Tag archieven: gemeenteraad

Een week aandacht voor toegankelijkheid is niet genoeg!

Geplaatst op door
1

wandelingtoegankelijkheid

Misschien is het je niet opgevallen, maar van 3 t/m 8 oktober was het de Week van de Toegankelijkheid. Reden voor mij om dit op een bepaalde manier onder de aandacht te brengen. Op 7 oktober reed ik richting de Stopera. Daar wachten een aantal fractieleden van D66 uit de gemeenteraad en Tweede Kamerlid Vera Bergkamp op mij. Zij wilden deze week ook onder de aandacht brengen en laten zien hoe belangrijk toegankelijkheid is om iedereen mee te laten participeren in deze samenleving.

Het is altijd een mooi ritje vanaf waar ik woon naar de Stopera. Je gaat via de Plantage Middenlaan langs Artis. Door deze prachtige klassieke dierentuin is het één van de groenste lanen dat Amsterdam rijk is. Eenmaal aangekomen bij de Stopera heb ik mij nog niet eens aangemeld bij de receptie of Christaan van Cliëntenbelang meld zich ook aan. Niet veel later komt Jan-Bert en we hoeven bijna niets meer te zeggen. We worden meegenomen naar de fractiekamer van D66. Toen we in de kamer kwamen was iedereen al aanwezig. Alleen stadsdeelvoorzitter van het Centrum, Boudewijn Oranje, kwam iets later binnen. We deden een voorstelrondje. Iedereen gaf aan op wat voor een manier zij bezig zijn met de toegankelijkheid te verbeteren.

Na het voorstelrondje gingen we over naar wat voor een obstakels in de openbare ruimte nu echt het belangrijkste zijn om aan te pakken. Vera Bergkamp trapte af met de toegankelijkheid van de metrohaltes. Amsterdam ligt al een tijdje open en er wordt flink aan de Noord- / Zuidlijn gewerkt. Hierdoor kun je op het moment niet gebruik maken van de lift bij de metrohalte op het Waterloopplein vlakbij de Stopera. Een ander punt die besproken werd is het uitbreiden van terrassen van restaurant- en café-eigenaren. Hierdoor is er veel te weinig ruimte op de stoep. Ook bloembakken van bewoners zorgen voor te smalle stoepen. Maar ook te smalle stoepen op zich en te steile hellingen passeerden de revue.

Nu was het tijd voor de wandeling. Bij een zebrapad kwam er al een punt naar voren. De drukknop om aan te geven dat je wil oversteken zat te hoog. Daarnaast was de tussenstoep bij het zebrapad erg smal. Na het oversteken wilde Christiaan het gebouw van Academie van Bouwkunst ingaan. Terwijl ze hier studeren om architect te worden is het gebouw een voorbeeld van ontoegankelijkheid. Op de begane grond is het nog toegankelijk en heeft het zelfs een invalide toilet. Maar dan is er verderop toch een trede om verder te komen. Ook de hogere verdiepingen kun je alleen bereiken via een trap.

Na het bezoeken van de Academie gaat de wandeling weer verder buiten. We maakten een wandeling rondom de Stopera. Alle punten die we in de fractiekamer bespraken kwamen we tegen. Een parkje dat alleen via traptreden te bereiken was. Bij metrohalte Weesperplein was een voorbeeld van een hele smalle stoep waardoor je wel verplicht was de weg op te gaan. Daarnaast ging de weg ook nog eens heel steil onder een brug door. We liepen weer terug richting de Stopera. Daar kwamen we ook een voorbeeld tegen waarbij een bloembak midden op de stoep is gezet. De bewoner zorgt hierdoor er ook nog eens voor dat hij/zij zijn eigen voortuintje creëert door de ruimte tussen zijn woning en de bloembak. Dit is zelfs eigenlijk helemaal niet zijn eigendom, maar officieel openbare ruimte.

Wanneer we teruggekeerd waren bij de Stopera maakte Vera Bergkamp nog een filmpje om de Week van de Toegankelijkheid onder de aandacht te brengen van D66. Na dit filmpje ging iedereen weer zijn eigen weg. Ik nam weer de groene weg via Plantage Middenlaan. Een mooie afsluiting om aandacht te geven aan toegankelijkheid. De wandeling had ook al meteen effect. Raadsleden Jan-Bert Vroege en Meltem Kaya hebben een motie ingediend waardoor Amsterdammers strenger beboet kunnen worden door zomaar je fiets ergens neer te zetten. Hierdoor komen we vaak niet ergens langs. Maar dit is de eerste stap en er moeten nog vele stappen volgen.

 

Strijd om Mokum!

Geplaatst op door
Beantwoorden

DSCN0033

Alweer twee weken geleden was de uitslag van de gemeenteraadsverkiezingen. Dit was de dag waar naar toe gewerkt was als campagnemedewerker. Het vormen van het campagneteam begon vorig jaar mei. Het team voor D66 Amsterdam-Oost begon zijn vergaderingen bij Studio K. Uiteindelijk bleek Studio K onze vaste tent te zijn. Ook wanneer we een dag met activiteiten afsloten met een drankje. Ons team bestond in het begin uit ongeveer twaalf man. De vaste kern was uiteindelijk zeven man.

De eerste acties waren toch het traditionele zuilenplakken. Amsterdam-Oost heeft een aantal plekken die aangewezen zijn door de gemeente waar je op zuilen mag plakken. Zo ging ik naar het Flevopark, Winkelcentrum Brazilië en zuil op het KNSM-eiland bij de Sissyboy.  Dit werd mijn vaste plekken om te plakken. Later zouden we ons gezicht ook laten zien op het jaarlijks hiphop-festival Appelsap in het Oosterpark.

Ik moet zeggen dat ik geen festivalganger ben. De enige festival waar ik jaarlijks naar toe ging was de Bevrijdingspop in De Hout. Dat was toen ik nog in Haarlem woonde. Ik vond het altijd leuk om daar naar toe te gaan. Maar volgens mij is dit een ander soort festival dan de meeste festivals. Als ik naar mensen kijk die naar Pink Pop gaan en ik zie ze overnachten in een tent om op tijd te zijn voor hun favoriete artiest. Dat is echt niets voor mij. Ik wil graag in een schoon bed slapen met de comfort van een bed. De laatste keer dat ik ging kamperen was met mijn ouders en dat is al bijna twintig jaar geleden. Als ik vakantie heb wil ik wat comfort. Misschien een luxe, maar zo is het dan maar. Een ander ding is dat ik tijdens Bevrijdingspop nooit voor een specifieke artiest ging. Het ging mij gewoon om de sfeer.

Appelsap was de eerste keer dat ik naar festival ging die echt anders was dan Bevrijdingspop. Na appels uitgedeeld te hebben gingen wij ook het terrein op. Dit publiek kwam echt voor een specifieke soort muziek of een specifieke artiest. Zo was er iemand die alles mee kon rappen van een artiest. Zelf houd ik ook van hiphop en rap, maar volgens mij is dat de iets meer het commerciële gedeelte dan wat hier kwam, zoals De Jeugd van Tegenwoordig en Osdorp Posse. De artiesten die op dit festival kwamen zeiden mij helemaal niets. Maar ik zag wel dat het meeste publiek alles kenden. Het was hartstikke leuk om mee te maken.

Na dit festival aan het einde van de zomer brak de herfst aan. In deze periode deden we eigenlijk het minst aan de campagne. Het enige wat nog in oktober speelde was het stadscongres van D66. Maar hier kwamen alleen D66’ers op af. Dit was niet voor de campagne. Al kwam je door dit congres er wel meer achter wat de standpunten zijn van de leden in Amsterdam.

De echte campagne begon naar mijn mening begin van dit jaar. De Linnaeusstraat, de Dapper Markt en IJburg maakten we vanaf toen onveilig. Elk weekend tot aan de verkiezingen waren we wel ergens in een buurt in Amsterdam-Oost. En dan was het vooral druk de laatste week, paar dagen, voor de verkiezingen. Het leek wel of ik alweer een baan had. Half 7 stond ik deze dagen op om op het allerlaatste moment de kiezer te motiveren om te gaan stemmen. En dan natuurlijk vooral D66 te stemmen.  Zonder ontbijt reed ik richting de verschillen treinstations in mij buurt, Muiderpoort en het Amstel Station. Terwijl ik zonder ontbijt de straat op ging boden we juist de kiezers een heel ontbijt aan. GroenLinks gaf de koffie, VVD de ontbijtkoek en wij, de gezonde versie, een appel.

Iedereen leek nog niet uitgeslapen de laatste ochtend. Ogen die half dicht zaten of wallen onder de ogen waren het resultaat. Ondanks dit alles was er nog een grote groep opkomen dagen om op het allerlaatst te motiveren om te stemmen. Omdat aan de voorkant van het Amstel Station al echt veel D66’ers stonden besloot ik ze maar te helpen aan de achterkant. Daar stonden er ook al drie met een D66-shirtje aan. Het leek ook of de reizigers vermoeid was van de campagne. Ze namen de folders aan, of niet, als een verplichting. Sommige hadden al gestemd. Die zeiden dan soms vrolijk: “Ik heb op jullie gestemd.” Rond 9 uur ’s ochtends was het echt genoeg. Net daarvoor had ik natuurlijk gestemd. Omdat ik bij het Amstel Station was het heel grappig bij mijn oude Hogeschool. Daarna ging iedereen zich voorbereiden op wat vanavond een feest moest worden.

Thuis zat ik nog rustig te internetten. Terwijl ik nog even de laatste updates bijwerkten op Facebook en Twitter. Maar daarna was het voor mij ook wachten tot dat ik ’s avonds richting het Rembrandtplein kon gaan Het grappige was dat we met het campagneteam gingen eten bij De Kroon. Niet wetend dat het feest er naast plaats zou vinden, bij Bar & Kitchen Van Rhijn. Het eten met het campagneteam was gezellig. Volgens mij was het één van de eerste keren dat we totaal niet over politiek spraken. Daarna gingen we rond 8 uur toch echt naar de buren. Op dat moment zou het nog een uur duren voordat we eerst iets meer wisten. In de tussentijd vloeide het bier. Dan rond half 10 kregen we de eerste prognose. Ongelofelijk veertien zetels voor D66 en maar tien zetels voor PvdA. De rest van de avond ging als een stroomtrein voorbij voor mij. Het was één groot feest. Rond half twee ’s nachts reed ik naar huis. Voor het eerst reed ik door een groene stad in plaats van een rode stad. Hoe ik de rest van de nacht ben doorgekomen weet ik niet meer. Eén ding weet ik wel zeker. Ik werd wel wakker in een groene stad.

Campagne van start gegaan in Oost!

Geplaatst op door
Beantwoorden

DSC00074DSC00077

Bijna twee weken geleden kreeg ik mailtje van ene Finn van Leeuwen. Finn van Leeuwen, zijn naam zei mij niet zoveel. Het bleek ook dat hij nog niet zolang geleden verhuisd was van Den Haag naar Amsterdam. En met zijn Haagse ervaring van campagne voeren had hij als opdracht gekregen om de campagne voor D66 in Amsterdam-Oost voor de gemeenteraadsverkiezingen van volgend jaar leven in te gaan blazen. Finn zocht dus campagneteammedewerkers. Zelf had ik al weer het gevoel dat ik weer wat meer voor D66 wilde gaan doen. Dus ik stuurde een enthousiaste mail terug dat ik graag mee wilde helpen.

Afgelopen donderdag hadden we een soort kennismakingsbijeenkomst. Het was nog niet echt specifiek gericht op de taken van het campagneteam, maar eerst om elkaar beter te leren kennen. En misschien ging het uiteindelijk met iets te veel drank gepaard. Ook kwam ten sprake over wat voor een evenementen de komende weken er staan te komen om voor de gehele stad de campagne in te luiden. Het eerste wat er aan stond te komen was aanstaande zaterdag. Wij gingen posters plakken om de andere partijen alvast wakker te schudden.

Daar stond ik dan vanochtend, nog geen ontbijt tussen mij kiezen, koud te kleunen bij Studio K. Boy, Erwin en Jan-Bert waren al druk bezig om de behanglijm te mengen met water en er een goede substantie van te maken.  Je zag aan Erwin dat hij al enig ervaring had met posters ophangen, want hij had ook nog eens een bezem mee genomen. Zelf was ik nog niet mee bezig geweest wat het nou inhoud om posters op te hangen. Gisteren kreeg ik wel een mail binnen met een filmpje, maar ik dacht ik zie het morgen wel. Toen konden we op pad gaan in twee groepen. Terwijl Erwin en Jan-Bert de Indische Buurt onveilig gingen maken met hun bezems, hadden Boy en ik gewoon rollers en gingen de andere kant, de Zeeburgerdijk op en naar Brazilië.

Het was een stuk kouder dan ik had verwacht. Ik dacht dat ik twee dagen geleden op het nieuws hoorde dat het dit weekend zonnig zou zijn. Maar met goede moet gingen Boy en ik toch de Zeeburgerdijk af richting het Flevohuis.  De stand zoeken waar we mogen plakken was nog even zoeken, maar toen wij eenmaal het plekje hadden gevonden gingen wij er stevig op los.  Voor Boy was het ook de eerst keer dus we smeerden de posters maar goed in. En toen ze opgeplakt waren nog maar eens flink erover heen.

Na de Zeeburgerdijk gingen we richting Winkelcentrum Brazilië. Daar kwam Boy er achter dat de rest van de poster per evenement netjes in kolommen onder elkaar stonden. Misschien waren we wel wat aso geweest door de posters op de Zeeburgerdijk naast elkaar te plakken. Maar wat maakte het ook uit. We hielden het er maar bij om twee posters onder elkaar te plakken en één op een andere plek. De mensen moesten toch weten dat voor D66 de campagne begonnen was!  Na de stand bij Brazilië gingen we even een koffie drinken bij het koffiehuis en Oosterlijke Handelskade.

Lekker opgewarmd gingen we naar onze laatste stand op het Azartplein. Naast de Sissy Boy lieten we ook zien dat het voor ons menens was. Weer twee grote posters onder elkaar en één er naast. Uiteindelijk kan ik concluderen dat het een succesvolle plakdag was. De campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen is voor D66 Amsterdam-Oost echt begonnen. PvdA! Eat your heart out! Volgend jaar wordt D66 de grootste partij in Amsterdam!