verschillende mensen hun pitches waar Vera en Ingrid naar luisteren. Heel verrassend voor mij was dat Thiandi een pitch hield over inclusief onderwijs.

Thiandi is een bijzonder persoon die ik ongeveer vijf jaar geleden heb leren kennen bij een evenement over inclusiviteit georganiseerd door de Vrije Universiteit. Hier vertelde ze voornamelijk haar levensverhaal en promoten haar boek “Doe Normaal”. Ondanks dat ze continu geluiden maakt en niet rustig haar verhaal kan vertellen is ze wel slim en afgestuurd. In Nederland kreeg ze niet de mogelijkheid om het onderwijs te volgen die ze aan kon. Dus koos ze voor Italië, waar ze dat wel kon krijgen. Nu hield ze een pitch voor de twee dames van D66 waarin ze vertelde dat het onderwijs in Nederland nog steeds niet inclusief genoeg is.

D66 is voor kansen voor iedereen en goed onderwijs. Ik denk dat deze twee dames er echt voor staan om onderwijs echt inclusief te maken. Maar om dit werkelijkheid te maken heb je een lange adem nodig. Veel mensen in onze samenleving hebben weinig te maken met iemand met een beperking en weten daardoor niet wat het betekent om een beperking te hebben en wat daarbij komt kijken. Ik ben er dan ook van overtuigt dat mensen met een beperking zich mogen laten zien in de samenleving. Als je dat doet worden mensen er bewuster van en begrijpen beter wat het betekent. Dan kan er verandering komen. Met het onderteken van het VN-verdrag zijn we pas aan het begin.

Vandaag was ik weer vroeg bij het Amstelstation om kiezers nog op het laatste moment te overtuigen voor goed werk, goede zorg en goed onderwijs. Na ’s ochtend nog even een koffie te hebben genomen is het alleen nog maar met een lach een flyer in de hand drukken. Vertellen dat je vooral moet stemmen. Vanmiddag ga ik ook nog even naar het Amstelstation. De meeste mensen zullen hun stem dan al hebben uitgebracht. Maar al is het alleen maar om nog zichtbaar op straat te zijn. Eén ding is duidelijk de afgelopen twee maanden was D66 Amsterdam-Oost aanwezig.

Dan volgt als laatst hopelijk nog een feestje. Het zal nog lang onrustig zijn in P96 op de Prinsengracht. Morgenochtend zal ik weer met kleine oogjes aanwezig zijn op mijn werk. Maar dat maakt niet. Dat is het waard. Ik heb mijn burgerplicht gedaan. Ik stem vandaag D66. Nu maar afwachten.

Goede gesprekken en Bumba kijken

Het is nog vier zaterdagen voor de verkiezingen. Het is mooi weer om in gesprek te gaan met de mensen uit mijn buurt. Ik woon niet ver van Bar Botanique. Niet lang geleden zat hier nog De Ponteneur, bekend van de film Mannenharten. Een paar jaar geleden heb ik daar nog een diner gehad voor 2e Kerstdag met mijn broertje en zijn vriendin. Het was er krap en eigenlijk niet echt toegankelijk voor iemand met een rolstoel. Maar de eigenaar wilde er alles doen om ervoor te zorgen dat ik binnen kon komen. De nieuwe eigenaar heeft het pand helemaal verbouwd. Het is juist veel ruimer geworden.

Afgelopen zomer was ik er een keer met een vriendin die ook rolstoelgebonden is. Echt happig waren ze niet om ons welkom te heten. We zochten maar een ander plek op de Linnaeusstraat. De ervaring op deze zaterdag was kort, maar de serveerster was mij eerder arm dan rijk.

Gelukkig gingen we snel de straat op. We waren nog niet de hoek om of we werden bijna aangereden door een toeterend busje. Het was het campagneteam van Forum voor Democratie (FvD). Plagerig zeiden ze dat ze echt een referendum wil brengen wat wij jaren zouden beloven. Ik kreeg een beetje het gevoel als bij Anchorman waarbij de nieuwspresentatoren van verschillende zenders met elkaar op de vuist gaan. Maar het was alleen maar gein wat het campagneteam van FvD liet zien.

We gingen verder naar de Dappermarkt. Op het kruispunt met McDonald’s en KFC begonnen we met de gesprekken met de kiezers. Alhoewel, gesprekken. Het was een georganiseerde In Gesprek Met, maar het weer was er niet naar. De meeste kiezers accepteerden wel de flyer, maar ze wilden liever doorlopen dan met je praten.

Een mevrouw in een scootmobiel stond wel even stil. Zij maakte zich vooral zorgen over de verharding van de samenleving waar niet iedereen geaccepteerd wordt. Wat nu gebeurt in Amerika en wat je krijgt als Wilders het voor het zeggen heeft in Nederland. Haar kon ik overtuigen dat D66 het tegenovergestelde wilt.

De koud sloeg op mijn blaas. Ik ging de McDonald’s in en daarna de KFC, maar geen van beiden hadden een invalide toilet. Het VN-verdrag voor rechten voor gehandicapten moet nog doordrongen worden in Nederland. Dan maar terug naar huis. Tegen de tijd dat ik weer op de Dappermarkt was ging het campagneteam al bijna naar De Biertuin om het afsluitende drankje te houden.

Bij De Biertuin zat ik na te genieten van de dag met een IJbiertje in de hand. Ik kwam er achter dat andere campagnevoerders wel gesprekken hadden met de kiezers. Zo kon Rigtje een vastgeroeste PVV-stemmer overtuigen waarom er langer doorgewerkt moet worden. Al was hij niet blij, want hij wilde zijn bootje opknappen. Uiteindelijk leverde de dag toch mooie gesprekken op die D66 weer kan gebruiken voor hun site In Gesprek Met. Gesprekken die ik kon vertellen aan mijn ouders, want die stonden voor mijn deur met mijn nichtje Faye. Gesprekken die nog niet bedoeld waren voor haar. Zij had meer aandacht voor Bumba op de televisie. Wat een mooie manier om de dag af te sluiten.

Strijd om Mokum!

DSCN0033

Alweer twee weken geleden was de uitslag van de gemeenteraadsverkiezingen. Dit was de dag waar naar toe gewerkt was als campagnemedewerker. Het vormen van het campagneteam begon vorig jaar mei. Het team voor D66 Amsterdam-Oost begon zijn vergaderingen bij Studio K. Uiteindelijk bleek Studio K onze vaste tent te zijn. Ook wanneer we een dag met activiteiten afsloten met een drankje. Ons team bestond in het begin uit ongeveer twaalf man. De vaste kern was uiteindelijk zeven man.

De eerste acties waren toch het traditionele zuilenplakken. Amsterdam-Oost heeft een aantal plekken die aangewezen zijn door de gemeente waar je op zuilen mag plakken. Zo ging ik naar het Flevopark, Winkelcentrum Brazilië en zuil op het KNSM-eiland bij de Sissyboy.  Dit werd mijn vaste plekken om te plakken. Later zouden we ons gezicht ook laten zien op het jaarlijks hiphop-festival Appelsap in het Oosterpark.

Ik moet zeggen dat ik geen festivalganger ben. De enige festival waar ik jaarlijks naar toe ging was de Bevrijdingspop in De Hout. Dat was toen ik nog in Haarlem woonde. Ik vond het altijd leuk om daar naar toe te gaan. Maar volgens mij is dit een ander soort festival dan de meeste festivals. Als ik naar mensen kijk die naar Pink Pop gaan en ik zie ze overnachten in een tent om op tijd te zijn voor hun favoriete artiest. Dat is echt niets voor mij. Ik wil graag in een schoon bed slapen met de comfort van een bed. De laatste keer dat ik ging kamperen was met mijn ouders en dat is al bijna twintig jaar geleden. Als ik vakantie heb wil ik wat comfort. Misschien een luxe, maar zo is het dan maar. Een ander ding is dat ik tijdens Bevrijdingspop nooit voor een specifieke artiest ging. Het ging mij gewoon om de sfeer.

Appelsap was de eerste keer dat ik naar festival ging die echt anders was dan Bevrijdingspop. Na appels uitgedeeld te hebben gingen wij ook het terrein op. Dit publiek kwam echt voor een specifieke soort muziek of een specifieke artiest. Zo was er iemand die alles mee kon rappen van een artiest. Zelf houd ik ook van hiphop en rap, maar volgens mij is dat de iets meer het commerciële gedeelte dan wat hier kwam, zoals De Jeugd van Tegenwoordig en Osdorp Posse. De artiesten die op dit festival kwamen zeiden mij helemaal niets. Maar ik zag wel dat het meeste publiek alles kenden. Het was hartstikke leuk om mee te maken.

Na dit festival aan het einde van de zomer brak de herfst aan. In deze periode deden we eigenlijk het minst aan de campagne. Het enige wat nog in oktober speelde was het stadscongres van D66. Maar hier kwamen alleen D66’ers op af. Dit was niet voor de campagne. Al kwam je door dit congres er wel meer achter wat de standpunten zijn van de leden in Amsterdam.

De echte campagne begon naar mijn mening begin van dit jaar. De Linnaeusstraat, de Dapper Markt en IJburg maakten we vanaf toen onveilig. Elk weekend tot aan de verkiezingen waren we wel ergens in een buurt in Amsterdam-Oost. En dan was het vooral druk de laatste week, paar dagen, voor de verkiezingen. Het leek wel of ik alweer een baan had. Half 7 stond ik deze dagen op om op het allerlaatste moment de kiezer te motiveren om te gaan stemmen. En dan natuurlijk vooral D66 te stemmen.  Zonder ontbijt reed ik richting de verschillen treinstations in mij buurt, Muiderpoort en het Amstel Station. Terwijl ik zonder ontbijt de straat op ging boden we juist de kiezers een heel ontbijt aan. GroenLinks gaf de koffie, VVD de ontbijtkoek en wij, de gezonde versie, een appel.

Iedereen leek nog niet uitgeslapen de laatste ochtend. Ogen die half dicht zaten of wallen onder de ogen waren het resultaat. Ondanks dit alles was er nog een grote groep opkomen dagen om op het allerlaatst te motiveren om te stemmen. Omdat aan de voorkant van het Amstel Station al echt veel D66’ers stonden besloot ik ze maar te helpen aan de achterkant. Daar stonden er ook al drie met een D66-shirtje aan. Het leek ook of de reizigers vermoeid was van de campagne. Ze namen de folders aan, of niet, als een verplichting. Sommige hadden al gestemd. Die zeiden dan soms vrolijk: “Ik heb op jullie gestemd.” Rond 9 uur ’s ochtends was het echt genoeg. Net daarvoor had ik natuurlijk gestemd. Omdat ik bij het Amstel Station was het heel grappig bij mijn oude Hogeschool. Daarna ging iedereen zich voorbereiden op wat vanavond een feest moest worden.

Thuis zat ik nog rustig te internetten. Terwijl ik nog even de laatste updates bijwerkten op Facebook en Twitter. Maar daarna was het voor mij ook wachten tot dat ik ’s avonds richting het Rembrandtplein kon gaan Het grappige was dat we met het campagneteam gingen eten bij De Kroon. Niet wetend dat het feest er naast plaats zou vinden, bij Bar & Kitchen Van Rhijn. Het eten met het campagneteam was gezellig. Volgens mij was het één van de eerste keren dat we totaal niet over politiek spraken. Daarna gingen we rond 8 uur toch echt naar de buren. Op dat moment zou het nog een uur duren voordat we eerst iets meer wisten. In de tussentijd vloeide het bier. Dan rond half 10 kregen we de eerste prognose. Ongelofelijk veertien zetels voor D66 en maar tien zetels voor PvdA. De rest van de avond ging als een stroomtrein voorbij voor mij. Het was één groot feest. Rond half twee ’s nachts reed ik naar huis. Voor het eerst reed ik door een groene stad in plaats van een rode stad. Hoe ik de rest van de nacht ben doorgekomen weet ik niet meer. Eén ding weet ik wel zeker. Ik werd wel wakker in een groene stad.

Campagne van start gegaan in Oost!

DSC00074DSC00077

Bijna twee weken geleden kreeg ik mailtje van ene Finn van Leeuwen. Finn van Leeuwen, zijn naam zei mij niet zoveel. Het bleek ook dat hij nog niet zolang geleden verhuisd was van Den Haag naar Amsterdam. En met zijn Haagse ervaring van campagne voeren had hij als opdracht gekregen om de campagne voor D66 in Amsterdam-Oost voor de gemeenteraadsverkiezingen van volgend jaar leven in te gaan blazen. Finn zocht dus campagneteammedewerkers. Zelf had ik al weer het gevoel dat ik weer wat meer voor D66 wilde gaan doen. Dus ik stuurde een enthousiaste mail terug dat ik graag mee wilde helpen.

Afgelopen donderdag hadden we een soort kennismakingsbijeenkomst. Het was nog niet echt specifiek gericht op de taken van het campagneteam, maar eerst om elkaar beter te leren kennen. En misschien ging het uiteindelijk met iets te veel drank gepaard. Ook kwam ten sprake over wat voor een evenementen de komende weken er staan te komen om voor de gehele stad de campagne in te luiden. Het eerste wat er aan stond te komen was aanstaande zaterdag. Wij gingen posters plakken om de andere partijen alvast wakker te schudden.

Daar stond ik dan vanochtend, nog geen ontbijt tussen mij kiezen, koud te kleunen bij Studio K. Boy, Erwin en Jan-Bert waren al druk bezig om de behanglijm te mengen met water en er een goede substantie van te maken.  Je zag aan Erwin dat hij al enig ervaring had met posters ophangen, want hij had ook nog eens een bezem mee genomen. Zelf was ik nog niet mee bezig geweest wat het nou inhoud om posters op te hangen. Gisteren kreeg ik wel een mail binnen met een filmpje, maar ik dacht ik zie het morgen wel. Toen konden we op pad gaan in twee groepen. Terwijl Erwin en Jan-Bert de Indische Buurt onveilig gingen maken met hun bezems, hadden Boy en ik gewoon rollers en gingen de andere kant, de Zeeburgerdijk op en naar Brazilië.

Het was een stuk kouder dan ik had verwacht. Ik dacht dat ik twee dagen geleden op het nieuws hoorde dat het dit weekend zonnig zou zijn. Maar met goede moet gingen Boy en ik toch de Zeeburgerdijk af richting het Flevohuis.  De stand zoeken waar we mogen plakken was nog even zoeken, maar toen wij eenmaal het plekje hadden gevonden gingen wij er stevig op los.  Voor Boy was het ook de eerst keer dus we smeerden de posters maar goed in. En toen ze opgeplakt waren nog maar eens flink erover heen.

Na de Zeeburgerdijk gingen we richting Winkelcentrum Brazilië. Daar kwam Boy er achter dat de rest van de poster per evenement netjes in kolommen onder elkaar stonden. Misschien waren we wel wat aso geweest door de posters op de Zeeburgerdijk naast elkaar te plakken. Maar wat maakte het ook uit. We hielden het er maar bij om twee posters onder elkaar te plakken en één op een andere plek. De mensen moesten toch weten dat voor D66 de campagne begonnen was!  Na de stand bij Brazilië gingen we even een koffie drinken bij het koffiehuis en Oosterlijke Handelskade.

Lekker opgewarmd gingen we naar onze laatste stand op het Azartplein. Naast de Sissy Boy lieten we ook zien dat het voor ons menens was. Weer twee grote posters onder elkaar en één er naast. Uiteindelijk kan ik concluderen dat het een succesvolle plakdag was. De campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen is voor D66 Amsterdam-Oost echt begonnen. PvdA! Eat your heart out! Volgend jaar wordt D66 de grootste partij in Amsterdam!