Goede gesprekken en Bumba kijken

Het is nog vier zaterdagen voor de verkiezingen. Het is mooi weer om in gesprek te gaan met de mensen uit mijn buurt. Ik woon niet ver van Bar Botanique. Niet lang geleden zat hier nog De Ponteneur, bekend van de film Mannenharten. Een paar jaar geleden heb ik daar nog een diner gehad voor 2e Kerstdag met mijn broertje en zijn vriendin. Het was er krap en eigenlijk niet echt toegankelijk voor iemand met een rolstoel. Maar de eigenaar wilde er alles doen om ervoor te zorgen dat ik binnen kon komen. De nieuwe eigenaar heeft het pand helemaal verbouwd. Het is juist veel ruimer geworden.

Afgelopen zomer was ik er een keer met een vriendin die ook rolstoelgebonden is. Echt happig waren ze niet om ons welkom te heten. We zochten maar een ander plek op de Linnaeusstraat. De ervaring op deze zaterdag was kort, maar de serveerster was mij eerder arm dan rijk.

Gelukkig gingen we snel de straat op. We waren nog niet de hoek om of we werden bijna aangereden door een toeterend busje. Het was het campagneteam van Forum voor Democratie (FvD). Plagerig zeiden ze dat ze echt een referendum wil brengen wat wij jaren zouden beloven. Ik kreeg een beetje het gevoel als bij Anchorman waarbij de nieuwspresentatoren van verschillende zenders met elkaar op de vuist gaan. Maar het was alleen maar gein wat het campagneteam van FvD liet zien.

We gingen verder naar de Dappermarkt. Op het kruispunt met McDonald’s en KFC begonnen we met de gesprekken met de kiezers. Alhoewel, gesprekken. Het was een georganiseerde In Gesprek Met, maar het weer was er niet naar. De meeste kiezers accepteerden wel de flyer, maar ze wilden liever doorlopen dan met je praten.

Een mevrouw in een scootmobiel stond wel even stil. Zij maakte zich vooral zorgen over de verharding van de samenleving waar niet iedereen geaccepteerd wordt. Wat nu gebeurt in Amerika en wat je krijgt als Wilders het voor het zeggen heeft in Nederland. Haar kon ik overtuigen dat D66 het tegenovergestelde wilt.

De koud sloeg op mijn blaas. Ik ging de McDonald’s in en daarna de KFC, maar geen van beiden hadden een invalide toilet. Het VN-verdrag voor rechten voor gehandicapten moet nog doordrongen worden in Nederland. Dan maar terug naar huis. Tegen de tijd dat ik weer op de Dappermarkt was ging het campagneteam al bijna naar De Biertuin om het afsluitende drankje te houden.

Bij De Biertuin zat ik na te genieten van de dag met een IJbiertje in de hand. Ik kwam er achter dat andere campagnevoerders wel gesprekken hadden met de kiezers. Zo kon Rigtje een vastgeroeste PVV-stemmer overtuigen waarom er langer doorgewerkt moet worden. Al was hij niet blij, want hij wilde zijn bootje opknappen. Uiteindelijk leverde de dag toch mooie gesprekken op die D66 weer kan gebruiken voor hun site In Gesprek Met. Gesprekken die ik kon vertellen aan mijn ouders, want die stonden voor mijn deur met mijn nichtje Faye. Gesprekken die nog niet bedoeld waren voor haar. Zij had meer aandacht voor Bumba op de televisie. Wat een mooie manier om de dag af te sluiten.

Blijven overtuigen tot 15 maart!

Het is twee maanden voor de verkiezingen. Aan het einde van de maand wordt bepaald welke partijen mee mogen doen aan het premiersdebat van RTL. Het is nog maar de vraag of D66 daarbij zit. Maar het campagneteam van Amsterdam-Oost zet daar wel op in. Dus ik trotseer de kou om iedereen die de winkelstraten van Oostpoort bezoekt een gelukkig nieuwjaar te wensen.

Als campagneteam is afgesproken om te verzamelen bij Joey’s Food and Drinks, het voormalige Roezemoes. Terwijl we twee uur afgesproken hebben zijn we compleet om kwart over twee. Na een koffie betreden we de straten. Niemand is nog echt bezig met de verkiezingen. Sommigen nemen de appel aan zonder te merken dat het om D66 gaat.

Een enkeling gaat met ons in discussie. “Ik stem echt niet op die man. Die gluiperd.” Een collega gaat met hem in discussie. Ze is ook vrij lang met hem in gesprek. Ik blijf vrolijk appels uitdelen en iedereen een gelukkig nieuwjaar wensen. Misschien is het juist goed wat mijn collega doet. Afgelopen weekend stond Pechtold nog in het AD. Hij sluit de PVV wel uit, maar niet zijn kiezers. Dan moet je ook met hun in discussie.

Didi el Moussaoui gaf aan hoe hij kiezers van de PVV probeert te overtuigen. Zo vertelde hij mij dat hij in Nieuwegein in discussie gaat met de kiezer zonder te laten zien dat hij van D66 is. De mensen vertelden gewoon wat hun dwars zaten zonder vooroordeel. Als hij begrip toonde voor hun problemen vertelde hij wat het standpunt van D66 daarop is en waren zij daar blij mee verrast.

Dit is natuurlijk hartstikke goed als er echt een kans is om hem of haar te overtuigen. Maar wanneer je een half uur in gesprek bent en het blijkt dat je echt van mening verschilt is het zonde van de tijd. Daarom blijf ik erbij dat we kunnen winnen door de ‘zwevende kiezer’ te overtuigen.

En de eerste stap hier toe is appels uitdelen in de winkelstraten van Oostpoort. De meeste winkelende mensen waardeerden het gebaar. Maar op een gegeven moment waren de appels op en was het ook ijskoud. Daarnaast wezen de wijzers op de klok ook nog eens bijna op vier uur. Tijd voor de nieuwjaarsborrel van Amsterdam-Oost. Hier ging de discussie over hoe de kiezer te overtuigen nog lang door. Het overtuigen zal ook niet ophouden tot de verkiezingen op 15 maart.

Strijd om Mokum!

DSCN0033

Alweer twee weken geleden was de uitslag van de gemeenteraadsverkiezingen. Dit was de dag waar naar toe gewerkt was als campagnemedewerker. Het vormen van het campagneteam begon vorig jaar mei. Het team voor D66 Amsterdam-Oost begon zijn vergaderingen bij Studio K. Uiteindelijk bleek Studio K onze vaste tent te zijn. Ook wanneer we een dag met activiteiten afsloten met een drankje. Ons team bestond in het begin uit ongeveer twaalf man. De vaste kern was uiteindelijk zeven man.

De eerste acties waren toch het traditionele zuilenplakken. Amsterdam-Oost heeft een aantal plekken die aangewezen zijn door de gemeente waar je op zuilen mag plakken. Zo ging ik naar het Flevopark, Winkelcentrum Brazilië en zuil op het KNSM-eiland bij de Sissyboy.  Dit werd mijn vaste plekken om te plakken. Later zouden we ons gezicht ook laten zien op het jaarlijks hiphop-festival Appelsap in het Oosterpark.

Ik moet zeggen dat ik geen festivalganger ben. De enige festival waar ik jaarlijks naar toe ging was de Bevrijdingspop in De Hout. Dat was toen ik nog in Haarlem woonde. Ik vond het altijd leuk om daar naar toe te gaan. Maar volgens mij is dit een ander soort festival dan de meeste festivals. Als ik naar mensen kijk die naar Pink Pop gaan en ik zie ze overnachten in een tent om op tijd te zijn voor hun favoriete artiest. Dat is echt niets voor mij. Ik wil graag in een schoon bed slapen met de comfort van een bed. De laatste keer dat ik ging kamperen was met mijn ouders en dat is al bijna twintig jaar geleden. Als ik vakantie heb wil ik wat comfort. Misschien een luxe, maar zo is het dan maar. Een ander ding is dat ik tijdens Bevrijdingspop nooit voor een specifieke artiest ging. Het ging mij gewoon om de sfeer.

Appelsap was de eerste keer dat ik naar festival ging die echt anders was dan Bevrijdingspop. Na appels uitgedeeld te hebben gingen wij ook het terrein op. Dit publiek kwam echt voor een specifieke soort muziek of een specifieke artiest. Zo was er iemand die alles mee kon rappen van een artiest. Zelf houd ik ook van hiphop en rap, maar volgens mij is dat de iets meer het commerciële gedeelte dan wat hier kwam, zoals De Jeugd van Tegenwoordig en Osdorp Posse. De artiesten die op dit festival kwamen zeiden mij helemaal niets. Maar ik zag wel dat het meeste publiek alles kenden. Het was hartstikke leuk om mee te maken.

Na dit festival aan het einde van de zomer brak de herfst aan. In deze periode deden we eigenlijk het minst aan de campagne. Het enige wat nog in oktober speelde was het stadscongres van D66. Maar hier kwamen alleen D66’ers op af. Dit was niet voor de campagne. Al kwam je door dit congres er wel meer achter wat de standpunten zijn van de leden in Amsterdam.

De echte campagne begon naar mijn mening begin van dit jaar. De Linnaeusstraat, de Dapper Markt en IJburg maakten we vanaf toen onveilig. Elk weekend tot aan de verkiezingen waren we wel ergens in een buurt in Amsterdam-Oost. En dan was het vooral druk de laatste week, paar dagen, voor de verkiezingen. Het leek wel of ik alweer een baan had. Half 7 stond ik deze dagen op om op het allerlaatste moment de kiezer te motiveren om te gaan stemmen. En dan natuurlijk vooral D66 te stemmen.  Zonder ontbijt reed ik richting de verschillen treinstations in mij buurt, Muiderpoort en het Amstel Station. Terwijl ik zonder ontbijt de straat op ging boden we juist de kiezers een heel ontbijt aan. GroenLinks gaf de koffie, VVD de ontbijtkoek en wij, de gezonde versie, een appel.

Iedereen leek nog niet uitgeslapen de laatste ochtend. Ogen die half dicht zaten of wallen onder de ogen waren het resultaat. Ondanks dit alles was er nog een grote groep opkomen dagen om op het allerlaatst te motiveren om te stemmen. Omdat aan de voorkant van het Amstel Station al echt veel D66’ers stonden besloot ik ze maar te helpen aan de achterkant. Daar stonden er ook al drie met een D66-shirtje aan. Het leek ook of de reizigers vermoeid was van de campagne. Ze namen de folders aan, of niet, als een verplichting. Sommige hadden al gestemd. Die zeiden dan soms vrolijk: “Ik heb op jullie gestemd.” Rond 9 uur ’s ochtends was het echt genoeg. Net daarvoor had ik natuurlijk gestemd. Omdat ik bij het Amstel Station was het heel grappig bij mijn oude Hogeschool. Daarna ging iedereen zich voorbereiden op wat vanavond een feest moest worden.

Thuis zat ik nog rustig te internetten. Terwijl ik nog even de laatste updates bijwerkten op Facebook en Twitter. Maar daarna was het voor mij ook wachten tot dat ik ’s avonds richting het Rembrandtplein kon gaan Het grappige was dat we met het campagneteam gingen eten bij De Kroon. Niet wetend dat het feest er naast plaats zou vinden, bij Bar & Kitchen Van Rhijn. Het eten met het campagneteam was gezellig. Volgens mij was het één van de eerste keren dat we totaal niet over politiek spraken. Daarna gingen we rond 8 uur toch echt naar de buren. Op dat moment zou het nog een uur duren voordat we eerst iets meer wisten. In de tussentijd vloeide het bier. Dan rond half 10 kregen we de eerste prognose. Ongelofelijk veertien zetels voor D66 en maar tien zetels voor PvdA. De rest van de avond ging als een stroomtrein voorbij voor mij. Het was één groot feest. Rond half twee ’s nachts reed ik naar huis. Voor het eerst reed ik door een groene stad in plaats van een rode stad. Hoe ik de rest van de nacht ben doorgekomen weet ik niet meer. Eén ding weet ik wel zeker. Ik werd wel wakker in een groene stad.

Campagne nu echt van start!

DSC00008

Vorige week was weer de jaarlijkse nieuwjaarsreceptie van D66 Amsterdam-Oost. Standaard was dit in het Badhuis Theater. Dit jaar stond het in  het teken van de gemeenteraadsverkiezingen die plaats zal vinden aankomende maart.  Met een knus groepje begonnen  we aan het verkiezingsberaad, waar we over een aantal puntjes een beslissing moesten nemen.  Met een iets groter groepje luiden we later in de avond toch het begin van de campagne in!

De start van de campagne betekende dat we dit weekend echt de handen uit onze mouwen moesten steken. Het traditionele flyeren was begonnen.  Met als thema economie en financiën gingen we de Middenweg op. Eén van de grotere winkelstraten van Amsterdam-Oost. Hier konden we verschillende ondernemers spreken. En zo doende er achter komen met wat er bij deze ondernemers speelt. En zo kwamen verschillende onderwerpen ten sprake. De ene winkelier wilde vooral haar verhaal kwijt over de paar keer dat ze bedreigd werd door boze klanten en een aantal Turkse zaakjes wilden het vooral hebben over de relatie die soms wat moeilijk met hun buren.

Deze gesprekken werden voornamelijk gevoerd door de kandidaten. Wij, campagnemedewerkers, deelden voornamelijk met veel enthousiasme flyers uit aan het winkelende publiek. Zo kwamen er ook af en toe leuke gesprekken uit voort. En deze gesprekken gingen ook niet altijd over de onderwerpen die we vandaag ten sprake wilden brengen: economie en financiën, maar ook bijvoorbeeld de zorg. Zo kon ik aan een jonge man vertellen dat wij, D66, meer voor keuze vrijheid zijn bij wie jou gaat verzorgen. En deze voorheen GroenLinks-stemmer wilde ook weten wat het belangrijkste onderwerp zou worden bij de verkiezingen voor het stadsdeel. Dit vond ik nog redelijk moeilijk om te beantwoorden. Maar ik vertelde een verhaal over dat de PvdA en VVD het meer willen gooien op de veiligheid van het stadsdeel, maar dat D66 meer de aandacht wil richten op de groei van het stadsdeel en nieuwe bedrijfjes de mogelijkheid geven om goed te ondernemen. Volgens mij knikte de jonge man meestemmend.

Een D66 activiteit is geen D66 activiteit zonder Marijn Makker. Hij is een soort mascotte van de partij in Amsterdam. Hij lijkt wel bij elke activiteit van de partij aanwezig. Met zijn fiets volgeplakt met stickers van D66, zittend op een zadelhoes van de partij en tas in de hand. Het zou zelfs nog kunnen dat hij een onderbroek van D66 aan heeft. De harde kern van de partij. De supporters van de F-side is er niets bij.

Rond vier was het flyeren toch zo ongeveer afgerond. Een paar gingen nog wat meer winkeliers langs om hun verhaal te horen. En anderen trotseerde nog even de koud om posters op te hangen. Mijn tocht ging toch weer naar mijn huis. Ik had namelijk nog wat andere zaken op de planning. Maar naar mijn overtuiging was het een goede start van onze eerste flyeractie. We hebben goede luisterende oor gehad voor de winkeliers op de Middenweg. Er zullen nog vele flyeracties op ons wachten waarbij we ons nog veel meer moeten laten zien. Maar dit was een goed begin. Ik ben ervan overtuigt woensdag 19 maart kleurt Amsterdam iets meer groen dan rood!

En nu vooruit! Stemmen!

Morgen is het zover. Dan mag iedereen weer stemmen. Daarom heb ik de afgelopen weken mijn partij flink gesteund om de mensen te overtuigen van het sociaal liberale verhaal. Voor het eerst in bijna twee jaar dat ik nu lid ben steun ik de partij door te flyeren.

Het is een hele belevenis flyeren voor een partij Ten eerste is het ons kent ons. Elk weekend dat ik geflyerd heb heb ik ook weer de zelfde gezichten gezien. Daarnaast staan we dan  ook nog eens elke keer op de zelfde locatie. PvdA, GroenLinks, SP en wij allemaal op de zelfde plek. Ik vroeg aan de rest van het team waarom wij dan niet op andere plek gaan staan. Het antwoord was dat je de mensen meteen kan beïnvloeden op andere mogelijkheden. Toch zou ik naar een andere plek gegaan zijn. Dan overgooi de mensen niet met flyers. Maar de andere reden snap ik ook.

Wat mij ook opviel is de reactie van mensen op de flyer van D66. De één ziet het hoofd van Alexander Pechtold en zegt: “Op die lelijkerd ga ik niet stemmen. Hij had beloofd te emigreren als Wilders zou regeren.” Ik ging maar niet aan hem uitleggen dat Wilders helemaal niet geregeerd heeft. Of een kindje mocht geen lolly van mij aannemen omdat zijn vader niet op D66 gaat stemmen. Ook was er een vrouw die graag flyer van mij wilde krijgen, maar toen ze zag van wie de flyer was keek ze raar op. Waarschijnlijk had zij verwacht dat ik door mijn rolstoel voor een andere partij zou flyeren.

Maar er waren ook positieve reacties. Zo zeiden voorbijgangers dat ze al van plan waren D66 te stemmen.  Of ik bood ze een flyeren en kwamen ze even later terug om de flyer terug te geven met de boodschap dat ze al van plan waren D66 te stemmen. Of ze dit dan ook werkelijk gaan doen is maar de vraag. Dan ga je ze maar op hun woord geloven. Ook waren er mensen die van elke partij een flyer vroegen en serieus de standpunten gingen bekijken.  Dan is een flyer goed besteed. Maar ook zag ik dat de flyers snel weer weggegooid werden. De Dappermarkt was gevuld met de verschillende flyers. Gelukkig waren die flyers wel eerlijk verdeeld tussen de partijen.

Voorlopig staat D66 na een kleine groei in de peilingen op gelijk aantal zetels van nu in de Kamer. Dit komt misschien door de concurrentiestrijd om de grootste partij te worden tussen PvdA en VVD. Maar toch hoop ik dat de kiezers morgen stemmen op hun voorkeur en dat ze niet strategisch gaan stemmen. Dan komt toch meestal niet uit wat ze wilden bereiken met hun stem.

Voor het eerst heb ik geflyerd voor een politieke partij. En het was een gebeurtenis die ik niet zou hebben willen missen. Ik hoop dat het flyeren ook wat heeft opgeleverd voor D66. Maar dat weten we morgen pas. Maar één ding weet ik wel. Ik wil de toekomst mijn partij nog vaker inzetten. En nu stemmen!

 

Bij D66 kun je nog wel de nieuwjaarsgroet geven!

Terwijl ik dit schrijf zitten we alweer twee weken in 2012. Te laat om nog een gelukkig nieuwjaar te wensen.  De afgelopen weken ontbeerde het mij tot inspiratie. Daarom is dit ook pas mijn eerste blog van het nieuwe jaar. Ook de rubriek Uitpakken! is er de laatste tijd niet van gekomen. Ik heb besloten deze rubriek alleen voorbij te laten komen als ik een onderwerp ervoor heb.

Wat ik al zei: “Het is te laat om nieuwjaar te wensen.” Toch heeft D66 dat dit weekend nog gedaan. Nadat ik donderdag alweer genotuleerd heb voor de fractie, heb ik gisteren met een groepje medewerkers van het stadsdeel Centrum nog geflyerd op de Noordermarkt.  Gewoon om de bezoekers van de markt een gelukkig nieuwjaar te wensen. Er waren genoeg mensen die onze folder aan wilden pakken.

Na anderhalf uur besloten toch even te stoppen om ons op te warmen met koffie. Waarna we nog een uurtje door gingen flyeren. Rond half 5 stopten we. De markt was niet zo vol meer. En krampjes pakten in om voor de dag te stoppen. Er werd afgesloten met een borrel in P96. Daar was ik niet zo heel lang bij, want ik ging ook nog naar een borrel voor D66 in mijn stadsdeel.

Rond 6 uur was ik weer thuis en ging ik wat eten waarna ik weer naar de volgende borrel ging in het Badhuis Theater. Het was heel gezellig. Na de speech van Jeroen van Spijk, wethouder in stadsdeel Oost, was het gewoon gezellig borrelen. Ik sprak een oud duo-raadslid van Oost-Watergraafsmeer die mij het advies gaf om vooral niet te schromen om ook wat in te brengen als fractie assistent. Ook sprak ik met gemeenteraadslid. Waar ik naar voren bracht dat natuurlijk de tram toegankelijk moet zijn voor fietsers, maar dat dat niet ten kosten moest gaan voor de gehandicapten. De plank voor gehandicapten wordt namelijk uit tramlijn 26 gehaald voor ruimte voor fietsers.

Het was een gezellige avond. Tot in de late uurtjes was ik bij de borrel. En toen ik naar huis reed heb ik ook nog eens omgereden. Hierdoor was ik weer frisser thuis. Op naar een nieuw succesvol jaar!