Openen op de elektrische manier

Vandaag heb ik de rubriek Uitpakken! ook iets waar ik mijn hele leven al problemen mee heb en wat ook met de kerstdagen in het vooruitzicht erg van belang is: enveloppen openen.

Mijn hele leven al kan ik met de ene hand die ik wel goed kan gebruiken niet goed enveloppen openen. Net als cadeaupapier scheur ik het helemaal kapot. Bij enveloppen had dit als gevolg dat ik de brief meenam die in de envelop zat. Een gedeelte van de brief kon ik niet meer lezen. Toen ik nog jong was kreeg ik ook een keer elektrische brievenopener. Dit apparaat was, twintig jaar geleden in ieder geval, niet zo goed als tegenwoordig. De batterijen gingen snel leeg en door het vele gebruik was het leven van dit apparaat maar van korte duur.

Toen ik ouder werd kon ik toch mijn hand beter onder controle krijgen waardoor ik alleen de envelop kapot scheur. Daarnaast is de post die je via de brievenbus ontvangt de afgelopen jaren erg afgenomen en heeft e-mail het over genomen. Nu met kerst in het vooruitzicht krijg je van sommige vrienden nog wel een kerstkaart per post. Maar nog steeds is de hoeveelheid niet zo groot dat ik het belang van een elektrische brievenopener zie.

Mijn vader heeft dit jaar een hartstilstand gekregen, wat ook een hersenbeschadiging tot het gevolg heeft gehad. Hij kan, net als ik, maar één hand goed gebruiken. Daarom heeft hij voor sinterklaas een elektrische brievenopener gekregen. Deze opener was niet op tijd geleverd waardoor die met de post geleverd zou worden. Ik heb deze elektrische opener nog niet gezien.  Mijn zwager, de sinterklaas van mijn vader (hij had mijn vader getrokken), vertelde dat het nog lastig was om zo’n elektrische opener te vinden. Tegenwoordig worden ze alleen maar gebruikt bij grote organisaties, die achter elkaar brieven moeten openen. Dit zijn grote, logge apparaten van wel 600 euro.

Uiteindelijk heeft mijn zwager wel de juiste elektrische brievenopener gevonden. Ik ben dus ook erg benieuwd hoe die eruit ziet en of deze beter is dan die van twintiger jaar geleden. Twintig jaar geleden was het ook plastic rotzooi. Alles heeft zijn vooruitgang gehad, dus vast ook de elektrische brievenopener.

Nu zit ik lekker met de hand mijn kerstkaarten te openen. Ik ben zelf niet zo van de kerstkaarten versturen. Ik vind dat ik de mensen die ik in levende lijven zie de beste wensen kan geven. Maar voor de gene die mij een kerstkaart gestuurd heeft (ook voor de gene die dat niet heeft gedaan). Fijne feestdagen en een gelukkig nieuwjaar!

Feestje? Chocolade

Deze week in de rubriek Uitpakken! Iets wat helemaal in het teken staat van deze decembermaand: verpakkingen van chocolade.

De decembermaand is aangebroken. Sinterklaas is net vertrokken en kerst staat alweer voor deur. Tijdens al deze feestdagen is chocolade een belangrijk snoepgoed. Met Sinterklaas heb je de chocoladeletter en tijdens de kerst hangen we chocolade kransen in de boom en heb rendieren, kerstmannen en noem maar verpakt in chocolade. Volgens mij is het een christelijke traditie om met feestdagen chocolade te eten, want over een paar maanden heb je weer chocolade eitjes met Pasen. Zonder chocolade geen feest.

En om al de chocolade zitten van die folietjes gewikkeld. Met één hand krijg ik zeker alleen al bij paaseitjes de folie er alleen af met mijn tanden. Als ik te lang hiermee zit te prutsen heb ik de chocolade al kapot gebeten of is de chocolade al gesmolten. Maar ook na de kartonnen verpakking van de chocoladeletter zit er ook weer een folie om de chocoladeletter. Laat staan de chocolade rendieren en kerstmannen.

Maar toch blijf je chocolade eten tijdens de feestdagen. Ik vind het ook hartstikke lekker. Maar toch blijft het moeilijk om de folies los te krijgen. Er zijn wel duizenden chocolades tijdens feestdagen. Al die folies zijn ook nog eens  slecht voor het milieu. Maar denken we op dat moment niet aan. Het is toch feest!

Je hoeft niet altijd het uiterste eruit te halen

Vandaag in de rubriek Uitpakken! Een item waar niet alleen mensen met een handicap problemen mee heeft, maar ook andere mensen: De tandpastatube.

Het probleem wat ik wil aankaarten zie je niet alleen bij de tandpastatube. Ook shampooflessen en douchegelflessen hebben dit probleem. Je kan nooit alles uit de fles of tube krijgen. Nu zijn er bij tandpasta ook andere vormen dan alleen de tube, maar die werken net zo als de douchegelfles. Je zet de flessen op zijn kop en hoopt er alles uit te kunnen drukken. Dit gaat niet en bij shampoo en douchegel ga je het dan maar mengen met water.

Bij een tandpastatube is het weer een ander geval. Hierbij knip je de tube kapot om echt het uiterste eruit te halen. Natuurlijk is het een truck van de producent. Hij wil dat je zo snel mogelijk weer een nieuw exemplaar koopt. Daarnaast moet ik zeggen dat ik inderdaad moe word om elke keer de flessen met water te vullen en de tube kapot te knippen. Hierdoor doe ik wat de producent wil en koop ik een nieuw exemplaar.

Een oplossing op dit probleem zal niet met dank afgenomen worden door de producent. Hij zal dan ook niet met een oplossing komen. Ik denk dat er wel een oplossing voor gevonden zou kunnen worden. Alleen heb ik die niet voor de hand. Want zonde blijft dat je iets koopt wat je niet helemaal gebruikt. Maar dat blijf je met alles houden. Zo worden smartphones en computers ook niet overal voor gebruikt waar je het voor kan gebruiken. Daarom blijf ik maar tandpastatubes en shampoo- en douchegelflessen kopen. En zolang ik het geld ervoor heb, wat maakt het uit. Zo houd ik de economie draaiende in deze tijd van recessie.

Een klerenbende tijdens het eten

Vorige week was erg geen rubriek Uitpakken! Om genoeg te kunnen uitpakken heb ik besloten om de rubriek ook om de week aan de orde te laten komen.

Vandaag bij de rubriek Uitpakken! Iets waar ik dagelijks mee te maken heb: De magnetronmaaltijd

Zelf kan ik niet zo goed koken. Ik ben al blij dat ik af en toe aardappel, vlees en groente maaltijd bereid. Daarom eet ik de meeste dagen van de week een magnetronmaaltijd. En die maaltijden zijn niet altijd even goed verpakt. Zo zit op alle magnetronmaaltijden een lipje om het los te trekken, maar altijd gaat niet het gehele plasticje eraf. Hierdoor moet je toch een schaar gebruiken of je trekt het eraf met je handen en dan zitten je handen weer in de jus.

Daarnaast ben ik ook altijd in discussie met mijn familie of het wel gezond is, een magnetronmaaltijd. Een aantal jaar geleden zouden deze maaltijden inderdaad niet gezond genoeg zijn. Nu wordt daar beter op gelet. Sinds ik op mijzelf woon, zo’n vijf jaar geleden heet ik deze maaltijden bijna elke dag. Ik leef nog steeds. Dit is natuurlijk een grapje. Maar ik denk dat de magnetronmaaltijden echt goed zijn van tegenwoordig. Zeker de stoommaaltijden.

Bij een bekende supermarktketen doe ik altijd mijn boodschappen. In plasticbakjes zit vaak de groente, vlees en aardappelen verdeeld in verschillende vakjes. Samen zit dit met één plasticfolie dicht gemaakt en dan zit daar nog een wikkel omheen. Erg veel verpakkingen om een maaltijdje dus.

De plasticfolie zit zo goed aan de bakjes vast, dat het er uiteindelijk op neer komt dat ik altijd de schaar moet pakken.  De sauzen zitten dan weer aan de schaar en dat kan als ik niet op let ook weer op mijn kleren komen. Daarnaast moet ik de plasticfolie, die ik stuk geknipt heb, nog verder van de bakjes trekken. Hiervoor moet ik soms zo kracht zetten wat ervoor zorgt dat er weer wat saus op mijn kleren komt. Kortom één klerenboel.

Overal stukken karton

Het is weer woensdag. Weer tijd om uit te pakken. Vandaag letterlijk. Ik ga het namelijk hebben over: pakketjes per post

Het is toch vreemd. Ik ben alweer de tijd vergeten toen internet nog niet bestond. De afgelopen tien jaar lijkt het zelfs dat er niet zonder internet geleefd kan worden In 1998 ging ik zelfstandig leren wonen in een jongerenwoonvorm in Arnhem. Je kreeg een eigen telefoonnummer en elke maand moest je de telefoonrekening betalen en daar zaten de tikken van het internet bij. Hierdoor paste je wel op om niet te veel te interneten. Nu staat het internet continu aan, 24/7.

Dat het internet continu beschikbaar is heeft zijn voor- en nadelen. De oudere generatie, zoals mijn vader, begrijpt niet de hele ophef die ontstond toen bij de BlackBerry de internetdienst niet meer werkte. “Als of er niets anders meer is als er geen internet is. Ik heb meer dan het grootste gedeelte van mijn leven zonder internet geleefd.” Dit soort reacties begrijp ik wel. Tegenwoordig verteld iedereen over elke scheet die hij gelaten heeft op Twitter. Houd sommige dingen maar voor je zelf.

Maar het heeft ook voordelen, zoals producten bestellen. Producten bestellen via internet doe ik dan ook in regelmaat. Natuurlijk voor iedereen is het handig, maar voor mensen die rolstoel gebonden brengt het nog meer gemak met zich mee. Een groter formaat van een product is moeilijk mee te nemen met je rolstoel. De afstand van de winkel naar je huis heeft daar ook mee te maken. Iemand hangt je net gekochte Blu-ray speler achterop je rolstoel. Tijdens je tocht naar huis valt de speler op de   grond en is het handvat van je plasticzak gescheurd. Hierdoor is de speler nog moeilijker mee te nemen en de kans is er dat de speler ook stuk is. Dus daarom bestellen via internet.

Wanneer ik weer eens iets gekocht heb bij mijn favoriete internetwinkel dan heb ik het meestal de dag erna al in huis. Ik ben dan als een kind zo blij en wil het meteen openen. Maar dan begint de ellende. Het pakketje is een kartonnen doos. Er staan allerlei pijlen op de doos die aanwijzen waar je het moet openen. Maar waar wijzen die pijlen naar? Dan maar grof geweld, het gaat niet om de doos. Vaak lukt het wel. Er zijn alleen maar kartonnen stukken. Totaal niet meer als doos te gebruiken.

Maar soms is er ook meters tape om het pakket gestopt dan krijg ik de doos niet open. Dan maar mijn zorg oproepen. Ze zijn nog ergens mee bezig. Maar ik kan niet wachten! Mijn buurman. Ja, hoor is thuis. Toch is weer mijn pakketje opengegaan.

Zo zie je dat er altijd een oplossing is. Ik wil wel altijd meteen mijn nieuwe aanwinst zien. Dit had ik al als klein kind tijdens cadeautjes krijgen meteen kapot scheuren. Van mijn opa moesten we de verpakking netjes open maken. “De verpakking kan altijd hergebruikt worden.” Dat kon mij niets schelen. Ik wil mijn cadeau!

Heerlijk, helder, Grolsch

Weer is het woensdag geweest. Maar nu dan toch de rubriek ‘Uitpakken’: Vandaag: De Grolschbeugel

Vanaf mijn zestiende verjaardag mag ik alcoholische dranken drinken. Mijn ouders hadden de afspraak dat wanneer we tot ons zestiende geen alcohol dronken we een mooi geldbedrag kregen. Vanaf de dag dat ik dus mag drinken blijft bier toch mijn favoriete alcoholische drank.

Tijdens examenfeestjes drink je wel verschillende mixjes, maar tijdens je studententijd is er eigenlijk bijna alleen maar de mogelijkheid tot bier en als je daarna nog eens een mixje probeert vind je het allemaal te zoet. Dus blijft het bij mij bij bier. En dan voornamelijk Grolsch. Je favoriete biermerk is namelijk wat jouw sociëteit schonk, volgens mij. En mijn sociëteit schonk Grolsch.

Daarom koop ik, naast dat ik steeds meer Belgische biertjes lekker ga vinden, Grolsch. En wat is er niet mooier dan de Grolschbeugel?  Heel makkelijk los te trekken. In ieder geval als je geen handicap hebt. Er moet toch een bepaalde kracht gezet worden die niet door iedereen gezet kan worden.

Natuurlijk kun je ook bier kopen met bierdoppen  of in blik. Voor bierdoppen zijn er al uitvindingen gedaan om makkelijker de dop eraf te krijgen. Zo is er een apparaat dat je op de dop zet en door er op te drukken trekt het apparaat de dop eraf. Maar ik blijf de Grolschbeugel toch zo iets moois vinden. Ik heb er ook iets op gevonden om de beugel toch los te krijgen. Ik klem de fles tussen mijn rechterarm en dan met mijn linkerhand los trekken. Dan kan ik genieten van een heerlijk biertje uit een Grolschbeugel.

Bron: forum.fok.nl

Kinderlijk blij met een Amerikaanse droom

Het is weer een week geleden en tijd voor “Uitpakken!”. Vandaag: De ijsemmer van Ben & Jerry’s

Wie houdt er niet van ijs? Natuurlijk ik dus ook. Alleen boodschappen doen is voor mij al een hele opgave, laat staan ook nog eens koeltas meenemen om gekoeld het ijs thuis te brengen. Dat is de reden waarom ik alleen ijs heb wanneer ik bij Thuisbezorgd een pizza bestel.

Eenmaal het ijs in huis hebbend, dan is het meestal Ben & Jerry’s, bewaar ik het vaak voor een andere dag. Dan heb je namelijk nog een leuke verrassing voor de volgende dagen.

Ben & Jerry’s is mijn favoriete ijs.  Het mooie ervan vind ik ook dat het net als de ontwikkelaars van Google en Amerikaanse voorbeelden begint met een droom van jeugdvrienden en daarna wordt het een wereldsucces. Misschien zoals de American Dream bedoeld is.  Het unieke van Ben & Jerry’s zijn de smaken. Deze kom je in geen enkele andere ijssoort tegen. Je zou sommige combinaties ook niet bij elkaar bedacht hebben. Maar Ben en Jerry hebben dat wel bedacht. Cookie Dough vind ik nog wel het meest lekker.

Terug naar de emmer waar het unieke ijs in zit. Op de dag dat ik zin heb in ijs en ik het uit de vriezer heb gehaald, heeft het eerst nog een onhandige strip langs de deksel van de emmer. Nadat die eraf is en de deksel ook verwijderd is ben ik zo gelukkig om ijs te zien dat ik meteen wil scheppen. Maar het ijs is nog zo hard dat je er niet door komt met een lepel. Als het ijs een beetje gesmolten is probeer ik het opnieuw. Je moet het natuurlijk niet eten als het helemaal gesmolten is. Daarom is het nog steeds redelijk hard als ik schep en daarvoor moet ik zoveel kracht zetten waardoor er al een aantal lepels gesneuveld zijn. Maar ik ben zo kinderlijk blij met ijs dat ik dat ik daar gesneuvelde lepels voor over heb.

Nutteloze plasticjes

Deze week in de rubriek “Uitpakken!”: Plastic verpakking om de post heen

Veel post krijg je tegenwoordig niet meer via de brievenbus. Een paar brieven, de tijdschriften waar je op geabonneerd bent, het krantje van je favoriete voetbalclub en wat buurtkrantjes.  Maar dit kleine beetje post zorgt toch voor ergernissen. Deze tijdschriften en krantjes zijn namelijk voorzien van een plasticje.

Waarom wordt er zo’n plastic om tijdschriften en krantjes gestopt?  De enige reden is om de tijdschriften en krantjes mooi te houden. Zonder plastic komt de tijdschrift of het krantje toch ook aan. Daarnaast is het ook nog eens slecht voor het milieu.

Het open maken van deze plastic is ook erg lastig. Zeker als je maar één hand kunt gebruiken. Dit komt er op neer dat ik uiteindelijk mijn tanden moet gebruiken om het plastic los te maken. Naast dat dit niet goed is voor je tanden, komen er ook kleine stukjes plastic in mijn mond. Naar mijn inziend is de enige oplossing dus dat leveranciers de tijdschriften en  krantjes niet meer voorziet van plastic.

Boterham kaas met plastic

Het volgende onderwerp van de rubriek Uitpakken! Is alweer aan de beurt: verpakking voorgesneden kaas

Iedereen kent wel de echte Nederlandse kaas. Het grote, ronde, gele melkproduct dat elke Nederlander het liefst op zijn brood eet. Zelfs buitenlanders nemen het mee als een souvenir. Nederland staat bekend om zijn kaas. Meestal als je het koopt krijg je stuk uit de hele ronde kaas gesneden. Om dit dan thuis op je gewende bruine boterham te stoppen heb je een kaasschaaf nodig.

Met deze kaasschaaf kan ik niet overweg. Om goed de kaas te schaven moet je met de ene hand de kaas vasthouden en met de andere hand gaan schaven. Hiervoor heb ik een hand te weinig die ik goed kan gebruiken. Ook om te voorkomen dat ik straks een vinger minder heb, door mijn spastische stuiptrekkingen weet je maar nooit wat er kan gebeuren, is de verstandige keuze voorgesneden kaas.

Nu kun je deze voorgesneden kaas op twee manieren kopen. De ene manier is laten schaven in plakjes. Deze service wordt onder andere gedaan door de plaatselijke kaasboer, maar sommige supermarkten hebben ook een kaasafdeling waar ze het voor je schaven.

Naast dat steeds meer supermarkten bezuinigen op deze service, is er ook een ander nadeel van deze manier van voorgesneden kaas. De plakken kaas worden op elkaar gelegd en gaan aan elkaar plakken. Effect, je kunt geen mooie plakken op je boterham leggen. Een oplossing hiervoor is plasticjes tussen elke plakje leggen. Naast dat dit milieuonvriendelijk is, blijft nu het plastic je aan de kaas hangen. Dit zorgt ervoor dat je een lekker hap van je boterham neemt met kaas met stukje plastic erbij.

Daarom koop ik toch maar de voorgesneden kaas in verpakking. Nu zult u waarschijnlijk vinden dat dit voorgefabriceerd kaas is, dus geen echte kaas. Dat klopt misschien, maar deze kaas plakt in ieder geval niet aan elkaar. Nu heeft de supermarkt waar ik mijn boodschappen meestal doe iets moois gevonden voor de verpakking. Als je de verpakking de eerste keer opent, kun je door een strip te verwijderen de verpakking weer sluiten. Heel mooi bedacht. Zo blijft de kaas langer goed. Alleen werkt na de tweede keer de verpakking open te doen de sluiting al niet meer. Zo blijf je goochelen met kaas. Maar ik blijf een Hollandse jongen en ik wil op mijn bruine boterham echte Hollandse oude kaas, al is de kaas wel voorgesneden.

Rondvliegende cups

Hier weer de rubriek “Uitpakken”. Supermarkten maar ook andere winkels of bezorgde pakketten, verkopen hun producten soms in de meest verschrikkelijke verpakkingen. Voor mensen met een handicap zou verbeteringen op dit punt leiden tot een grotere zelfredzaamheid. Niet alleen mensen met een handicap hebben hier last van. Zo heeft Hans Dorrestijn zijn ergernissen hierover ook kenbaar gemaakt bij Pauw & Witteman.

Nu alweer het derde onderwerp van deze rubriek: de koffiemelk cup

Iedereen kent ze wel. De cups waar alleen maar één druppel melk in zit. Een beetje gehandicapten schaft deze cups dan ook niet aan. Veel te veel gepruts omdat het zo’n klein geval is. Maar voor verschillende gelegenheden bieden ze alleen deze koffiemelk cups aan.

Wanneer je een sollicitatiegesprek mag komen, tijdens de commissievergadering van vorige week of wanneer je koffie besteld in café. Altijd maar weer die koffiemelk cups! Je moet hier gewoon assertief in zijn en om hulp vragen. Maar toch is daar niet altijd er de gelegenheid voor. Dan ga jezelf prutsen. Soms heb je geluk en heb je het lipje te pakken. Als je na een tijdje dit toch niet voor elkaar krijgt zet je toch de mes er weer op. Een klein gaatje in de cup is al genoeg. Maar soms zet je zoveel kracht op de cup dat die de hele kamer rond vliegt.

Zelf houd ik het dan maar bij gewone melk. Ook veel lekkerder dan koffiemelk. Bieden ze toch een koffiemelk cup aan? Mijn advies: gewoon om hulp vragen. Dit voorkomt rondvliegende cups.

 

Bron afbeelding: http://www.bouwshoponline.nl/