Team up!

DSC00020

Als ik ’s ochtends opsta neem ik eerst een douche. Daarna ga ik ontbijten en heb ik eerst een koffie nodig om echt wakker te worden. Ik zet mijn Saeco-machine aan, drink mijn koffie en eet een broodje. Ondertussen galmen er geluiden uit mijn docking station. Daarna gebruik ik mijn elektrische tandenborstel om mijn tanden te poetsen en scheer ik mij met mijn scheerapparaat. Meteen al vier apparaten van Philips die ik gebruik in het eerste uur dat ik wakker ben op een dag.

Na twee jaar te hebben gewerkt bij Philips is Philips ook belangrijk geworden in mijn privéleven. Nu ga ik Philips verlaten en moet ik een andere uitdaging zoeken. Het waren twee geweldige jaren waarin ik veel geleerd heb, leuke contacten aan heb over gehouden en ik heb waardering gekregen voor het merk ‘Philips’. Zonder echt reclame te maken maar: “Philips maakt echt prachtige producten”. Daarom sluit ik ook niet uit dat ik ooit terugkeer bij Philips. Je weet nooit wat de toekomst brengt.

De eerste keer dat ik de trip maakte naar het Breitner Center was voor het sollicitatiegesprek. Ik wist toen nog niet de snelste weg naar het gebouw. Ik ging via de Sarphatistraat en zou daarna de Wibautstraat nemen richting het Amstel Station.  Maar bij de Albert Heijn op de Sarphatistraat hield mijn rolstoel ermee op. Uiteindelijk had iemand mij de Albert Heijn ingeduwd en daar heb ik wel twee uur staan wachten op een reparateur.  Ik dacht: “Nou, lekkere eerste indruk. Ik zal wel verder moeten zoeken.” Maar toch mocht ik op een tweede gesprek komen. Later bleek dat Dennis, mijn latere baas, het juist wel een grappige situatie vond.

Net als andere werknemers moet je de eerste paar maanden de weg vinden binnen het bedrijf. Allerlei onzekerheden komen op in je gedachten “Ben ik wel geschikt voor deze functie?” Wat wordt er van mij verwacht?” Kan ik deze verwachtingen wel waar maken?” En een vraag die speciaal voor mij geldt: “Accepteren ze mij wel in een rolstoel?”

Al deze vragen zijn legitiem. Maar als inderdaad blijkt dat je collega’s je accepteren zoals je bent en dat ze niet kijken naar je handicap maar naar wat je kan dan geeft dat veel vertrouwen. En door deze vertrouwen kan je de andere vragen ook positief beantwoorden. Door dit vertrouwen liet ik echt zien wat ik kan en daardoor kreeg ik de loop van de tijd ook steeds meer verantwoordelijkheden.

Hierdoor heb ik echt ontzettend veel geleerd en dat besef je tijdens het werken niet echt. Elke taak voer je uit alsof het de normaalste zaak is van de wereld. Zo moest ik, de personen die de taak van de promoties (kortingen op de sites) maken gaan overnemen, het programma ATG uitleggen.  Het bleek dat dingen die mij eenvoudig leken voor de gene aan wie ik het uitlegde het niet zo eenvoudig bleek te zijn. Toen besefte ik pas dat ik twee jaar geleden ook zo begonnen was en wat ik dus allemaal geleerd heb. Op het laatst zag ik deze taak als een soort routine klus.

Dit besef geeft mij vertrouwen dat er ook echt een mooie nieuwe uitdaging ergens op mij ligt te wachten. Misschien duurt het een paar maanden, maar hij komt er. Daarom wil ik iedereen bij Philips erg graag bedanken voor de twee jaar werkervaring. Hierdoor heb ik dit besef gekregen en heb ik deze vertrouwen opgebouwd. Dennis vroeg na twee maanden werken een keer aan mij: “Heb je al blauw bloed?” Ik begreep zijn vraag niet en antwoorden: “Ik ben niet zo koningsgezind.” Maar nu begrijp ik wat hij bedoelde en kan ik volop zeggen: “Ik heb blauw bloed en dat gaat nooit meer weg!” 

Nieuw jaar, nieuwe uitdagingen!

IMG_0660

Hierbij wil ik iedereen een gelukkig nieuwjaar wensen.  Voor mij is een nieuwjaar altijd weer een nieuw begin. Je gaat overdenken wat je het afgelopen jaar gedaan hebt gedaan en of je bereikt hebt wat je wilde bereiken.  Maar vooral ga je overdenken wat je komende jaar wilt bereiken.  En ondanks dat je dit allemaal doet, loopt een jaar altijd anders dan je had verwacht. Zo had ik aan het begin van vorig jaar niet verwacht dat mijn contract bij Philips verlengd zou worden en had ik niet verwacht dat ik op dit moment nog bij Philips zou werken. Voor 2014 moet ik wel weer een nieuwe uitdaging zoeken, maar uiteindelijk is het toch moeilijk om te voorspellen wat er werkelijk komt.

Dit begon eigenlijk al toen ik in 2003 aan mijn studie Media, Informatie en Communicatie aan de Hogeschool van Amsterdam begon. Ik dacht dat ik archivaris wilde worden, maar na een stage twee jaar later ben ik er achter gekomen dat ik daar niet gelukkig van zou worden. Toen ik in 2009 mijn studie had afgerond schreef ik mij in bij Valid People in, een vacaturebank voor hogeropgeleide gehandicapten. Een vraag die zij toen aan mij stelden was: waar zie je jezelf over vijf jaar? Dat vond ik toen een hele moeilijke vraag. Nu is dit bijna vijf jaar geleden en ik ben er achter gekomen dat het terecht is dat ik het een moeilijke vraag vond. Want je kunt je carrière plannen wat je wil je weet toch nooit hoe alles gaat lopen.

Zo was in 2009 de crises net begonnen. Nu weten we dat dit voor net beginnende werknemers op de arbeidsmarkt betekent dat je begint met tijdelijke contracten en na twee keer verlengen kijkt de werkgever soms liever naar mensen die ze weer een tijdelijk contract kunnen geven. Dit maakt het voor mij moeilijk voorspellingen te doen over vijf jaar. Een voordeel is wel dat het makkelijker is om nieuwe uitdagingen aan te gaan.

Een ander punt is dat je ook niet kan voorspellen hoe technologieën in vijf jaar zich ontwikkelen. Ik werk nu in de Online Verkoop en dat wil ik graag blijven doen de komende jaren. Maar de standaard website waar je online kan kopen bestaat waarschijnlijk over vijf jaar niet meer en zeker niet over tien jaar. Over vijf jaar is het waarschijnlijk meer met apps en wie weet hoe het er over tien jaar uit ziet? Dit betekent dat ik mij steeds moet ontwikkelen in mijn carrière en dat ik steeds weer nieuwe uitdagingen moet zoeken. Het zal nooit meer zijn zoals vroeger, dat je veertig jaar bij dezelfde werkgever blijft.

 Is dit allemaal erg? Nee, helemaal niet. Dit is alleen maar leuk. Doordat we op verschillende plekken gaan werken en misschien ook vaak in verschillende branches ga je je breder ontwikkelen waardoor je ook een grotere kennis krijgt. Ik verheug mij nu al op de rest van mijn carrière wat één groot avontuur zal worden. Daarom doe ik niet aan goede voornemens of voorspellingen. Nou misschien een paar voorspellingen die ik niet zelf in de hand heb. Ajax wordt weer kampioen! Nederland zal geen wereldkampioen worden en 2014 zal ook wel weer over gaan in 2015.

Congres voor hoop

evaluon

Alweer anderhalf jaar. Dat is hoe lang ik alweer werk voor Philips. Tijd is een raar fenomeen. Volgens mij kwam Einstein ervoor het eerst mee dat tijd eigenlijk niet bestaat. Je kunt het niet voelen, niet ruiken of proeven. Het is niet waarneembaar. Maar toch is het lastig om het niet te gebruiken. En voor mij is het misschien nu tastbaarder geworden omdat ik nu anderhalf jaar werkervaring erbij heb. En ik heb in deze anderhalf jaar echt het gevoel dat ik zoveel geleerd heb. Dat maakt het tastbaar. En aan de andere kant ging die anderhalf jaar zo ontzettend snel.

Het gevoel dat ik de al iets ervarenere werknemer ben kreeg in aan het begin van deze maand toen ik voor de tweede keer, samen met mijn collega Nora, de bus nam naar het Evaluon voor mijn tweede WGP-congres ging. Een WGP-congres is ervoor de mensen die Werkgelegenheidscontract hebben bij meestal een multinational. Dit zijn mensen die moeilijk aan een baan komen, of doordat ze langdurig werkloos zijn geweest of omdat ze een arbeidshandicap hebben. Het is heel bijzonder dat ik voor de tweede keer aanwezig was op dit congres. Normaal gesproken mag je maar één jaar een WGP-contract hebben. In mijn geval was het contract van mij een half jaar geleden verlengt en onlangs weer voor een half jaar. Hierdoor maak ik voor de tweede keer een WGP-congres mee.

Het grappige is dat je doordat je voor de tweede keer op dit congres bent het gaat vergelijken met vorig jaar.  Het opvallende was dat er nu voornamelijk mensen waren die werkte voor Philips. Dat was vorig jaar ook de grootste groep, want dit congres wordt georganiseerd door Philips, maar vorige jaar waren er ook werknemers van andere bedrijven, zoals ABN AMRO. Maar dat hoefde de pret niet te bederven. Er stonden namelijk genoeg goede sprekers op het programma.

Na de openingsspeech van Frank Visser, manager Werkgelegenheidsplan, was het woord aan Hans de Jong, directievoorzitter Philips Benelux. Alhoewel hij ook een korte openingsspeech had vond ik dat hij mooie woorden had over waar Philips voor wil staan. Zo wil Philips mooie duurzame producten maken. Zo voorspelt hij dat in 2020 75% van de verlichting in de wereld uit LED-verlichting bestaat en daar zal Philips een groot aandeel in hebben. Daarna sprak René Boender, trendwatcher. Dit was een positieve spreker die zijn publiek weet op te zwepen. Iedereen wil na deze dag zijn zakelijk geluk najagen. Na dat iemand van het Centraal Planbureau aangaf met cijfers hoe goed het Werkgelegenheidsplan is was het pauze.

Wat de meeste indruk bij mij maakte kwam na de pauze. Er was aandacht voor regisseur Mari Sanders. Mari Sanders is net als ik ben rolstoelgebonden. Net als ik is hij spastisch. Het enige verschil is dat hij in een duwstoel zit en ik mij in een elektrische rolstoel voort beweeg. Mari wilde al vanaf zijn middelbare schooltijd regisseur worden. De korte film die van hem getoond werd was zijn afstudeeropdracht. Het ging over een jongen die rolstoelgebonden was en er altijd van had gedroomd om zijn liefde in Parijs te vinden. Parijs, de romantische stad bij uitstek. Toen hij eenmaal besloot naar Parijs te gaan bleek het allemaal één grote teleurstelling. Parijs was namelijk niet zo rolstoelvriendelijk als gedacht. De vele trappen die de stad rijk was en lantaarnpalen midden op de stoep waren grote obstakels. Dan kwam hij ook nog is bij zijn hotel aan. De hoteleigenaar, die zo gegarandeerd had dat hij een lift had, sprak de waarheid maar de lift begon pas op de eerste verdieping.

Het mooie van dit verhaal is dat ik mij hier zo goed in kan verplaatsen. Ook ik heb ervaringen van steden die niet zo rolstoelvriendelijk bleken te zijn. Alleen heb ik niet deze ervaring met Parijs. Ik ben denk ik nu al een stuk of vijf, zes keer in Parijs geweest. Natuurlijk is het niet de meest rolstoelvriendelijke stad, maar er zijn genoeg plekken die wel rolstoeltoegankelijk zijn. En als je vooraf goed opzoek gaat kun je een goed rolstoelvriendelijk hotel vinden. Maar toch ken ik de ervaring die Mari schetst alleen niet in Parijs. Zo heb ik slechte ervaring met de stad St. Petersburg. Daar hebben we inderdaad meegemaakt dat de lift veel te klein bleek te zijn in het hotel. Straten hadden alleen maar hoge stoepen en aan heel veel straten werd nog gewerkt of ze lieten het zo verpauperd. Maar ik was niet alleen, met hulp van mijn (schoon)broers werd het een hele mooie week in St. Petersburg.

De laatste spreker was een bergbeklimmer. Het was een mooi verhaal met als uiteindelijke rode draad als je wilt kan je alles bereiken wat je wilt.  Iets wat WGP’ers natuurlijk aanspreekt. Zoals veel congressen liep dit congres ook uit. Hierdoor had ik niet zoveel tijd meer voor de borrel. Mijn jas werd aangetrokken en pas toen kreeg ik commentaar op mijn sjaal.  Ik moest namelijk op tijd in Amsterdam zijn om onze jongens in de Arena aan te moedigen.  

Veel te doen. Dus alles goed met mij

DSC00274

Eigenlijk is het wel grappig hoe vaak ik een blog begin met ‘het is alweer een tijdje geleden dat ik op deze blog geschreven heb’. Toen ik twee jaar geleden begon met deze blog had ik toch als doel met regelmaat te schrijven.  Ik had één keer in de twee weken de rubriek “Uitpakken”. Het laatste stukje hierover is ook al lang geleden. Soms denk ik moet ik mij schamen dat ik zolang niets van mij laat horen op mijn blog. Maar aan de ander kant betekent het dat het goed met mij gaat. Twee jaar geleden had ik geen baan en dus tijd voor mijn blog. Nu heb ik voor de tweede keer een contractverlenging gekregen bij Philips en zit ik in het campagneteam voor D66 voor Amsterdam-Oost.

Voor mij gaat het dus goed als ik veel te doen heb. En dat heb ik. Ik maak volle werkdagen bij Philips en ben betrokken bij de campagne waar ik in de avonduren tijd voor moet maken. Hartstikke spannend nog steeds. Worden wij eindelijk groter dan PvdA in Amsterdam? Het geeft zo’n lekker gevoel om je tijd goed te gebruiken en dat je merkt dat collega’s of andere mensen waarmee je samenwerkt jouw bijdrage waarderen. Maar om weer met goede moed je nieuwe werkperiode in te gaan is het goed om even vakantie te hebben. Dat had ik de laatste twee weken van augustus.

 Het zouden eigenlijk de laatste twee weken zijn geweest van mijn contract bij Philips, daarom had ik ook de weken opgenomen omdat ik die nog had. Het enige verschil is nu dat ze nog niet van mij af zijn bij Philips. In eerste instantie wilde ik de twee weken al gaan gebruiken voor een zoektocht naar een nieuwe baan. Maar nu dat niet hoefde dacht ik dan mag ik ook wat ontspannen (als een spast dat al kan). En ontspannen? Ik koos ervoor om een weer een week te zeilen op de Kaag. Daar kom je vermoeider van terug dan dat je er heen ging. Maar het blijft altijd een topweek bij ’t Vossenhol!

Het gene waar ik niets aan kon doen was dat de zeilweek de tweede week was. Als het andersom was kon ik nog een weekje uitrusten. Maar na weer een week werken zit ik er al weer helemaal in. Het gaf minder problemen dan ik dacht.  En wat was het weer klassiek gezellig in de hol van de vos. Er was weer genoeg koffie voor René, de vrijwilligers stonden ’s avonds weer aan de oude jenever (al was dit jaar een Pietje niet genoeg en moest onze premier dit jaar de jenever leveren) en Feike begon mij weer traditioneel te ondervragen wie ik de mooiste vrijwilligster vond.

Het zeilen was wel weer even wennen. Ik had er dit jaar ook niet voor gekozen om bij Sailability te zeilen op de Nieuwe Meer. Ik moest weer even de windroos in mijn hoofd stampen. Maar ik moet zeggen dat ik maar één middag echt serieus met dat bezig was, voor de rest was het ook vakantie voor mij en genoot ik van op het water te zijn.  Lekker genieten van een goudgele rakker ’s avonds met lekkere hapjes en dan naar bed gaan waar ik op de ritme van gesnurk in slaap probeer te komen.

Wat je ook kan zeggen over ’t Vossenhol. De vrijwilligers proberen er altijd een topweek van te maken voor de gasten. En ik kan alleen maar zeggen dat is dit jaar weer gelukt. En ik moet zeggen op het water kom ik ook tot rust. Ik heb weer genoeg energie gekregen om Philips in februari te bewijzen dat ze nog voorlopig niet van mij af zijn en genoeg energie om mee te helpen dat D66 volgend jaar de grootste partij wordt van de mooiste stad van Nederland. Ik heb veel te doen dus het gaat goed.

Optimistisch naar het einde van het jaar!

Vanavond is het kerstavond en het einde van het jaar komt dichtbij. Hiermee komt ook het einde van mijn contract bij Philips dichtbij. Reden voor mij om de afgelopen twee maanden goed na te denken wat hierna. De CareerSKILLS dagen, die vorige maand plaatsvonden, heeft mij ook een extra zetje daarvoor gegeven. Op het moment ben ik erg gelukkig bij Philips en ik heb erg fijne collega’s. Dus kijk ik eerst naar de mogelijkheden bij de Online Store.

Eind vorige maand heeft mijn team een grote verhuizing meegemaakt. Veel spullen staan nog steeds in verhuisdozen. We moesten tijdelijk verhuizen van de Breitnertoren naar de Rembrandttoren. Philips gaat namelijk de toekomst in en flexplekken horen daarbij. Werken op jouw moment, hoe en waar je maar wilt. Door deze drukte was het moeilijk om met Gertin, directeur en General Manager van de Online Store, af te spreken. Maar uiteindelijk had ik vorige week een gesprek. Met veel enthousiasme gaf ik aan hoe ik bij dit team voelde en hoe ik mijn toekomst zie. Ik heb namelijk het gevoel dat ik nog niet ben uitgeleerd bij de Online Store en dat ik nog veel voor de Online Store kan betekenen. Gertin was natuurlijk erg blij met mijn enthousiasme, maar hij kon niets garanderen. Op het moment zit het team op het maximum van wat ze aan mogen nemen en het is nog niet duidelijk hoe de taken die ik nu vervul volgend jaar ingevuld worden.

Natuurlijk is dit niet het antwoord waar ik op hoopte, maar ik heb wel met enthousiasme laten zien hoe ik over dit team en de Online Verkoop denk. Gertin geeft mij wel een realistisch beeld en daarnaast moet ik ook realistisch zijn. Ik moet ook een stapje hoger op komen. Niks ten nadelen van de promoties die ik nu maak, maar ik kan meer dan dit. Philips ben ik heel dankbaar dat ze mij deze kans hebben geboden. Door dit jaar weet ik dat ik graag mij verder wil ontwikkelen in de Online Verkoop. Daar zijn nu al mijn sollicitaties op gericht. En dan zou ik mij graag meer wil richten op de content van de site. Maar daarnaast wil ik mijn opleiding die ik genoten heb ook niet verloochenen. Ik zou graag betrokken willen zijn bij de ordening van de site, maar ook bij het goed terug vindbaar maken van de verschillende producten die de site verkoopt (via de site, maar ook via zoekprogramma’s).

Een kleine twee maanden ben ik nu op zoek naar dit soort vacatures of ik stuur open sollicitaties naar bedrijven die ik interessant vind en waar ik op dit gebied zou kunnen werken. Vacatures op dit gebied kan ik niet veel vinden. Of ze vragen een veel hogere opleiding, meer werkervaring of hele andere taken binnen een webshop. Toch solliciteer ik hier allemaal op. Je weet nooit. Als ik mijn enthousiasme kan overbrengen willen ze misschien toch wel een gesprek met mij.

Afgelopen week was het nog best druk bij de Online Store. In de maand december wordt één vierde van de hele jaaromzet gehaald door de shop. Dit komt omdat Sinterklaas eerst een bezoek brengt vanuit Spanje en nu brengt de Kerstman een bezoek vanuit de Noordpool. Maar vanaf deze week is het rustig en de verhuisdozen staan nog ingepakt. Voorlopig worden deze nog niet uitgepakt, want mijn collega’s zijn vertrokken naar alle windstreken van de wereld om deze speciale dagen te vieren met familie. De wind heeft mij gewoon gehouden in Amsterdam, maar ook een klein beetje verder. Naar Heemstede, om daar met mijn familie te zijn. Vanuit deze windstreken wens ik iedereen fijne kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar!