Extra moeten doen om het beste uit jezelf te halen

Tim studeert HBO Bedrijfskunde. Vanaf zijn geboorte is hij afhankelijk van hulpmiddelen. Toen Tim jong was ging het contact met de leveranciers via zijn vader. Zijn vader zat toen al met enige regelmaat in de clinch met de leverancier van Tim’s rolstoel. Het voordeel toen was wel dat reparateurs één keer per week langs kwamen bij zijn school. Toen kon je tenminste nog makkelijker overleggen met een reparateur als het mis ging.

Jongen met ambitie

Tim wil volgend jaar zijn studie afronden. Op het moment loopt, hij stage bij de gemeente. Al kun je misschien zeggen dat hij stage rijdt. Daarnaast moet hij ook nog met enige regelmaat college volgen. Als zijn rolstoel stuk is moet hij een dag thuisblijven. Dan moet hij zijn stage afzeggen of kan hij zijn college niet volgen. Dit vindt Tim erg moeilijk, want hij heeft heel veel ambitie. Hij wil zijn studie zo goed mogelijk doen en haalt daarbij hoge cijfers. Dan is een dag zijn rolstoel stuk een extra obstakel om zo goed mogelijk te presteren.

Frustratie om het wachten

Als je rolstoel stuk is ben je erg gebonden aan je huis. Als een reparateur komt zijn de tijden waar binnen ze mogen komen erg ruim. Soms tussen 10 uur ’s ochtends en 4 uur ’s middags. Al die tijd kan hij zijn huis niet uit en dat frustreert Tim soms. Aan de telefoon is de leverancier ook niet altijd even goed. Er wordt met enige regelmaat verkeerd doorgegeven wat stuk is. Dan heb je al een hele dag zitten wachten op de reparateur en dan komen ze ook nog met verkeerde onderdelen waardoor de rolstoel die dag toch niet gerepareerd kan worden.

Onbeleefdheid reparateurs

Als het al niet te lang duurt voordat een reparateur komt en met de juiste onderdelen dan heb je ook nog te maken met onbeleefde reparateurs. Het is vooral stuk omdat jij niet goed omgaat met je rolstoel. Maar de reparateurs beseffen niet dat Tim ook gewoon zijn leven heeft met zijn studie en zijn stage.

Voorlopig af en toe thuisblijven

Als oplossing ziet Tim dat er meer concurrentie moet komen. De regie moet meer liggen bij degene die het hulpmiddel gebruikt. Je moet sneller naar een andere leverancier kunnen gaan als het misgaat. Het ligt niet altijd aan de reparateurs. Er zitten echt goede reparateurs tussen. Maar die moeten het ook met de middelen doen van de leverancier waar hij voor werkt. Een leverancier moet harder gaan lopen als ze een klacht binnen krijgen. Nu doet het ze niet zoveel. Voorlopig moet Tim en de rest het doen met hoe het nu geregeld. Dit betekent af en toe een dag thuisblijven en niet naar stage of college kunnen.

Een mooi land verdient beter

Wat leven wij toch in een mooi land. Schone straten, mooie snelwegen. Het lijkt of het niet beter kan. Hierdoor krijg je de verwachting dat het op andere vlakken ook goed geregeld is. Maar één punt waar eigenlijk al jaren geen vooruitgang is te zien zijn de voorzieningen voor gehandicapten. Aan het begin van april ging mijn rolstoel stuk. Aan het einde van de eerste week van mei heb ik mijn rolstoel terug gekregen. Mijn hele leven ben ik al in discussie met leveranciers. Vroeger hadden ze in ieder geval nog wel het besef hoe afhankelijk wij zijn van een rolstoel. Misschien nu ook wel. Maar het is niet zo gemeend.

Nog steeds geen rolstoel
Uiteindelijk heb ik vijf weken gewacht op mijn rolstoel. Elke keer als ik opbelde om te vragen hoe het met mijn rolstoel stond dan begrijpen ze mijn situatie wel. Ze begrijpen ook wel dat ik het extreem lang vind duren, maar met die woorden hopen ze het op te hebben gelost. Terwijl ik nog steeds zonder rolstoel zit.

Karweitje van twee uur
Mijn kogellagers waren beschadigd. Uiteindelijk is dit max een karweitje van twee uur. Maar het duurt eerst drie weken voor ze eindelijk het onderdeel hebben. Als ik iets online bestel heb ik het twee dagen later. Al zou het uit China komen. Misschien een week. Maar drie weken! Ik begrijp het nooit echt.

Niet enige die zit te wachten
Nu hadden ze na drie weken eindelijk het onderdeel. Dan zou je zeggen mooi. Aan de slag en twee dagen later heb ik mijn rolstoel. Maar blijkbaar ben ik niet het eerste aan de beurt. Het komt er dus op neer dat er nog een heleboel anderen ook zeker vier weken aan het wachten zijn. Zo lang duurde het vroeger echt niet.

Motivatie weg
Ik begrijp het wel. Het is een vicieuze cirkel. Ik ben niet de enige die een klacht indient. Uiteindelijk hebben ze allemaal boze klanten. Daar woorden de reparateurs ook niet vrolijk van. Dan ga je niet meer gemotiveerd naar het werk en heb je ook geen zin meer in je werk. Wat ervoor zorgt dat je je werk niet meer goed doet.

Geen interesse in beroep
Er zijn te weinig mensen die kiezen voor een beroep in de techniek. Daar wordt ook op televisie oproepen voor gedaan om daarvoor te kiezen. Maar dan is daarvan zelfs reparateur voor dit soort het minst geliefd, waarschijnlijk ook omdat het minder betaald wordt. Dan komt er ook nog eens de klachten van klanten erbij dat reparaties zo lang duren en zelfs soms niet goed uitgevoerd zijn. In zo’n branche wil je niet werken.

Maakt het moeilijk om te participeren
Voor al deze dingen kan ik begrip opbrengen, maar daar hebben de mensen die afhankelijk zijn van deze voorzieningen niets aan. Sommige mensen moeten hierdoor thuis blijven en soms zich ziek melden van hun werk. Terwijl aan ons gevraagd wordt om te participeren.

Monopoliepositie
Soms wordt er naar aanleiding van klachten wel actie ondernomen. Zo waren er in de gemeente Utrecht zoveel klachten dat de gemeente ervoor gekozen heeft om het contract op te zeggen met leverancier Welzorg. Het gevolg was wel dat reparaties helemaal niet werden uitgevoerd voor een bepaalde periode. Dat krijg je dan ook nog. Een leverancier heeft zoveel macht omdat er geen concurrentie is. Als je ze erop aanspreekt weten ze dat je naar niemand anders kan. Dus hebben ze ook nog eens een monopoliepositie.

Keuze maakt ook geen verschil
In Amsterdam heb je nog drie leveranciers waar je uit kan kiezen. Welzorg, Beenhakker en Harting-Bank. Toen ik mijn eerste voorzieningen had in Amsterdam zat ik nog bij Welzorg. Toen het drie jaar geleden tijd was voor een nieuwe rolstoel koos ik maar voor een andere leverancier, Beenhakker. Het enige verschil vind ik nu is dat ze wat vriendelijker zijn bij Beenhakker. Maar daar is het mee gezegd. Ze weten het van elkaar dus hoeven zich ook niet in te spannen voor verbetering.

Positief kijken naar toekomst
Normaal gesproken wil ik een positieve blog schrijven, maar soms moet je ook dingen aan de kaak stellen. Ik weet op het moment geen oplossing. Het probleem is net als bij leraren, mensen in de zorg en mensen in de techniek. Het is geen geliefd beroep. Dus hierbij. Reparateur van rolstoelen. Iets voor jou?