Een avontuur voor mijn nichtje

Met mijn nichtje Faye in de Arena.

We zitten alweer in maart. De tweede seizoenshelft van het voetbalseizoen is alweer een aantal wedstrijden onderweg. Inmiddels is Schreuder ontslagen en heeft Heitinga de taken bij Ajax overgenomen. Ajax staat er in de competitie na een aantal wedstrijden onder leiding van Heitinga er ook een stuk beter voor. Ik ga ook met een lach naar de Arena. Al ben ik altijd wel vrolijk als ik onze jongens mag bekijken in de Arena. Als ik naar de Arena ga heb ik ook altijd een begeleiderskaart. Mijn zwager of zus gaan vaak met mij mee. Als mijn nichtjes horen dat pappa of mamma weer met mij mee gaan vragen ze altijd of ze ook mee mogen, maar ik heb nooit een extra kaart voor hun. Maar deze keer tegen Sparta heb ik het wel kunnen regelen voor Faye.

Op weg naar Ajax

De wedstrijd begint om kwart voor vijf. Ik spreek met mijn zwager af dat we al om vier uur bij de Arena zijn. Mijn nichtje mocht van mij nog een sjaal uitkiezen bij één van de kraampjes rondom de Arena. Als je mij een beetje kent weet je dat ik iemand die graag op tijd is voor een afspraak. Dus ik was al half drie onderweg. En dit bleek een goed idee, want de metro’s waren al redelijk vol richting Gein. Maar ik was zo vroeg vertrokken dat dit geen probleem was. Rond half vier was ik al bij de Arena. Wat bleek is dat mijn zwager en nichtje vier uur niet gingen redden. Uiteindelijk waren ze net voor de wedstrijd aanwezig. Dus was er geen tijd om een sjaal uit te kiezen en moesten we naar binnen.

Enthousiasme van Faye

Toen we eenmaal binnen waren keek Faye haar ogen uit. Zittend op de schoot van haar vader probeerde Jochem te kijken welke spelers ze allemaal kende. Ze kwam niet op veel namen, maar dat is niet zo belangrijk. Ze werd al enthousiast van hoe aanvallend Ajax begon aan de wedstrijd. Dit zorgde er al voor dat Ajax in de zesde minuut 1-0 voor kwam te staan. Ik weet niet of ze de hele tijd oplette wat er gebeurde tijdens de wedstrijd, maar je zag dat ze er wel van genoot om in het stadion te zijn. Ze genoot wel van de sfeer. En eigenlijk is dat ook belangrijk voor mij en de jongens waarmee ik in de Arena zit. Op een gegeven moment kwam ook Ajax op een 2-0 voorsprong, nog voor de rust.

Sfeer in Arena

De rust is het drukste moment om een nieuw drankje te halen of een snack. Dus meestal halen we wat als de tweede helft net begint. En dit keer was het niet anders. Terwijl mijn zwager nog een biertje voor mij haalde kreeg Faye nog een fris met een zakje chips. Ze bood netjes wat chips aan, maar ik hoefde niet. Aan het begin van de tweede helft had Ajax moeite om op schot te komen. Een penalty in de 64ste minuut was nodig om weer een beetje schot in de zaak te krijgen. Maar voor Faye was het spel van Ajax niet het belangrijkst. Je zag dat ze vol genoot van het gezang om haar heen en de sfeer die gemaakt werd. Ze was ook verbaasd hoe sommige supporters fel mee reageren als ze niet eens zijn met een beslissing van de scheids.

Slotfase wedstrijd

In de 84ste minuut maakte Kudus met een mooie vrije trap de 4-0. Ik gaf Faye mijn telefoon in de hand. Zij mocht de man van de wedstrijd kiezen via de Ajax-app. Maar dit ging een beetje fout. Voor zij kon swipen naar de juiste speler vergrendelde mijn telefoon. Toen ik mijn telefoon weer ontgrendelde was er al een stem uitgebracht. We hadden gestemd op Gerónimo Rulli, de keeper. Natuurlijk had hij de 0 gehouden, maar dit was niet echt de man van de wedstrijd. Mijn zwager en mijn nichtje gingen een paar minuten voor de wedstrijd was afgelopen al naar beneden om de auto weer te pakken naar Heemstede. Normaal gesproken zouden we zingen: “Laat je club maar in de steek.” Maar ik begrijp ook wel dat ze niet meer in zo’n file willen komen te staan die ze hadden toen ze naar de Arena reden.

Genieten van mijn nichtjes en neefje

Het is nu de tweede keer dat een nichtje van mij mee geweest is naar Ajax. En beide keren vond ik het hartstikke leuk. Ik probeer mijn nichtjes en neefje de liefde die ik heb voor Ajax mee te geven. Zo heb ik ze allemaal lid gemaakt van de Ajax Kidsclub. De twee nichtjes die nu mee geweest zijn zijn de kinderen van mijn zus. Nu is het nog de bedoeling dat ook haar laatste dochter, Bente, aan het eind van het seizoen mee gaat. En misschien kijken of de kinderen van mijn broer ook een keer mee kunnen gaan. Maar voor nu verheug ik mij eerst op dat Bente mee gaat.

Langzaam weer naar vroeger

Het is 13 februari rond half 7. In de Arena hoor je de vertrouwde tonen van ‘Dit is mijn club’. De wedstrijd tegen Twente is net afgelopen. We zijn echt over de Tukkers heen gewaaid. Een vernedering ten top. Maar het is goed om de sfeer weer te proeven in de Arena. Wat heb ik dit gemist. Vorige week was ik er ook bij tegen Heracles. Toen speelden onze jongens ook de pannen van het dak. Ik proef de sfeer alleen vandaag nog meer.

Eindelijk weer leven

De afgelopen maanden zaten we weer in lockdown. Er gebeurde weinig. Zelfs om een blog te schrijven aan het begin van het jaar lukte mij niet. Ik schrijf meestal een blog aan het begin van een jaar over wat dit jaar zal brengen. Maar de afgelopen maanden werkte ik voornamelijk thuis. Elke dag was bijna het zelfde. Er is geen verrassing. Tussen kerst en oud en nieuw was ik vrij. Ik besteedde mijn tijd voornamelijk met films, series kijken en lezen. Dat gaf een ontspanning. Nu is het februari en ik hoop dat ik deze maand weer wat vaker naar het stadhuis mag, naar het stadion en mijn stamkroeg.

Reizen naar Arena

Ik mocht dus weer naar de Arena. Heracles Almelo was de eerste tegenstander van ‘ Ons Aller Ajax’. De reis er naar toe met tram en metro was weer lekker. Ik ging ruimschoots op tijd weg. Ik merkte geen drukte in zowel de tram als metro. Misschien kwam dat ook omdat maar eenderde naar het stadion mocht. Toen ik eenmaal bij de Arena aankwam zag ik wel dat het wat drukker was. Ik ging naar de ingang waar ik altijd de lift pak naar boven. Ik moest nog even wachten op mijn zus, die vandaag met mij mee zou gaan.

Langzaam op gang gekomen

Toen we boven waren hadden we nog een kwartier voor de wedstrijd zou beginnen. Ik ging nog even naar het toilet. Toen ik terug kwam begon de wedstrijd bijna. Je merkte dat iedereen weer even moest wennen dat we weer in het stadion mochten zitten. Het was in het begin best rustig. Een doelpunt van Davy Klaassen was nodig om dit doorbreken. Maar je merkte dat er minder supporters in het stadion waren. Daarnaast had Ajax het echt moeilijk in de eerste helft tegen Heracles. In de tweede helft scoorde Haller door een mooie pass van Tadic. Dit zorgde voor zekerheid. Later in de tweede helft wisselde Ten Hag toch een aantal spelers. Jongere spelers kregen een kans. Hiervan profiteerde Kenneth Taylor. Dit doelpunt zal Taylor wel vertrouwen geven. Aan het einde van de wedstrijd had Tadic de kans om de score nog te vergroten met een penalty. Maar Tadic miste, dat doet hij niet vaak. Het bleef bij 3-0.

Een volle dag

Een week later ging ik weer naar de Arena. Eerst naar de film vlakbij het stadion en daarna de wedstrijd. Ik nam dus een paar uur voor de wedstrijd de metro. Je merkte dat ook. Het was heel rustig in de metro. Zoals altijd was ik ruim op tijd bij Pathé Arena. Philip was toch niet veel later ook bij de bioscoop. Klaar om de nieuwe Spider-Man te kijken. Een bioscoopbezoek was voor mij ook weer een paar jaar geleden. Zeker voor corona. Dus dat was wel weer lekker. We keken de film in Imax. Volgens mij was dit voor mij voor het eerst. Een decennium geleden heb ik Avatar wel in 3D gezien, maar dat was toch anders. Het was een goede film, wat mij nieuwsgierig maakt hoe dit verder zal lopen in de volgende films.

Heerlijke sfeer

Na de film konden we direct doorlopen naar de Arena. De bioscoop ligt ten zuiden van de Arena en mijn plekken zijn aan de noordkant van de Arena. Wij konden onder de Arena doorlopen bij de parkeergarage om bij de noordkant te komen. Het stadion is nog steeds voor eenderde gevuld, dus we waren snel boven. Weer moest ik eerst even naar het toilet. Maar daarna ging het echt beginnen. De sfeer was er misschien toch wat meer dan de wedstrijd een week eerder tegen Heracles. De eerste helft ging wel weer moeizaam. Er was weer een doelpunt nodig van Klaassen om de ban te breken. Maar het was wel weer ouderwets gezellig met Mike en Pelle die weer achter mij stonden. Tijdens de rust gingen zij wel weer naar de plekken waar ze eigenlijk moesten zitten. Daar waren ook vrienden van hun.

De vertrouwde tonen

Tijdens de tweede helft ging het pas echt lopen. Net als tegen Heracles scoorde Haller net na rust de 2-0. Een kwartiertje later had Tadic, net als vorige week, de kans om de score uit te breiden via een penalty. Maar net als vorige week miste hij. Toch echt niet iets voor hem. Later kwam nog een eigen goal van Pröpper. Haller liet aan het einde van de wedstrijd nog zijn klasse zien als goalgetter en scoorde nog 2x in de laatste tien minuten. Uiteindelijk was het een veel grotere uitslag dan je na de eerste helft zou verwachten. Het gaf mij een fantastisch gevoel. Plus dat we eindelijk weer naar het stadion mogen. Daarom kwamen de vertrouwde tonen van ‘Dit is mijn club’ echt aan.

Voetbal in coronatijd

De coronatijd is een aparte tijd. Alles stond maanden stil. Zo ook mijn blog. En ook het voetbal in Nederland. De competitie is wel weer begonnen. Ajax heeft ervoor gekozen om de eerste vier thuiswedstrijden te verloten onder de seizoenkaarthouders. Zo heeft elke seizoenkaarthouder kans om één van die vier wedstrijden op de tribune te zitten.

Opvallend rustig

Ik was ingeloot voor de wedstrijd tegen RKC. Ik had echt het gevoel: “Eindelijk weer in het stadion.” Het was toch een aparte sfeer. Eerst nam ik de tram naar het Weesperplein. Bij de metrohalte op het Weesperplein wachtte ik op Philip. Hij had nog zijn tram gemist. Dus het duurde even voor hij op het Weesperplein was. Ik was ruimschoots op tijd. Dus ik kon wel wachtte op Philip. Het was toch gezelliger om samen de metro te nemen. Toen we de metro namen was het opvallend rustig in de metro voor een voetbalwedstrijd.

Na maanden weer de metro

Toen we metrohalte Strandvliet bereikt hadden zei Philip dat hij deze halte echt al maanden niet gezien had. Je kreeg echt het gevoel dat je op weg was naar een stadion waar je nog nooit geweest was. Het gevoel dat je had als klein jongetje toen je voor het eerst naar Ajax ging. Alles is nieuw en spannend. Dat is een gevoel dat ik al jaren niet meer kende. Het was de normaalste zaak van de wereld geworden om naar Ajax te gaan.

Geen tijdslot

Samen met Philip reed ik naar de ingang van het stadion. Daar vroegen we aan een steward waarom ik geen tijdslot had op mijn kaarten. De kaarten gaan vanaf dit seizoen gescand worden via de Ajax-app. En op die kaart zou je moeten zien in welk tijdslot jij het stadion in mag, maar op mijn kaarten stond niets. De steward wist het niet. We moesten het vragen bij de kassa. Daar vertelde ze dat er voor gehandicapten geen tijdslot is.

Een keer een andere plek in het stadion

We waren ruimschoots voor de wedstrijd aanwezig. Dus gingen nog rondom het stadion een patatje halen en cola. Omdat ik een andere plek in het stadion had dan normaal gingen Philip en ik toch drie kwartier voor de wedstrijd naar binnen. Uiteindelijk kwamen we vrij snel op onze plek. Met de lift gingen we naar de eerste verdieping. We kwamen terecht op een gedeelte van de parkeergarage onder het stadion. We werden begeleid naar onze plek. We moesten over een hellingbaan en kwamen daarna terecht achter het doel aan de noordkant van het stadion.

Eigen plek beter

Ik moet zeggen dat mijn vaste plek in het stadion beter was. Je zit hoger in het stadion en kan daardoor het veld beter overzien. Maar we moeten niet klagen. Dat je in deze coronatijd naar het stadion mag is al speciaal. Op de plek achter het doel kan je bijvoorbeeld niet de lijnen aan de kant van het doel zien waar wij achter staan. Tijdens de wedstrijd kon je daarom niet goed zien of de bal uit is of niet.

Spandoek ter ere van Wim Suurbier

Toeschouwers belangrijk

De 13.000 toeschouwers die deze middag aanwezig mochten zijn waren aardig verdeeld over het stadion. Alleen de F-side was helemaal leeg. Hierdoor kon het spandoek die gemaakt was voor Wim Suurbier de hele wedstrijd blijven hangen. Hij overleed afgelopen zomer. Edwin van der Sar gaf voor de wedstrijd nog een toespraakje. Dat het belangrijk is voor de spelers dat er toch wat toeschouwers zijn.

De wedstrijd

De wedstrijd kon beginnen. Ajax begon fel aan de wedstrijd. Hierdoor kwam er ook snel een doelpunt van Tadic. Ze stormden door. Labyad maakte het tweede doelpunt, maar die werd afgekeurd na dat de VAR besloten had dat het buitenspel was. Maar niet veel later kon Labyad toch het tweede doelpunt maken. In de samenvatting ’s avonds waren Philip en ik te zien bij dit doelpunt. Uiteindelijk kon Ajax de felheid aan het begin niet volhouden. Met rust was het 2-0. De tweede helft was minder indrukwekkend. Martinez scoorde nog wel 3-0. Een goede overwinning natuurlijk.

Weg terug naar huis

Ik reed weer de hellingbaan af. Ging nog even naar het toilet. Samen met Philip namen we weer de lift naar beneden. Terug met de metro naar huis. Het bleek uiteindelijk heel bijzonder te zijn dat we dit seizoen als toeschouwer in de Arena waren. Philip was zelfs twee wedstrijden in het stadion. Hij ging ook nog naar Ajax-Vitesse.

Weer wachten tot we weer naar het stadion

Nu mogen er weer geen toeschouwers aanwezig zijn in het stadion. Ik denk dat dit nog wel zo is tot maart volgend jaar. Heel jammer, want naar een leeg stadion kijken is niet leuk. En de supporters maken ook de sfeer in het stadion, waardoor je club beter gaat presteren. Maar ik kan in ieder geval zeggen dat ik in het stadion ben geweest dit seizoen. Dat kunnen niet veel mensen zeggen. En als wij straks weer naar het stadion mogen dan ben ik de eerste die klaar staat. Ik sta altijd achter mijn club en zal ze altijd blijven steunen.